Zoals de titel al zegt.. Hoe is het bij jullie gegaan om tot het besluit te komen om aan je eerste kleine te beginnen? Ben er zoooo aan toe en mijn vriend ook wel.. We hebben het er steeds vaker over. Maar het is nog niet officieel dat we dit uitgesproken hebben .. Ik ben al wel een aantal maand met de pil gestopt maar dit om andere redenen. Zo stom, ik wil zo graag maar op de een of andere manier om de eerste stap te zetten, om te zeggen dat ik graag voor een kleine wil gaan, vind ik heel spannend om met mijn vriend te bespreken, Ookal weet ik dat hij er ook wel klaar voor is.. Ben benieuwd naar jullie ervaringen 😊
Tsja ik weet het eigenlijk niet... We hadden het er veel over en op een gegeven moment zei hij gooi maar weg
Mijn vriend wist dat ik heel graag kinderen wilde. Hij ook maar hij wilde wat langer wachten. Op een gegeven moment heb ik gezegd ik vind het nu wel tijd worden hoor... haha... We zaten samen in bad en hebben uiteindelijk samen besloten om 1 doosje leeg te maken en dan te stoppen.... Dus zo is het bij ons gegaan
Leuk om te horen! We waren gisteren uit eten en hadden het erover.. Elke keer wil ik het gewoon zeggen.. We hebben nu samen vakantie dus het is wel een mooi moment! Vorige maand een huis gekocht en alles verder op de rit.. Moeten alleen nog wat meer sparen maar dat komt ook wel goed!
Mijn vriend was al lange tijd klaar voor een kindje. Ik wilde graag wachten. Maar ineens was ik er ook helemaal klaar voor. 2e maand was het al raak.. Inmiddels ruim 18 weken zwanger
Mijn man wilde het liefst meteen na ons trouwen beginnen aan kinderen, maar ik wilde nog even wachten. Omdat ik heel erg twijfelde ben ik eerst met een van mijn schoonzussen gaan praten over wanneer je weet dat je klaar bent voor kinderen.. Toen uiteindelijk de beslissing gemaakt dat ik er ook voor wilde gaan en toen een datum ver vooruit gedacht om mijn spiraaltje te laten verwijderen. Heb twee verschillende datums in mijn hoofd gehad en uiteindelijk gekozen voor de eerste mogelijkheid bij de dokter En nu ben ik na 10 rondes zwanger Dus ja, het gaat niet altijd even snel als je zelf wilt zeg maar
Mijn vriend wilde al jaren kinderen. Ik eerst een groter huis voordat kleintje er zou zijn. Toen de fundering erin lag zijn wij ook begonnen met een kindje te "bouwen " hihi. Had hem gewaarschuwd dat het lang kon duren (jaren aan prikpil geweest ) bijzonder genoeg was ik binnen 5 mnd zwanger . Succes samen
Wij hebben het altijd al over kinderen gehad, maar doordat we beide lang gestudeerd hebben vonden we het toen nog niet de tijd. Ook wilden we wel graag eerst trouwen maar dat liet nog even op zich wachten door de koop van ons verbouw-huis! maar vorig jaar getrouwd en paar maandjes daarna de pil laten staan/liggen! het duurt nu wel langer dan we in eerste instantie verwacht hadden, maar zodra we een kleintje in onze armen hebben dan weet ik zeker dat het het wachten waard is! Ik zou er gewoon over beginnen, misschien 'durft' hij wel niet en wacht je zo weer een paar maanden! niet iedereen is gelijk binnen een maand zwanger helaas!
Wij wilden het heel graag, maar de een was het dan weer niet zeker en da de andere ineens niet. Dus toen hebben we ervoor besloten even te gaan zitten en samen gezegt we doen het gewoon! We wilden toch wel kinderen en trouwen met elkaar en woonden al samen. En jong ouders worden wilden we ook graag om alles met ze te kunnen doen. Helaas miskraam meegemaakt toen waren we wel even in shock van ohmg we waren gewoon zwanger. En toen waren er allebei helemaal over van we gaan er helemaal voor. We wilden het nog meer dan daarvoor en zijn toen gelijk weer zwanger geraakt nu komt er een meisje aan en we zijn dolgelukkig. Iedereen raadde het ons af... maar dat weerhield ons er niet van!
wij zijn niet tot besluit gekomen. Ze kwam door de pil heen dus was er al voordat wij er over na hadden gedacht . We waren er wel blij mee dus na de eerste schrik wel welkom
Hier had ik eigenlijk nooit echt een kinderwens maarja ook nooit de ware liefde tegengekomen zeg maar. Tot drie jaar geleden, toen leerde ik mijn man kennen en wij zijn niet meer zo jong. In augustus 2013 waren we op een feestje bij vrienden en mijn vriendin kondigde toen middels een echo aan dat ze in verwachting waren en ineens moest ik huilen. Ja hoor daar was dat welbekende gevoel dat je eierstokken beginnen te rammelen hahahaha. Thuis met manlief erover gesproken en gezien onze leeftijd direct gestopt met de pil. Uiteindelijk was het pas na anderhalf jaar raak dmv IUI en nu zitten we alweer in de laatste weekjes van de zwangerschap!!
