hey dames, Na verschillende ivf pogingen ben ik zwanger, ondertussen al 31 weken. Ik was bang dat ik nooit kinderen ging hebben, en toen ik zwanger was had ik dan ook geen voorkeur van geslacht. Jongen of meisje, wat maakt het uit... Helaas had mijn man wel een voorkeur. En is beebje niet het geslacht die hij had gehoopt... Hij had ff tijd nodig om zich erbij neer te leggen, maar toen we bij vrienden waren, en het ging erover, en weten jullie wat het is... antwoorde hij (naar mijn gevoel) precies met walging 'ja het is ...' ik had liever een .... gehad maarja. Ik heb hem toen in de auto aan gesproken, ok al wenend aan gesproken, dat ik de indruk had dat hij niet gelukkig is met het geslacht, en dat ik het daar moeilijk mee heb, en dat ik bang was dat ons kind dat later ging merken... We hebben nog pogingen over voor ivf, maar omdat ons eerste dit geslacht heeft, is hij bang dat ons 2de dat ook zal zijn, stel u voor, en daarom zit de kans erin dat we niet zullen gaan voor een 2de. Zelfs bij 30 weken echo heeft hij gevraagd aan gyne wat geslacht het was, want ja stel u voor dat ze verkeerd hadden gezien en dat het wel is wat hij wilde. Het is geen slechte man, maar hij had gewoon een visie van hoe het ging zijn, en nu klopt die visie niet, en hij zegt wel dat hij blij is maar je merkt zo af en toe... Zijn er nog die dit hebben gehad? Ik hoop eenmaal mijn beebje er is dat hij er zal verliefd op worden, net als ik nu al ben, maar wat als dat gevoel bij hem blijft?
Hier geen ervaring met een man die het moeilijk vindt, maar zelf vond ik het wel moeilijk Ik heb nog steeds momenten dat ik denk 'gaat dit wel leuk worden', maar dat is alleen als ik van die krijsende ettertjes tegenkom, en die heb je echt in beide geslachten wel Kortom: zelf ben ik bijgedraaid. En ik kijk nu gewoon uit naar een schattig baby'tje. Omdat je man het kindje niet in zijn buik draagt komt het er bij hem misschien heftiger uit en duurt het misschien wat langer voor hij bijdraait, maar ik denk zeker dat dat zal gebeuren. Met jongetjes kun je lekker stoeien, maar met meisjes ook. Met meisjes kun je lekker kleuren, maar met jongens ook. Zo kan ik eeuwen doorgaan. En het is júllie kindje, dus dat zal snel vertrouwd aanvoelen. Hij moet in mijn ogen wel oppassen met hoe hij dat soort opmerkingen brengt naar de buitenwereld, hij krijgt daar echt gigantisch spijt van als hij straks twee handen op één buik is met jullie kindje. En voor vrienden etc is het ook niet leuk als iemand dat soort uitspraken doet (laat staan voor jou uiteraard). Geef het de tijd, hoe moeilijk dat voor jou nu ook is. Hij komt er wel!
Wat ontzettend vervelend!! Ik vind het wel erg egoïstisch van je man eerlijk gezegd. Dat hij blij is dat het kleintje gezond is! Lijkt me toch wel veel belangrijker dan het geslacht. Wij hopen samen op een meisje maar mocht het een jongetje zijn dan zijn we er net zo blij mee, denk dat vrijwel iedereen een voorkeur heeft, dat is gewoon menselijk maar als het dan anders is dan moet je er toch ook blij mee zijn? Kan me er geen voorstelling bij maken dat je minder van je kind zou houden omdat die niet het geslacht heeft wat je graag zou willen?
jeetje wat vervelend zeg! Ik vind het nogal heftig om heel eerlijk te zijn! ik weet dat mijn man ook graag een jongetje wou, maar weet ook zeker dat als het een meisje was hij net zo blij was. Ik denk dat een man toch vaker een voorkeur heeft. Maar vind het niet netjes dat hij ook tegen anderen zegt dat ie liever een .... Wou! Dat zou ik ook zeker niet op prijs stellen.. Ik hoop voor je dat als jullie kindje er is bij draait en dat hij voor een tweede wil gaan. Snap dat dit een moeilijke situatie is. Ik zou ook erg kwaad zijn op mijn man.. En vooral ook omdat jullie lang bezig zijn! Ieder wondertje is welkom? En hij wist van te voren dat het ook een jongen of meisje kon zijn.. Ik wil je feliciteren! En succes wensen.. K hoop voor je dat hij bij draait!
