Weeen zelf vond ik ook drama. Vooral de laatste centimeters, maar op het moment zelf moet je er doorheen, je kan niet anders. Hier ook ruggenprik gehad, die ging wel goed, hoewel bij mij ook even links minder verdoofd was dan rechts, heel apart, maar wel 3 uur heerlijk pijnvrij geweest.
Klingel, de Mona Lisa zuigt, klaar. Hee, die 'roes' waar jij het over hebt die je die eerste paar dagen had, komt die van de ruggenprik of van het bevallen?
Ik heb de yoga vervloekt... Ze kunnen je van alles aanleren, maar als je alleen maar rugweeën hebt, dan is er geen puffen aan...het helpt toch geen f*ck!!!! Het was alsof ik een spontane hernia kreeg!!!!
haha dat van die monitor erg herkenbaar.. Dan voelde ik nog ff niks maar hij was alweer aan het opbouwen en zei mijn man: 'Daar komt ie weer hoor!' Kon hem wel wurgen omdat ik dan niet meer kon 'genieten' van het stukje rust wat ik nog had omdat ik hem nog niet voelde aankomen. En persen vond ik oke, echt van 'gaaaaaaaaaaaan met die banaaan.. ow yeah come on! Poweerrrrrrr!'
in het boek van Beatrijs Smulders las ik een stukje over het gevoel van weeën, wat ik echt precies vond kloppen. Het ging ongeveer zo: Het is alsof je in de verte een flinke onweersbui aan hoort komen. Het begint met gerommel in de verte, komt steeds dichterbij, overvalt je iedere keer weer met een enorme kracht, een enorm natuurgeweld. Dan ebt de onweersbui langzamerhand weg, om plaats te maken voor de volgende... Zo voelde het precies. Oooo wat was ik iedere keer blij als de onweersbui weer voorbij was. Maar helaas kwam ik in een weeënstorm terecht, waardoor de weeën elkaar razendsnel opvolgden. Ik had helemaal geen tijd meer om op adem te komen en puffen kan dan écht niet meer. Soms neigde ik in paniek te raken, maar dan bracht de verpleegkundige mij weer een beetje bij mijn positieven. Ik wilde om een ruggenprik smeken, maar ik had de energie niet om er naar te kunnen vragen. Op dat moment bleek ik volledige ontsluiting te hebben en na 13 minuutjes persen (wel met mega-knip en vacuüm) is onze blakend gezonde zoon geboren. Toen hij er eenmaal was dacht ik: ach, dat viel ook eigenlijk best mee!
Dat vind ik wel een beetje een al te romantische voorstelling van de afgrijselijke PIJN die je lijdt! Sorry, maar dit vind ik echt een beetje zweverig gezever... (tenzij je eens door de bliksem bent geraakt of echt panisch bent voor onweer misschien )
Eerste en enige wat ik dacht toen mn persweeën flink op gang waren was: HELP!!!!!!! Ik Poep alles onder!
Haha, wat een leuke vraag... Als ik 'm moet beantwoorden...hmmmm.... in 1 zin?? AAAAAAAAAARRRGGGGGGGGGGGGG puf puf puf "deze wee komt nooit meer terug" puf puf puf enne... het klopt hoor ... als je kleine er eenmaal is, ben je die pijn zo snel vergeten. Ik vond het echt ontzettend zeer doen (de persweeën dan.... iedereen die zegt dat het 'fijn' is als je mee mag persen, die geloof ik dus niet meer..).... maar je bent het zo snel alweer vergeten. Ik had de volgende dag alweer zoiets van; o, een 2e komt er ook nog wel....
Chikai: ben ik dus niet de enige die de persweeen vreselijk vond. Ik had de volgende dag trouwens niet zoiets van ik doe het zo weer. Maar nu bijna 3 weken later sluit ik niet uit dat ik het ooit nog eens wil doen.
