Al een hele poos hebben we problemen met de ex van mij man. Zijn zoon (11 jaar)woont bij zijn moeder en vertoont regelmatig onhandelbaar gedrag en is daar ook voor in therapie. Ook wij hebben gesprekken gehad met een ouderwerker en ik met zeggen dat zijn gedrag hier de laatste weekenden een stuk beter is geworden. Nu heeft gisteren zijn moeder door de telefoon gebruld dat ze hem uit huis wil laten plaatsen ivm zijn onhandelbare gedrag. Moeder is depressief, geeft altijd anderen de schuld, een paar maanden geleden is er een anonieme melding geweest en kwamen ze van Bureau kindermishandeling (ik weet niet of dit goed omschreven is) bij haar langs. Die zagen dat iedereen in het gezin onder behandeling is (ex bij een psycholoog) en er zijn geen stappen ondernomen. Nu hebben wij een aantal keer een huilende zoon aan de lijn gehad en gehoord hoe zijn moeder te keer gaat tegen hem. aangezien zij aan de andere kant van het land wonen is het lastig hem dan "even" op te halen en de vriend van ex krijgt meestal de boel wel weer rustig. Ex en mijn man zijn getrouwd geweest en hebben samen gezag. Zoon komt elk weekend hier heen. Welke stappen kunnen wij ondernemen want wij willen absoluut niet dat hij uit huis geplaatst gaat worden of naar een internaat gaat (krijgt hij ook te horen dat ze hem daarheen sturen als hij niet veranderd). Opa en oma (ouders van ex) wonen bij ons in de buurt en zelfs die vallen ons lastig en zijn ervan overtuigd ons op de vingers te moeten tikken om te zeggen wat wij fout doen. Die zijn hun kleinzoon ook beu, hij mag wel bij hen logeren maar als hij vervelend is pakken ze zijn spullen en zetten ze hem bij ons op de stoep hebben ze gisteren gezegd. Te triest voor woorden dit en het kan zo gewoon niet langer. Ik heb ook erge moeite gehad met mijn szoon maar sinds het gesprek met de ouderwerker zie ik hem ook anders en wil ik gewoon dat hij zich fijn voelt en als dat bij ons in huis zal zijn dan doen we dat. Hij geeft aan liever hier te wonen omdat zijn moeder zo streng is. Hij weet dat hier ook niet alles kan maar papa begint in elk geval niet te schreeuwen tegen hem gaf hij aan. Wie heeft tips hoe dit aan te pakken? Ex is een enorme haaibaai en denkt nog steeds dat ze hier de boel kan regelen in huis.
Het lijkt mij dat Ex dat niet maar zo kan regelen aangezien er gezamenlijk gezag is. Je man zal daar dan dus ook voor moeten tekenen. Wanneer jullie samen besluiten dat zijn zoon bij jullie kan komen wonen, dan zou ik denk ik eerst overleggen met ex en evt met AMK of andere instanties waar szoon bekend is. Over alles willen regelen in jullie huis... grenzen stellen... jullie huis, jullie regels... daar hebben ex/exschoonouders niets over te zeggen.
Gezien je laatste zin zou ik vooral de ouders eens goed met elkaar aan 1 tafel zetten met een proffesional erbij en de rest (jij, opa en oma enz) er even buiten laten.
Als er al sprake zou zijn van een (dreigende) UHP, dan zal er eerst gekeken worden of hij bij jullie terecht kan. Hoe staat moeder tegenover een wijziging van hoofdverblijfplaats? Dus dat zoon bij jullie komt wonen? Is zoiets bespreekbaar met haar?
Na een telefonische escalatie afgelopen weekend is er met haar helemaal niet meer te praten. We hebben contact gezocht met de ouderwerker (hulpverlener) en die neemt spoedig contact met ons op hopen we. We hopen daar advies te kunnen krijgen en mogelijk een ingang ergens welke stappen we kunnen/moeten ondernemen.
Als ze echt staat te dreigen met uithuisplaatsing is het dan geen optie om Bureau Jeugdzorg te contacteren (en de hulpverlener) en aan te geven dat jullie wel bereid zijn om hem op te vangen? Hij kan toch beter door jullie opgevangen worden dan dat hij naar een pleeggezin moet of naar een instelling? Tuurlijk zal het zwaar zijn met hem. Van een aantal dagen per maand naar ineens voltijds er een kind bij. Nog eens te meer als hij dus merkt dat zijn moeder hem voorlopig "niet meer moet". Maar daar is wel psychologische hulp voor in te schakelen. En tegelijk kan het ook meevallen voor hem dat hij niet heel de tijd haar stress voelt. En niet voortdurend meer wordt toegeschreeuwd.
Morgenavond worden we gebeld door de ouderwerker, hopelijk weten we dan meer. Hier in huis worden idd grenzen gesteld en szoon heeft aangegeven dat hij dat juist fijn vindt,dan weet hij waar hij aan toe is.Al schopt hij met regelmaat tegen de grenzen aan maar dat hoort er dan ook wel weer bij. Hij is al een stuk rustiger hier sinds een paar weekenden. Het is gewoon lastig, we willen hem niet het idee geven hem uit te horen. Hij heeft zo hoorde ik vandaag weleens (een) blauwe plek(ken) op zijn bovenarm en wanneer zijn vader hem vraagt hoe hij daaraan komt zegt hij dat hij dat niet weet. Nu weten wij het ook niet maar vermoeden dus wel iets. en alleen vermoedens kun je niet hard maken,voor het zelfde geld is het niet zo......
