En weet je zeker dat dat wel werkt? Waarom denk je dat onze hulp gaat werken en al die therapieën niet?
Maar je vraagt zelf om advies. Dat het advies je dan vervolgens niet aan staat... tsja daar valt niet zoveel aan te doen. Als je mensen hun mening vraagt zullen ze die ook geven.
Poeh, een heftig topic. Ik snap je wel. Maar ik ben het inderdaad ook een beetje met de rest eens. Wat er in mij op kwam is, is een whatsapp groepje met een paar andere meiden niet wat voor jou? Het is geen 1e lijns, maar misschien kan het je wel wat helpen om van je af te praten. Maar ook om over leuke dingen te praten, complimenten te krijgen of tips.
Bedankt! Dat zou misschien wel iets zijn. Ik heb wel een beetje lullig antwoord want ik heb nog een ouderwetse telefoon, geen whattsapp
Ja maar je kunt andere mensen op een anoniem forum helaas (of gelukkig) niet opleggen hoe ze in jouw ogen moeten reageren. Zo werkt het in de echte wereld ook niet. Wat je wel kunt doen is ervoor kiezen om je er niet aan te storen. Dat is moeilijk, omdenken is ook heel lastig maar uiteindelijk kun je (zoals velen voor mij al gezegd hebben) alleen jezelf veranderen en niet iemand anders. Het is ook heel moeilijk voor je dat je geen hechte familieband of vriendschappen hebt dat geloof ik best. Alleen het IS nu eenmaal zo. Je kan daar over na blijven denken en het gemis continue voelen of je kan tevreden proberen te zijn met wat je WEL hebt. En dat is een lieve man en een mooie dochter die gezond is.
Dat laatste klopt wel. Ik heb alleen heel erg veel behoefte aan mensen om me heen en voel me echt rot onder het gemis heel erg vaak. Wat dat eerste betreft vind ik dat ook een beetje onzin. Je kan mensen inderdaad niet opleggen hoe te reageren. Maar mensen hoeven ook niet mensen af te fakkelen en dan zeggen: ja daar moet je zelf mee omgaan. Je kunt ook iemand in zijn waarde laten.
Dat is hoe jij erover denkt. Ik kan me ook voorstellen waarom mensen zo reageren. Het lijkt soms een beetje (mijn mening he) alsof je eigenlijk niet zit te wachten op tips en adviezen maar alleen wilt horen dat je leven echt heel vervelend is. Mensen raken daar geirriteerd van. Moeten ze waarschijnlijk ook niet doen want net als dat jij andere mensen niet kunt veranderen kunnen wij jou ook niet veranderen tenzij je dat zelf wilt. Ik denk dat heel veel mensen je oprecht willen helpen maar gefrustreerd raken van de manier waarop je reageert en je 'glas half leeg' mentaliteit.
Ik vind het zelf wel frusterend dat mensen dan met tips komen die ik al meerdere keren gedaan heb en die mij niet geholpen hebben. Dat kunnen zij niet weten natuurlijk. Maar als ik dan zeg dat ik dat al gedaan heb dan krijg ik te horen dat ik in slachtofferrol zit enz. Dat vind ik heel erg onterecht. Vaak reageer dan niet meer op tips die ik al gedaan heb maar niet helpen om dit soort reacties te voorkomen. Maar dan krijg ik weer verwijt dat ik niet reageer. Zo is het altijd iets. Ik snap best dat mensen er moedeloos van worden. Maar ik ben dat zelf ook omdat ik al veel geprobeerd heb. Zo denk ik dat ik gewoon niet zo gebaat ben ik groepjes maar beter 1 op 1 dingen. Als ik dan negatief reageer dat ik bv niet meer op een groepsport ga dan zijn mensen ook weer geirriteerd. Terwijl dat mijn ervaring is meerdere keren dat dat voor mij echt niet werkt. Sommige reacties vond ik wel nuttig en heb ik ook genoteerd en ook iets mee gedaan.
Maar als je nu jezelf zo terug leest, valt het je dan ook niet op dat je heel erg negatief bent over bijna alles? Ok je mist hechte relaties en je maakt moeilijk vrienden maar zijn er echt geen lichtpuntjes? Alles is zo ontzettend negatief. Net als je voorbeeld van dat sporten. Prima dat groepsdingen je niet liggen maar dan zijn er toch genoeg dingen die je wel met minder mensen kunt doen? En dat mensen niet ALLEEN maar negatieve dingen willen horen snap ik ook best. Jij toch ook?