Wij wisten van elkaar dat we kinderen wilden. Mijn man wilde t al eerder. Toen we de mogelijkheid regen om een nieuw huis te bouwen hebben we tegen elkaar gezegd als t huis af is gaan we ervoor. Uiteindelijk al voor dat t huis klaar was zwanger maar dit werd een mk.
Wij woonde net 1 jaar samen (en waren al 12 jaar samen) toen we het gevoel kregen dat het wel tijd zou worden voor een nieuwe fase in ons leven. We waren eindelijk echt klaar met studeren en besloten er dat jaar, na ons geplande rondreis door de VS voor te gaan.
Wij hebben ook eigenlijk niet echt iets besloten. Ik stopte met de pil en we hadden zoiets van: we zien wel wat er gebeurt. Verder geen echt gesprek over gehad ofzo...
Ik was er eigenlijk wel eerder aan toe dan mijn man. Toen hij eenmaal zover was wel besloten eerst te trouwen. En op onze "huwelijksnacht" de pil eruit te gooien. Dat gebeurde maar 3 dagen erna werd ik gebeld door de huisarts. Mijn uitstrijkje was niet goed. Na de hele weg van gynaecologie/ operatie. Vond de gyn het beter om eerst het eerste controle uitstrijkje af te wachten voordat we onze wens wilde doorzetten. Nadat dit controle uitstrijkje goed was, de draad weer opgepakt . Helaas nu ronde 21 en still counting
Ik liet mijn spiraal verwijderen en zou voorlopig nog aan de pil gaan, maar wilde wachten tot na mijn eerste menstruatie met het nemen vn mijn eerste pil dus zouden we condooms gebruiken, maar als je dat al 2 jaar niet doet ben je dat niet gewend dus de eerste avond vergaten we het al Toen we het door hadden zei vl ach wat maken die paar maanden uit? Dus niet meer aan de pil gegaan
Wij hebben het er ook regelmatig over gehad. Ik was er al aan toe en hij wist het nog niet. Hij had er nog nooit echt bij stil gestaan. Tot op een gegeven moment mijn vriendin beviel en hij haar zoontje in zijn handen had. Hij vond het zo leuk! Hij wilde sowieso wel kinderen, maar vroeg zich af hoe weet ik of ik er klaar voor ben. We hebben het er een paar keer over gehad daarna waarop hij op een avond zei dat ik mocht stoppen met de pil. Ik wilde namelijk pas stoppen zodra hij er meer dan 100% achter stond. Ik vroeg nog naar zijn 'twijfels' en zijn reactie was: het is nooit een goed moment en het blijft altijd eng en spannend. Dus toen de knoop door gehakt Mijn advies: praat er gewoon over met hem. Het is eng om het uit te spreken (weet ik alles van! Duurde heel lang voordat ik überhaupt durfde 'toe te geven' dat ik kinderen wilde. Riep altijd ja ooit). Maar zolang je dat niet zegt, blijf je 'hangen' zeg maar. En hij zal misschien verbaasd reageren of niet. Maar aangezien jullie het er al over gehad hebben zal hij er ook wel voor open staan. Als je er eenmaal over begint gaat het vanzelf en het lucht voor jou waarschijnlijk ook heel erg op!
Mijn man wilde eigenlijk nooit trouwen en geen kinderen. 7 jaar later zijn we getrouwd en hebben we besloten toch voor kindjes te gaan. Dus spiraal eruit en oefenen maar . Ik wil het ontzettend graag en nu we eenmaal bezig zijn kan manlief ook niet wachten.
Mijn vriend wilde al eerder een kindje dan ik.. Ik wilde eerst alles op de rit hebben. De vriendin van een vriend van hem was zwanger en toen zei hij: zou je echt nog niet een kindje willen? Besloten om toen (dec '14) te stoppen met de pil omdat het 'ontpillen' vaak lang kan duren.. En nu we de stap hebben gezet om er voor te gaan komen die lange cyclussen om de hoek. Hopelijk daar snel meer duidelijkheid over.