Ook puur uit goedheid is doen is een keuze zijn volwassenen immers. Je kan ook buiten je leidinggevende om hr benaderen. Mijn leidinggevende boeide bepaalde dingen vrij weinig dus ben het gewoon via het hoofdkantoor contact gaan zoeken ook situatie uitgelegd dat de leidinggevende geen enkele interesse toonde om mij te helpen. Was een succes had dat eerder moeten doen! Overigens niet 1 erbij halen voor alleen die collega maar meer voor het hele team. Dat er een open gesprek kan ontstaan.
Ik vind echt dat je overdrijft. Bijna iedereen kent wel iemand in de omgeving die te maken krijgt met een burn out etc. We weten allemaal dat het dan goed is om dingen te blijven ondernemen (wees blij dat ze iets onderneemt!) en dan voel jij je een soort van belazerd terwijl jij geen eens werk van haar hebt overgenomen? Wat moeten mensen dan doen die afgekeurd zijn? De hele dag achter de geraniums zitten omdat anderen zich belazerd voelen? En dit is waarschijnlijk ook direct de reden waarom mensen op het werk vaak in het beginsel er niks over zeggen. Omdat er daarna altijd door anderen genoeg over gezegd en gedacht word.
Persoonlijk ga ik er niks mee doen. ( dat kan ik helaas ook niet dat is aan mijn collega's ) Maar ik ben altijd geïnteresseerd in visies van andere mensen. Daar kan ik veel van leren. Bijvoorbeeld: ik kan iets wel negatief maken (al dan niet onbewust ) maar zou er ook op een andere manier naar kunnen kijken. Alleen dat lukt je soms niet alleen.
De enige die jou kan vertellen hoe het zit is je collega zelf. Vraag het haar gewoon en geef aan dat het op jou verwarrend overkomt. Leer je net zoveel van.
Oh nee zeker niet maar het is een samenloop van omstandigheden helaas. Dank voor je eerlijke reactie , het zou kunnen zijn dat ik overdrijf Ik ben gewoon nogal onzeker over sommige dingen en weet dan niet goed hoe hiermee om te gaan. Ook van deze reactie kan ik veel leren
Misschien dat je er eens open over kan praten met haar, zonder dat je haar veroordeeld? Sorry trouwens voor de harde reactie, ( net terug gelezen) en bedankt dat je toch aardig weet te reageren.
Ook van dit soort reacties kan ik leren Ik héb al eens een poging gedaan met haar in gesprek te gaan. Echter kapt ze dat vaak af Ga gewoon maar weer een poging wagen denk ik
Ik ben het met Ysabella eens, met als kanttekening dat ik toch mijn oren en ogen open zou houden. Er zijn nu eenmaal mensen die, ook ten koste van anderen, er de kantjes vanaf gaan lopen zodra ze de gelegenheid krijgen of creeeren. Ik zou onthouden hoe het nu loopt en aankijken wat het effect is van jullie behulpzaamheid.
Ik denk dat iedereen altijd de waarom vraagt beantwoord zou willen hebben jij, ik je buurvrouw, collega en met dit soort dingen is het natuurlijk van beide kanten heel belangrijk dat je transparant bent zodat de ander je begrijpt. Als ik haar was geweest zou ik ontzettend blij zijn dat iemand de moeite neemt het mij te vragen ipv het zelf in te vullen. Het is jammer dat ze daar dan niet op in wilt gaan, eigenlijk een gemiste kans, want wie weet kan jij nog wel wat voor haar betekenen.
Misschien heeft ze niet door dat ze nu zoveel druk op andere collega's legt die ja hebben gezegd, maar dit eigenlijk niet trekken. Snap wel dat het scheve gezichten oplevert, zeker gezien de samenloop van omstandigheden zoals jij ze omschrijft. Lastig hoe je daar mee om kan gaan. Ik zou zelf zo min mogelijk proberen mee te gaan in roddels, en als het team haar verlof niet meer aan kan direct aangeven hogerop.
