ik heb een miskraam gehad, ik was 8week zwanger, had vorige week nog het hartje zien kloppen maar ik vloeide bloed, en toen na een week kreeg ik heftige krampen en heb de 2e echo niet mogen meemaken.. de miskraam is thuis gebeurd nachts in bed,, in de ochtend vond ik 2x wat in de wc waarvan de 2e keer een bal was, later bleek dat hij in de bal had gezeten,, ik had het ook nog es zo weg gegooid in de wc waar ik zoveel spijt van heb,, het is op de nacht van zaterdag op zondag gebeurd dus echt nog maar net. En ik weet niet hoe ik hier over heen moet komen, dat hele gevoel in me buik is weg, mijn borsten voelde meteen al niet meer xo gespannen, en ik mis het zo om zwanger te zijn en dat je je leven weer moet omdraaien dat je toch met ze 2e blijft ipv een 3e.. ik lig al de hele dagen in bed en mijn vriend is aan het werk, ik heb geen werk, ik weet ook niet wat ik moet doen om mezelf weer energie te geven om eruit te komen of te gaan douchen en wat van me dag te maken, maaar het lukt me niet het enige wat ik kan is huilen, wie weet wat ik kan doen, ik ben zo radeloos
Meid, wat naar voor je! Ik heb geen ervaring met een miskraam. Kan je dus weinig tips geven. Maar vergeet niet dat je best verdriet mag hebben van je miskraam! Dat je een tijdje niet zo lekker in je vel zit en veel huilt is echt niet vreemd. Hopelijk mogen jullie snel weer in verwachting zijn!
Je mag best verdrietig zijn, is ook heel logisch toch? kan je er wel met je vriend goed over praten? neem anders een kijkje onder de rubriek miskramen. ik zelf heb inmiddels 3 miskramen gehad dus weet wat je door maakt. en sta ook nog met lege handen maar blijf niet te lang in het negatieve hangen, denk zo, uiteindelijk komt het goed! sterkte
Verdrietig is dit he? Wij kwamen er bij 12 weken achter dat er geen kindje zat, maar enkel een vruchtzakje, en pas twee weken later kwam de miskraam op gang. Het is goed om je verdriet eruit te huilen, maar hele dagen in bed liggen, daar maak je het denk ik niet beter mee. Zoek mensen op met wie je kunt praten en die jou kunnen troosten, dat helpt. En zet jezelf ertoe om iig een deel van de dag wel de dingen te doen die gebeuren moeten. Gewoon stompzinnig de dingen doen waar je niet bij na hoeft te denken, maar die wel afleiding geven. Als je enkel in je bed blijft liggen, is het enige waar je nog aan kunt denken het kindje dat je verloren hebt, en dan ga je het verdriet zo immens groot maken, dat je er alleen maar dieper en dieper door ind e put gaat raken. Dat moet je dus niet doen. Zoek een manier om afscheid te nemen van je kindje. Misschien een herinneringsboekje maken, of een brief schrijven, ergens een grafje ofzo maken waar je bloemen neer kunt leggen en kunt rouwen. Sterkte!
Och meisje toch...ik heb ook op 15 mei maar dan precies drie jaar geleden een miskraam gehad. Ik was ook zo'n 8 weken en heb zelfs weeen gehad voordat ik begon te bloeden. Ik weet dat het heel naar is en dat je het idee hebt dat je er niet meer overheen komt maar ik kan je verzekeren dat je dat wel gaat lukken. Ik ben 2 maand na mijn miskraam weer zwanger geworden en heb nu een heerlijk ventje van 2 jaar, en ik weet gewoon dat het zo heeft moeten zijn. Het is goed zo, het kindje was niet gezond en de natuur heeft besloten dat het kindje niet gezond genoeg was om op deze wereld te komen. En ik kan je verzekeren dat je het nooit vergeet, maar je kunt wel weer verder en wanneer je dan eindelijk je gezonde kindje in je armen mag nemen weet je waar je het allemaal voor hebt gedaan. Probeer jezelf bij elkaar te pakken en ga wat leuks doen, het heeft zijn tijd nodig maar probeer je positief in te stellen en te denken aan de toekomst. Ik denk aan je. Knuffel ps. ik denk dat dit bericht in een ander topic hoort...
Dank jullie allemaal voor jullie berichten! En wat toevallig dat jij het ook op dezelfde datum hebt meegemaakt. Nee ik zal niet gauw weer zwanger worden misschien pas met 3jaar weer. Ik ben zelf ouder dan mijn vriend en mijn vriend wilt liever nog even wachten met vader worden. Dat ik zwanger was geworden was doordat we het 1x onveilig hebben gevreeen en dat het meteen raak was... Ik wou de kleine maar al te graag en mijn vriend vond het allemaal maar eng.. En soms denk ik wel dat hij er meer vrede mee heeft dan ik, omdat hij er nog niet klaar voor was en ik wel.. Nu moet ik jaren lang wachten voor dat wat mij onverwachts is overkomen.. Erg super bedankt voor je steun en voor je lieve lieve bericht