Hey meiden, Nou heb ik aanstaande vrijdag mijn eerste echo en ik wilde met vaderdag mijn vader, zus en zwager gaan vertellen dat ik zwanger ben. Nu heeft mijn vader alleen sinds een tijdje een nieuwe vriendin en eigenlijk wil ik die er niet bij hebben als ik het ga vertellen. Ik gun mijn vader echt alle geluk maar mijn moeder is 2 jaar overleden nu en ik moet zoveel aan haar denken nu ik zwanger ben. Ik heb ook een dag nadat ze 2 jaar was overleden positief getest, en de innesteling is waarschijnlijk op haar verjaardag geweest. Ik had dit zoooo graag willen delen met mijn moeder en voel me daar best emotioneel bij. De nieuwe vriendin van mijn vader ken ik helemaal nog niet goed, 3 keer gezien.. en vind het zo'n bijzonder en prive moment om het te vertellen dat ik het eigenlijk zonder haar erbij wil. Net mijn vader gesproken maar hij vind het heel raar als zij niet mee kan (heb mijn vader en zus bij mij thuis uitgenodigd voor vaderdag). Ik heb al gevraagd of het zomaar even alleen samen kan met hem omdat ik dat gewoon fijn vind en dat ze later best kan aansluiten. Mijn vader blijft aangeven dat hij dit niet wilt omdat hij dit zelf niet prettig vind en stom vind naar zijn vriendin toe... Lijkt dus niets anders op te zitten dan het toch met zijn vriendin erbij te vertellen....pffff waarom zie ik hier zo tegenop en lijkt het alsof het moment dan verpest wordt...(ook niet eerlijk tegenover haar, weet ik ook wel maarja...) Beetje lang verhaal geworden maargoed, hebben jullie tips over hoe ik het gewoon wat meer kan loslaten en mezelf niet rot ga voelen door de aanwezigheid van zijn vriendin...
Ik zou het lekker op een ander moment vertellen. Snap jouw gevoel heel goed, maar snap ook dat je vader zijn vriendin niet thuis wil laten. Ander plan bedenken dus!
Jeetje meis... Kan me eerlijk gezegd heel goed voorstellen dat je de nieuwe vriendin van je vader er niet bij wilt hebben! Klinkt misschien heel bot... Maar ik zou dat ook hebben hoor! Zeler nu alle data qua innesteling en positieve test zo samenvallen met de data rondom je moeder! Dit zijn altijd dingen die je het liefst met je eigen mamma wilt delen... En dat kan nu niet Ik denk dat als het eenmaal zover is dat je vader het wel begrijpt dat je haar er ff niet bij wilt! Maar nu weet hij nog niks en kan ik me van zijn kant ook weer voorstelle. Dat het dan raar is als ze er niet bij is qua gezellige dag... Misschien door laten schemeren dat het echt even heel belangrijk voor je is om iets samen met hem, zus en zwager te delen... Iets wat je na aan het hart gaat, zonder de onwijs leuk verrassing te verklappen?! Loslaten in deze is moeilijk... Ik zou toch kijken of je kan benadrukken hoe belangrijk het voor je is! Heel veel succes! En euh.... Gefeliciteerd met je zwangerschap!!!
Misschien is het een idee om de vriendin van je vader te contacten. Aan haar aangeven dat ze later mag aansluiten maar dat je graag even eerst met eigen familie wilt zijn. Als je aangeeft dat het belangrijk voor je is, kan zij toch niet anders dan dat begrijp en en daarmee akkoord gaan? Wellicht dat zij dat ook aan je vader kan overbrengen.
Ja precies zoals jij omschrijft Kaatje, voel ik me... Hoor net van mijn zus dat haar vriend dat weekend on call is, dus thuis moet zijn en bereikbaar moet zijn voor zijn werk... dus die kan er ook niet bij zijn zondag. Zou het inderdaad misschien beter zijn om het op een ander moment te plannen dan... maarja zo lastig om iedereen op 1 dag bij elkaar te krijgen. Vraag nu of het anders bij mijn zus kan zodat haar vriend er dan ook bij kan zijn, vind het wel heel belangrijk dat hij er ook is. Ik zou de vriendin van mijn vader kunnen bellen...hoewel ik heb niet eens een telefoonnummer van haar haha. Maar ik denk dat mijn vader het ook achteraf gewoon niet zal begrijpen en zal zeggen dat hij vind dat zij er ook bij had kunnen zijn. Het is gewoon heel anders denk ik voor hem dan voor mij.... hij is zijn vrouw verloren en gaat verder en wil graag verder en wil graag dat wij daar ook deel van uitmaken... en ik ben in mijn emoties en gedachten nog heel erg bij mijn moeder en heb 'niets' aan een nieuwe vriendin. Beetje krom uitgelegd maar hoop dat het beetje te begrijpen is. Denk iig dat ik mijn vader voor zijn hoofd stoot en dat hij sowieso voor zijn vriendin zal kiezen en dan komt er straks nog een soort van ruzie over...
