Mijn zoontje krijgt nu al ruim anderhalf jaar borstvoeding. Tot nu toe was dat altijd prima en heb ik het met veel plezier gedaan, maar ik merk dat ik er toch langzaamaan vanaf wil. Vanaf dat hij 1 jaar is drinkt hij alleen nog 's ochtends bij het wakker worden en 's avonds bij het slapen gaan, overdag nooit meer. Het probleem is een beetje dat het nu een gewoonte is geworden. Zoonlief is het zo gewend, dat hij helemaal wild wordt als hij een keer geen borstvoeding krijgt. Vooral 's avonds is dat vervelend, want ik kan heel moeilijk eens een avondje weg gaan. De laatste twee maanden gaat het iets beter gelukkig. Mijn man of schoonouders zijn dan wel even bezig om hem in bed te krijgen, maar na 5 minuten huilen gaat hij wel slapen. Eerder was dat veel erger, dus op zich is het al een hele verbetering. Dat is dus alleen als ik niet thuis ben. Als ik wél thuis ben durf ik niet eens te proberen om hem geen borstvoeding te geven. Ik vind het zielig om hem te laten huilen en het hardhandig af te leren, maar weet ook niet zo goed hoe ik het dan wel kan aanpakken. Wie heeft hier ervaring mee?
Krijgt hij wel iets te drinken voordat hij gaat slapen als je geen borstvoeding geeft? Flesje melk of wat water? Ik zou je man hem naar bed laten brengen als je geen borstvoeding meer geeft, want denk dat het anders wel heel zwaar is voor je zoontje (en voor jou ). Bij Eva ben ik met 15 maanden gestopt, ik had een miskraam en had cytotec ingenomen dan dacht mocht niet met borstvoeding, ben toen maar meteen gestopt. Eva nam gewoon genoeg met een slokje water. Heb daarna nog 1 keer gevoed omdat het voor mezelf zo abrupt was (was dus een paar dagen later), maar ze had er zelf ook niet meer zo'n behoefte aan leek het.
Snoopy1979, dat is inderdaad wel abrupt, kan me voorstellen dat je het voor jezelf dan nog wil afsluiten. Wel fijn dat je dochter gewoon genoegen nam met water! Die van mij roept wel om drinken, maar als je water aanbiedt is dat uiteraard niet de bedoeling . Misschien inderdaad mijn man de komende tijd maar naar bed laten brengen, kijken of dat goed gaat.
Hier het zelfde ' probleem gehad. Na 2 jaar voeden ben ik zelf uiteindelijk een weekend weggegaan om te kunnen stoppen. Toen ik terug kwam, gezegd dat het op was. Daarna nooit meer om gevraagd.
Je moet maar zo denken, je kindje gaat het nooit fijn vinden als jij de melkbar sluit en zal dus altijd protesteren. En ja, op deze leeftijd kan dat hartverscheurend huilen en krijsen zijn. Ik denk niet dat je zonder gehuil kunt stoppen. Ik ben bij nr 2 en nr 3 rond de 2 jaar gestopt, cold turkey. Uitgelegd dat het op was, papa kindje naar bed laten brengen met een nieuw ritueeltje. Op schoot, knuffelen, wiegen, liedje zingen en dan wakker in bed leggen. Dat vonden ze niet leuk , ja, hebben ook (flink) gehuild. Maar ik had zoiets van, we zijn er wel voor ze. Ze worden niet alleen gelaten, ze krijgen aandacht en liefde, ze mogen een alternatief (water drinken), ze krijgen alleen hun zin niet op dat moment. Als ze net zo zouden krijsen om een koekje, zou ik ook niet toegeven. Zolang jij het echt serieus meent (100% overtuigd dat je wil stoppen), dan straal je dat ook uit en zullen meeste kinderen (als je consequent blijft) zich er binnen een paar dagen bij neerleggen. En inderdaad eerste dagen papa er op af sturen helpt volgens mij ook. Dochter 1 heeft eerste avond/nacht 30 min gehuild, 4x wakker geworden. Tweede nacht 3 x 10 min. Derde nacht 3 x 5 min. En toen was het klaar. Dochter 2 heeft eerst nacht 1 x 2 uur gehuild. Tweede nacht 2 x 5 min. En toen was het klaar. Wel regelmatig nog gevraagd om BV, maar zodra ik dan zei: is op, dan was het ook goed. Nu nog prikt ze wel eens in mijn borst en zegt dan: op!