Is dat zo, dat het aan je collega’s is? Jullie zijn toch een team? Blijkbaar lopen de onderlinge verhoudingen niet lekker... als je ervoor kiest om er niets mee te doen (hoeft in mijn ogen niet perse over wat je op Facebook hebt gezien, maar kan ook in zn algemeenheid over ieders welbevinden en de samenwerking want dat hangt ermee samen), dan accepteer je in mijn ogen de situatie.. en daarmee ook je irritatie / frustratie. Dat is natuurlijk ook een optie! Als je er richting je collega / team niets mee wil, dan kun je eventueel voor jezelf ook bekijken of t lukt om er afstand van te nemen, zodat het in ieder geval niet zo steekt...?
Hier ben ik het mee eens. Daarnaast wilde ik graag dit nog kwijt. Ik heb zelf een lange tijd met knieproblemen gelopen. Ben regelmatig bij artsen geweest omdat ik er zoveel pijn aan had, maar een echte oorzaak is nooit gevonden. Dit op zichzelf gaf al genoeg scheve gezichten. Maar de pijn was er echt voor mij. Ik liep op krukken op slechte dagen en kon zonder lopen op goede dagen. Maar als ik over mijn grenzen ging, dan moest ik daar minimaal een paar dagen voor boeten in de vorm van pijn. Die grens ging ik dus niet snel over. Ik koos er op een gegeven moment regelmatig voor om waar mogelijk anderen dingen voor mij te laten doen die niet 'leuk' waren als ik er extra pijn van kreeg. Maar deed nog wel eens dingen die me dezelfde extra pijn gaven. Alleen waren dat wel de leuke dingen. Voor mensen die nooit in een situatie als dit hebben gezeten, was dit echt onbegrijpelijk. Maar zoals hier al eerder genoemd werd, ging ik dan wel voor leuke dingen vol over de grens. Moest ik flink voor boeten (wat niet eens altijd zichtbaar was), maar kon ik in mijn hoofd wel weer opladen. Dat maakte dat ik er nog mee kon omgaan. Maar die scheve gezichten, het eindeloos opnieuw moeten uitleggen om minimaal de helft van de tijd alsnog die scheve gezichten te krijgen, dat is ook enorm slopend.
Ik snap jouw gevoel wel een beetje hoor, maar het is geen griepje wat ze heeft. Misschien zijn er idd afspraken met haar gemaakt, de meeste mensen in die situatie worden niet beter van thuis zitten.
Maar wat voor gesprek wil je aangaan dan? Het is haar goed recht om een eventuele burn out niet met haar collega's te willen bespreken. Het kweekt natuurlijk wel meer begrip om er open over te zijn, maar ze is hier niet toe verplicht. En het kan ook vervelend zijn als iemand door blijft "zagen". Ik denk dat het dan toch echt meer bij de leidinggevende en hr ligt.
Ik zou eens vragen hoe haar weekend was en of ze zich al beter voelt. Als ze dan zegt dat ze nog steeds niet goed voelt of dat ze rustig aan heeft gedaan zou ik er wel wat van zeggen. Zegt ze eerlijk wat ze heeft gedaan en dat het haar goed heeft gedaan dan vind ik dat er niks aan de hand is.
Ik vind de discussie eigenlijk best pijnlijk. Zit zelf in een burn out en ben terug aan het opbouwen. Ondertussen heb ik mega veel afspraken voor mezelf en de kinderen bij kinderarts, psycholoog, ziekenhuis en tandarts staan, waardoor het opbouwschema voortdurend onder druk staat (helpt ook lekker mee allemaal) . Wanneer ik met oudste naar kinderarts ga dan kan ik op die dag niet meer werken omdat dat enorm veel energie kost. Maar als je naar mijn Facebook kijkt dan zie je regelmatig leuke dingen voorbij komen. Fietsen en lunchen met het gezin. Theater met mijn moeder. in de meivakantie zijn we weggeweest. Uit eten met een vriendin. Daar staat niks over ellendig voelen, vermoeidheid of ziekenhuizen. Dus nu ik dit topic lees ga ik mij afvragen wat mijn collega's denken over mij. Ik die echt mijn best en ik wil echt heel graag mijn energie terug om gewoon weer volledig te kunnen werken. Die leuke dingen zijn nodig voor mijn herstel. Het onbegrip erover werkt echt heel negatief.
