Tuurlijk moet jij zelf beslissen Muuske, maar het komt wel behoorlijk onvolwassen over. Jij vraagt meningen/hoe mensen er mee om zouden gaan. Ga dan niet zeggen, dat is JOUW mening, want dat lijkt me wel erg logisch idd
Die zou jullie misschien wel gelijk geven! Maar ze kan mij ook goed begrijpen! Zij kent me als geen ander!
Maar heeft ze er geen last van dat iemand haar moeder zo behandeld? Ik zou gek worden als iemand mijn moeder zo zou behandelen! En lekkere volwassen reactie.... Het is dat ik weet dat je al een dochter hebt van 17 maar aan je posts te lezen...
En voor we het weten wordt er weer om een slotje gevraagd. Ik denk dat jullie mods er eens goed aan doen on het topic eens open te laten of een centraal Muuske topic te openen hier....
Ja dat is altijd jouw antwoord, je hangt hier nu volgens mij bijna een jaar rond, ik heb je bewust heel lang ontweken, maar je blijft er maar in hangen..... Ik heb het je al eens eerder gezegd, ga professionele hulp zoeken! Hier kom je niet verder....bescherm jezelf...ook tegen jezelf
Dan doet ze dus al meer dan dat jij doet. Jij hoort toch de volwassene in huis te zijn?! Is het niet wat om eens met bv een psycholoog te gaan praten? Ook voor je zelfvertrouwen e.d. Ik wil je niet kwetsen hoor, maar voor mij is het echt onbegrijpelijk als iemand zich zo laat behandelen...
Muuske, je bent hier op het forum mondig genoeg.Als je nou eens leert om thuis tegen je vriend ook zo te doen, zou dat schelden misschien ook eens op houden...
Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vind... Ken niet al je mails en wil er niet in terug lezen... Hou me bij dit topic! Je houd van hem maar niet de manier waarop hij je behandelt! Je dochter gaat soms tegen hem in?! Misschien een voorbeeld aan nemen? Wat vind je nou zo moeilijk? Dat hij je zo behandeld...of dat hij anders reageerd als jij wil? Hoe weet hij dat? Als hij nu pas op deze leeftijd zijn eerste relatie heeft en niet anders is gewend vanuit thuis. En jij braaf doet wat hij van je verlangt.. Wat wil je dan precies? Je hebt al eens de stap genomen om weg te gaan bij een man die je mishandelde...Waarom kan je dat nu niet...Geestelijke mishandeling is ook mishandeling..Schelden doet wel pijn! Jaloers zijn is wel oké maar heeft ook grenzen.. Je bent nog altijd zelf baas over jouw leven... Je hebt ook nog de verantwoording over je dochter! Je moet haar het voorbeeld geven over hoe een relatie hoort te zijn. Straks vind zij het normaal dat zij zo behandeld zou worden! Hoe zou je dat vinden?
en ik die dacht dat mij ex een probleem had hij wil gewoon volledige controle over je doen en laten en dat herken ik wel heel erg .. jij moet idd de beslissing maken, maar euhm dit is niet gezond, voor jou niet en zeker niet voor je dochter .. laat staan een baby, peuter , kleuter ... denk eens goed na wat jij wil in het leven ipv te denken hoe je het hem zo aangenaam mogenlijk kan maken
Lieve Muuske, Heb je geen goeie vriendin of een vertrouwings persoon met wie je over dit soort dingen kan praten? Het is allemaal erg persoonlijk wat je hier zo op ht forum post. Ik vraag me eerder af wat je hiermee wilt bereiken. Ik neem je absoluut niet kwalijk dat je je verhaal kwijt wilt. Maar wij kunnen je ook iet helpen. We kunnen je alleen maar advies mee geven. Maar uitteindelijk is het aan jou alleen om hier iets aan te doen. Mijn vader is ook agresief doormiddel van woorden. En heeft een keer al uitgehaald naar mijn moeder. Het is alleen een kwestie van tijd. Vooral als hij met iets zit wat hij niet naar buiten kan brengen. Ik kan je zeggen lieve Muusje...als kind met een verbale agresiefe vader...het is niet leuk. Het is vreselijk! Niet met je vader kunnen praten omdat hij agresief is...en niet met een moeder kunnen praten omdat ze teveel verdriet heeft over de situatie. Ik heb mijn ouders gesmeekt om uit elkaar te gaan. Heb zoveel verdriet gehad om wat ik tussen mijn ouders heb mee gemaakt. Dit gebeurd nu ook met jou dochter. Het is dan niet haar vader...maar jij bent wel haar moeder. Ze verwacht dat haar moeder wel de goeie keuze zal maken...zowel als voor jou als voor haar. Het is voor jezelf al heel moeilijk...maar vergeet niet waar je dochter nu allemaal door heen moet. Ik weet het...want ik heb het mee gemaakt. Verder wens ik je veel sterkte met je beslissingen. En je dochter ook. Want niets is erger voor een kind om je moeder met verdriet te zien...en niets te kunnen doen. Liefs Linda