Op het eerste moment dat wij elkaar zagen wisten we dat we voor elkaar waren voorbestemd. Geen huwelijksaanzoek. Het was vanzelfsprekend en we hebben eerst ons verloving aangekondigd en toen een datum voor ons huwelijk gepland. Ons leven samen is al heel romantisch
Ik heb mijn man zelf ten huwelijk gevraagd. Ik was bang dat als ik op hem moest wachten het nog heel lang kon duren en ik wilde zo graag. Ik heb gezorgd dat, in ons speciale restaurantje waar we ook de eerste keer ooit gegeten hadden, er een mooi doosje naast zijn dessert kwam te staan met daarin een briefje met de vraag of hij met mij wilde trouwen. Ik had natuurlijk de hele avond al de bibbers. Ik was ineens heel bang dat hij nee zou zeggen. Sloeg nergens op, maar ja als het dan puntje bij paaltje komt is het toch heel eng. Hij keek een beetje vreemd dat er een doosje stond. Ik zei:''maak nou open! Hij las het en zei: ''Natuurlijk wil ik met je trouwen!'' Ik was zo blij, maar tegelijkertijd kwam bij mij alle spanning eruit, dus ik moest vreselijk huilen. Daarna kwam de ober met van dat vuurwerk naar onze tafel toe. Volgende week zijn we alweer 1,5 jaar getrouwd.
Eigenlijk moet ik erbij zeggen dat op de avond dat ik mijn man voor de eerste keer ontmoette, hij al op z'n knieen ging om mij ten huwelijk te vragen. Ik antwoorde toen dat hij later nog maar een keer terug moest komen.
Ik ben toevallig net afgelopen zaterdag ten huwelijk gevraagd op een romatische manier. Aangezien wij net ons mooie wondertje hebben en iedereen hem wil aanschouwen ben ik onder die voorwendselen naar Hoogeveen gelokt naar de vliegtuigen van mijn vader en zijn vrienden. Veel van onze kennissen/vrienden wonen daar en zouden daar dan naartoe komen. Ik had persoonlijk niet zo'n zin om te vliegen maar mijn vader drong erop aan omdat hij het al "geregeld" zou hebben. Toen ben ik toch gaan vliegen met een vriend van mijn vader en tevens de man van mijn kraamverzorgster en mijn zusje ging ook gezellig mee ( zaten allemaal in het complot ). Mijn vader vond het zo leuk dat zij beide dochters weer is in het vlietuig zaten en wilde daar foto's van maken en aangezien ze altijd formatie vliegen met die vliegtuigjes was dat een best logisch verhaal. Dus wij de lucht in. Toen we het andere vliegtuig aan zagen komen was ik zeer verrast want John (mijn vriend) heeft echt ontzettende last van erge vliegangst en heeft er zelfs wel is nachtmerries over. Maar hij zat daar dus in het vliegtuig. Hoorde ik hem ineens over de headset vragen of zijn hem konden horen. Ja natuurlijk konden we dat! Toen deed hij zijn verhaal en aan het eind DE vraag..... Natuurlijk was mijn antwoord JAAAAAAAAAAAA. Daarna nog in formatie over de landingsbaan en daar stond mijn moeder met Ivan en een spandoek met JA of NEE kruis maar door...... Eenmaal geland kreeg ik een ontzettend mooie ring...... Ben er nog steeds van ondersteboven en zooooo gelukkig! 08-08-08 wordt onze dag! Zomer, vrijdag, mooie datum en ons kleine wonder Ivan kan dan lopen.
Dames ik ben een klein beetje jaloers hoor geweldig bij ons was het niet romantisch we dachten over kinderen en dit leek ons het makkelijkst maaar ik ben wel een keer thuis gekomen en toen stonden er allemaal kaarsjes aan en een spoor van paaseitjes en rozeblaadjes...dus hij heeft zeker zn momenten... =D>
mijn man liep al heel snel van stapel. maar ik heb hemgezegd dat hij niet mocht vragen voordat wij een jaar samen waren. maar 2 maanden daarvoor waren wij op de hiswa in amsterdam (ik ben gek op boten, heb er alleen zelf geen). Daar was o.a. eenzeilboot met de naam De bruisende Suus (Suus = mijn nickname bij vrienden). Hier wilde hij mij vragen, (vertelde hij achteraf), maar durfde toen niet goed, omdat er zoveel mensen in de boot waren, dat hij niet goed op zijn knieën kon. Eenmaal buiten op weg naar de auto zonk hij ineens in de sneeuw op zijn knieën. In eerste instantie dacht ik dat hij viel,dus wilde hem overeind helpen (hoezo.... niks in de gaten, hihihihi..... ik was echt blind even hihihi). Maar hij bleef zitten. Hij vertelde, dat hij zo verschrikkelijk veel van mij houdt en dat hij heel graag met mij wil trouwen. Of ik ook met hem wil trouwen. Tja........ toen kon ik natuurlijk niet meer anders. De schat... Hij had dit al een week voorbereid. Ik wilde eerst niet naar de hiswa omdat het zo verschrikkelijk had gesneeuwd. Hij bleef maar aandringen hihihihihi.... We zijn 16 september 2005 getrouwd.
