Wie heeft er ervaring met niet meer ongesteld worden na curretage? Ik heb 13 weken geleden mijn 3e MK gehad, allemaal missed abortions, 2x curretage gehad, laatste begin januari dit jaar. Ik heb inmiddels al 5 dagen orgametril geslikt (laatste afgelopen zondag) en daarmee zou een ontrekkingsbloeding opgewekt moeten worden, maar tot noch toe geen druppeltje bloed. Ik begin me nu echt heel erg ongerust te maken . Ik heb in ieder geval één eisprong gehad de afgelopen maanden (met echo's en bloedwaarden gecontroleerd), maar volgens mij heb ik daarvoor ook al minimaal 1 eerdere eisprong gehad (leid ik af uit temperatuurmetingen en slijmwaarnemingen). Dit alles zonder ongesteldheid en helaas ook zonder zwangerschap (bloed is getest). Zijn er meer meiden die dit mee hebben gemaakt en wat zijn jullie ervaringen? Hoe is het nu met jullie? Ik heb volgende week dinsdag weer een controle in het ziekenhuis, maar hoop ook hier al wat verhalen van lotgenoten te horen. groetjes, Pooltje
Hoi Pooltje, Ook ik heb nog steeds geen ongi gehad na mijn curretage van 19 dec. 2007. Ik heb na 10 weken de anticonceptiepil voorgeschreven gehad om een ongi op te wekken. Dit heeft geen effect gehad, ben dus niet ongi geworden. Nou gaat mijn gyn binnen 2 weken, (ik word opgeroepen) een kijkoperatie uitvoeren, want hij denkt aan een slijmvlies bij de ingang van mijn baarmoeder, waardoor het als het ware 'verstopt' zit. Ik hoop heel erg dat dat 'alles' is, maar zeker is het dus niet. Ik wens je erg veel sterkte, en volg je gevoel en dring aan bij de gyn als je denkt dat dat nodig is! Knuffel!
Hey Pooltje en Jusi, Ik zit inmiddels op dag 95 geloof ik sinds de MA. En dat in de wetenschap dat wij ivm de gezondheid van mijn vriend helaas helemaal niet veel tijd hebben, omdat we als het te lang duurt wellicht over moeten op IUI. Maar dat even terzijde! Ik ben bijna 4 weken geleden bij de gyn geweest, toen was er een ei. Had vervolgens vorige week zaterdag óf ongesteld moeten worden, óf positief moeten testen. Helaas, geen van beide het geval. Wéér een echo gehad, en het ei was weg maar de gyn kon niet zeggen of het ook daadwerkelijk gesprongen was of dat het 'gewoon' verdwenen was. En nu dus Primolut (= hetzelfde als Provera) om een onttrekkingsbloeding op te wekken. Zit inmiddels op dag 7 van de Primolut. Vorige keer (heb dat al eens vaker gehad) werd ik 8 dagen na de eerste pillen ongesteld. Hoop dat het nu niet uitblijft, want we willen verder, net zoals jullie! Veel succes!
Hoi Jusi en Meisje, bedankt voor jullie berichtjes. Aan de weinige reacties te zien zijn er maar heel weinig meiden die hetzelfde meemaken als ons. Gelukkig maar voor alle andere meiden, maar af en toe voel ik me wel heel erg alleen . Iedereen op het forum lijkt bezig met zwanger worden terwijl ik vrees dat dat er voor mij voorlopig nog niet in zit... Ik zou het leuk vinden om te horen hoe het met jullie verder gaat en zal ieder geval vandaag even een berichtje op deze pagina posten hoe mijn gesprek met de gynacoloog is afgelopen. groetjes, Pooltje
Meisje, wat vervelend dat jij ook in hetzelfde schuitje zit zeg... Ik hoop heel erg voor je dat je ondertussen ongesteld geworden bent. Pooltje, ik wens je heel veel succes en sterkte bij de gyn. Dikke knuffel voor jou. Zelf ga ik vandaag naar de huisarts, mijn ochtendurine inleveren. Ik heb gisteren zo'n buikpijn gehad, volgens mij moest ik nu ook ongesteld worden. Maar ook voel ik de hele tijd de aandrang om te moeten plassen, en dan komen er maar een paar druppeltjes. Nu hoop ik dat ik 'maar' een blaasontsteking heb, en dat het niks met die verkleving te maken heeft... Ik heb me overigens ook ziekgemeld, maar ik weet niet of mijn baas daar wel zo blij mee was, maar ik trek het gewoon niet meer.
