Spanning voor de keizersnede

Ik heb dan wel geen keizersnede gehad, maar het lijkt mij 5x enger dan een vaginale bevalling! Het is toch een grote buikoperatie en het herstel duurt echt veel langer dan bij een normale bevalling.

Ik kan me heel goed voorstellen dat juist omdát je het van tevoren weet en je alles dus heel bewust mee gaat maken, het extra spanning oproept.

Misschien kun je de dingen waar je je zorgen over maakt bespreken met de gyn?

 

Geen geplande gehad, wel 2 keer een spoed. MOcht ik weer zwanger raken dan wordt het een geplande ks. Nou, ik zie er nu al tegenop haha en ben nog niet eens zwanger.
Als je een spoedks krijgt ben je gewoon blij dat het snel afgelopen is en sta je niet stil bij alles wat erom je heen gebeurt, je zit dan in een soort roes, het lijkt me heel eng om alles bewust mee te maken.
Dus ik kan het me heel goed voorstellen dat je het spannend vind!

Succes in elk geval alvast.

O ja, bij de eerste had ik 10 dagen op bed gelegen na de ks, kon helemaal niets. Bij de 2e stond ik na 2 dagen alweer thuis, dus misschien voel je je deze keer wel veel beter.

 

Ik heb een spoedkeizersnee en een geplande keizersnee gehad. Bij de oudste bleek ze niet te passen tijdens de persfase doordat ze te groot was. De jongste werd weer te groot voor mijn bekken en dat werd dus een geplande ks bij 38+3.

Ik vond de geplande ks ook veel enger dan de spoed, hoor! Dan overkomt het je en je wil gewoon NU je kind en denkt er niet zo bij na.
Bij de geplande waren alle scenario's al voorbij gekomen.......
Wel had ik nu van te voren aangegeven wat ik allemaal wel en niet wilde....dingen die de 1e keer niet gebeurd waren of die ik gemist had.

Overigens was het herstel van de geplande ks stukken beter dan van de spoedks! Je gaat toch min of meer fit de OK in en dat helpt enorm. Ook is het een heel andere ruggeprik (temninste, bij mij wel. Bij de oudste had ik een ruggeprik als pijnstilling tijdens de bevalling die opgetopt werd, nu een spinale ruggeprik)

Als je nog vragen hebt, stel ze gerust! (eventueel via PB)

 

Ik had bij de eerste een geplande keizersnede vanwege stuitligging. Ik was er verbazingwekkend rustig onder. De ks werd gepland met 40+0 en heb niet één keer het gevoel gehad dat hij zich eerder zou aandienen. De nacht van te voren heb ik heel goed geslapen en de ochtend van de dag zelf heb ik de stoep nog staan vegen, haha. Eenmaal in het ziekenhuis werd ik wel zenuwachtig.
Misschien was ik ook wel zo rustig omdat ik totaal niet wist wat me te wachten stond, haha!
Heel veel geluk meid!

 

* Heb je het benauwd gehad tijdend de operatie? ik wel namelijk de verdoving reek heel hoog vondt ik doodeng.
Ik heb het gelukkig niet benauwd gehad.

* Had je snel weer gevoel in je benen? (Ik weet het gewoon niet meer)
Dat heeft bij mij toch echt wel enige uren geduurd.

* Tja hoe gaat het eigenlijk? je komt sochtends en dan? wat gebeurt er dan?
Ik kreeg een infuus met een zak vocht. Verder 1000mg paracetamol. Operatiehemd aan en toen was het wachten op de OK....

 

Bij de anaesthesist bespreek je alleen je gezondheid en hoe de verdoving zal werken. Ik had bij mijn oudste dus een spoedks. De verdoving werd toen even opgetopt, maar bleek niet genoeg. Ik voelde nog heel veel, maar helaas moesten we door....
Deze angst heb ik dus besproken met de aneasthesist en dit werd in mijn dossier opgenomen. In de OK wilden ze beginnen en ik had het idee dat ik nog wat voelde (was overigens niet zo) maar ze hebben toch nog maar even gewacht voor de zekerheid...