Mijn man zijn vader was 50 geworden die dag (11-07-2005) en we hadden een surprice party georganiseerd. 's Avonds lekker wat gedronken en wij gingen even naar buiten toe omdat het erg warm was binnen. Daar nam hij me in zijn armen en vroeg me. Ik zei gelijk JAAAAAA 5 minuten later......meende je nou wat je net vroeg? Hij zo ja natuurlijk. Ik zo ....oh ok je hebt namelijk flink wat gedronken...niet dat je straks niet meer weet dat je het gevraagd hebt (hoezo nuchter?) We zijn uiteindelijk 01-08-2006 getrouwd.
Mijn man heeft mij ook niet echt romantisch gevraagd. We hebben in 2005 een huis gekocht en eigenlijk was het toen zoiets van: Zullen we trouwen? Dan is dat ook geregeld. En 21 maart 2006 zijn we getrouwd. Wat weer wel erg romantisch is: Ons kleintje is verwekt in onze huwelijksnacht!
Na dat ik het zelf al 3x had gezegt, wanneer vraag je me nu eens een keer? in de pc hoofdstraat in A'dam, in een lunch room, m'n man is niet zo romantisch, ging me er meer om, dat ik het echt uit z'n mond hoorde, toen was ik allang blij. We zijn 2004 getrouwd in LAS VEGAS..
Was ook erg leuk, dat maakte het onromantische aanzoek, weer helemaal goed we hadden en een leuke dag, en een mooie zonnige dag, en we hoefden geen dure bruiloft te betalen, alleen een klein feestje terug in NL, en we hadden er ook nog eens een rondreis achteraan geboekt door de USA. Ze kunnen die dag nooit meer afpakken, wat een heerlijk gevoel. Trouwens de dag dat Steven werd geboren was natuurlijk ook heel mooi, heel anders, wel wondelijker
wij gingen bij de eerste zwangerschap geboortekaartjes uitzoeken en zagen de trouwkaarten en besloten om ook maar meteen te trouwen en hebben daar die kaarten uitgezocht...dus ben nooit gevraagt we hebben impulsief besloten 8)
Ik kwam op een dag thuis (volgens mij van paardrijden) en toen stond het HELE HUIS vol met wel honderden rode rozen, overal waar ik keek stonden ze !
Ik ben onder de Eiffeltoren gevraagd! Op de datum dat we elkaar hebben leren kennen, maar dan 3 jaar verder. En een jaar later zijn we ook op die datum getrouwd!
Ik ben twee keer gevraagt door mijn mannetje, die braaf op de knieen ging. Maar omdat ik dacht dat hij een grapje maakte , heb ik hem uitgelachen Dus hij zei, ik vraag je niet weer, nu mag jij. Dus toen waren we een keertje met vrienden mee en toen kwam het plan toen de mannen er niet bij waren, om hem in een bruidsjurk te vragen met ons kleine meisje erbij. Dus toen kennissen een feest gaven ter ere van hun 50 jarige jubileum, hebben hun alles geregeld....wat een voorpret Dus mijn mannetje was niks vermoedend aan het feesten, toen ik door de man van een van de twee jarigen naar binnen werd geleid, in bruidsjurk in country style met een klein anderhalf jaar oud bruidsmeisje ( onze mooie meid). En daar ben ik dus op de knieen gegaan in bijzijn van alle gasten van de jarige. Mijn mannetje was totaal verrast, en heeft toen toch nog even laten weten dat ik hem de vorige keren vierkant uitlachte, maar dat hij dat niet zou doen, en hij zei dus ja. Tis dat het te kort dag was, anders waren we waarschijnlijk op dat moment echt getrouwd geweest, want dan hadden ze wat geregeld als ambtenaar voor een dag. Maar alles staat op camera, en het was ondanks dat het nog niet voor het echie was toch een hele leuke en bijzondere avond. Nu moeten we nog eens even gaan kijken wanneer we voor het echt gaan