Hoi Jusi, Sterkte meid. Dat 'aandrang om te plassen maar er komt niks' heb ik ook met enige regelmaat. Ik zal dat straks ook tegen de gyn zeggen, gooi alles maar op tafel waar ik last van heb... Over het werken: ik ken het gevoel. Sommige dagen gaat het heel goed en kan ik me in het werk heerlijk verliezen (gedachten verzetten), maar sommige dagen wil het echt niet en kan ik het niet opbrengen. Tot nu toe ben ik nog wel altijd gaan werken (maar soms dus minder productief) en mijn collega's hebben helemaal niks door. Wel heb ik vorige week mijn bazin, mijn kamergenoot en 1 naaste collega ingelicht wat er speelt en aangegeven dat ik niet weet hoe het nu verder zal gaan en wat voor gevolgen dat voor mij en het werk zal hebben. Vandaag werk ik thuis, maar tot nog toe weinig werk gedaan ; maar de vorige week heb ik heel veel overgewerkt omdat ik wist ik dat deze week de nodige uurtjes zou missen. groetjes, Pooltje
'Fijn' dat jij die aandrang ook herkent, dan zal het er wel bij horen. Dat jouw collega's niks door hebben! Mijn naaste collega's weten gelukkig goed wat er aan de hand is, en snappen het ook wel als ik een dipdagje heb. Gelukkig heb ik die over het algemeen eigenlijk vrij weinig gehad, maar vandaag is het dus wel bal. En om daar mijn collega's mee lastig te vallen, vind ik ook weer zo vervelend. Verder heb ik mijn urine ingeleverd, en om 13.30 kan ik bellen voor de uitslag. Ook had ik het ziekenhuis nog gebeld, om te vragen of ze al wisten wanneer ik geopereerd werd. Daar vertelde de vrouw dat ze het nog niet wist, waarop ik zei dat het iig volgende week moest. Zegt die vrouw dat dat misschien niet ging lukken! Maar de 25e gaan wij op vakantie, dus dat zei ik ook, dus ik wil vóór de 21e geholpen worden. Zegt die vrouw dat ze er ook niks aan kan doen. Een kwartier nadat ik belde, belde de afdeling opname, dat ik volgende week vrijdag de 18e geholpen word. Gelukkig nog vóór onze vakantie dus.
Hey dames! Fijn Jusi dat je voor je vakantie terecht kan! Ik ben nog steeds niet ongesteld. Hoop maar dat het vandaag of morgen door gaat zetten, anders ga ik me inderdaad ook wel wat zorgen maken Heb wel last van lichte buikpijn, maar goed, dat wil niks zeggen want twee weken geleden had ik nog de hoop dat het van een zwangerschap was . Maar goed, ik zit nu op dag 8 van de Primolut, bij mijn cyclus die uiteindelijk 59 dagen geduurd heeft (zie banner) kreeg ik ook 8 dagen na de eerste pillen Primolut een onttrekkingsbloeding. Nu maar hopen dat het nu weer zo werkt. Overigens kreeg ik toen een 5-daagse kuur, nu heb ik een 10-daagse kuur (beide keren 1 x daags 2 pilletjes). Raar he! Ik heb de gyn er wel op gewezen dat ik de vorige keer maar 5 dagen die medicijnen kreeg, maar daar deed hij niet veel mee. Was ook een andere dokter dan die de vorige keer de Primolut voorschreef. Vaag hoor, het vrouwenlichaam! Bij mij op het werk denken ze volgens mij dat ik er niet meer zo veel mee bezig ben. Ben ik overigens wel, maar heb geen lichamelijke klachten meer, dus hoef ook niet thuis te blijven. Maar als ik dat wel zou doen, weet ik bijna zeker dat ik alleen maar begrip krijg. Tja, ik heb er ook niet voor gekozen he. We wilden allemaal graag dat het anders was, toch?!
