'Vreemde' peuter schreeuwen tegen mijn dreumes

haha.. ja je reactie was inderdaad nogal bot.

Ik zou inderdaad zoiets zeggen dat hij niet zo moet schreeuwen en dat je meisje dat niet zo leuk vind omdat ze nog klein is en ervan schrikt.

Verder ligt het maar net aan de situatie, maar goed.. ik heb 3 kinderen en kan me ondertussen ook wel aardig inleven in kinderen van verschillende leeftijden, voorheen vond ik dat ook moeilijk.

 

Gewoon rustig uitleggen dat jou kindje dat nog niet kan/snapt/wil werkt altijd.

Onze dochter is bijna 3 maar ziet eruit al 4/4,5 jaar verwarrend voor kinderen maar je ziet ze veranderen als je het uitlegt

 

Ik denk dat ik net zo zou reageren.

 

Haha, sorry hoor, maar als ik het zo lees deed jij precies bij hem wat hij bij jouw kindje deed. Ik begrijp je reactie hoor, vooral omdat je schrikt en al helemaal als je geen kinderen in die leeftijd hebt. Maar dit ga je echt nog wel vaker tegen komen ben ik bang. Kinderen doen soms onverwachte en in onze ogen domme dingen. En ook jouw kindje zal dit soort dingen straks uit gaan halen bij andere kinderen.

Ik ga altijd op ooghoogte zitten van het kind dat ik aanspreek en vertel ze dan wat ik er van vind. In dit geval zou ik het kindje dus rustig vertellen dat jouw kleintje hier van schrikt en het dus niet leuk vind als hij zo doet. Daar leert zo'n jongetje weer van wat wel en niet kan in het leven. (besef jezelf dat ze alles nog moeten leren en ze dus (meestal) niet bewust jouw kleintje "kwaad" willen doen.)

 

ik schrik daar echt niet van, maargoed ik heb nu ook een peuter En een baby...ik zou dan zeggen, oh niet zo hard hoor, dan krijgt de baby pijn in zn oren! ...mss kun je het ook zachtjes zeggen?

Daarnaast vidn ik het niet per se heel zielig voor mn baby, die is wel wat gewend ( maarja jouw kindje natuurlijk nog niet, logisch dat jij dan dubbel schrikt...maargoed zo te lezen was zij niet onder de indruk....en dat is vker met kinderen...wij vinden dingen erger als zij )

 

Ik weet het niet, ik denk net zo.

Vorige week kwam mijn man boven, na een tijdje buitenspelen met ons zoontje van 2,5.
Hij vertelde me dat een nieuw kindje in de straat van 6 aan ons ventje had gevraagd of hij op zijn driewieler mocht. Mijn zoontje zei 'ja hoor'. Na een rondje fietsen kwam het ventje terug en roept in mijn zoontje zijn gezicht; 'Ik haat je!!! Ik kan jouw hoofd in duizend stukjes breken!!!'.

Mijn man stuurde hem weg en toen ging dat ventje een klein meisje bedreigen. Waarop mijn man tegen hem zegt dat hij echt niet aardig is en dat hij normaal moet doen. Dat ventje zegt dat het maar een grapje was.

Ik was pislink toen mijn man het vertelde.....

Aan de andere kant, dat ventje zal wel een lekker voorbeeld krijgen thuis

Ik denk dat je bij je eigen kind toch een soort leeuwin bent hoor, of iets nou perongeluk of express gebeurd.

 

Biccy, school heeft er vast ook wel een groot aandeel in.

 

Als mijn dochter er niet echt op reageert, dan zou ik in eerste instantie niets zeggen.
Behalve als hij ook onaardige dingen zou zeggen, mijn dochter hè duidelijk niet leuk vindt of als hij echt 5min door schreeuwt.

Als ik wat zeg, dan zou het iets zijn als ' leuk dat je met haar wil kletsen, maar dat hoeft niet zo hard. Ze hoort je ook als je wat zachter praat.' op een lieve toon met een glimlach.

