Dit dacht ik ook, dit is misschien haar manier van even alle stress loslaten en flink ontspannen. Ik denk dat als ze dit anders hadngezien, anderer intenties had, ze het ook niet op social media had gezet maar "stiekem" had gedaan. En eerlijk is eerlijk, uit eten met vrienden / familie is een stuk minder belastend / en meer ontspannen als werken. Misschien is dit juist haar manier om erboven op te komen met leuke positieve energie om haar heen. Mijn tip aan jou, probeer van het beste bij iedereen uit te gaan tot het tegendeel bewezen is ipv andersom. Dat maakt jouw leven zoveel leuker en relaxter.
@Soturi, als ik eerlijk ben snap ik sowieso de drang om alles maar met iedereen te delen niet dus hier geen facebook,’insta of wat dan ook. Dit zou bij mij dus nooit spelen maar het is wel een vd keerzijdes van social media. @jojo85, ik heb een collega met een zware burn out en die is nu dik een half jaar verder en kan nog bijna niets hebben kwa prikkels en doet dus ook geen leuke dingen omdat ze echt niets kan. Alleen al praten kost haar veel moeite (hoor je ovdrduidslijk). @Ts: je collega’s die invallen voor haar zn zelf verantwoordelijk hiervoor. Ik zou het laten en als ze echt profiteert komt het vanzelf boven water.’
Ik zou je collega (en alle collega's trouwens) van Facebook gooien. Moet je zien hoe druk je er mee bent, zelfs als het je niet eens direct aan gaat. Ik zou mijn energie liever aan andere dingen besteden. Het zijn collega's hè, die zie je in een andere context en setting vrienden. Ik zou kunnen leven zonder de informatie dat een collega dit weekend met haar hond naar het strand is gegaan, als het relevant is vertelt ze het wel. En je hebt geen last meer van dit soort gedachten, overwegingen en die kort gezegd niets toevoegen aan je leven.
Oh nee hoor, je overdrijft zeker niet. Ik krijg gewoon jeuk van je verhaal, kan echt niet tegen dat soort mensen. Zelf zou ik er ook wat van zeggen, en vragen om volgende keer ten minste eerlijk te zijn.
Ken jij mensen die een realistisch beeld van hun leven op Facebook zetten dan? Dan zou het de keuze zijn tussen niks delen of allerlei prive-ellende erop zetten. En ik deel ook niet alles zelf. Als ik met een vriendin ben en die tagt mij, dan staat het er ook. Moet ik dan zeggen, doe maar niet, want als de collega's het zien dan denken die daar iets over? Moet ik stiekem dingen doen die goed voor mij zijn? Omdat anders misschien iemand iets vind van mij? Dit zijn vragen waar ik serieus mee worstel. Ik weet dat ik voor mezelf moet kiezen, maar van binnen voel ik de (al dan niet denkbeeldige) blikken van anderen. Ik weet dat het voor mijn werkgever beter is dat ik nu aandacht aan mijzelf besteed. Maar intussen voelt het alsof ik spijbel. Die innerlijke strijd is waarschijnlijk iets waar veel mensen met een burnout leven. En dat is wat ik duidelijk wil maken. Oordeel niet op iemands Facebook berichtjes. Die geven enkel de highlights van iemand leven weer.
Facebook eruit kieperen is ws de beste optie. Maar daar vind ik het dan weer te leuk voor. Ziekenhuisbezoeken ed plaats ik niet omdat ik ze te privé vind. Die deel ik met directe familie of als ik er toevallig iemand over spreek. En met mijn leidinggevende en team omdat het soms direct invloed heeft op mijn werk (planning, aanwezigheid) Ohja... Die meivakantie weg heb ik volledig vakantie voor opgenomen. Dus zeker niet op kosten van de baas.
Ik snap je vragen. Ik zit zelf thuis om preventief hellp te voorkomen. En ja ben laatst gaan lunchen en heb zelfs toestemming om volgende week een week met familie naar huis in Italië te gaan.. Ik heb toen idd tegen mijn vriendinnen gezegd dat ik niet op fb wil. Ik zelf hou mij komende maanden echt koest op social media. En moet zeggen. Ik vind het heerlijk. Denk er zelfs over na om mijn fb weg te gooien.
Eerlijk? Waarom zou je die innerlijke strijd bovenop je burn out erbij nemen als je ook gewoon niets kunt plaatsen? Mensen die echt in je geinteresseerd zijn spreek je neem ik aan in het echte leven.. Maar ik zie de toegevoegde waarde van Facebook sowieso nie ten zoals ik zei heb ik niets aan social media (behalve whatsapp). Dus Mijn mening is gekleurd en voor mij zou dit dus geen issue zijn. Maar natuurlijk moet je zelf weten wat je doet. Ik veroordeel je verder ook niet maar zo denk ik erover..
