Bah... ik ben het zo zat. Ik ben vorige week ziek geweest. Pijn in m'n keel, heel erg verkouden. Daardoor slecht geslapen. Toch gisteren en vandaag gaan werken. Vanmiddag op een vergadering afgebekt door een collega , auto maakt een raar geluid. :x Het is allemaal niet ernstig en niet te vergelijken met wat anderen meemaken, maar ik kan er even niet mee omgaan. Heb zin om keihard te gaan janken. Tranen komen niet, maar dat gevoel............... M'n lieve katten vragen veel aandacht willen bij me liggen, maar heb er geen zin in Blehh! Nog meer zwangeren die zo'n dag/week hebben?
Ja ik heb me dagje vandaag ook niet maar ja morgen is het weer een nieuwe dag en ben ik toch van plan wat vandaag was achter me te laten en verder te gaan .
Dit is nu de 3e dag.... verschrikkelijk.. precies zoals jij het omschrijft ik kan helemaal niets hebben , van niemand niet... Ik weet niet wat ik wil en voel me verdrietig , geen idee waarom eigenlijk.. Bij mij komen de tranen er wel uit , en niet zuinig ook!
Vandaag heb ik echt een baaldag! Alles gaat mis en ben super emotioneel... Kom net bij mijn ouders vandaan en daar ook nog een flink potje zitten janken. Op de een of andere manier ben ik heel bang dat er iets mis gaat en dat begrijpen ze niet helemaal. "Geniet er toch lekker van" zeggen ze.. Dat wil ik ook echt maar ik maak me nu eenmaal heel snel zorgen, altijd al gehad. Maar goed, komen we wel weer overheen.. Positief blijven (pffff) Allemaal heel veel suces Groetjes!
heb ik ook zo vaak maar k heb dat gevoel savonds meestal als k ga slapen dan lijkt de wereld ineens zo eng klinkt gek en dan kan ik nie slapen en begin ik te janken maar wat helpt bij zo een bui? bij mij een leuke dvd huren en die kijken met lekkere dingetjes erbij..
hhmmm, elke dag caq. een half uur :x m'n manneke ziet ze nu wel aankomen en kan er nu wel mee omgaan...maar dat heeft wel wat ruzies gekost...
Misschien ligt het aan het weer ofzo, maar ik kan ook niets of niemand om me heen hebben. Alles is teveel en ik heb af en toe zin om mijn man een krab te geven als 'ie me ook maar een seconde te lang aankijkt. Het is vervelend. "t is omdat ik zo überchagrijnig ben anders had ik je ook een digiknuffel gegeven Flientje
kip heb ook wel eens zo een dag en dan wl ik gewoon alleen zijn en dan den ik weer aan grappige dingen die we samen hebben meegemaakt en dan gaat het weer goed Een goede tip: Als je een chagarijnige of baal dag heb, en je bent je er bewust van denk dan als aller eerste: IK heb een sh*t dag en niemand kan daar wat aan doen of veranderen, laat ik het eens proberen om een lach op te zetten! Het verandert gelijk je humeur! Probeer maar eens uit! Een glimlach opzetten en tegelijk aan iets leuks denken, helpt echt! groetjes
Heb ik vooral tussen de 15e en 20e week gehad. Elke dag wel janken. Nu gaat het al een aantal weken heel goed (op een uitzonderingetje na)
Tja, mijn man heeft er ook regelmatig onder de lijden... doe m'n best, maar soms overvalt het me gewoon.
tsja ik heb het mijn hele zwangerschap ook al... Als de hond blaft, of vriend die chips eet... noem het maar op en ik erger mij eraan.. hihi hoort er allemaal bij hoor! En heb helemaal nergens zin in... He die hormonen ook altijd
Mijn werkgever heeft het zwaar te verduren. Ik ben zo chagarijnig op werk en kan niks hebben van irritante patiënten. Ik ben van nature geduldig maar dat is verdwenen. Het is vooral dat ik me zit op te vreten van binnen voor de afspraak a.s. maandag. Mijn eeste VK afspraak. Min of meer een bevestiging of alles goed zit daar binnen. En ik ben om het minste geringste bezorgd. Heb ik van mijn moeder.
