Ik heb geen contact met mijn moeder omdat ze altijd negatief over me was. Ze zei als kind dat ze me niet wilde hebben, dat de hond belangrijker was enz. Mijn ouders zijn gescheiden omdat ze een nieuw leven wilde zonder ons. Schoonfam heeft me nooit geaccepteerd. Op dag 1 hoorde ik dat ik uit een ander milieu kom, verder is niets goed, kraken alles af aan ons/ons huis/onze vrienden enz. Kort na mijn bevalling zeggen dat kindje onderkin van mama heeft, dat soort dingen. Verder hebben ze ook niet veel met mijn man. Dat zeggen ze ook. En omdat ze niet veel met mijn man hebben hoeven ze niet met ons te praten. We worden dus altijd genegeerd als we daar zijn. Of afgekraakt. Maar andersom mag het niet. Moederdag is een dag voor familie. Wij voelen ons alleen, geen familie om op terug te vallen. Gister gaan brunchen, dat was geen succes. We voelden ons alleen tussen de vele families daar. Het is in bepaalde zin hetzelfde, Maar het is altijd erg als zij vergeten worden met hoop drama en geschreeuw en als wij vergeten worden dan is het flauw dat we er iets over zeggen. Dat is het frustrerende eraan. Ze kan er niets aan doen dat ik geen contact heb met mijn moeder, maar ik heb geen andere familie meer en als je gewoon aardig bent voor iemand kun je best daar even bij stil staan. Maar dat doen en willen zij niets, is maar onzin. Maar andersom moet het wel.
Ik snap dat je schoonmoeder teleurgesteld is. Haar zoon heeft pas savonds haar een fijne moederdag gewenst, zij is zijn moeder. En ik ben dan ook van mening dat, omdat het moederdag is, kinderen daarin de stap moeten zetten. Het is niet jouw moeder, maar jij had haar ook een fijne moederdag kunnen wensen. Ik snap niet zo goed waarom zij jou fijne moederdag moet wensen? Jij bent toch niet haar moeder? Ik vind dat kinderen en evt partner (zeker bij jonge kinderen) hun eigen moeder en evt schoonmoeder een fijne moederdag moeten wensen. Mijn man heeft gisteren dan ook zijn moeder opgebeld (met een herinnering van mijn kant). Als je geen contact met je moeder hebt ligt dit uiteraard anders. Dus in het moederdag verhaal geef ik je schoonmoeder gelijk. En ik kan mij ook wel voorstellen dat zij hierin gepikeerd is. Anderzijds denk ik dat je partner hier een hele grote rol in speelt. Het is namelijk zijn familie. Hij zal moeten kijken of er bemiddeld kan worden tot acceptabel gedrag voor beiden kanten of niet. Maar daar zal jij je ook in moeten schikken. En daar zijn natuurlijk meerdere opties in mogelijk, dus van accepteren en contact houden tot contact verbreken. Maar de enige die dat kan beslissen is je partner, in mijn ogen. Ik ben ook al meerdere keren 'klaar' geweest met mijn schoonfamilie, maar het is en blijft familie van mijn man. Door sommige dingen maar te accepteren maakt het alles voor mij wel wat makkelijker. En ookal kwetst het mij behoorlijk, ik kan hen niet veranderen. Ik kan alleen veranderen hoe ik er mee om ga. En ik praat hier wel eens over en sommige geven ook aan het contact te hebben verbroken als ze in mijn schoenen hadden gestaan.
Maar waarom gaan jullie daar dan nog naartoe, zeker jij?!?!? Ik kan me nog een topic van je herinneren waarin je bleef zeggen dat iedereen het veel leuker en gezelliger heeft en dat jullie maar alleen zijn en zo te lezen zijn jullie nog geen stap verder dan toen....sorry als ik het mis heb. Gister zijn wij ook nergens geweest maar ik heb een heerlijke moederdag gehad, wat begon met het liedje die zoontje op de kleuterschool geleerd had...je kan het echt ook met z'n drietjes leuk en gezellig hebben.
