Wat lief! En ontroerend om te lezen dat er aan gedacht wordt. Naar omstandigheden gaat het redelijk. De wekelijkse chemo's doen hun werk (tumoren slinken zelfs). Maar over 4,5wk krijg ik weer een nieuwe scan. Het lijf is niet veel meer maar we proberen er wat van te maken. Het is knokken om het eten naar binnen te krijgen. Het is overleven met 52kg. Zonder chemo's groeien de tumoren als een gek, dus stoppen is voorlopig geen optie.
Wat mij vaak wakker houdt zijn de beelden van de aangespoelde kindjes, de verstopte kinder wees huizen in china waar ook een docu over is. Het doet mij oprecht fysiek pijn als ik er bij na denk.
Jaah, ze zitten ook echt in mijn gedachten ! Ik Hoop nog zoveel goeds voor ze 💕 Heel veel sterkte ,lieve en sterke dames Liefss
Jeetje wat een heftig topic. Ik word er helemaal stil en verdrietig van! Ik denk idd ook vaak aan de moeder van ruben en julian. Hoe kom je zo'n drama te boven?
Ik denk vaak aan moede die auto met twee zoontjes in Utrecht het water in reed waarbij twee zoontjes verdronken. Ze heeft een tweeling gekregen weet ik. Maar hie zal het hun vergaan?
Ben er naar van nu al deze verhalen weer genoemd worden, verschrikkelijke berichten en beelden die ik heb verdrongen zie ik nu weer voor me....heftig dit
Ruben en Julian... Die nacht dat hun stierven lag ik te bevallen van mijn dochter... Cookies op AD.nl In die nacht om 02.54 is mijn dochter geboren... Heb in die periode nooit veel meegekregen van het hele verhaal aangezien ik op een roze wolk zat en de media niet zo volgde... Maar sinds ik dit verhaal las, leef ik zo mee.. Denk altijd terwijl ik het leven gaf aan mijn dochter, een van de mooiste en gelukkigste momenten van mijn leven, gebeurde op dat zelfde tijdstip zoiets luguber..