Hoi Jusie en Meisje, Ben terug uit het ziekenhuis en de arts denkt ook aan verklevingen in de baarmoeder, precies waar ik bang voor was. Ook al hield ik rekening met deze conclusie, het komt toch erg hard aan . Ik heb volgende week nog een gesprek met een arts die hierin gespecialiseerd is en voor 22 april staat er al een kijkoperatie ingepland. Als er verklevingen zijn dan halen ze die weg en plaatsen ze een spiraaltje om te voorkomen dat de baarmoeder weer direct vast gaat kleven. Dat spiraaltje moet vervolgens drie maanden blijven zitten, dus dat betekent nog minimaal 4 maanden niet zwanger worden. Dat doet me op dit moment nog het meeste verdriet... ik ben in 2005 op mijn 32e gestopt met de pil en nu ben ik bijna drie jaar verder, heb ik nog geen kindje maar wel heel veel verdriet meegemaakt de afgelopen drie jaar. Hoeveel verdriet kan ik nog aan? Soms twijfel ik of ik nog wel verder moet proberen, want wat als ik na een half jaar eindelijk weer zwanger wordt en het gaat nog een keertje mis... Jusi, is dit hetzelfde als jij te horen hebt gekregen? Hoe verwerk jij dit allemaal en ook wat vertel je wel en niet tegen je omgeving? Meisje, ik hoop dat de pillen dit keer weer het gewenste resultaat hebben en jou deze ellende bespaart blijft. Dikke knuffel voor jullie allebei! groetjes, Pooltje
ik ben ook al ver over mn tijd, en heb net een mk achter de rug.. om niet teveel te verheugen wacht ik nog maar eve rustig af
Jeetje Pooltje, wat een KLOTE nieuws zeg! Kan me goed voorstellen dat je mega geschrokken bent. Ik zou er ook goed ziek van zijn, en inderdaad helemaal omdat je nu wéér zo lang moet wachten voor je überhaupt weer aan de slag kan! Kan dat spiraaltje niet zonder hormonen geplaatst worden? Of is dat een hele domme opmerking? Daar zit toch hetzelfde hormoon in als in de pil? Of mag je gewoon uit praktische overwegingen niet zwanger worden als dat ding in je baarmoeder zit? Als dat het is, zou ik in ieder geval denk ik toch vragen of ze er geen hormoon in willen doen, en dat je dan gewoon met condoom klust. Dalijk ben je klaar met dat spiraaltje en zit je weer met het feit dat je weer moet 'ont-spiralen' ofzo, wéér die hormoonzooi uit je lichaam krijgen! Heel veel sterkte hoor, kan me HEEL goed voorstellen dat je het nu niet meer ziet zitten. En ja, ook dit kom je wel weer te boven, misschien dat je er over een half jaar 'om kunt lachen' omdat je lekker hartstikke zwanger bent, maar begrijp goed dat je nú niet over die berg heen kan kijken.
Dat spiraaltje wordt geplaatst om te voorkomen dat de baarmoeder weer opnieuw gaat verkleven (boven en onderzijde tegen elkaar aan plakken). Ik heb niet eens gevraagd of het gaat om een spiraaltje met of zonder hormonen, goede vraag, ik zal zorgen dat ik dat volgende week navraag bij het gesprek met de specialist. Ik vermoed dat het gaat om een spiraaltje zonder hormonen, immers de enige functie is het voorkomen dat de baarmoeder weer gaat dicht zitten. Maar ik heb nog nooit een spiraaltje gehad, dus hoe dat precies werkt weet ik verder niet. Ik zal maar eens gaan googlen op internet zodat ik volgende week voorbereid het gesprek in ga en alle vragen kan stellen die ik heb...
Goed hoor Pooltje, je bent nu natuurlijk hartstikke overdonderd, maar laat je tijdens een volgende afspraak niet met het spreekwoordelijke kluitje het riet in sturen! Veel succes
Hallo meiden, hier nog een lotgenootje! Ik ben op 14 januari jl gecurreteerd na een missed abortion. (Kreeg in december te horen dat na een zwangerschap van 9 weken het vruchtje niet meer leefde. )Ook werd ik maar niet ongi, dus ik naar het ziekenhuis terug om te checken of wel alles weg was gehaald, daar een curretage op gevoel gaat, en het kan zijn dat er nog iets is blijven zitten. Kwam ik bij een andere gyn terecht, en die zei me dat alles ok was, en mijn baarmoeder schoon was. (na inwendige echo). Toen weken later nog steeds geen ongi kwam, voelde ik gewoon dat er iets niet klopte. Een zwangerschapstest gedaan en die gaf positief aan. Nog een test weer positief. Hartstikke blij in eerste instantie, maar mijn intuitie zei me het klopt niet. Weer een aantal testen : negatief. Urine gebracht naar ziekenhuis, die gaven eerste keer dubieus aan?! Het kon wel en kon niet zwanger zijn. Nouja. Ik dacht jullie kunnen me wat, en drong aan om weer gecontroleerd te worden. Toen weer afspraak bedwongen bij de beste gyn daar, en jawel. Er bleken nog placenta resten te zitten. Al met al ben ik dus 4 maanden verder! Gisteren voor de 2e keer gecurreteerd (nu binnen een week),eerst onder narcose en ze hebben eerst met een camera gekeken. Bleken er idd harde placentaresten verkleeft aan mijn baarmoederwand die er nooit vanzelf uit waren gekomen, omdat ik er al zo lang mee rond liep. Ik ben ook 'al' 36, ben sinds mijn miskraam in december alweer maanden verder. Balen dus. Maar goed, ik weet dat het nu weer in orde komt. En wil alleen maar zeggen; ga op je eigen gevoel af, en laat je niet afschepen als je denkt dat er iets niet in orde is! En hopelijk mogen we in 2008 ook een vet positieve zwangerschapstest hebben! Liefs Claudia
Jeetje Claudia, wat een verhaal zeg! Goed dat je zo aangedrongen hebt! Zouden ze het anders ook gezien hebben op een echo, die placenta-resten? Of zien ze dat alleen met een camera? Ik word een beetje naar van al deze berichten, ben geloof ik nog nooit blij geweest met een menstruatie, maar dat zal deze keer zeer zeker wel zo zijn! Hoop dat het snel weer raak voor je is meid!