Dat er niks aan haar te merken was toen zegt niet zoveel. Perfectionistische mensen zijn vaak heel goed in dingen verbloemen. En je wilt geen slechte indruk maken op je werk. Als ze inderdaad bijna een burn-out heeft, kunnen leuke dingen doen heel goed voor haar zijn. Ik vind je wel wat veroordelend overkomen. Dat jij denk dat ze dit doet omdat ze op haar functioneren aangesproken is, dat zou kunnen. Dan nog kan het zijn dat dit haar nog verder de put in heeft geholpen en dus is het heel logisch dat het hierna slechter met haar ging. Verder kunnen je collega’s zelf afwegen of ze wel of niet in staat zijn om (extra) te werken. Ze moeten hierin zelf hun grenzen aangeven. Als je echt denkt dat ze misbruik maakt van hen en problemen hebt met haar functioneren, zou ik met haar en/of HR in gesprek gaan. Maar als je het dan bij het verkeerde eind hebt, geef je haar eigenlijk nog een trap na. Wat je in ieder geval niet moet doen, is dit wel tegen je andere collega’s zeggen en niet met haarzelf of HR in gesprek gaan.
Maar eigenlijk is het toch van de zotten dat je op moet gaan letten dat je niet wordt getagd in een foto op Facebook bijv. omdat anderen zo lekker veroordelend zijn? Ik vind dat echt de omgekeerde wereld.
Nou ja, ze hoeft zich toch niet te verantwoorden richting TS die ook niet voor haar gewerkt heeft? In principe hoeft ze zich alleen te verantwoorden richting HR of de leidinggevende (als ze zich ziek zou melden bijvoorbeeld). Ik vind het echt heel erg voorbarig om haar nu ergens op aan te spreken terwijl er nog zoveel onduidelijk is. Als ze echt op het randje van een burn-out zit, zal zo’n opmerking haar niet verder helpen.
Wat ontzettend kortzichtig en zelf zou ik er nooit zo naar kijken. Een burn out is heftig en natuurlijk plaats je alleen de leuke dingen en dat mag. Je bent aan niemand verantwoording schuldig.
Zoals je al zegt, gekleurd door je eigen ervaringen. Ik heb een depressie gehad en een burn out en alhoewel is het liefste de hele dag op bed had gelegen, maakte af en toe een uitstapje voor mij juist een enorm verschil. Niet dat ik er zelf zin in had, maar kreeg er wel positieve energie van. Dat ik de 3 dagen erna vervolgens niks kon, dat ziet andere mensen niet he.
Maar zij zijn jou niet. Dus laat het lekker aan ieder over wat ze wel of niet op Facebook plaatsen. Het is net zo goed hun recht om er wel voor te kiezen, als het jouw recht is om er niet voor te kiezen
En ook dat mag. Je mag werk en privé best gescheiden houden. Je hoeft niet alles te delen met iedereen.
Dat soort mensen? En hoe kun jij nu weten dat ze niet eerlijk is geweest als je maar de helft van het verhaal hebt gehoord.
Je kunt het kortzichtig vinden. Ik vind dat van mensen die op social media alleen maar het perfecte plaatje plaatsen waardoor anderen onzeker worden terwijl er in werkelijkheid alles behalve sprake is van perfectie. Maar hey, je hebt iedereen toch maar mooi laten geloven dst je een geweldig leven hebt dus wat maakt het uit. Kortom, ik heb (nogmaals) niets met social media en ben tegen al die perfectie die je voorgeschoteld krijgt waardoor een heel ander beeld dan de werkelijkheid wordt gecreeerd. Als mensen daaruit conclusies trekken kun je ze het bijna niet kwalijk nemen. Je post het namelijk met een bepaalde intentie maar niet iedereen zal het zo opvatten. Moet je daarom maar niks plaatsen? Nee hoor. Maar ook niet klagen als mensen het anders opvatten. Jij geeft ze immers bewust een kijkje in je leven, dan kun je ook minder positieve reacties verwachten.
Quoten lukt even niet dus dan maar zo @suus ‘Maar zij zijn jou niet. Dus laat het lekker aan ieder over wat ze wel of niet op Facebook plaatsen. Het is net zo goed hun recht om er wel voor te kiezen, als het jouw recht is om er niet voor te kiezen’ Volgens mij zeg ik duidelijk dat een ieder moet doen wat ie wil..
Sorry hoor maar ik heb hier heel veel moeite mee. Wat een vooroordeel Ik snap wel dat sommige mensen zo lang doorlopen met burn out klachten omdat ze anders hun collega's over zich heen krijgen zodra er iets is wat ze niet kunnen begrijpen. Ik hang ook al maanden tegen burn out klachten aan, lichaamlijk gaat het niet lekker, prive veel gebeurd en werk is erg vermoeiend. Savonds stort ik vaak in na werk door vermoeidheid. En dan als ik iets sociaals ga doen dan geeft me dat even het gevoel gewoon ook mens te zijn ipv moeder/werknemer/ex van etc. Ik ben iig blij dat mijn collega's voor zover ik weet niet die oordelen klaar hebben. Het liefst zou ik minder gaan werken maar dat kan helaas niet.
Ik plaats eigenlijk nooit wat, heb daar niet zo'n behoefte aan, maar als jij al die informatie weet te halen uit een paar Facebook postjes, zou ik even naar mijzelf kijken. Leef en laat leven. Hoezo mag je minder positieve reacties verwachten? Oordeel niet gelijk over een ander.