Het komt en gaat hier. Het viel eventjes mee maar nu kan ik mijn katten bijvoorbeeld ook niet uitstaan soms. Ze vragen teveel aandacht naar mijn idee of lopen me voor de voeten. Dus die krijgen ook wel eens een snauw. Waarna ik me weer ellendig voel want die arme beestjes kunnen er ook niks aan doen. En afgelopen week barstte ik bijna in tranen uit in een winkel omdat ik iets zou ruilen maar ik kreeg minder geld terug. Het klopte volgens mij niet en volgens de cassiere wel. Daar stond ik dan, een hormoonbom. Ik heb me snel uit de voeten gemaakt want ik kon geen woord meer uitbrengen zonder dat ik ging huilen. Nu heb ik dat al van mezelf als ik iets onterecht vind maar nu dus helemaal. Verder valt het meestal wel mee. Ik ben nogal wispelturig vind ik zelf. En als ik iets in mijn hoofd heb dan moet het ook gebeuren. Pfff vermoeiend soms
Haha, die voorbeelden! Ik erger me ook dood als de hond blaft en laatst zat mijn vriend 's avonds gigantsich chips te kanen. Ergerde me dood! Ik stoorde me verschrikkelijk aan het feit dat hij zo ongegeneerd chips zat weg te werken zonder dat hij ook maar keek wat hij in zijn mond propte en het volgens mij niet eens proefde Tja, waar je je al niet druk om kan maken
Ja die dagen heb ik soms ook.. Denk iedereen wel.. Hoort erbij... Soms probeer ik me eroverheen te zetten, maar soms helpt het ook wel om ff een potje te gaan janken. Meestal ben ik dan na een paar minuten wel weer opgelucht, en voel ik me stukken beter... Vooral als de hond en de kat dan pogingen doen om me op hun manier te troosten.. De hond legt dan haar koppie op mijn schouder... Dan lach ik zo weer....
Als het je enige troost geeft.....ik heb dit bijna deze hele zwangerschap gehad! Rot hormonen zijn het, maar ja het hoort er dus bij schijnbaar! T is pas sinds een paar weken dat ik mezelf weer ben, misschien deels omdat ik weet dat het eind hier in zicht is! Sterkte meid, gooi het er maar uit hoor!
pfft, zo herkenbaar allemaal.. ik dacht al dat 't aan mij lag.. kan ook niks verdragen, van niemand. heb ook 2 lieve katten waarvan er een de hele tijd denkt dat ik z'n persoonlijk knuffelkussen ben en kan daar nu ook niet tegen, dus dan duw ik hem weg en dan gaat ie zo verongelijkt zitten kijken en voel ik me weer slecht, want dat beestje kan er ook niks aan doen.. kan ook niet meer tegen drukte, terwijl ik van nature een druk mens ben.. allemaal zo vreemd.. dankjewel hormonen!
Mijn vriend hier wordt ook helemaal gek van mij. Hij zei gister ''Jij doet echt niet aardig als je zwanger bent'' Ik ben veeeeel te opvliegerig! Ik schiet met alles in de verdediging en zo. En achteraf denk ik dan ''dat was helemaal niet nodig geweest''! Weet iemand of dat verder in je zwangerschap overgaat
Ik probeer de wereld te behoeden voor mijn gegrom door wat meer op mezelf te blijven, maar blijft soms moeilijk. Dan wil ik eigelijk gewoon effe lekker bij mijn vriend zijn, dat kan dus nog even niet (is op vakantie/familiebezoek van 2 dec tot 23 dec), dus bel ik hem en begin ik vervolgens ook nog eens tegen hem vervelend te doen. Arme jongen. Tijd dat ie terug komt, ik heb gewoon een knuffel nodig (denk ik ...)