Oh, sorry, lees je bericht nog eens terug en zie nu dat ze dat op de echo dus niet zagen... Hmmm, die inwendige echo bij mij van 3 weken en 1 week geleden voegt dus ook niks toe.
hoi meisje, nou, dit zal echt niet een standaard verhaal zijn, is ook niet mijn bedoeling om je angst aan te jagen! Maar ik bedoel alleen maar te zeggen dat ook al heeft iemand een witte jas aan, dat ook niet alles zegt. JE eigen gevoel is minstens zo belangrijk. En ik blijf positief hoor, ben ook zoooo blij als ik straks weer ns ongesteld wordt! haha, nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen...
Hoi Claudia, inderdaad ook een heel vervelend verhaal voor jou zeg... Is alles nu achter de rug bij jou of moet je nog een operatie ondergaan om die placentaresten weg te halen? En heb jij ook een spiraaltje gekregen of was dat niet nodig omdat er bij jou sprake was van zwangerschapsresten en niet van verklevingen? Wel heel knap dat je er zo positief onder blijft, houden zo ! Meisje, ik snap dat onze verhalen jouw angstig kunnen maken, maar volgens mijn dokter kwam dit echt maar in heel weinig gevallen voor. In hoop ontzettend dat jij daar niet tussen beland, maar kan me voorstellen dat het wachten of de bloeding komt heel moeilijk is. Sterkte meid, ik duim voor je. Ik ben zojuist een eind wezen fietsen (racefiets), ik had mijn werk voor de rest van de dag afgeblazen want daar stond mijn hoofd nu echt niet naar. Maar zo'n fietstocht doet wonderen, lekker een 'bergen-etappe' gereden en alle frustraties en spanningen van me af gefietst. Heerlijk ! Ik kijk er nu dan ook weer een stukje positiever tegenaan. Over twee weken heb ik de kijkoperatie, hopelijk vallen de verklevingen mee en zijn ze direct weg te halen. Dan kom ik de drie maanden spiraaltje ook wel weer door, denk dat ik maar veel leuke tripjes ga plannen die ik steeds uitstelde omdat ik probeerde zwanger te worden en in de MMM zat. Zo wil ik mijn duikbrevet nog halen, dus wie weet moet ik over een maandje of twee maar een duikvakantie inplannen 8) . groetjes, Pooltje
Hoi Pooltje, ze hebben gisteren alles meteen gedaan gelukkig. Maar zoals ik ook schreef heb ik echt op mijn strepen gestaan en heb ik een hele stoere vrouwelijke gyn in Maastricht. Die is net als ik, geen gezeik, gewoon handelen. Die baalde ook ontzettend dat die ene gyn zo slordig is geweest. Enfin, hoef geen spiraaltje, daar het geen verklevingen waren zoals jij ze hebt. Maar echt resten van de vorige curretage, die waren blijven zitten. Maar ook voor jou komt het wel goed, alleen snap ik helemaal dat je het liefst meteen weer wil beginnen. Ik heb ook die 4 maanden zo gebaald. En nu nog moet ik weer wachten of en wanneer ik weer ns ongi wordt. Maar goed, ik ben er niet meer zo op gefixeerd nu. Op dat hele zwanger worden, want ik weet ergens wel zeker dat t wel komt. Ik had gewoon in mijn hoofd voor mijn 37e mijn 2e kindje te hebben gebaard, tja, en zoiets kun je dus niet plannen. Dus als het later komt, ook prima. Lekker even fietsen! Ik vind dat ook heerlijk, Ipod op je kop, en knallen! Het is heerlijk even hier op deze site je verhaal te doen, en ook voor anderen een berichtje achter te laten. Maar probeer er niet van 's ochtends tot 's avonds mee bezig te zijn, zoals ik een tijdje heb gedaan, want geloof me, dat komt je humeur niet te goede... Succes ermee! Denk eraan: Alles komt goed. Zeker weten. Groetjes Claudia