Ben het gedeeltelijk met je eens, maar meer in de zin van dat hij zich een beetje moet inhouden qua opmerkingen etc. Aan zijn gevoelens kan hij niks veranderen, vooral omdat hij niet degene is die het kindje draagt en zich er misschien maar weinig bij kan voorstellen. En als de baby er eenmaal is denk ik ook absoluut niet dat hij er minder van zou houden. Maar sommige mensen voelen die voorkeur nou eenmaal wat sterker, dat kan met van alles te maken hebben. Als je dat voor jezelf (en je partner evt) houdt hoeft dat geen probleem te zijn, dan kun je rustig aan het idee leren wennen... Maar op deze manier maakt hij het iedereen moeilijker.
Tja, je weet van tevoren dat je 50% kans hebt op het een of het ander. Bij een tweede is dat weer hetzelfde. Dat je man een voorkeur heeft kan, maar om dat nu zo nadrukkelijk te verkondigen en openbaar teleurgesteld is vind ik toch wel erg ver gaan. Is voor niemand leuk. Ik zou ook serieus kwaad zijn op mijn man als hij het op die manier naar buiten zou brengen (gelukkig hebben wij beide geen voorkeur).
bedankt voor de reactie's. het is idd niet leuk, en nu eergisteren nog zei hij 'het' Wat HET? het is geen 'het' het is een hij of zij maar toch niet HET... Hij is wel mee geweest bij zo goed als alles qua aankopen en hij heeft mooie spullen gekocht, waardoor ik denk, oef hij kan het aanvaarden. Maar dan af en toe geeft hij een antw. dat ik denk van 'echt?' Hij wil ook net als mij dat het gezond is, en ik probeer hem te betrekken want het is een actief beebje, waardoor ik zijn hand pak dat hij ook die bewegingen voelt, en natuurlijk wist hij goed genoeg dat er 50% kans was, maar toen we wisten wat het was, had hij zoiets van van mijn bvb 1 miljoen zaadjes waren er mss 750000 voor dat geslacht, maar neen, het is het andere. Erg niet? Hij snapt gewoon niet dat dit me pijn doet. Ik had het al zo moeilijk omdat het door mij is dat we ivf moesten doen, had al zo een schuld gevoel, en nu heb ik dat zo af en toe nog want nu ben ik wel zwanger maar niet van zijn voorkeur.
Hier idem dito ik zal het ook niet waarderen, gelukkig had mijn vriend bij kind 1 niet echt een voorkeur, het werd een jongen, alhoewel die wel steeds dacht het een meisje werd, het heeft een weekje geduurd om het "te verwerken" en bij deze kleine was het geen verwerking, hij is blij met beide ik had wel even verwerkingstijd nodig
Toen vrienden van ons 2 jaar terug hun eerste kindje verwachtte hoopte de man heel erg op een jongetje, het bleek een meisje. Zijn eerste reactie bij de echo was 'wát zeg je??! Een meisje?!' Bij ons gaf hij ook aan dat hij echt moest wennen aan het idee, omdat hij gewoon niets wist was je 'in hemelsnaam' met een meisje moet doen . Inmiddels 2 jaar later, is het helemaal goed gekomen, die twee zijn gek op elkaar!!
Klopt helemaal maar ik vind het dan toch wel erg heftig dat hij gewoon niet meer voor een tweede kindje zou willen gaan omdat de kans dat het dan weer niet het geslacht naar zijn keuze gaat worden ook aanwezig is. Sorry, zal wel aan mijn hormonen liggen maar ik snap dat niet en vindt dat voor TS wel heel erg kwetsend!
Mijn inzien heeft het totaal geen zin om boos te worden op je man. Hij doet het vast niet expres en misschien zit er wel iets achter die ontevredenheid. Praaaaaaaaaat met elkaar, in plaats van boos zijn en ruzie maken, daar schiet niemand iets mee op. Psst. daarmee zeg ik dus niet dat jullie alleen maar boos zijn en ruzie maken, maar bedoel meer in het algemeen.
Awh! Ik snap dat dat heel rot moet zijn voor je. Maar ik denk dat zodra hij/zij er eenmaal is dat hij dan wel bijtrekt en volkomen verlieft is. Hij moet denk ik gewoon even zien hoe het is. Sowieso is een zwangerschap heel anders voor mannen omdat ze bijna niks zien/voelen.
