Een weekplanning van wat er in huis gedaan moet worden, wat is dat voor iets. Mijn werkdagen staan vast en mijn sportmomenten staan zo goed als vast. En 1x in de 2 weken op dinsdagochtend naailes. Het huishouden doe ik wanneer ik daar zin in heb of dat het echt nodig wordt. Ik ben duidelijk niet in de wieg gelegd om het huishouden te doen.
Maandag, dinsdag en donderdag werk ik. Man werkt 40 uur. Op woensdag en vrijdag heb ik de volledige zorg voor onze zoon (geen vrije dag dus). Ik stofzuig en was dagelijks, dweilen minimaal 1x per week. Boodschappen online bestel ik op vrijdag voor de zaterdag daarna. Op maandagavond golft mijn man direct vanuit zijn werk en ben ik alleen thuis en haal ik N dus op, doe hem in bad, geef hem eten en leg hem in bed. Op dinsdagavond heb ik zwangerschapsyoga. Op zaterdag is man een dagdeel weg om te golfen en zondagochtend sport ik een uurtje. Ik vind dat ik jaren coulant ben geweest (zeker pre kinderen hadden we allebei vrije tijd zat), maar nu is het echt tijd voor concessies. Dat betekent zodra nummer 2 is geboren de maandag komt te vervallen, hij 3 zaterdagochtenden per maand kan golfen en hij een weekend volledig thuis is. Man gaat vaak door de weeks voor zijn werk naar de sportschool, maar hij traint vrij en ik volg graag lessen. Dat is iets lastiger inpassen (ik sport namelijk ook het liefst 's ochtends). In het weekend wil ik geen last hebben van zijn sportregime, dus het kan tijdens N's slaapjes en als ik niet zelf even eruit wil voor een boodschap bijvoorbeeld. Er staat wel tegenover dat mijn man een betrokken vader is, die als hij thuiskomt uit zijn werk alle energie geeft aan N en als hij thuis is in het weekend ook afdeling spelen/entertainment is. Ik heb eens per maand een avondje met vriendinnen en eens in de zoveel tijd een lunchafspraak of afspraak om uit eten te gaan met vriendin of een dagje sauna. Met zijn 3 vinden we het leuk om af en toe 2 uurtjes naar de Efteling te gaan (abonnement), te wandelen naar het dorp, bij mijn ouders langs te gaan, in de tuin te spelen, of binnen. Met zijn 2 hebben we zo onze series die we 's avonds kijken, af en toe uit eten, afspreken met vrienden en eens in de zoveel tijd een nachtje uit slapen en er samen tussenuit. Ik denk dat ik echt weer het gevoel van vrije tijd ga ervaren als beide kinderen op school zitten, maar dat duurt nog wel even .
Er zit natuurlijk ook echt wel een verschil tussen 1 kind die naar ik lees al wat ouder is en zichzelf redelijk red/vermaakt en een wat jonger gezin. Hier kost alleen het avondritueel als ik die alleen doe al zo'n 2 uur momenteel. Ik weet wel dat voor we kinderen hadden ik me naast 32 uur onregelmatig werken ook echt kon vervelen wanneer ik langer dan 2 dagen vrij was. In jouw geval zou ik denk ik toch op zoek gaan naar een leuke hobby of sport om een beetje voldoening te krijgen. Of misschien een leuk project in huis wat je op kan pakken, iets opknappen bijv? Ik ben hier heel spontaan in ons nieuwe huis een stukje van de tuin vrij gaan maken om wat te experimenteren met zelf groente/fruit kweken. Wil daar graag volgend jaar wat meer werk van maken. Nu niet helemaal de goede periode meer om mee te starten, maar misschien leuk voor komend voorjaar?
Zie je dat als werk of vaste taak dan? Ik werk ook niet op woensdag en vrijdag, en ook toen de kinderen klein waren zag ik dat wel als vrije dag.
Ik ben vandaag vrij maar is nog vakantie. Straks met mijn dochters mijn moeder ophalen en gaan we lunchen bij een gezellige lunchroom. Nog even een was draaien, boodschappen en met de hond wandelen. Op een normale vrije dag doe ik in de ochtend het huishouden, dan met de hond wandelen, boodschappen en andere klusjes die gedaan moeten worden. Beetje administratie nalopen maar het zijn over het algemeen geen hele spannende dagen haha. Ik spreek tussendoor ook weleens met vriendinnen af om koffie te drinken of te wandelen maar doorgaans heb ik mijn vrije dagen hard nodig om thuis alles een beetje structuur te laten houden. In de weekenden nooit een vaste planning.