Eerlijk is eerlijk, ik denk dat de nieuwe vriendin van je vader het wel zal begrijpen, achteraf. Het is jouw keuze en voor jou voelt het goed om het op die manier te doen. Kijk gewoon of je iets kunt regelen
Ik snap dat het leuk is om het aan iedereen tegelijk te vertellen, maar in dit geval is het misschien handiger dat je iedereen apart spreekt? Dan kun je je vader even alleen spreken misschien of woont zij in bij je vader (of andersom)? Dan kun je daarna misschien naar je zus doorrijden als dat qua afstand e.d. te doen is?
heel veel succes met je beslissing, ik ben van een jongetje in verwachting en de eerste uitgerekende bevaldatum was op de dag dat mijn overleden opa jarig zou zijn, dit is uiteindelijk met de termijn echo veranderd naar 4 dagen eerder, maar met de echo van 9 weken blijf het toch in je hoofd hangen.
Bloempje, wat naar voor je en wat snap ik je goed!! Mijn moeder leeft al 16 jaar niet meer, en mijn vader en zijn "nieuwe" vriendin zijn al 15 jaar bij elkaar. Bij ons word zij dus gewoon oma, en inmiddels ben ik wat aan dat idee gewend, maar het blijft moeilijk, apart. Dat jouw vader het niet snapt, en vind dat zij erbij moet zijn, dat is moeilijk. Zo ging het bij ons ook. Voor mijn vaders gevoel hoorde zij er meteen bij, maar voor mijn gevoel niet. Dat gaf best veel spanning. Probeer een moment te vinden waarop je het hem kan vertellen zonder dat zij erbij is. Als dat betekent dat je het apart aan hem en apart aan je zus moet vertellen, dan moet dat maar. Of leg hem uit dat het voor jou belangrijk is dat je hem echt even alleen met je zus erbij hebt. Probeer het zo te brengen dat hij begrijpt dat het niets met zijn vriendin te maken heeft, dat je haar niet wilt buitensluiten (want voor hem is dat gevoelig) maar dat er iets aan de hand is en dat het voor jou heel belangrijk is om even met hem en je zus alleen te zijn. Zeg niet "ik wil niet dat zij erbij is" maar "ik vind het zo fijn als we even met z'n vieren (vader, zus, jij en je vriend) alleen kunnen zijn" Als het allemaal toch niet lukt, en zij is er toch bij, probeer het dan idd wat los te laten. Hou in gedachten dat dit voor haar misschien ook een ongemakkelijke situatie is (dus dat je niet de enige bent die zich er niet prettig bij voelt) en dat het voor je vader ook allemaal moeilijk genoeg is. Voor jou lijkt het nu misschien of hij je moeder vergeten is, dat dacht ik ook vaak. Hij gaat wel heel makkelijk verder. Maar dat is echt niet zo. Nu, 15 jaar later, kijkt mijn vader soms naar me, en dan zegt hij met een brok in zijn keel "ongelofelijk hoeveel jij op je moeder lijkt" en dan weet ik dat hij haar nooit vergeten is, ook al heb ik dat heel vaak wél gedacht... O, en, gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Ik snap je helemaal! Mijn moeder is nu 6,5 jaar geleden overleden en mijn vader heeft ook een nieuwe vriendin. Hij wilt haar ook constant overal bij hebben, hij wilt bij wijze van alleen weekenden met ons afspreken als zij er ook bij is.. Ook denkt ie dat zij een soort van oma kan zijn, maar dit gaat absoluut niet gebeuren. Het lijkt wel.of die vaders het biet begrijpen! Succes ermee en ik hoop dat je vader misschien toch jouw kant wel een beetje begrijpt dat je dit zonder haar erbij wilt vertellen en anders is het heel jammer als je het een andere keer moet vertellen. Gefeliciteerd met je zwangerschap in ieder geval!