Alle andere dingen heb ik besproken met de verpleegkundigen op de afdeling.
Als het goed is, krijg je van te voren een tijdstip dat je je moet melden een een tijdstip dat je naar de OK zal gaan.
Bij maar was dit 10 uur en 13 uur.
Ik heb me om 10 uur gemeld en werd meegenomen naar de kraamafdeling. Daar moest ik me installeren op het bed en werd ik aan het CTG gelegd.
Ik heb met de verpleegkundigen een paar dingen afgesproken die ik bij de oudste gemist had:
- ik wilde de baby zsm na de bevalling bloot bij me (oudste heeft nooit bloot bij me gelegen en ik was van de wereld door de morfine)
- ik wilde zsm met bv beginnen (was bij de oudste pas 13 uur!! later en ze was al bijgevoed)
Daarnaast nog even wat aanwijzingen. Mijn man wilde graag weer de navelstreng doorknippen en dit moest gefilmd worden. Ook moest iemand foto's maken van de operatie en mijn man wilde er niet bij zijn (panisch voor ziekenhuizen!)

Bij mij kwam om 11 uur ineens iemand met een katheter en een infuus....ik vroeg wat ze kwamen doen en toen bleek dat de operatie 1.5 uur vervroegd was!! Toch nog een verrassing...

Ik heb het niet benauwd gehad, wel had ik bij beide keizersnedes last van hyperventilatie...maar dit kwam door de spanning. Ook ging ik heftig trillen....nogmaals spanning.

Gevoel in mijn benen duurde niet zo lang......uurtje voordat ik de 1e tintelingen voelde?

Hoop dat je er wat aan hebt en anders hoor ik het wel!

 

Hi Pinky,

Ik heb ook een geplande keizersnee gehad. Ik kan me voorstellen dat je het eng vindt hoor! Al moet ik zeggen dat mij het onverwachte en onvoorspelbare van een natuurlijke bevalling mij juist eng lijkt .

Vraag de gyneacoloog het hemd van het lijf zou ik zeggen. Dan word je vast wat meer gerustgesteld.

Ik ben niet benauwd geweest en had na 1,5 uur weer gevoel in mn benen. Ik moest me om 7 uur in het ziekenhuis melden, kleedde me om, kreeg paracetamol en een infuus en lag om iets na 8 uur op de ok. Daar kreeg ik een ruggenprik en katheter. Om 8.45 uur was mijn zoon er! Mijn man was overal bij al die tijd. Om 9.45 uur lag ik weer op de zaal. Ik heb 3 nachten in het ziekenhuis gelegen.

Heel veel succes en plezier ook. Het herstel zal tov de vorige keer zeker meevallen!

 

Ik heb 2x een spoedKS gehad en de 2e keer ging het veel beter dan bij de 1e. Je weet toch beter wat je te wachten staat.

Bij de 1e wel benauwd gehad door hoge ruggeprik,
bij de 2e niet.
Bij de 1e voelde ik best veel getrek,
2e niet.
Bij de 1e lag ik s'nachts in mijn eentje op de verkoeverkamer, super donker en wist niet goed waar ik terecht was gekomen.
Bij de 2e lag ik er s'middags en was het gewoon gezellig. Duurde wel 1,5u voordat ik mijn benen weer voelde.

Herstel ging ook veel sneller. Kon sneller bewegen in bed en het bed uit. Daarna ook veel sneller weer aan de wandel etc.

 