Ik vroeg me net hetzelfde af. Ik ben ook standaard meer thuis bij de kinderen dan mijn man, maar vind dat ook gewoon een vrije dag. Nee niet zoals ik deed toen er geen kinderen waren, maar onze kinderen zijn onderdeel van ons gezin dus horen er gewoon bij en zie ik zeker niet als werk. Wat overigens niet betekent dat ik niks (met ze) doe. Vind het daarin altijd wel zoeken naar de balans tussen facetten, dat was denk ik ook wat ik hierboven bedoelde. Hoe zorg je ervoor dat je huishouden op orde is, kinderen (voldoende, wat is genoeg?) aandacht krijgen, je jezelf niet vergeet en als het even lukt ook nog een fijne echtgenoot zijn. Oh en vergeet alle afspraken, sporten, clubjes en speelafspraakjes niet.
Hier geen vrije dag, ik werk FT In principe werk ik elke dag op kantoor (omdat ik dat véél leuker vind dan thuiswerken), behalve de woensdag in de week dat ik de kinderen heb. Week van de kinderen ben ik ong tot 17h30 op kantoor, als ik ze niet heb kan het wel langer zijn... Tot vorig jaar hadden de meisjes verschillende uren & dagen dat ze tumblingtraining hadden, vanaf september zitten ze samen in dezelfde groep. Trainingen vallen op woensdag van 19h tot 21h en zaterdag van 13h30 tot 15h30 (niemand is blij met die uren, daguitstap is sowieso een no-go dan). Jongste heeft ook muziek - vorig jaar was dat van 15h30 tot 16h30 en 17h45 tot 18h15. Icm het turnuur serieus kunst- en vliegwerk. Verder die week ook veel rondrijden als ze naar de jeugdbeweging gaan, afspreken met vriendinnetjes enz. In de week dat ik de kinderen niet heb, ga ik 's avonds en in het weekend bijklussen in n eetkroeg of op evenementen. Ene keer is het eens per week, andere keren bv 4 keer. Heb echt 2 levens: eentje met en eentje zonder (en momenteel is zonder véél vermoeiender dan met )
Hahaha same. Ik kan er ook echt shaggo van worden. Maar ik word er ook onrustig van wanneer het rommelig is in huis, de wasmand vol vieze was zit en overal kruimels op de vloer liggen. En juist omdat het dan als een moeten voelt, word ik shaggo. Huishouden icm kinderen die thuis zijn vind ik ook vermoeiend. Gevoel dat ik er dan 3x zo lang over doe.
Een baby thuis is natuurlijk ook niet echt vrij zijn wat mij betreft. Als jouw dochter met een vriendin mee is is ze wellicht ook wat ouder? En dan nog 2 kinderen die af en aan thuis zijn zou ik niet echt vrij willen noemen en een mogelijkheid om je te kunnen vervelen, wat mij betreft dan. Mijn jongste gaat volgende week naar school, ik vind het heerlijk om te rommelen in huis, er is altijd wel was en dingen die schoongemaakt moeten worden. Groot huis met tuin. Grasmaaien in de zomer, hagen snoeien. Kleren die uitgezocht moeten worden, boodschappen, afspraken bijhouden. Jongste moet naar de KNO en oogarts, middelste heeft ADHD dus moet ook wel eens voor een afspraak. Ik schilder de buitenboel, behang eens wat. Schilder een kastje. Dingen opruimen en ordenen. Koken en vakanties plannen. Verder is er nog voetbal als de kids uit school komen, zwemles, tennis en skiles. Daar hebben ze ook allemaal spullen voor nodig die schoon klaar moeten liggen. Dingen op Vinted verkopen.
Ja ik zie dat wel als een taak ja, vrijwilligerwerk Omdat het mijn kinderen zijn en ik ze heel lief vindt maakt het nog niet dat ik dan vrij ben om te doen wat ik wil. Ik kan niet in de sauna gaan zitten en ik kan ook geen boek lezen.
Ik vind het toch heel gek om de dag/tijd die je met je eigen kinderen doorbrengt niet als vrije dag te bestempelen.
Door dus te beseffen dat je niet vrij bent als je al deze dingen doet. Jezelf dus wel vrij te gunnen om iets voor jezelf te doen, of met je man te doen en te zorgen dat hij ook snapt dat voor kinderen zorgen en het huis niet vrij zijn is.
Dat mag uiteraard maar ik denk dat het een stuk gezonder is voor de mentale toestand van vrouwen om dit wel zo te zien. Zeker in jouw geval waarin jij eigenlijk hetzelfde doet de hele week alleen soms voor andermans kinderen waar je betaald voor krijgt en dan op andere dagen alleen voor je eigen kinderen. Ik zie wel dat jouw kids al wat ouder zijn. Als ze niet zoveel zorg meer nodig hebben wordt het wel anders.