 

Ik zou ook zo reageren denk ik. Zeggen dat het wel wat rustiger kan.

Ik ben ook niet zo goed met kinderen.. (Ik heb er zelf 2, haha) Ik merk wel dat nu mijn oudste 4 is, het makkelijker wordt. En door mijn oudere neefjes en nichtjes.

 

Tsja, kan gebeuren denk ik. Fijn dat je het daarna rustig verteld hebt aan het jongetje. Ieder kind heeft wel eens een rare uitspatting (leuk of minder leuk), en daar kun je als ouder niet zo veel aan doen. Alleen de manier hoe je er mee omgaat.

Ik hoor mijn zoontje (net 4, dus net naar de basisschool) momenteel ook soms dingen zeggen waar ik het totaal niet mee eens ben. Vaak snapt hij niet wat hij zegt, maar de andere kindjes op school zeggen het ook. Dan is het aan mij om rustig uit te leggen welk gedrag gewenst is, en wat niet.

Nu hopen dat hij er wat van opsteekt

 

Zo vond ik mijn neefje die 1,5 jaar ouder is dan mijn oudste vreselijk vervelend op zijn tijd. Nu hangt er nog wel een heel verhaal aan vast omdat mijn s.zus en s.broer ook niet ingrepen maar toen mijn eigen zoon die leeftijden ook bereikte dacht ik, help die van mij doet dat ook
Zie het dus als een leermomentje

 

het ligt eraan, als het niet vervelend bedoeld is rustig uitleggen.

maar als het wel vervelend bedoeld is ben ik een stuk minder geduldig.

pas nog in de speeltuin. Mijn meisje speelt met een schepje (is van de speeltuin) komt even een slokje drinken halen en gaat terug maar een jongetje neemt t schepje mee... kan gebeuren maar het jongetje legt dit op een hele grote stapel speelgoed en gaat daar zelf ook bij weg dus ik zeg haar dat ze hem daar terug kan halen.

zei er naartoe, jongetje komt aangesneld en trekt steeds haar handjes weg als ze wat wil pakken... ze mocht echt niets! Toen ben ik er naartoe gelopen, haar geholpen met t schepje pakken en tegen het jongetje gezegd dat hij wel samen moet spelen.


Toen een andere keer een kind haar armpje pakte omdat ze volgens hem daar niet mocht spelen en je zag hem flink knijpen (witte knokkels) heb ik boos geroepen dat hij haar onmiddelijk los moest laten en ze daar best mocht spelen en anders zelf dan maar een ander plekje moest zoeken.


beide keren liet mijn dame nogal over zich heen lopen en waren het oudere kindjes, ik wacht altijd even af wat ze zelf doet want dit moet ze ook gaan leren maar niemand hoeft echt gemeen tegen haar te doen dan zal ik er altijd wat van zeggen!

 

ik zou rustig reageren er is heel vaak zo naar mijn zoontje gedaan en ik wordt er flink verdrietig van. mensen vergelijken kinderen altijd maar niet ieder kind is hetzelfde! waarom kan het niet op een rustige manier gezegd worden? weet je de reden waarom hij zo scheeuwde? niet ieder kind dat er ouder uitziet is ook altijd ouder daar worden bij mijn zoon veel fouten in gemaakt.

even een voorbeeld:
mijn zoontje was aan het spelen in het speeltuintje en wilde van de glijbaan. er zat een jongetje op die niet wilde glijden en mijn zoontje maar zat aan te staren om een gegeven moment gaf hij hem een klein zetje zodat hij ging glijden ( mijn zoontje kan niet zeggen jongetje wil je gaan glijden) en mijn zoontje kregen gelijk een scheeuwende moeder over zich heen. ik vond het echt sneu voor mijn zoon en ben weg gegaan.


dat dat kindje er groter uit ziet hoeft niet veel te zeggen er kan ook iets aan de hand zijn met hem. mijn zoontje is 3 ziet eruit als 5/6 maar heeft een spraak/ontwikkeling achterstand en is geestelijk ongeveer 1,5/2 jaar.