Hier herstelend van een "geplande keizersnee"datum stond vast alleen mijn vliezen braken eerder...kon toen nog wel in alle rust naar het zh..
Ik heb bij de eerste een normale bevalling gedaan maar ik vindt dat je het niet met elkaar kunt vergelijken!!
Ik was doodbang voor katheter infuus en ruggenprik....nou eerst infuus ging prima!!Toen kwam de katheter nou appeltje eitje!!
Toen naar de ok...moest eerst wachten in de zaal toen werdt t spannend...ok de anestesist was vrij daar gingen we!!
Eerst de ruggenprik manlief moest buiten wachten en ja hoor mn ergste nachtmerrie werdt werkelijkheid 1.5 uur bezig geweest om een ruggenprik te zetten 5 keer verkeerd geprikt iemand anders erbij gehaald en uiteindelijk zat ie...(niet om je te ontmoedigen hoor)maar mn verhaal is ook nog niet klaar...
Nou pff wat een opluchting ik mocht gaan liggen en werd klaargemaakt mn man mocht erbij HEEL FIJN...kreeg lekker zuurstof bij mn gezicht heerlijk!!En werd heel lief behandeld door de verpleegsters!!Binnen no time waren mijn zoon en dochter er heb ze nog even mogen knuffelen en toen gingen ze met mijn man mee....
Ik werd gehecht en naar de uitslaapkamer gereden daar 2 verpleegsters op de zaal die continue bij me bleven en alle pijnstilling bij de hand hadden ik mocht geen pijn hebben!Heb ik dus ook niet gehad!!
Het gevoel in mn benen kwam echt al best snel terug!!ik weet t niet precies maar onze kinderen zijn om 3 uur geboren en ik geloof dat ik om 7 uur alweer gevoel had!!
De volgende ochtend mocht ik mn bed uit en douchen ging prima!!
De kindjes zijn op vrijdag gehaald en op zondag mochten we naar huis!!
Ik vindt t nu wel pittig het herstel je mag/kan bijna niks...en duurt me toch wat te lang...maargoed je weet dat dat erbij hoort!

Meis komt vast en zeker goed!!Laat t gebeuren en geef gewoon aan wat je moeilijk vindt of bang voor bent succes!

 

Ik heb ook een geplande keizersnede gehad na een spoedkeizersnede.
Het is mij heel erg meegevallen, ik zag er ook heel erg tegenop voor die tijd.

Mag ik vragen waar je gaat bevallen? Mijn Gyn is nl ook half duits.

Ik zal een stukje van het bevallings/geboorteverhaal van Collin plaatsen, krijg je een beetje een indruk...

Dinsdag 1 juli, we melden ons om 9 uur in het ziekenhuis. Nog even langs het lab om bloed te prikken en dan door naar de kraamafdeling. Daar worden we opgevangen door een verpleegkundige die ons de hele dag zal begeleiden. Ze legt ons alles uit en verwachting is dat ik tegen het eind van de morgen geholpen wordt. Jeroen krijgt een kopje thee, ik moet nuchter blijven. We beginnen zenuwachtig te worden. Ik krijg een operatieschort aan en een infuus met vocht. Het is nog maar 10 uur…
Om half 12 komt de verpleegkundige binnen met het verlossende bericht, je mag naar de ok. Nu krijg ik een catheter ingebracht en we gaan naar de ok. Vreemd genoeg wordt ik nu wat rustiger, meeste zenuwen zijn voorbij. Handjes schudden met ok team en ik wordt op een operatietafel gelegd em de ok ingereden.
De gyn komt nog even kennismaken (was niet mijn eigen gyn maar had hem wel al een keer gezien). Men vraagt me hoe het met me is…dus ik antwoord dat ik zenuwachtig ben. Scheelt dat wij dat niet zijn zegt de gyn, droge humor…
De ruggenprik wordt gezet, daar voel ik nauwelijks iets van. Mijn benen worden warm en ik mag gaan liggen. Of we weten wat het wordt vraagt de gyn…nee, en of ik dn nog wensen heb…een gezond kindje antwoord ik. Reactie van de gyn is, eraf knippen doen we vandaag wel, er iets aan plakken niet. Het stelt me gerust dat iedereen zo luchtig is.
Jeroen komt in zijn groene pakkie bij mijn hoofdeind zitten. De operatie is begonnen. Er wordt de tijd genomen om alles zo zorgvuldig mogelijk te openen, voordeel van een geplande keizersnede zegt men. Dan horen we een slurpend geluid van het vruchtwater dat afloopt en er wordt even behoorlijk op mijn buik geduwd omdat Collin een groot hoofd schijnt te hebben. Echt adembenemend hard wordt er geduwd net onder mijn ribben. Het vervelendste deel van de operatie. Dan zegt er iemand, het is een jongen! Even wordt Collin over het doek getild zodat ik hem kan zien. Dan gaat ie naar de kinderarts en even laten komt Jeroen met hem terug in folie gewikkeld. Heel even mag ik naar hem kijken en hem even over zijn wangetjes voelen, dan een kus geven en Jeroen gaat met de verpleegkundige en Collin naar de kraamafdeling, de ok is te koud voor een baby. Ik wordt gehecht en blijf nog even op de vercouverkamer. Na anderhalf uur zie ik mijn man en zoon weer. Wat een mooi mannetje! Jeroen zegt dat ie al de hele tijd op zijn handjes ligt te sabbelen, dus we proberen direct aan te leggen en Collin drinkt direct goed, wat heerlijk zeg!