Mamafiets, hoe je het wendt of keert je zet een bepaald beeld neer. Je collega’s kunnen heel goed denken wij zitten hier te zwoegen en zij is op kosten van de baas lekker thuis en van haar leven aan het genieten. Dat is ook het beeld dat je zelf neerzet door alleen de leuke dingen te plaatsen. Je kunt het mensen dus bijna niet kwalijk nemen dat ze er iets van denken.. Ik zou zelf dus zeker niet te koop lopen met het leuke dat je doet. Al is het maar omdat het geen realistisch beeld weergeeft van hoe het echt gaat maar je wel scheve gezichten krijgt. Natuurlijk kum je denken ik heb lak aan iedereen en zolang mijn leidinggevende maar weet hoe en wat.. Aan jou wat je belangrijker vindt.
Hoe krom is dit eigenlijk? Geen aanval naar jou persoonlijk omdat je wel neerzet wat er eigenlijk gebeurt. Maar mogen we dan helemaal niks meer posten ofzo? Want als je continu dingen plaatst die niet goed gaan, ziekenhuisbezoeken en noem maar op, dan word je al snel als aandachtszoeker gezien. Dus dan plaats je dat maar niet. Ook al zou je er genoeg leuke dingen naast zetten, dat beeld blijft. Maar dan plaats je alleen de leuke dingen, want je wil anderen niet 'opzadelen' met jouw shit. Maar dat mag dan ook niet meer omdat je geen realistisch beeld neerzet en ook op dat gebied scheve gezichten krijgt? De laatste optie is dus om maar niks te plaatsen. Of je kunt overal lak aan hebben. Maar helaas is dat voor veel mensen ontzettend moeilijk. Het is dus nooit goed blijkbaar.
Het spijt me oprecht als Ik mensen hiermee kwetst dit is zeker mijn bedoeling niet geweest. Een burn out is zeker niet niks en jullie hebben gelijk ik mag hier niet over oordelen Nogmaals mijn excuus Ik héb genoeg stof tot nadenken gekregen , dank hiervoor Helaas ben ik zelf erg onzeker over hoe ik sommige dingen aan moet pakken Dacht hier tips te krijgen ( dit is ook zeker het geval )
Tja ALS het om een burn out gaat vind ik het wel een vreemde gang van zake. Maar ik ben gekleurd door mijn eigen ervaring. Toen ik een burn out had kon ik echt niks meer. Sliep anderhalf uur als ik een wasje an had gezet. Kon absoluut niet naar een feestje en alle prikkels daar verwerken. Ging uiteindelijk wel veel fietsen, omdat dat hielp bij de opbouw. Maar dat kon pas na een paar weken. Ik merk dat ik door die ervaring ook wel wat sceptisch ben over mensen die een burn out hebben en vervolgens allerlei foto's van zichzelf op drukke feestjes posten (daarmee doel ik op niemand, hier) of mensen die toch gewoon een zeer avontuurlijke vakantie houden. Bij enige overspannenheid kan ik me nog wel voorstellen dat dat zou helpen, maar bij een burn out in de heftige fase snap ik dat niet. Maar goed dat ligt dus ook aan mijn eigen ervaring. Persoonlijk zou ik het iig niet op Facebook zetten, omdat mensen dus toch vaak geneigd zijn te oordelen. Maar goed dit gaat miss wat off topic. Ts ik zou proberen wel alert te blijven, maar je er ook niet te druk om te maken. Let op je eigen grenzen en ga miss eens met het team om de tafel over de werkdruk.