Dat vind ik gewoon raar dat ik wel dingen heb opgepakt en dat niemand dat dan leest. En dan maar blijft doorfakkelen wat ik allemaal niet of verkeerd doe. Dat snap ik gewoon niet.
Je kunt je richten op wat je niet hebt of op wat je wel hebt, dat is een keuze. Net als dat het een keuze is om dingen die je graag wilt te realiseren. Bepaalde dingen zijn er niet en zullen er ook nooit (meer) komen, maar als je zelf niets doet komen die andere dingen er ook niet. En daarvan kun je de oorzaak buiten jezelf leggen, ook dat is een keuze, maar dan verandert er nooit iets.
Het laaste wat ik er over zeg. Als jij alleen al dat beeld in je hoofd over 1e 2e en 3e lijnen los zal laten word je denk ik al een stuk vrolijker en positiever. Ik kan uit ervaring spreken en heb het in de 16 bladzijden hiervoor van veel meer mensen gelezen. Je eerste lijn kies je niet uit die krijg je kado of heb je helemaal niet. Mensen in je 2e of 3e lijn kies je deels zelf. En die zijn zo waardevol! Ik kan oprecht zeggen dat ik op mijn vriendinnen (in jouw ogen 2e en 3e lijn) onvoorwaardelijk veel meer kan bouwen als op mijn broer (uit jouw eerste lijn). Nu denk ik gelukkig niet in lijnen maar als ik dat wel zou doen hadden die vriendinnen die al lang en breed boven lijn 1 gezet in de +1000 lijn zoveel zijn ze waard.
Het lullige is dat ik veel dingen heb gedaan om het te veranderen. Maar het verandert niet. Dan weet ik het ook niet meer.
Niemand is 24/7 gezellig. Maar als je nieuwe contacten wil dan moeten bepaalde dingen groeien. Ja...dat zal jou best meer moeite kosten. Maar met hoe je nu overkomt gaat het je sowieso niet lukken een band op te bouwen met iemand. Dan kan je 2 dingen doen: 1. Blijven herhalen hoe moeilijk alles is zonder 1e lijn. (niemand ontkent dat dat niet zo is) en alleen blijven. 2. Jezelf een schop onder je kont geven, al is dat voor de 100e keer, om uit dat circeltje te komen.
Ik vind het gewoon raar dat niemand erop reageert dat ik wel dingen oppak en ook gedaan heb vandaag. Maar door blijft gaan met wat ik allemaal niet of verkeerd doe. Dat snap ik niet.
Jij hebt nog schoonouders. Jij hebt nog een moeder waarmee jij niets WILT delen. Mijn man heeft geen moeder meer. Hij KAN niets delen met zijn moeder. Hij zou dolgraag al zijn familie/vrienden/kennissen willen inruilen om nog 1 dag met zijn moeder door te kunnen brengen. Hoe vind je het als je het zo leest? Dit is namelijk wat jij doet. Iedereen die hier vol liefde wilt reageren verwijt jij met. Ja maar jij hebt nog 1ste lijns, jij hebt vrienden ja maar jij hebt. Met andere woorden iedereen die 1ste lijn heeft mag niet reageren.
Je zult er ook blijvend wat voor moeten doen. Vriendschap is een continue investering. (En nee, ik zeg niet dat je dat niet al geprobeerd hebt, want dat weet ik niet. Maar op dit moment lijk je dat niet meer te willen/kunnen doen. Als je wilt dat er iets verandert, zul je dat toch echt zelf moeten doen, er komt echt niet morgen opeens iemand aanwaaien die nooit meer weg gaat, wat jij ook doet...)
Iedereen reageert echt niet vol liefde hoor. mensen met 1e lijn mogen best reageren. Maar niet in verwijten.
Ik heb al heel vaak geprobeerd. Nu zie ik daar het nut niet meer van in omdat het nooit lijkt te lukken/zin heeft.
Die mogen blijkbaar niet reageren want dan zeg je gelijk. Ja maar jij hebt wel ouders/whatever. Ja maar jij hebt wel een band met....
Ik heb alles gelezen maar dan geloof ik gemist wat je gedaan hebt vandaag. Doordat je jezelf telkens verdedigt en weinig antwoorden geeft kom je heel negatief en halsstarrig over. De vragen die gesteld werden: heb je werk of ben je op zoek? Ben je op zoek naar vrijwilligerswerk? Gaat je kindje naar een psz? Is er in de buurt iets te doen voor kinderen waardoor je contacten kan maken? Het enige wat je telkens antwoord dat niets lukt omdat je eerstelijns familie mist. Maar je moet dingen ondernemen, kan niet je hele leven lopen sippen. En wat heeft je man dan? En ben jij niet een beetje hetzelfde?
Dan maak je dus de keus om de situatie zo te laten als hij nu is. Ik vind dat je dat anderen dan niet kunt verwijten of van anderen kunt verwachten dat zij dan wel alles geven. Het moet tenslotte van twee kanten komen.
Denk je dat je kunt leren te accepteren dat je netwerk niet zal worden wat je ervan verwacht heb? Natuurlijk doet het nu even pijn om wakker geschud te worden en ben je er chagrijnig om, maar heb je er vertrouwen in dat die frustratie weer weg zal ebben?