@zora: ja persen zo erg? erger dan de ontsluitingsfase ? hoest verder trouwens met jou en je mooie meisje, mijn waarde EZLdinnetje? @blijtjuh: STEL dat er ontlasting meekomt... ga daar maar gewoon vanuit hoor! en ga er ook maar vanuit dat je het niet merkt of het je geen spreekwoordelijke en toepasselijke DROL kan schelen @beatrijs smulders: nou.. een onWEErsbui die komt en gaat? inderdaad, dan wel met gratis blikseminslagen in je doos, anders is t mij ook te romantisch omschreven hoor! @persen: ik vond dat dus echt niet zoveel pijn (als de rest) meer doen, maar ervaqrde het wel als vrij onmogelijk- haar ERUIT te krijgen gewoon, ik kon persen wat ik wilde voor mijn gevoel toch is het me helemaal zelf, met losse handen , gelukt, in 1 uur tijd. zoals ummm ook al omschreef, een powerrrrrrrrrrrrrrrmoment. en dan de ontmoeting met florine: het meest wonderbaarmoederlijke dat ik ooit heb meegemaakt.. *snif* @loesie: die yoga heb je echt geen ene puf aan he @miepie: mona lisa zuigt grote tijd, punt! die 'roes'... ik denk dat het echt een lichamelijke en geestelijke shock was. het is nu nog moeilijk te reproduceren (gelukkig), ik denk dat hij met name kwam door de ruggenprikcomplicatie; de angst/paniek-aanvallen die ik heb gehad omdat ik steeds (bijna)flauwviel en ondertussen de hele toko onderkotste. heel beangstigend. en, klein detail , ik in de rugweejensturm und drang zat. was gewoon in paniek, had geen controle, en voelde allemaal dingen die ik niet verwacht had, en ook niet had kunnen verwachten aangezien dit vooral dingen waren die van dat lek in mijn rug kwamen. beh! zou daarom ook niet meer zo licht over een ruggenprik praten of denken of iemand anders er een aanraden.. voor de rest heb ik trouwens ook wel mooie en geinige herininneringen aan mijn bevalling hoor: maandag werd t al spannend met wat ontsluiting en wat weetjes, dinsdag extra spannend en ook mooi en leuk, nog de stad in met klingman. woensdag vind ik achteraf hilarisch, na de CTG (3 cm ontsl, maar wee-en kwamen niet vaak genoeg) de stad in en bij de HEMA geshopt, wel even in een kledingrek een wee opgevangen en ook bij de kassa savonds waren de weeen niet meer te doen en heb ik toch nog dat romantische kaarsjesmuziekjeaansfeertje geschept waarvan ik had gefantaseerd, proest. pas in t ziekenhuis (vanaf 2200) begon de rug-ach&WEE en vooral het niet doorzetten van de weejen. tsk. toen trippen op morfine omdat ik, 3 slapeloze nachten verder, het niet zo goed meer trok, en toen ruggenprik 1, 2 en 3. tjah! de rest is history, of beter gezegd herstory, kortom the future: florine is er dus alles is goed! ik zou 10 x zo voor haar bevallen en ze mogen mn ledematen er ook bij afhakken. zoveel liefde krijg je terug voor die werpcrisis. wat een WEEige opmerking he? meen t lekker wel! so, tot zover mijn therapeutische dagboekerij. *klapt het bevalboek dicht- voor 2010 en 2011 that is *
Zora; nee, ik vond de persweeën ook niets!! Haha Klingel, een werpcrisis vind ik wel een heel origineel woord voor een bevalling!!
En zo bewijs je (voor mij) dat de kracht van een mens vooral in het positief zijn zit. Wat zou ik toch van nature graag wat meer van deze eigenschap bezitten, ik ben ervan overtuigd dat mensen met een positieve eigenschap/houding zeker de helft meer aan kunnen dan mensen die overal of van veel dingen het donkere onthouden/zien. Mooi en leuk met humor omschreven! Dat geeft nog eens lucht
Jeetje als ik dit allemaal zo lees zijn die 4 uurtjes van mij zo slecht nog niet geweest. Ik ging toen al 'dood' laat staan als je 36 uur bezig bent, als ze dat tegen mij hadden gezegd hadden ze me plat mogen spuiten....had ook hoge pijngrens dacht ik...tot ik dit meemaakte...mennnn die start weeen om de 3 minuten gaan wel maar daarna de storm die blijft aanhouden...djeez wie bedenkt het he...over 20 weken weer...en dat gedeelte moet ik nog ff niet aan denken hahahaha
Klingel, hier gaat het goed, maar had ook al terug gepbt. Weet niet wat ik erger vond, ontsluitingsfase of persweeen, denk toch de weeen die ik kreeg voor de laatste centimeters. Denk dat ik persweeen zo erg vond omdat iedereen altijd zegt dat het zo'n opluchting is, had het denk ik onderschat , en was gewoon aan het eind van mijn latijn, en Sara wilde de bocht niet om.
nou vergeten was ik het niet. een van de eerste dingen die ik zei was; nou dat zeggen ze dat je alles vergeet, nou voel het echt nog! het enige wat ik dacht toen ik aan het bevallen was was ik neem nooit meer kinderen maar goed tis het allemaal waard. en met die weeenmeter.. mijn vriend riep ook de hele tijd daar komt er weer een, en ow dat was een erge.. jaa dat voel ik! heb de persweeen ook onderschat, vond ze verschrikkelijk. dacht ook bij mezelf dat mensen hadden gezegt dat dat beter was.. nou vond eht allemaal even pijnlijk
hmm dan is mijn pijngrens misschien wel heel hoog, mare ik kan niet zeggen dat ik door een hell ging van de pijn. Zelf ervaarde ik de persdrang als een opluchting. En bij de jongste had ik helemaal geen weeenpijn, alleen harde buiken. Alleen vlakvoor het persen had ik een weeenstorm van nog geen 10 sec in mijn rug. Maar ja ik ging echt niet kapot van de pijn, bij geen van 3en. Riep bij alle 3 ook gelijk na bevalling dat ik er zo nog wel een paar wil baren.
Hoi! Nou een wee voelt inderdaad als het komen van een enorme golf/tsunami. Peoh ik vond het ontzettend pijn doen, vooral na die 7 cm. Persweeen vond ik prettiger, maar pas op het moment dat ik ook pas mocht persen. Moest nl 2 uur lang persweeen wegzuchten! Binnen 5 minuten was ze er kon eindelijk persen en kracht zetten, ik vond het zalig een verademing, maar dat betekend niet dat het geen pijn deed. Ik doe het niet nog een keer!
HELLLLLL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! alsof ik uit elkaar werd getrokken en mijn ingewanden eruit werden getrokken ofzo.