"Pap, ik wil even als vader en dochter met je praten. Het hoeft niet geheim te blijven voor je vriendin maar ik wil eerst met jou praten zonder haar erbij." Dat zou ik zeggen
Ik snap het persoonlijk niet zo goed. (In tegenstelling tot de andere) je vader heeft een nieuwe liefde gevonden en dat hoort er nu eenmaal bij. Door het te vertellen zonder haar erbij komt je moeder niet opeens terug. Misschien kun je het positief te bekijken en bedenken dat dit juist een positief iets is waardoor jullie dichter bij elkaar kunnen komen. Hoe zou jij het vinden als je zoiets belangrijks niet zou kunnen delen met je man/vriend!? In iedergeval gefeliciteerd! En probeer wel te genieten! 😃
Ik snap echt héél goed hoe je je voelt. En dat je absoluut niet wilt dat zij een soort van oma word. Maar waarschijnlijk gaat het toch zo wel lopen. Want, hoe keihard dit ook klinkt, jouw kindjes hebben jouw moeder nooit gekend. Voor jou was en is ze heel belangrijk, maar voor jouw kindjes bestaat ze alleen maar uit foto's en verhalen. Zij zullen automatisch de vrouw/vriendin van opa, als oma gaan zien, en ik denk niet dat er iets is wat je kunt doen om dat te voorkomen. Nogmaals, ik snap je heel goed, want ik heb dit zelf ook vaak geroepen in het verleden. Ik heb trouwens nooit echt een band gehad met mijn vaders vriendin. (was 15 toen ze bij elkaar kwamen, de eerste jaren was het alleen haat en nijd onderling, inmiddels kunnen we prima in 1 ruimte zijn) Maar ze is nu wel heel enthousiast dat ik zwanger ben, vraagt om de foto's van de echo's, leeft heel erg mee. En ik denk dat ze voor een kindje ook wel een lieve oma kan zijn. En mijn kindje kent straks mijn moeder dus ook niet. Mijn schoonmoeder is vorig jaar overleden. Als mijn vader zijn vriendin een lieve oma kan zijn voor mijn kindje, dan, graag! Hoeveel het mij ook pijn doet dat mijn eigen moeder nooit haar kleinkind kan zien, ik wil liever dat mijn kindje toch een oma heeft, al is het niet een 'echte'...
Misschien kun je de nieuwe vrouw van je vader bellen om het uit te leggen, zodat jij het zelf aan je vader en zus kan vertellen...
Bedankt allemaal voor het meedenken en het geven van jullie meningen. Erg fijn en bedankt voor de felicitaties, soms voelt het nog zo onecht maar als ik dan de felicitaties lees krijg ik een big op mijn gezicht hahaha. Ik heb er goed met mijn vriend over gesproken en we hebben besloten om het nu zo te doen dat we zaterdag naar mijn vader gaan om het te vertellen (dan is zijn vriendin er niet). En zondag gaan we naar mijn zus en dan vertellen we het hun. Later zullen dan mijn vader en zijn vriendin daar ook heen komen en dan hoort zij het nieuws ook maar heb ik het eerst zoals ik het wil kunnen delen. Cooksie: bedankt voor het meedenken, dat wat jij zegt is hoe ik ook soms denk dat ik het zou moeten voelen maar ik voel het gewoon nog niet zo. Ik wil de vriendin zeker niet buitensluiten en ik weet ook er samen met haar en mijn vader een nieuwe reeks aan herinneringen zal worden opgebouwd, dat is ook prima en goed. Maar ik ken haar nu nog te kort om het direct als eerste met haar te delen. Daarbij heeft mijn vader in korte tijd al een aantal nieuwe vriendinnen gehad dus ik ben een beetje terug houdend. Ik wil ook mijn eigen emoties kwijt kunnen en dat kan ik niet goed als er een voor mij onbekende bij is. We gaan er gewoon wat moois van maken! Heb trouwens ook foto's van mijn buik met kettingkje van mijn moeder ervoor gemaakt, zodat ze er toch een beetje bij is.
Tjah inderdaad als je vader al meerdere vriendinnen heeft gehad Terwijl je mama pas 2 jaar geleden is overleden is dat wel veel... En lijkt het mij moeilijk om te vertrouwen op het bouwen aan nieuwe herinneringen. Nu begrijp ik je gevoel beter. Mijn moeder heeft al 5 jaar een relatie met dezelfde man en dit is ook de eerste na het overlijden van m'n vader. Wat fijn dat jullie tot deze oplossing zijn gekomen! Heel veel plezier met vertellen en delen van jullie wonder!
