Ben nu ruim 37 weken zwanger en tot 3 weken geleden dacht ik relaxed over de bevalling. Het zal pijn gaan doen, maar het moet toch gebeuren etc. Nu ineens de laatste tijd denk ik 'oh oh... kan ik dat wel, komt het wel goed, zal de baby niets overkomen', maar ook voor daarna.. ohhh dan is er 'ineens' een baby, die er altijd is enz enz. Ik wil dit helemaal niet denken, maar toch schiet het soms door mijn hoofd. Hoort dat bij zo;n laatste fase?
Volgens mij is het heel normaal, er staat ook nogal wat te gebeuren. Je leven komt er straks toch heel anders uit te zien, hoe blij je ook bent met je kindje, er zal het een en ander gaan veranderen, hoe en wat precies weet je nog niet (ligt ook heel erg aan je kindje), dus logisch dat het je nu het allemaal dichterbij komt een beetje aanvliegt. Hetzelfde geld voor de bevalling, zelfs ik heb nu mijn tweede bevalling dichterbij komt wel weer een beetje angst. Hoe zal het deze keer gaan, zal ik het wel trekken zonder pijnstilling, zal het niet weer zolang duren als de vorige keer, zal dit keer wel gelijk alles goed gaan met ons kindje, etc. Ik probeer er biet te vaak en te lang bij stil te staan, maar ja, 's nachts als ik niet kan slapen (zo'n beetje om de nacht dus), dan begin ik toch te piekeren.
Hoort erbij meis! Is natuurlijke spanning.. Het is ook niet niks; Je gaat een kindje op de wereld zetten! Succes met de laatste loodjes!
Ik heb het ook hoor, een soort paniek van, ja nu gaat uk waar ik ga, en dadelijk is het anders, nogal anders!!! Had ik natuurlijk wel al eerder aan gedacht , maar toch ik vindt t ook zo enorm spannend!! Ik probeer wel echt de negativiteit van het bevallen uit te bannen.... Ik google niet en ik wil hier ook niet te veel lezen. Wil proberen er zo blanco en relaxed mogelijk in te gaan!!
Ludora dat is het beste, op je af laten komen! Geen een bevalling is hetzelfde! Ik ben 3x bevallen maar waren heel anders dan elkaar.
Dat had ik ook. Ik was er totaal niet bang voor en ik had het idee dat de bevalling me een soort van kick zou geven. Tot het wel erg dichtbij kwam.....toen werd ik bang en wou ik niet meer. Toen het zover was wist ik dat ik moest en niet meer terug kon.
Ik ging trouwens juist wel verhalen lezen....en ook de horror verhalen. Als je van het ergste uitgaat kan het alleen maar meevallen. Ik ging van het ergste uit & ik doe mijn bevalling zo weer over. Is me 200% meegevallen.
Hier ook die geveolens hoor. Ik word morgen avond ingeleid met 38.4 i.v.m bekkeninstabiliteit en vermoeidheid en sinds 3 dagen wil ik niet eens het weer meer kijken omdat daar dus maandag al bijstaat Ben op van de zenuwen enorme nesteldrang die ik zelf neit kan vervullen enorme veel vragen en ik wil absoluut niet meer! sommige mensen zeggen van ja dan zeg je de inleieindg af maar als ik dan over 2 of 4 weken alsnog moet bevallen zullen die gevoelens het zelfde zijn Zelfs mijn vriend heeft zo zijn zenuwen die doet alles wat ik wil doen zonder te zeuren voor me en loopt alles 100 keer naar. ook vind hij het juist leuk om me erop te wijzen dat het morgen dus zover is! Meid maak je geen zorgen het zijn gezonde gevoelens