Dat klopt dat ik negatief ben. Dat komt omdat ik negatieve dingen meemaak als ik bv iets onderneem en toch bij een clubje ga. Ik snap best dat mensen niet alleen maar negatieve dingen willen horen. Maar op 1 of andere manier zien ze niet dat het ook echt best negatief is allemaal. Het wordt een beetje gebagatelliseerd. Het gemis van eerste lijn contact maakt het nog erger.
Jeetje meid wat klink je verbitterd. Ik heb mijn hele levensverhaal geschreven en dit was jouw enige reactie. Ik heb inmiddels alle berichten teruggelezen. Je blijft maar roepen dat mensen je affakkelen maar dat zie ik eerlijk gezegd nergens terug. Ik denk dat je instelling zo negatief is dat alle berichten heel negatief bij je binnen komen en dat is jammer. Ik ben bang dat als je deze instelling houdt het echt heel lastig wordt om vriendschappen op te bouwen. Bedoel dit niet om met een vinger naar je te wijzen maar denk dat mensen niet zitten te wachten op een vriendschap met iemand die geen plezier met zich mee brengt. Zoals ik in mijn eerdere post schreef, je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. Nogmaals, ik heb echt een heleboel meegemaakt de afgelopen jaren. Ik had bij de pakken neer kunnen gaan zitten maar bedacht me dat mijn leven daar niet leuker voor zou worden. Natuurlijk ben ik verdrietig dat mijn moeder er niet meer is en dat mag ook, net zoals jij verdrietig bent dat je geen familie om je heen hebt. Het is de manier waarop je ermee om gaat. Misschien als je positiever in het leven komt te staan en meer zelfvertrouwen krijgt je ook een hoop vrienden krijgt. Wellicht ben je dan zo sterk en positief persoon dat je weer contact met je moeder en schoonfamilie kan hebben. Maar vecht eerst voor je gezin, zorg dat jullie het leuk hebben met z'n drieën en ga daarna opzoek naar werk if vrijwilligerswerk zodat je ook meer waardering van buitenaf krijgt en je contacten kan opdoen, het zulle kleine stapjes zijn maar dan zal je zien, dan komt de rest vanzelf.
Meid kom op het is echt hoe je hier zelf mee om gaat. Ik mis ook mijn 1e lijn, zoals jij het noemt omdat ze niet meer leeft! Ik heb dus geen keuze.... ik kan nooit meer met haar praten of leuke dingen doen. Jij hebt een keuze! En weet je.... de dood van mijn moeder is de heftigste periode uit mijn leven. We hebben haar nl zelf gevonden nadat de politie de deur in heeft geschopt. Een traumatische ervaring net na mijn scheiding. In de tijd dat ik haar het hardste nodig had. Dan kan ik gaan zitten treuren.... dat kan en had ik alle reden voor, dat heb ik nog steeds want het is pas een jaar geleden. Ik heb ervoor gekozen het niet mijn leven te laten bepalen. Juist te genieten van wat ik wel heb. Je blijft maar in het negatieve hangen. Deel de positieve dingen met mensen zodat ze kunnen zien dat je een leuk mens bent en wordt het contact closer kun je ook de mindere kanten delen. Niemand zit op een vriendschap te wachten met iemand die alleen maar negatief is, dat zou je zelf ook niet willen.
Ik ben verbitterd omdat ik steeds te horen krijg dat ik niets doe met tips, in slachtofferrol zit enz. Terwijl ik wel iets met tips doe. Ik word verbitterd door die verwijten elke keer. Ik zie dat wel zo door steeds te horen wat ik allemaal niet of verkeerd doe. Terwijl ik wel iets doe. Ik heb het idee dat het bij mij andersom werkt. Ik word pas positiever als we ook ergens bij horen en ik ook mee tel en niet vergeten word. Ik heb niet zomaar geen contact met moeder en schoonfam. Zo lijkt het alsof alles aan mij ligt en dat vind ik niet terecht. Zelfs prof bemiddeling heeft aangegeven dat schoonfam niets wil en mij nooit geaccepteerd heeft. Wel bedankt voor je tips. Misschien is het een idee om me eerst op ons gezin te richten.
Mijn moeder heeft ook heel erge dingen gedaan. oa zeggen dat ze me liever niet had gehad en dat soort dingen. Daar heb je toch niets aan. Ik heb nog een brieven van haar gevonden waarin ze schreef dat ze het prachtig vond dat ik als 9 jarig kind moest huilen om iets. Daar kun je toch niets mee? Het is niet zomaar dat er geen contact is
Ik kan me best voorstellen dat dit dingen zijn die je hebben getekend. Maar echt meid, de mooiste manier om deze mensen "terug te pakken" is laten zien dat je verder gaat met je leven en gelukkig bent, echt waar!