En als ze dat wel doen, probeer je er niks van aan te trekken. Mensen die het zelf niet hebben meegemaakt snappen er vaak helemaal niks van. Oordelen is dan makkelijk.
Volgens mij hoor je mij nergens zeggen dat ik over anderen oordeel of dat collega van TO fout zit. Ik geef aan te begrijpen dat mensen zich een mening vormen. Bij alles wat je ziet denk je wel iets. Nogmaals, ik heb geen facebook en volg niemand dus zie niets van niemand. Ik haal dus geen enkele info uit een paar postjes maar kan het me dus WEL goed indenken dat mensen er wel iets van vinden. En we zijn mensen dus dst het niet altijd positief zal zijn is menselijk.
@Strijkkraal. Ik zou echt iets doen met je klachten al is het deels ziekmelden. Ik heb gezien wat een burn out met een collega heeft gedaan die veeel te lang is doorgelopen ermee. Ondanks dat we het allemaal zagen aankomen weigerde zij zich ziek te melden en echt... je herkent haar niet meer terug en uiteindelijk moest ze zich wel ziek melden omdat haar lichaam alles weigerde.
Toen ik een burn out had, kreeg ik toch echt het advies leuke dingen te gaan doen. Ik wilde dat zelf niet dus ik werd echt door vriendinnen, man het huis uit gesleurd. En ja dan konden we best een leuke dag hebben. Dat ik zelf niet van de bank af wilde komen zag natuurlijk niemand. Je moet hier niets mee, laat mensen hun eigen leven leiden. Je ziet gewoon niet alles.
@QueenMuffin Ik denk dat het probleem ook deels zit in je leidinggevende. Prima dat je als team voor elkaar invalt en opvangt maar zodra iemand komt met burn-out klachten moet de leidinggevende dit op zich nemen en zorgen voor vervanging, aangepaste roosters, wat er ook maar mogelijk is en dit niet bij jullie neer leggen. Zo voorkom je (deels) gezeik onderling. Wat betreft social media.... Ja dat is een lastige. Probleem is dat hier 1 moment uit iemands dag wordt gepakt en wordt uitvergroot. Dat een collega leuke dingen doet heeft ze misschien juist nodig om weer op te laden. Dat ze dat op fb plaatst is wat minder handig tegenover haar collega's. Aan de andere kant, wanneer een collega zich bijvoorbeeld ziek noemt vanwege zware rugklachten en vervolgens post dat ze de hele dag de stad in is geweest, feestjes heeft en naar de bios gaat zou ik toch flink pissig zijn wat dat is dan gewoon onmogelijk. Maar dat is in jouw geval niet te beoordelen. Ik zou dit echt bij je leidinggevende neerleggen. Pakt die het niet op dan nog een stapje hoger.
Dat vind ik ook weer veroordelen hoor. Ik heb rugklachten, en kan minder werken omdat ik in de zorg werk. Maar dan mag ik niet naar de bios? Nee, ik kan niet de hele dag de stad in, maar kan zeker wel de stad in. Met name lopen is voor mijn rug het fijnst, zitten alleen in de juiste houding en ook niet te lang, liggen doet meer pijn als lopen. Dus dan kan ik gewoon de stad in hoor. Ik ben zelfs naar de kermis geweest met mijn kinderen. Ik kan alleen geen persoon uit bed sleuren, of op de toilet zetten enz. Maar eigenlijk zeg je dan, dat ik gewoon thuis moet blijven?
Je collega had het bij de leidinggevende aan moeten kaarten zodat hij/zij vervanging kon regelen. Daar gaat het m.i. al fout.
Dat zeg ik helemaal niet. Ik bedoelde alleen: als een collega zich ziek meldt omdat ze ineens erge last heeft van haar rug en vervolgens allerlei uitjes heeft dan klopt dat gewoon niet. Net zoals iemand zegt: ik heb flink de griep en vervolgens in de kroeg wordt gezien. Ja dikke doei. In geval van langere tijd (rug)klachten doe je wat je wel kan en dan moet je zeker geen leuke dingen laten. Maar het kan toch ook niet zo zijn dat je het hele weekend leuke dingen doet en je vervolgens op je werk een week ziek meldt omdat het niet gaat? (Een uitzondering een keer daar gelaten). Zeg niet dat jij dat doet hoor maar er zijn toch grenzen aan wat kan en mag/acceptabel is? Blijft lastig natuurlijk en daarom zeg ik ook: dit hoort bij de leiddingevende en een arbo-arts en niet bij collega's onderling.
Je hebt helemaal gelijk. Ik ben dus iemand die met burn out achtige klachten thuis zit. Zowel werk als Privé gerelateerd. Ook tegen mij wordt gezegd dat ik juist dingen moet ondernemen, vooral proberen te blijven sporten. Ik moet wel alles met beleid en zoveel mogelijk structureel doen en als het teveel wordt gelijk gas terug nemen. Echter vind ik het dus wel erg lastig om leuke dingen te ondernemen en te ontspannen omdat ik dus te loyaal ben naar mijn collega's en ik mij hier heel erg bezwaard in voel. Nu ook met het mooie weer, het voelt gewoon niet goed om Lekker buiten in de zon te gaan zitten. Ik heb dan weinig collega's op sociaal media, maar toch zal ik erop letten wat ik erop zou zetten. Wat ik nog wel tegen TS wil zeggen, het blijft heel erg lastig om in te vullen wat er in jouw collega's hoofd omgaat, je ziet niks van buitenaf en zal je ook niet veel aan haar merken. Dat weet ik uit eigen ervaring, het is voor andere heel erg lastig om hiermee om te gaan en zich in te kunnen leven in dit geval jou collega's situatie. Alleen jouw collega kan vertellen wat er in haar hoofd omgaat, als ze dat uberhaupt weet te verwoorden.
Sterkte! Het helpt om e bedenken dat de dingen die jou goed doen (dus nu lekker in het zonnetje zitten bijvoorbeeld) jou helpen in je herstel. En als jouw herstel voorspoedig verloopt dan is dat juist goed voor je werkgever/collega's. Dus, met in het zonnetje zitten help je je collega's. Het is geen vakantie wat je neemt. Je werkt actief aan je herstel.
Dat is ook zo. Maar toch voelt het gewoon niet fijn. Maar ja, dat is een van de redenen waarom ik nu thuis zit. Ik denk teveel na over wat andere van mij zouden denken..Ik denk überhaupt over teveel na tegenwoordig. Maar dank je wel. Ik moet heel veel dingen op een rijtje gaan zetten en aan gaan werken. Komt goed, maar zal tijd nodig hebben.