kun je een baby iets afleren?

ik denk dat het beiden is... een fase, maar door iets consequent te doen, heb je kans dat ze het leren dat het niet goed is. Let wel: Heb je kans hihi.

Fae is iets ouder inmiddels. En we merken nu, dat ze dondersgoed weet, dat iets niet mag.
Voorbeeldje: Vorige week zijn we voor het eerst gaan fietsen met haar, maar op haar fietsstoeltje zit zo'n stuurtje wat ze probeerde op te eten. Wat ze dus niet mocht. Na 3 keer 'nee' zeggen en het stuurtje bij haar mondje wegdraaien, (en dus 3 x huilen) had ze het overduidelijk door, ze probeerde het nog een keer , maar voordat ze het stuurtje in haar mondje had, keek ze naar ons en begon al te huilen ( ) , zonder dat wij iets gezegd hadden. Dat deed ze 2x en toen was het klaar en wisten we haar af te leiden .

Ook hier thuis zag ik iets soortgelijks met het trappen tegen de spiegel, een paar keer haar voetje wegpakken en een beetje boos/streng , nee Fae, dat mag niet, zeggen.. en daarna herhaalde hetgeen hierboven staat . Wel proberen, maar voordat ze het echt deed, al gaan jengelen .

Wij hebben dus vanaf het begin af aan met eten en drinken wel duidelijk proberen te maken, wat wel en niet mag. En langzaamaan krijgen ze het wel door. Maar van een strenge toon is ze meestal wel onder de indruk. De kreet 'LOSLATEN!' , had ze ook heel snel door (dan pakte ze de lepel uit m'n handen om ermee te gaan gooien) .

Nu zijn we aan het proberen om het slaan af te leren. Dus telkens als ze ons in het gezicht slaat en er niet mee stopt na het 'aaien' , zet ik haar pardoes op de grond. Dan laat ik haar 2 tellen huilen (hoewel ze soms ook gewoon gaat spelen ) en dan troost ik haar weer en gaan we weer aaien en dan wat anders doen.

 

Ik denk dat als je bijvoorbeeld een woord continue gaat gebruiken als MAG NIET, OF OPHOUDEN, dat ze dat al gauw gaat associeren met 'dit mag niet', denk ik hoor..
Maar ik ben ervan overtuigt dat je een baby alles kan leren, en ook kan afleren, en misschien is het een fase?

 

het is een vast een fase , straks stopt ze met spetteren met dr eten en gooid ze het gewoon op de grond.
grappig is het zeker niet, enige wat je steeds kan doen is Nee zeggen en dat het niet mag.

 

Denk dat het wel kan helpen om het niet meer te bevestigen, dus gewoon geen aandacht aan geven (ook niet door opa's oma's etc) en zeker niet om lachen. Thijmen deed het ook en bij ons hielp het wel.

 

Oh, dat spugen en spetteren, praat me er niet van! Heeft Liam ook een tijdje heel veel gedaan. We zagen precies wanneer hij van plan was te gaan spetteren, want hij ging ontzettend ondeugend kijken (super lief, moest dan echt mijn lach inhouden) en hup, tong naar buiten en spetteren maar! Het liefst met een mond vol eten natuurlijk. Eerst hebben we geprobeerd het af te leren middels nee zeggen, maar we hadden al snel door dat dat niet hielp. We zijn het spetteren toen gaan negeren. Zodra hij spetterde, keken we de andere kant op en stopten met eten geven tot hij ophield met spetteren en bij iedere hap die we gaven die hij normaal op at, gingen we hem nog meer prijzen dan we al deden. Dit heeft goed geholpen. Heel soms wil hij nog wel eens gaan spetteren en werkt nee zeggen dan weer wel, omdat hij nu het woord nee beter begrijpt. Hij gaat dan uitgebreidt nee zitten schudden met zijn hoofd, erg grappig.

 

Ik zou dus echt flink pissig worden als mijn familie hartelijk zou gaan lachen als ze Eva zoiets zien doen. Opvoeden heeft alleen zin (zeker bij baby's) als iedereen consequent is. Nu heeft ze dus door dat het blijkbaar leuk is en dan is het een stuk moeilijker af te leren.

Nu moet ik zeggen dat ik ook erg snel moet lachen als Eva ondeugend doet. Als ik haar bijvoorbeeld boos corrigeer en haar boos aankijk, terwijl zij met van die ondeugende twinkelogen naar me kijkt . Dan loop ik dus snel weg. Twee vliegen in 1 klap: ik negeer haar (niet leuk voor haar, dus zal ze het hopelijk niet meer doen. En ik kan even ongegeneerd lachen in de keuken ).
Wat wij over het algemeen doen is 1 of 2 keer waarschuwen en dan negeren. Dan weet ze dat het niet mag en door te negeren gaat ze het vanzelf niet meer leuk vinden. En dat kan even duren voordat het echt werkt.

 

mee eens. nikita heeft ook een tijdje gespetterd maar er gelukkig vanzelf mee gestopt maar hier vind ze de tv nogal intressant. nee zeggen snapt ze dondersgoed omdat ze heel ondeugend gaat kijken en dan ook vol overtuiging nee gaat schudden met een schaterlach erbij gelukkig kan ik mijn lach wel altijd inhouden. wat hier ook wel helpt is a a a a roepen en stopt ze ermee en kijkt om en bgint dan ook nee te schudden.

denk gewoon negeren en steeds nee blijven zeggen dat je er op den duur wel mee succes gaat hebben

 

Onze Demi heeft er ook een handje van, en dan blijf ik consequent NEE zeggen en ook proberen niet te lachen natuurlijk. Als het echt te erg wordt dan haal ik het eten weg, meestal wordt ze namelijk vervelend als ze toch al genoeg heeft.

Bij m'n ouders thuis mag ze niet aan de tv kast zitten en zo'n glazen tafeltje mag ze ook niet aanzitten. En dat doet ze ook al een hele tijd niet. Als ze er in de buurt komt kijkt ze eerst naar Opa met een hele lieve blik en die kijkt dan neutraal terug en dan kruipt ze weer verder. Gaat ze er toch aanzitten volgt een strenge NEE en blijft ze weer vanaf.
Thuis hebben we net alle meubels veranderd dus nu mag ze ineens niet aan 'n bepaald kastje zitten want daar staat de tv op maar dat lukt al aardig (nu een weekje bezig en ze blijft er meestal vanaf)

Dus ik denk... volhouden en NEE blijven zeggen, en eventueel familie en vrienden waarschuwen dat ze er niet om mogen lachen want dan blijft ze het natuurlijk doen.

 

Nou dit dus

Wat bij ons trouwens ook hielp, was als ze dan een hapje kreeg, om de lepel voor dr mond te doen, kan ze ook niet prrrrrtttt doen (zoals jij dus bedoelde hihi) En inderdaad geen aandacht aan besteden.

 

Jazeker kun je je kind dat afleren !
Omdat iedereen lacht gaat ze door. Dus totaal geen aandacht geven als ze zo kliedert (de andere kant op kijken) en als ze netjes een hap neemt direct zeggen dat ze het heeeel goed doet. Moet je eens kijken hoe snel ze dat leert !!
Dus even doorbijten (bv. in het weekend) met het geklieder tijdens het eten en hopelijk heb je daarna een normaal etend kind.

Succes!

Groetjes Emma