Ik snap ook best dat ze teleurgesteld is maar ze snapt helaas nooit dat wij ook teleurgesteld zijn als wij altijd alleen zijn met kerst/pasen/en zo ook Moederdag/vaderdag. Terwijl zij dan wel dit samen vieren. We hebben geen familie en als je echt om iemand geeft kun je daar best bij stil staan en bv ook een fijne dag kunnen wensen of vragen wat wij gaan doen. Maar die interesse is er gewoon niet. Niet met moeder/Vaderdag, niet met kerst, met pasen en alle andere dagen. Gewoon nooit niet. Dat is het hele totaalplaatje. Als het puur om Moederdag gaat ben ik het met je eens, maar alles bij elkaar wordt er altijd aan ons voorbij gegaan en daar mogen we niets van zeggen want dat is onzin.
Naar die brunch bedoel je? We gingen omdat we dachten dat het leuk zou zijn. Om ook iets te doen met zn 3en. Waar anderen naar familie gaan op bepaalde dagen zijn wij altijd met zn 3en. Een volgende keer ga ik ook niet meer nar zo'n brunch. Maar dat weet ik nu.
Mmarianne dat zal ook wel zo blijven. Een 1e lijns netwerk wat bij ons weg is. Mensen die verder weg staan van je hebben hun eigen 1e lijns netwerk, (familie) dus op deze dag zijn zij dan bij hun familie en wij niet. Ik zie daar geen verbetering in komen eerlijk gezegd.
averlach we hebben al prof bemiddeling ingeschakeld maar schoonfam is na 1 keer gestopt. Dat haalt ook niets uit.
Vader- en moederdag zie ik als hetzelfde, de kinderen horen iets voor de ouders te doen en niet andersom. Kerst, tja. Wij gaan altijd daarheen en daarin kun je je afvragen wil ik dat? Als het antwoord ja is dan moet je kijken of dag haalbaar is. Wil je niet, dan niet. Pasen etc vieren wij vooral als gezin, nooit familie. Ik haal dan zelf een uitgebreide brunch en eten dag thuis gezamelijk. Gaan spelletjes spelen of lekker naar buiten. Daar heb je je schoonfamilie dus echt niet voor nodig. Ik denk dat, uit wat ik lees, jij ook een keuze moet maken. Of contact en het beste ervan maken, waardoor je mogelijk meer slikt en accepteert dan je nu doet. Of contact verbreken en dan ook zelf het beste ervan maken. Jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. Als je zelf bij elke dag denkt "wat een k*tdag door mijn schoonouders" ga je dit intenser voelen en ervaren. En natuurlijk worden sommige dagen niet ineens gezellig als je het wel accepteerd, maar de dagen worden wel prettiger als je het zelf fijner maakt. Sta niet te lang stil bij de negatieve dingen, maar probeer te genieten van de positieve dingen. Moederdag is voor mij altijd een beladen en vreemde dag. Maar ik probeer wel zo veel moegelijk te genieten van mijn eigen kindjes. Het zal niet snel een volledige 'feestdag' worden voor mij, maar alleen balen en mij rot voelen probeer ik wel te voorkomen.
Ik denk dat je ook je verwachting moet bijstellen. Je vind familie heel belangrijk maar je hebt er geen. Zorg dat familie niet zo belangrijk is en maak vrienden. Vier eventueel kerst/pasen met vrienden. Dat kan namelijk net zo bijzonder zijn!
averlach hoe jij het zegt met de kerst bv, je hebt daarin dan een keuze, je hoort wel ergens bij. Wij horen nergens bij en dat is een groot verschil. Man vindt het waardeloos dat ze gestopt zijn met prof bemid. Dan nog vinden ze dat wij van alles moeten doen voor hun, aandacht besteden enz. Als we het niet doen zoals et de Moederdag is het een drama, maar alle gelegenheden dat wij worden gepasseerd is onze eigen schuld en mogen we niets van zeggen. Hij krijgt er gezondheidsklachten van. Daarom zal waarschijnlijk het contact steeds minder worden.