Hebben jullie al wat meer gehoord? Hier woont bonusdochter in en we weten uit ervaring wat het allemaal met.zich mee brengt. Zij had geen regels, werd verwaarloosd, is geestelijk en lichamelijk mishandeld door der moeder. Ze zat in een team van hulpverleners waar ze een casus was en ging naar maatschappelijk werk. Nu zit ze in rustig vaarwater en is van alle hulp af. Ze heeft een baantje gevonden, sport, maakt muziek en doe het goed op school. Geen probleem kind meer, maar.dat duurt even en scheelt een paar grijze haren. Hopelijk kan hij bij jullie in en kunnen jullie het gevoel geven dat hij gewenst is ondanks.het niet altijd lekker zal lopen. Heel.veel succes!
We hebben niets meer gehoord van de ouderwerker. Hij zou bellen,terug bellen maar dat heeft hij niet gedaan. Nu is het vakantie dus gebeurd er ook niets. Szoon is hier 2 weken,wisselend bij ons en opa/oma en hij mist zijn moeder. Er is geen contact tussen ons en zijn familie op dit moment. Na de vakantie nemen we weer contact op met de ouderwerker,op dit moment weten we even niet wat we moeten doen. Fijn dat je bonusdochter zich zo goed voelt! Gaat ze nog wel naar haar moeder af en toe?
Jammer dat ze het zo af hebben laten weten. Zie je maar weer dat je een nummer bent. Benoem dat zijn moeder ook gemist mag.worden. Dit.zorgt.voor een stuk begrip en dat het niet iets is wat verboden is. Dat het jullie gevoel over hem ook niet beïnvloedt. Het kan zo zijn dat hij zich schuldig voelt, dat hij zich zo voelt. Door het te.benoemen creëer je een stukje rust voor hem. Er is een ruimte om te voelen wat hij voelt. En nee ze heeft bijna niets meer van haar moeder gehoord. Sinds juli 2 appjes niet eens vragen hoe vakantie, school, sport enz is. Alleen hoe is het x en je krijgt een verjaardagscadeau. En ze heeft inderdaad voor kerst haar verjaardag enz een doos gekregen. Haar moeder zou haar ophalen om te gaan winkelen en samen te zijn, doet het af met een doos met wat spullen. Verder is haar moeder niet van plan haar op te halen, want haar vader moet haar brengen en weer.ophalen na een weekend. Zoals bij jaren al gedaan heeft en niet meer van plan is alleen te bekostigen. Ze betaalt geen alimentatie op de.rekening van de.meid. Ze hoeft het niet op onze rekening te storten maar op dat van haar dochter. Dat weigert ze. Al vraagt die meid er geregeld om. We hoeven het niet, het zou een zakcentje voor haar zijn (gaat maar om de wettelijke 25 euro.die we vragen). Haar moeder heeft zoveel gelogen, alimentatie aan zich opgemaakt (lees 10.000 euro in een half jaar door een foutje van de rechter.... Lang verhaal. Is.rechtgezet maar.Ze.hoeft niets terug te betalen...) Dus ze is haar moeder zat. Ze heeft echte haatgevoelens tegenover haar. We laten het zo. We voeden het niet, laten het even zo. Natuurlijk zijn er momenten dat ze daar mist. Maar.dat is zelden. Het kleine beetje contact dat ze heeft met haar moeder is zo teleurstellend dat ze niets doet om ook maar enigszins het contact te onderhouden. Ik vind het jammer, want ik vind dat iedereen een goede moeder verdient. Het scheurt mn hart om het te zien van afstand. Maar het doet me goed dat ze hier wil wonen en wil blijven. Dat ze zo lief is voor haar zusje en meedenkt en meeleeft met ons. Ze noemt mij moeder of smoeder en haar echte moeder haar biologische moeder of ei donatie. Zo erg is het. Zielig voor der. Midden in de puberteit, maar het heeft haar wel.goed.gedaan om hier heen te komen. Ze is geborgen, gewenst, gewild en veilig. Iets wat ze de afgelopen jaren niet heeft ervaren.
Ik heb begrepen dat kinderen bij 12 jaar zelf mogen kiezen waar ze willen wonen. Zou dat een optie zijn? Is hij net 11 of al bijna 12?
Ze mogen zelf kiezen, alleen is er een maar. Als de andere partij er niet mee eens is, dan moet het via een rechtzaak, dan kan de rechter instemming geven van de andere ouder als er zwaar wegende redenen zijn om van adres te veranderen. Uiteindelijk bepaald de rechter waar het kind gaat wonen. Er zal naar het kind geluisterd worden, maar het is niet zo dat als het kind het wil, dat het ook automatisch zo is..... Jammer genoeg.
Ik heb jou hele verhaal gelezen en petje af voor jullie allemaal. Gelukkig heeft ze nu een goede Bonusmoeder.
Dank je wel masami, we.doen onze best en soms zullen we verkeerde keuzes maken, of wat laten vallen over haar moeder als ze het kind weer laat zitten. Eigenlijk moeten we dat niet doen, maar soms floept het er uit. Mama40 al wat meer gehoord en zijn jullie al wat verder?
Inmiddels is er telefonisch contact geweest met de ouderbegeleider, die vond een internaat ook geen goed idee gelukkig. Afgelopen week is er een evaluatie geweest waar wij nog niets over hebben gehoord. Er is geen contact meer met ons en moeder, dus we gaan maar weer bellen deze week voor informatie. Szoon komt nu zelf met vragen, mijn man heeft hem eea uitgelegd over de situatie zonder er te diep op in te gaan. Het lijkt wat rustiger bij hem thuis en hopelijk accepteert zij de aangeboden thuisbegeleiding waar de ouderwerker het met ons over heeft gehad.