 

Wij hadden van de week in de wachtrij van een pretpark een kindje dat voor mijn dochtertje ging staan en steeds heel dichtbij met dr hoofd kwam en tegen mijn dochtertje riep "stom meisje!"een keer of 3...
dus ik zeg tegen dat kind( ook omdat ze voor ons ging staan terwijl ze achter ond in de rij stonden) "wil je even bij je eigen groepje mensen blijven"waarop ik een grote bek van dr mama kreeg "JA ZE MAG GAAN EN STAAN WAAR ZE WIL!!" waarop ik gewoon rustig zeg "ze zegt steeds stom meisje tegen mijn dochtertje en dat heb ik liever niet' nou... toen had ik het gedaan hoor... mevrouw begon nogal geïrriteerd in haar eigen taal te praten tegen dr man/vader en heel de rij zijn ze ons wezen "uitdagen"... :S vriend van me vond het knap dat ik zo rustig bleef...nou ook niet altijd meer dus! dus kan je reactie wel snappen

 

Hahaha helemaal mee eens. Ik snap ook dat je even schrok TS, maar ach kinderen doen wel eens gek. Ik pakte het op dezelfde manier aan als lin80. Nu moet ik echter die van mij wel eens temmen

 

Tja, het is een beetje moeilijk te beoordelen als je er zelf niet bij geweest bent. Ik vraag me dan ook af of hij echt rare dingen schreeuwde of dat hij alleen maar wat stond te brullen. Ik herken dat namelijk wel een beetje van mijn oudste. Die kan soms ook gaan staan brullen als een leeuw zeg maar, omdat zijn kleine broertje hier altijd verschrikkelijk hard om moet lachen. Dus misschien wilde dat jongetje gewoon een reactie uitlokken bij jouw kindje. Kinderen kunnen soms op hele vreemde manieren aandacht vragen.

 

Zou mij zo kunnen overkomen.
Als ik schrik kan ik ook ff bot uit de hoek komen, terwijl ik juist wel leuk ben met kinderen.
Vaak leg ik ze daarna rustig uit dat mijn kindje nog klein is, en dat ie daar soms van kan schrikken, blablabla......

 

Ik ben juist degene die vaak mijn kind in toom moet houden ipv een ander kind moet "corrigeren".
Toen mijn zoontje wat kleiner was en zijn nichtje naar hem begon te schreeuwen, gooide hij vervolgens zijn drinkbeker richting haar hoofd....

Ik ben wel wat kinderen gewend inmiddels en had denk ik rustig gezegd dat het jongetje niet zo hard hoeft te schreeuwen.
Aan de andere kant moet ik de dag nog meemaken dat er tegen mijn kind geschreeuwd wordt en hij ervan schrikt. Hij is niet anders gewend dan oudere kindjes om mee te spelen/schreeuwen haha

 

Ik ben een leeuw tegenover mijn eigen kind(eren) en heb zin om het overtollige kindergrut te elimineren Zelfs familie jonger dan 12 jaar.

Ik erger me af en toe rot aan een kind hier in de omgeving (familie van VL) en soms zou ik willen dat ik dat kind kon afknallen met een shotgun. Terwijl iedereen zegt: aahhw, maar ze is zo schattig. Ik denk dan echt van: ja, in een bak met zoutzuur :x!

Ze heeft namelijk 2x rotgedrag vertoond tijdens mijn zwangerschap dat ik als zeer bedreigend heb ervaren tegenover mijn kind, en sindsdien staat ze ongewild/onbewust op mijn haatlijst ofzo. Het komt maar telkens niet goed. Hoe erg ik daar mijn best ook voor probeer te doen. Heb haar al laten logeren, leuke dingen met haar gedaan, probeer er goed mee om te gaan - en ik weet dat ze pas acht jaar oud is, maar soms kan ik haar wel killen.

Op het moment dat familie al teveel word, denk ik niet dat ik coulant zal zijn tegenover andermans kinderen en hoop ik dat ze zo ver mogelijk uit de buurt blijven