Hallo iedereen, Ik weet niet waar ik dit onderwerp moest plaatsen. Afgelopen zondag is mij oom overleden me zus heeft een dochter van 7 jaar en zij heeft hem zaterdag nog gezien.. We zitten nu te twijfelen of ze wel of niet mee moet naar de begrafenis.. En of ze hem zal zien me zus wil haar zoiezo wel meenemen naar de condoleance avond.. Me zus heeft wel uitgelegd wat er gebeurt is en dat die nu niet meer leeft me nichtje zei zelf ook dat ze het eigenlijk niet kon geloven.. Ze is best pienter en begrijpt het Wel een beetje.. Hebben jullie adviezen of ervaringen alvast bedankt voor de reacties Gr.
Ik zou haar wel meenemen naar de begrafenis, als ze dat wil. Ook zien of niet zien zou ik aan haar overlaten. Ik zou proberen te vermijden om over hem te praten alsof hij 'slaapt', daardoor kunnen ze bang worden om zelf te gaan slapen.
Ja ze heeft ook idd niet gezegd over slapen ofZo.. Wel heeft ze zelf gezegd dat ze wel mee wilden alleen ja het word waarschijnlijk een heel heftige begrafenis hij was namelijk ook nog maar 55 jaar en vrij onverwachts.. Zondag avond had ze wel heel slecht geslapen..en Op school heeft ze het wel met de juf ook over gehad. Het is een lastige situatie.. Je wilt natuurlijk ook niet dat het een traumatische ervaring word
Ik vind dat dit bij het leven hoort en dat zij dat mee zou moeten mogen maken. Mij lijkt het niet traumatisch zolang je er zelf niet zo mee om gaat.
Jaa me zus zegt dat ze even wil kijken hoe het gaat bij de condoleance avond.. En als dat "goed" gaat haar dan mee te nemen naar de begrafenis. Me zus gaat er trouwens niet zo mee om dat het traumatisch zou zijn. Ze is er heel open en eerlijk over tegen haar alleen vind ze het wel moeilijk omdat ze veel verschillende adviezen krijgt en ze wilt het natuurlijk goed doen
Juist als je nichtje er door van slag is, kan een begrafenis wel goed zijn. Gewoon om het af te kunnen sluiten, om afscheid te kunnen nemen. Ze zou dan een tekening achter kunnen laten ofzo. Misschien dat een condoleance-avond ook dat doel voor haar zou kunnen hebben, maar misschien is dat toch meer: volwassenen die met elkaar praten.
Gewoon meenemen naar beide gebeurtenissen. Door er "gewoon"mee om te gaan leert ze juist op een normale manier omgaan met de dood. Het hoort bij het leven en kan altijd gebeuren. Ook leert ze de rituelen die hierbij horen (condoleren, verdrietige mensen, opbaren etc). Juist door haar er niet bij te betrekken kan ze het idee krijgen dat het heel erg eng, vies etc is. Als je er neutraal mee omgaat en uitleg geeft op haar niveau "mama is verdrietig want X is dood, daarom gaan we nu condoleren (uitleggen wat dat betekend) en nu gaan we naar de crematie "uitleggen wat er gaat gebeuren, dat ze stil moet zijn etc
Zeker meenemen. Als ze bang is dat ze tijdens de dienst niet stil kan zijn of wil blijven zitten, de meeste uitvaartcentra hebben een aparte ruimte waar je de dienst via een TV mee kan kijken. Dan kunnen ze wel alles volgen zonder dar haar dochter andere mensen stoort met geklets of rondlopen.