Ik zie dat dus precies andersom. Door het zorgen voor en tijd doorbrengen met je eigen kinderen als taak te blijven zien en vinden dat je dan niet vrij bent voelt het als een belasting zoals werk of het huishouden.
Waarom is werk of huishouden wel een belasting en luiers verschonen, drinken maken, kinderen overal bij helpen, ruzies sussen etcetera dan geen belasting? Omdat we van onze kinderen houden hoeven we toch nog te vergeten dat het vaak veel van ons vraagt om met name jonge kinderen te verzorgen? Dat is een mindset waarin je jezelf dan nog weinig wilt gunnen want gewoon schouders eronder en dat is nou net wat de meeste vrouwen al veel te veel doen wat mij betreft.
Nou ik ben nu 10 jr thuisblijfmoeder geweest en heb me zelden verveeld geloof ik. Mijn dagen zijn/waren gevuld met boodschappen, was, opruimen, koken, kokkerellen, weekmenu maken, dingen regelen voor de kinderen (voor school, voor sport, gezondheid, etc er is altijd wel iets wat gedaan moet worden of naar toe gereden moet worden.) En verder neem ik ook genoeg tijd voor mezelf. Dus al was ik ‘huisvrouw’ ik ben geen ster in het huishouden en kan gerust lekker netflixen als er bv nog gestofzuigd moet worden . Dus filmpjes/series kijken, (kook)boeken lezen, wandelen, etc. Maar goed, ik ben deze week weer begonnen met werken (2 dgn per week) dus zal wat moeten gaan schuiven in bezigheden. Ma tm di breng ik zoon naar school (de rest fiets zelf naar het VO of de Uni) en dan zal ik zoveel mogelijk huishoudelijke taakjes moeten gaan doen, en af en toe ook iets voor mijn werk. Do en vr werk ik dan en doe ik ‘s avonds, behalve het eten op tafel zetten na, helemaal niks meer. Dan ga ik in chill stand. En weekend is meestal gewoon relaxt met elkaar. Rustig wakker worden/opstaan. En dan zien we wel of we iets gaan doen. Maar ik ben sowieso liever niet hele weekenden in de weer. Vind doordeweeks al druk genoeg en gewoon lekker ‘niks’ doen kan ik erg blij van worden. Dus lekker in de tuin met een kop koffie en mijn ereader, terwijl zoon buitenspeelt en mijn pubers zichzelf vermaken, vind ik echt prima!
Ik vind dat juist niet. Ik vind dat er zo veel geklaagd wordt en ouders het allemaal veel zwaarder zien dan het is. Ik ben ook geen mary poppins hoor, maar in de meeste gevallen is het krijgen van de kinderen een bewuste keuze. Dat betekend niet dat het niks voorstelt, ik zit ook wel eens met de handen in het haar, maar het is ook weer niet zo erg. Ik denk dat het makkelijker wordt als je het juist niet als zo'n zware taak ziet.
Dat verschilt toch ook per persoon hoe dit ervaren wordt? Jij kunt er misschien goed tegen, raakt niet snel overprikkeld van allerlei dingen die moeten of kinderen die constant met elkaar aan het klieren zijn. Ik begrijp wel wat @februarimama zegt. Ik zie mijn vrije dagen dan wel als vrije dagen, maar ik vind het zorgen voor jonge kinderen gewoon erg vermoeiend en belastend. Dat mag ook best benoemd worden toch. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn. Voor mij is dit een reden om niet nog meer kinderen te willen, simpelweg omdat ik dat gewoon niet aan kan voor m'n gevoel icm werk en huishouden.
Iedere persoon is zo anders dat vrije tijd en werken voor iedereen anders aanvoelt wss Doe daarbij nog eens dat het 1ne kind het andere niet is en niet iedereen zijn rugzak hetzelfde is en je weet al dat het voor iedereen anders is. Het is ook geen wedstrijd uiteindelijk.
Oh, maar mijn man snapt prima dat voor de kinderen zorgen en het huishouden doen geen vrij zijn is hoor. Ik mag me rijk rekenen met een man die ook absoluut geen stilzitter is. Hij werkt zo'n 50 uur per week en is 's avonds vaak nog bezig in de schuur of tuin en als ik wat vraag dan doet hij het zo. Als ik een dag aan het werken ben kan ik niet een uurtje op de bank gaan hangen zoals ik nu doe. En voor mij is dat dus een prima momentje om even op te laden. Ik denk dat het dus ook heel persoonlijk is hoeveel tijd voor jezelf je nodig hebt en ook waar en wanneer je voldoening ervaart. Ik weet van mezelf dat ik ook niet zoveel nodig heb om 'tevreden' te zijn, anderen hebben bijv. graag veel meer uitdaging of bezigheden.