Helemaal mee eens! Heb net je hele topic gelezen en je hebt vrij veel pech met je familie. Hoe rot het ook is, denk dat het gewoon tijd wordt dat te accepteren. Dat er dingen je pad kruisen die niet fijn zijn kun je niks aan doen, hoe je hiermee opgaat wel. Schoonmoeder zou zich niet zo ontzettend moeten aanstellen, maar dat staat los van het feit dat ze weinig te maken heeft met je eigen moederdag. Als de kinderen klein zijn, kan je man een extra stapje zetten om het een bijzondere dag te maken. Dat sommige dagen moeilijker zijn zonder leuk contact met familie, kan ik me zeker voorstellen, maar probeer daar ook wat van te maken.
Maar die keuze hebben we wel zelf gemaakt. Ik kan en ga hier openbaar niet te veel op in, maar de meeste mensen verklaren mij voor gek wat ik allemaal heb geaccepteerd en doe. En daarin speelde ook acceptatie van mij, of eigenlijk mij niet accepteren, een grote rol. Dus jarenlang investeren en dingen accepteren spelen hierin een zeer grote rol. Dus het is absoluut niet zomaar de keuze bij ons. Kijk ik heb die keuze gemaakt, mede vanwege mijn man en kinderen. En daardoor gaan wij met kerst langs, maar meer als verplichting dan als keuze. Doe wat voor jullie, voor je partner, goed is. Maar dan nog. Je/jullie moeten voor je eigen geluk zorgen.
klaver het blijft moeilijk omdat op feestdagen vrienden bij hun eigen familie zijn. Daar lopen we elke keer tegenaan. Het klinkt mooi je moet er zelf iets van maken, maar als je altijd alleen bent is het ontzettend verdrietig. Mij doet het veel verdriet omdat we juist mensen om ons heen missen juist omdat er geen 1e lijns netwerk voor ons is. Dat zien mensen niet want de meeste mensen hebben dit wel, zeker op jonge leeftijd. Dat wij nergens onvoorwaardelijk bijhoren is ontzettend pijnlijk elke keer. Dat de schoonfam dit niet wil zien en dit afdoet als onzin en daarnaast in zowat alles aan ons voorbij gaat en ons maar blijft aanvallen omdat alles alleen maar om hun lijkt te draaien maakt de situatie alleen maar erger en zorgt bij ons inmiddels voor gezondheidsklachten. Averlach wat ik bedoelde met bv de kerst: je wordt wel gevraagd, je hoort ergens bij. Wij worden door niemand gevraagd, elk jaar niet. Dat is wat ik bedoel met onvoorwaardelijk ergens bij horen. Dat is ontzettend moeilijk.
Overigens is tijdens de prof bemiddeling naar voren gekomen dat schoonfam nooit geinvesteerd heeft om mij te leren kennen.
Tuurlijk kan man een extra stapje zetten. Maar dat extra stapje wordt andersom nooit voor ons gezet terwijl wij het juist zo hard nodig hebben. En dat staat ons tegen.
Meid steek je schouders eronder, ga genieten van je gezin en kies voor jezelf ipv te klagen. Daar schiet je niks mee op. Over due brunch sorry maar als je dan nog niet van je eigen gezin kunt genieten kun he nergens heen. Kijk naar wat je wel hebt en zorg dat jouw kind een stabielere en liefdevollere opvoeding krijgt. Opa's en oma's zijn fijn heel fijn maar niet noodzakelijk voor je kind. Je hebt imo iets te veel zelfmedelijden..
Niet iedereen is bij familie op zulke dagen maar in jou beleving is dat wel zo en daar is geen verandering in gekomen bedoelde ik eigenlijk meer. Er zijn toen ook genoeg tips gegeven om jullie sociale netwerk uit te breiden maar jij blijft nog steeds hangen in dat familiegebeuren en nee, dat zal niet veranderen...maar zoals je je schoonouders beschrijft denk ik dat je beter af bent zonder dan met ze.
Ik ben het eens met wat de rest hier zegt: je verwacht teveel. En dat is heel begrijpelijk in jouw situatie. Tuurlijk wil je ergens bij horen! Maar dat hoeft niet bij familie te zijn. Als je familie geen fijne mensen zijn, of als de band om een of andere reden niet goed is, zou ik daar niet tot in den treure in blijven investeren. Maar investeren in goede vriendschappen. In mensen die jou wel nemen zoals je bent. Die je niet keer op keer teleurstellen. Die zijn dan je familie.