Hallo, ik ben een meid van 25 jaar en heb 2 kinderen ( 2 jongens) waarvan de oudste 6 en de jongste 2,5 jaar is. Ik zal jullie vertellen hoe het bij mij was gegaan.. Toen ik zwanger van me eerste was, was voor iedereen van de familie een schok! Iedereen vertelde mij dat kan je niet aan, je bent pas 18 jaar, familieleden hadden achter me rug afspraken gemaakt met het abortuskliniek zonder dat ik het wist (dacht dat het voor een echo was in hoeverre ik zwanger zou zijn). Maar heb me eerste kindje toch gehouden ( gelukkig anders had ik niet zo'n mooie jongen als dat ik nou heb van 6 jaar ). Alle contacten met me familie waren verbroken. Ik stond er alleen voor, had de relatie verbroken met me toenmalige vriend. Vier maanden later nadat ik bevallen was van me oudste zoon had ik mijn huidige vriend ontmoet waar ik nou mijn 2de kindje mee heb van 2,5 jaar oud. We gaan nou alweer bijna 6 jaartjes. Bij de 2de van ons ging het ook moeizaam, omdat we tenslotte me oudste ook hadden, niemand was het er mee eens. Toen puntje bij paaltje kwam, was iedereen verliefd op ons jongste zoon! Bij ons zit het niet mee, dat familieleden blij zijn als we een kindje krijgen! Maar we hebben het toch gedaan en voor zover ik weet redden we het tot nu toe hartstikke goed! Ik heb het hun niet bewezen dat ik het aan kan, ik heb het me zelf bewezen, dat ik het kan! En nou ben ik alweer 2,5 jaar verder weer zwanger ( 4 weken en 3 dagen). Moet ik me nu nog steeds verantwoordelijk voelen hoe mijn of mijn vriend familie denk over de zwangerschap? Ik heb het nog steeds niet gezegd, heb alleen me vriendinnen op de hoogte gebracht me zusje en me oma! En iedereen vond het hartstikke leuk! Kmoet het me ouders nog vertellen en me vriend moet het zijn familie nog vertellen Maar we hebben besloten dat we er nog mee zouden wachten totdat ik 3 maanden zwanger ben. MAAR UITEINDELIJK ZIJN WIJ VERANTWOORDELIJK VOOR ONZE ZWANGERSCHAP EN NIET ZIJ. En als ze er niet achter staan heel JAMMER, maar zo moet het leven dan maar zijn! Veel liefs, Shenny
precies..je moet doen wat jij het beste vind en de tijd rijp is voor jou ik ben zelf ook nert 20 en ik ben al een half jaar bezig maar het wil nog niet.....heb altijd al gezegt dat ik jong moeder wil worden en ik heb tenslotte ook al 6 jaar een vaste vriend succes liefsss
Pfff...wat een *...*families hebben jullie seg! Ik vind het heel knap dat je jezelf zo goed staande kan houden met zulke situaties! En als jullie blij zijn met een derde kindje en denken dat jullie het aankunnen, dan heeft niemand daar ook maar iets over te zeggen! *knuffel*
ook ik ben jong ik was 21 toen ik met de pil stopte en ben nu 22 bij ons wil het ok niet echt vlotten. begin dze maand met clomid hopen dat het dna wat beter gaat! omdat het zolang duurde heb ik het wel aardig wat mensen verteld en die vonden het hartstikke leuk. ik ben ook bijna 6 jaar bij mijn man en nu bijna twee jaar getrouwd! en hebben aalles goed voorelkaar allebei een vaste baan. en veel zekerheid in ons relatie heb ook altijd gezegd dat wij jong vader en moeder wouden worden. maar ja je hebt het niet altijd voor het kiezen het enige wat ik nu nog denk, is hope dat ik ooit zo'n klein hummeltje in mijn armen mag houden liefs