Ehm ik wil niet lullig zijn maar depressie komt in vele maten en vormen. Soms duren ze langer, soms korter. Soms heftig, soms sluimerend. Als je al zo lang aan depressies lijdt zou je dat toch moeten weten? Ik ben ook al mijn hele leven af en aan depressief, heb alle medicijnen geslikt die er zijn, in therapie geweest (zowel intern als ambulant). Niet iedere depressie is hetzelfde of heeft een vaste tijd.
Hoe heftiger hoe langer het duurt voordat je er bovenop komt, dat is toch logisch? Sommige zijn na een maand alweer de oude, dan ben je vast niet ernstig depressief maar een beetje, hoe kun je je anders weer zo snel de oude voelen? Vandaar idd verschillende soorten en maten.. Lichte depressie, zware depressie, chronische depressie etc Ik ben er iig vanaf m'n 15e nog geen moment vanaf geweest en me nooit een periode niet depressief gevoeld helaas. Alleen tijdens de 2e zwangerschap een opleving door de hormonen, maar vandaar dat het nu ook 2x zo hard binnenkomt na de bevalling en me nu slechter voel dan in tijden
Nee hoor dat hoeft niet. Ik ben een paar keer echt verschrikkelijk depressief geweest, ook tijdens een opname, maar soms ben je sterker of krijg je betere hulp of zoiets. Je hebt factoren van buitenaf die van invloed zijn op de snelheid waarmee je eruit komt. Ik ben nu zelf vanaf oktober (weer) depressief geweest en ben nu op de weg terug. Dat is zes maanden. Het was heel heftig, heftiger dan bijvoorbeeld drie jaar geleden. Toen duurde het langer maar waren de symptomen minder. Het is niet altijd zo dat je automatisch langer doet over een heftige depressie.
Ik ben ook nieuwsgierig naar die bolletjes. Ik ben naar de bevalling depressief geworden (PND), inmiddels al twee jaar dus. Ondertussen heb ik een stuk of 6 antidepressiva geprobeerd die helaas geen effect hebben gehad. Ik heb ook cognitieve gedragstherapie gehad en heb om de week gesprekken met een psycholoog. Helaas word het hier nog steeds niet beter, het gaat soms wat beter maar net zo snel weer slecht en het is behoorlijk frustrerend..
Had ik het dus toch goed onthouden.. Overgins echt vreselijk voor je alles zo bij elkaar. Ik hoop dat je misschien toch een anti depressivum gaat vinden die wel werkt, is weer een hoop moeilijke gevoelens minder.
effe inbreken; In antwoord op TS: NIET. Ben net als Daantje gewoon chronisch depressief (erg k*t). Ik kan mij gewoon niet inbeelden wat het is om gewoon,normaal zijn. Maakt het voor mij extra moeilijk omdat ik niets heb om naar terug te grijpen. Ik vind niets echt leuk, heb geen hobbies of sociale contacten. Heb ik nooit gehad dus ik weet ook niet hoe ik het moet doen. Mijn begeleidster zegt altijd dat ik crisivaardigheden moet ontwikkelen en een hobby zoeken. Maar ik weet helemaal niet waar ze over bezig is. Ik voel mij immers als zo sinds kindsbeen af (na overlijden moeder). Ik heb een kinderpsych gehad, 2 verschillende psychologen als puber, een tijdje huisartsbegeleiding als beginnende 20'er en sinds mijn eerste PND 5 jaar geleden al aan de 3e psychiater en de 2e psycholoog en nu ook psych verpleegkundige. Heb ook verschillende AD's geslikt. Maar ik denk ddus echt dat het grootste probleem is dat ik mij niet kan herinneren wat het is om gelukkig te zijn/stabiel te zijn.
meiden als ik dit toch allemaal lees wat vind ik het vreselijk voor jullie echt weet zo hoe het voelt. vind het ook zo moeilijk om het geluk terug te vinden terwijl ik een heerlijk gezin heb en een leuk huisje lieve mensen om me heen maar toch zo rot voelen heel oneerlijk allemaal en o zo moeilijk ook voor mijn omgeving. ik hoop als strax het zonnetje gaat schijnen en lekker warm word dat we ons ook weer wat beter voelen want het weer zit ook echt niet mee.