Hallo dames, nu ik eindelijk mezelf ervan heb kunnen overtuigen dat ik echt zwanger ben, begint de volgende fase van onzekerheid.... Afgelopen dagen had ik telkens een soort van steekjes/ vol gevoel in mijn buik, waren mijn darmen aan het rommelen en werden mijn borsten gevoeliger. Nu voel ik weer helemaal niets! En hoewel ik weet dat dat niets hoeft te zeggen, maakt me dat vreselijk onzeker... Wie herkent dit? Hoef ik me echt nog geen zorgen te maken? Morgen ga ik een afspraak maken voor een echo rond de 7 weken, ik kan nu al opzien tegen dat moment. Wat als.... Ik herken mezelf niet, want doorgaans ben ik juist helemaal geen stresskip en zie ik wel wat er op mijn pad komt. Ik wil zo graag blij zijn en vooruit kijken, maar oh wat is dit spannend zeg!!!
Och wijffie toch....je bent geen stresskip!! Maar zijn allemaal logische onzekerheden na zo'n traject als die jij achter de rug hebt . En die onzekerheden blijven helaas nog een tijdje . Anyway, ik kreeg pas zwangerschapskwaaltjes vanaf week 7. Daarvoor voelde ik me prima, ja wel moe...maar kon ook van de ICSI zijn.
Zonnestraal!!! Dank je wel voor je reactie! Jij zult als geen ander weten wat voor emotionele achtbaan hieraan vooraf is gegaan... Pfff, ik zeg maar tegen mezelf: geen bloed = goed. Ik zou graag even een luikje hebben naar binnen, zodat ik telkens kon spieken of het nog wel goed gaat! Vooralsnog kan ik alleen maar afwachten. Hoe gaat het nu met jou? Jullie krijgen een zoon lees ik, geweldig! (een dochter ook trouwens, haha) Was jij ook ontzettend zenuwachtig voor de eerste echo?
Is normaal hoor. Had ik bij mn zoontje ook dat ik dan een dag of zo minder voelde of hem, in later stadium, niet meet veel voelde bewegen, en dacht toen ook van oei, is dit wel goed. En kijk, nu loopt hier een deugnietje van 15 maand rond. Vorige zwangerschap onzeker geweest tot hij geboren was Me nu voorgenomen minder te panikeren. En dat lukt wel. Nu we zijn heel vlot zwanger geraakt van zoontje (1 e ronde direct prijs) en nu is het een ongelukje maar wel welkom dus is dat wsl nog anders als het niet zo goed lukt en je er veel hebt moeten voor doen. Moet er wel bij zeggen dat zwangerschapshormonen een serieuze invloed op me hebben ... Ben nu een stresskip, onzeker, vlug paniek, stress zonder reden, ... allemaal onder invloed van hormonen! Eens bevallen is dat dan ook direct verdwenen. Dus ergens normaal om onzeker te zijn en te beginnen denken er is mss iets mis maar is vaak gewoon voor niets nodig! Succes nog met de zwangerschap en proficiat!
Ik heb dat ook gehad, en soms nog steeds! Het is inderdaad wat je zegt, klachten komen en gaan. De ene dag heb je heel veel last van dingen, de andere dag wat minder, of en paar dagen helemaal niets. Niets om je zorgen over te maken!
Dank jullie wel, voel me weer wat geruster. Ik leef nu erg naar de echo toe. Vrees dat het zich elke keer verplaatst, haha. Eerst was het zwanger zien te worden, nu blijven. (hopelijk) nog maar 8 maanden te gaan!
TLC, ik ben zo blij voor je!!! Ja ik was doodnerveus de 1e echo. Het hartje klopte en dat zei de echoscopiste en ik zag het niet eens . En ik hoorde het haar ook niet zeggen . M'n man zag dat en zei: het hartje klopt hoor!! Ikke: Echt waar?!?!?! Waar dan??? En toen ging ik goed kijken en toen zag ik het . Doodnerveus was ik. Met 10 weken weer een echo, weer nerveus. Met 12 weken, ook nerveus. Hierna begon het vertrouwen te groeien. Vanaf dat je de beeb voelt kun je wat meer genieten. (wat zeg ik?!?!? tis natuurlijk helemaal geweldig je beeb te voelen ). Oh klein tipje, vanaf 10 wk mag jij met je voorgeschiedenis laagdrempelig naar de vk om het hartje te horen. Hier gewoon gebruik van maken hoor!!