Ik kan mij jouw gevoel goed begrijpen en vind dat je een goede oplossing hebt gevonden. Het is jammer dat het niet allemaal tegelijk kan, maar op de zondag kunnen jullie het wel met z'n allen vieren Mijn moeder is 7 jaar geleden overleden en mijn vader heeft nu al een aantal jaar dezelfde vriendin. Het is een hele aardige vrouw en ik kan het supergoed met haar vinden, maar ook ik vond het raar om mijn vader het nieuws te vertellen met haar erbij. Nu waren we nog in haar huis op bezoek ook Gelukkig reageerde zij ook heel blij en maakte ze het echt mijn vaders momentje. Het scheelt hier natuurlijk al wel dat ze al een aantal jaren samen zijn en dat ik haar ken. Ik had haar prima kunnen zeggen van "Goh, ik wil even een vader-dochter momentje, kun je later komen?" als het hier was geweest en dat was dan geen enkel probleem. Ik weet dat mijn dochtertje haar als oma zal gaan zien en hoewel ik tijdens de zwangerschap hard riep dat ik dat niet wilde, denk ik nu dat ze aan mijn vaders vriendin een hele leuke oma heeft. Misschien laten we haar nog beppe noemen, ze komt uit Friesland! En voor mij klinkt dat toch anders dan 'oma'.
Heel off topic misschien, maar ik wil even de 'kinderkant' vertellen De moeder van mijn moeder is overleden toen mijn moeder 18 was en haar moeder 44. 12 jaar later ben ik geboren. Mijn opa had toen al een tijdje een nieuwe vriendin (die eerlijk is eerlijk) nog steeds niet zo goed in de familie ligt. Mijn moeder heeft toen ze zwanger testte dan ook eerst alleen haar vader op de hoogte gesteld en hij hoefde het van haar toen niet per se geheim te houden voor die vriendin. Nu zijn we 23 jaar en 10 kleinkinderen verder, biologisch en niet biologisch, en is ze voor allemaal al die tijd al de liefste oma ooit. We 'hebben' namelijk geen andere van die kant. Wèl is mijn moeder haar moeder altijd 'aanwezig' in gesprekken en op foto's in de huiskamer en dat vinden mijn moeder en haar broer heel fijn. Ik heb ook altijd geweten dat oma niet de moeder van mijn moeder is, maar wel mijn oma is. Sterker nog, vroeger zei ik altijd "mam, vroeger was ik jouw moeder hè?" en nu ik zelf zwanger ben van een meisje ga ik haar naar mijn moeder's moeder vernoemen Het is dus zeker wel mogelijk om je eigen moeder erbij te hebben, hier is het nog bijna dagelijks dat we zeggen "hey, daar is *naam moeder* weer" als de deur bij mijn opa en oma open gaat door de tocht (hetzelfde met mijn oma's overleden eerste man, soms heel druk op verjaardagen ) Het lijkt me vreselijk om mijn moeder er niet bij te hebben nu en ik snap dan ook best wel dat je haar niet wilt passeren of vergeten door de nieuwe vriendin van je vader als een van de eersten deelgenoot te maken. Ik denk dat de constructie zoals je die nu hebt bedacht een goede is! Eerst je vader alleen vertellen en dan haar de andere dag. En als hij gaat mekkeren dan vertel je gewoon dat zij nou eenmaal niet je biologische ouder is en dat ze dus een andere plaats inneemt! Helemaal omdat ze er pas zo kort bij is. Daarnaast, als deze vriendin wel blijft plakken lijkt het me alleen maar fijn voor je kindje als er toch een oma is. Ik ben persoonlijk dol op mijn oma ondanks dat ze geen bloedverwant is en ondertussen ziet ze na zoveel tijd mijn moeder ook als haar 'eigen'. Andersom is dat natuurlijk anders qua gevoel, maar ook mijn moeder heeft het over 'haar ouders' als ze het over mijn opa en oma heeft, en soms bedoelt ze er alledrie haar ouders mee. Mijn oom heeft dat niet zo en mijn tante heeft op een dag bedacht om te vertellen aan haar kinderen dat oma niet hun echte oma is. Dat was kwetsend voor mijn oma en verwarrend voor mijn neefjes, want ze hèbben nou eenmaal geen andere oma van papa's kant. Een beetje warrig verhaal maar ik wil dus alleen maar zeggen dat ik denk dat het goed is zoals je het nu bedacht hebt. Dat je zeker je kindje vanaf het eerste moment moet vertellen over jouw moeder en hoeveel je van haar houdt, maar je ook zeker niet je kindje een eventuele oma moet onthouden mocht nieuwe vlam een blijvertje zijn.