Heel moeilijk allemaal zeg! Mijn man had ook voorkeur, voor een jongentje. Maar toen na een uur persen ons kindje geboren was, was hij op slag 'verliefd'! Het geslacht had hij toen nog niet gezien. Hij zei later dat hij daar totaal niet (meer) mee bezig was en het hem helemaal niet meer uitmaakte wat het geslacht was. Ik zag ineens dat het een jongen was. Maar ik weet zeker dat als het een meisje was hij net zo trots was geweest. Geef het de tijd, als jullie kleintje er is weet ik zeker dat jouw man ook niks anders meer kan dan verliefd en trots zijn op jullie kleintje!!
Toen onze dochter geboren was zei een vriend van ons dat als zijn vrouw een meisje zou baren hij haar weer terug zou duwen!! Ik vond dit meer dan grof.....twee jaar later kregen ze tegen de verwachtingen in zelf een dochter en wat is hij blij en trots! Maar stiekem moet ik hier nog wel eens aan denken......een kennis van ons had het andersom hij zei tegen ons dat hij nu alles misging in de zwangerschap van zijn vrouw ( ziekenhuis in en uit, overtijd lopen enz. ) vast een zoon zou krijgen omdat toch alles al,tegen zat...en wat denk je? Ze kregen een zoon....en ook hij is meer dan trots! (En hopelijk schaamd hij zich dood dat hij dit gezegd heeft) Kijk echt uit wat je zegt...mensen onthouden dit soort dingen!!! Ik denk dat je man wel bijdraaid maar ik kan me voorstellen dat hij jou hier erg verdrietig mee maakt!!!
Ik hoop alleszins dat hij zijn kar keert op 't moment dat hij dat kind daadwerkelijk in 't echt ziet. Want anders kan jullie kind er misschien ook nog wat van meekrijgen later dat papa liever gehad had dat het een jongen of meisje was.
Dit dus!! Dat je t voelt, daar moet (en kun) je zelf mee leven, maar zodra je het op die manier de buitenwereld in slingert kwets je er meer mensen mee dan je zelf denkt. Mijn stiefvader wist toen mijn halfzusje geboren werd eerst ook niet wat hij met een meisje aanmoest, maar hij doet t geweldig en zou ook niet meer anders willen Hij zou t zichzelf niet hebben kunnen vergeven als hij echt dat soort hatelijke opmerkingen had gemaakt.
Ik denk dat je man nog wel bijtrekt. Praat er anders met hem over waarom hij een voorkeur voor het andere geslacht heeft, wil hij bijvoorbeeld graag kunnen voetballen en stoeien kun je hem uitleggen dat een meisje dat misschien ook wel heel leuk vindt en dat een jongetje het misschien helemaal niks vindt. Je man heeft gewoon een beeld in zijn hoofd en is bang dat daar nu niks meer van terecht komt. Dat hij zijn voorkeur ook duidelijk uitspreekt naar anderen zou ik hem zeker op aanspreken dat je dat vervelend vind. Hij mag best even teleurgesteld zijn, maar hij gaat later ook spijt krijgen van zijn uitspraken als hij het met zoon/dochter heel goed kan vinden. Mijn man had bij de 1e een voorkeur voor een jongetje omdat hij het al helemaal voor zich zag om te stoeien en stoere dingen te doen. Bij een meisje dacht hij aan tutten en met poppen spelen. Ik had een lichte voorkeur voor een meisje juist omdat mij het leuk leek om te tutten met zo een kleintje. Toen we te horen kregen dat het een meisje werd zag mijn man ook het beeld in zijn hoofd verdwijnen. Hij heeft een paar dagen eraan moeten wennen, maar daarna was het helemaal goed. En wat denk je? Onze dochter is alles behalve een prinsessenmeisje, het is een stoere meid die meer van voetballen en stoeien houdt dan van poppen en jurkjes.
Dit dus. Ik vind t heftig van hem, vooral vanwege jullie lange voortraject. Ik hoop ook dat ie bijdraait en als jullie mooie beeb er eenmaal is!
Hier niet zo heftig maar wel hetzelfde idee. We hadden de geslachtsecho en het bleek een meisje. "Nee toch!!!??? Echt waar?? Kunt u nog eens kijken??" Vervolgens de 20 weken echo. "Is het nog steeds een meisje?" Ja "Echt? Jammer " Zo ging het ongeveer Maar zodra het kindje in zijn armen lag was ie er helemaal dolblij mee en smoorverlieft. Mocht ik nog eens zwanger raken is het voor hem 50/50 maar mss nog wel liever een meisje als een jongen Haha!!!