Ik zou haar ook meenemen. Begin vorig jaar 2 begrafenissen vlak na elkaar gehad. Van mijn opa en schoon-oma. Mijn jongens waren toen 5,5 en 1. Bij mijn opa heb ik ze bewust naar de oppas gedaan, omdat ik wist dat ik ze niet kon opvangen vanwege mijn eigen emoties. En de dienst was ook niet echt geschikt. Geen alternatieve ruimte ook. Bij mijn schoon-oma mijn man de keus laten maken. Daar waren de overkleinkinderen ook echt welkom. En ik kon ze daar wel opvangen mocht het nodig zijn. Ik ben halverwege de dienst met de jongste naar een zaaltje gegaan waar ik het geluid uit de zaal kon horen. Het was even onhandig omdat mijn man moest dragen en ik de oudste na de dienst dus uit de zaal moest krijgen, maar gelukkig ving een neef dit op voor me. Dus het ligt wel een beetje aan de situatie.
Ik zou haar meenemen , dit hoort ook bij het leven !! En kinderen kunnen er vaak heel goed mee omgaan , kunnen verdrietig zijn om 5 minuten erna weer vrolijk te gaan spelen ...
Dat sowieso. Mijn oudste zat op de achterbank te sippen toen we achter de kist aan reden "ik ga oma zo missen".. Max 5 minuten later was hij echt alweer net zijn gewone dingen bezig. Ik geloof dat het nog wel een paar maand geduurd heeft, af en toe even zo'n sip momentje, en dan was het weer even goed.
Zeker naar de begrafenis zou ik haar wel meenemen. Voor haar is het ook een afscheid. Bij 7 jaar kan je ze meestal ook wel duidelijk maken dat ze een beetje rustig moeten zijn tijdens de dienst. Het groeten zou ik haar zelf vragen wat ze wil, of ze hem nog wil zien. Ik heb het alleszins nooit gewild. Ik onthou doden liever hoe ik ze levend gekend heb.
Mijn grootvader was op een maandag ook zeer plots overleden, de dag ervoor was hij nog op bezoek geweest bij mijn nichtjes van 4 en 6. Ze waren geschrokken en vonden het moeilijk te begrijpen wat 'dood zijn' betekende, maar ik zag wel dat het hele ritueel van de begrafenis hen goed deed. Het gaf hen tijd om het hele nieuwe gebeuren te plaatsen, vragen te stellen en het te integreren in hun leven. Ik zou haar dus zeker mee durven nemen, zodat ze ook leert wat afscheid nemen van is en dat ze ziet dat je oom niet gewoon 'weg' is, maar dat hij voorgoed op reis is en iedereen, ook zij, afscheid heeft kunnen nemen. Alvast veel sterkte in ieder geval.
Ik ben van mening dat het juist traumatisch kan worden als ze niet meegenomen wordt. Een kind zijn/haar fantasie kan vele malen erger zijn als de werkelijkheid.
De uitvaart van mijn oma was gisteren en mijn oudste zoon van 6,5 is niet mee geweest. De jongste ook niet, de middelste van bijna 5 wel. Hier gaf de uitvaartonderneemster heel duidelijk aan, dat je moet luisteren naar je kind. Mijn oudste wilde echt niet mee, is geen prater, maar gaf uiteindelijk aan dat hij het eng vond. Hij wilde ook pas naar oma's huis toen alles achter de rug was. De tweede wilde juist wel overal bij zijn. Er is geen goed of fout, wat je ook doet. Heel veel sterkte nog.
Ik zou echt kijken naar het kind. Ik heb het zelf mee gemaakt met mijn broertje. Daat hebben we maanden lang iedere nacht nachtmerries van gehad. Hik hield zich heel groot hij wilde ook graag kijken maar hij kon het dus niet aan. Hij was 8 en net voor zijn 9de verjaardag ging het beter
Bij ons speelt dit nu ook. Mijn tante is ineens heel ziek geworden en opgegeven, gaat morgen al naar een hospice. M'n dochter weet dat ze niet meer beter wordt, vulde toen meteen aan dat ze dus dood gaat en dat ze mee wil naar de begrafenis. Oef..ik wil er überhaupt nog niet aan denken dat ze dood gaat