En zo is Collin dus op 1 juli 2008 ter wereld gekomen. Hij woog bij de geboorte 3850 gr en was 51 cm lang…

Als je nog vragen hebt brand je maar los...

 

Hier ook een geplande keizersnee gehad ivm stuitligging. Mijn eerste reactie toen ik een ks zou krijgen was erg emotioneel. Voelde alsof ik faalde omdat ik weer hulp erbij moest hebben om een kind te krijgen, terwijl (voor mijn gevoel) iedere vrouw normaal kon bevallen. Waarschijnlijk nogal heftige reactie ivm hormonen.
Later begon ik aan het idee te wennen en vond ik het wel prettig dat ik precies wist wanneer het kindje zou gaan komen. Ik ben altijd een control freak en het idee dat je niet weet wanneer je kindje komt vond ik ook wel onzeker (mijn man is ook nog eens vrachtwagenchauffeur).
Dus nu konden we een datum plannen en mijn man kon ook gewoon vrij nemen. Ik heb op mijn gemak alle spulletjes bij elkaar geshopt. Nog wat boeken gekocht e.d. voor mijn verblijf in het ziekenhuis (ervan uitgaande dat ik daar tijd voor zou hebben ).
De keizersnee viel me mee. Het zetten van de ruggeprik vond ik vervelender, want dat lukte niet gelijk.
Tijdens de ks kreeg ik wel een soort van kramp in mijn schouders, wat lastig was als je zo onhandig op zo'n tafel ligt. Achteraf kwam dat door het spul wat ze ingespoten hebben om de baarmoeder te laten krimpen (dat verkrampt ook andere spieren blijkbaar). En ik ben aan het begin even misselijk geweest, maar ik kreeg gelijk wat via het infuus ingespoten. De mensen op de OK waren erg lief voor me.
Wat ik het meest vervelend vond dat eerst het dichthechten zo lang duurt en dan ook nog eens naar de uitslaapkamer. Vooral die tijd in die uitslaapkamer vond ik vreselijk. Je bent net moeder geworden, er zijn zoveel emoties en gedachtes die door je heen gaan en je bent bovenal nieuwsgierig en je wilt naar je kindje toe. Gelukkig mocht mijn man (met zoontje) me al eerder komen ophalen.
Het gevoel in de benen kwam vrij snel terug. Ik voelde dat al steeds meer terugkomen toen ik nog in de uitslaapkamer was. De katheter heb ik niets van gevoeld. Dat hadden ze tijdens de ks geplaatst.
Het herstel vond ik wel pittig, omdat ze dus je buikspieren doorsnijden. In mijn ziekenhuis kreeg je een morfine-pompje wat je zelf mocht bedienen als je pijn had. In het ziekenhuis heb je nog een lekker bed die je met afstandbediening omhoog hijst, maar toen ik thuis kwam viel me dat de eerste dagen nog vies tegen.
Maar het herstel ging achteraf toch sneller als verwacht. Met een week ben ik al weer lopend boodschappen gaan doen (waarna ik overigens wel helemaal total loss was).
Als ik weer zwanger word, mag ik ook natuurlijk bevallen, maar ik denk dat als ik de keuze weer zou hebben, ik toch weer voor een keizersnee zou gaan. Ons zoontje zou rond de 8 pond geschat worden en het hoofdje iets groter dan gemiddeld. Grote kans dat dat bij een tweede weer zo is. En eerst zelf proberen en dan alsnog een spoedks voel ik eerlijk gezegd niets voor. Dan maar gepland.
Ik wens je heel veel sterkte. En volgende week rond deze tijd ben je gewoon mama!!