Hey Meiden, Al een hele tijd ligt ons ventje in stuit. vanochtend moest ik op de stuit poli zijn om te controleren hoe hij lag omdat de VK het afgelopen maandag niet zker wist. Ons mannetje ligt gelukkig diep in mijn bekken met zijn hoofdje. de kleine draak is dus toch nog gedraaid... Maar op de een of andere manier word ik nu ineens nerveus en angstig. Ik moet nog 4 weken en omdat hij steeds in stuit lag heb ik mezelf voorgehouden dat het wel een keizersnee zou worden. Nu komt de 'echte' bevalling wel ineens heel dichtbij. Ik ben zo bang dat ik de pijn niet aankan ondanks dat ik een hoge pijngrens heb. Hoe voelt het ongeveer??? Begrijp me niet verkeerd hoor. Ben blij dat het geen keizersnee word maar ben daar teveel mee bezig geweest denk ik
Ik weet niet goed 'hoe' je het moet omschrijven, de pijn, wel dat ie heel intens is. Maar tegelijkertijd komt er ook wel een soort kracht en rust in je vrij waardoor je 'm kan handelen. Je lichaam maakt ook een soort natuurlijke pijnstilling aan tijdens een bevalling. Niet dat het daardoor per se geen pijn doet, maar meer dat je het daardoor gewoon aankan ofzo. Ik zou eigenlijk niet goed weten hoe het te omschrijven, want ondanks dat het oprecht veel pijn doet is pijn toch niet de eerste herinnering die bij me op komt als ik aan bevallen denk. Het cliché is waar; als het voorbij is ben je het ook weer vergeten en dat je je kindje op je buik gelegd krijgt is alle pijn zóoo waard... Het lijkt misschien moeilijk voor te stellen, maar het is wel echt zo. Ik vond het een super ervaring in ieder geval.
Meid, bevallen doet pijn daar kan niemand wat aan veranderen. Ik was ook echt bang, maar ik kan je vertellen op het moment dat het begint komt er echt een oerkracht over je heen, het enigste wat je wilt is die kleine in je armen. Het gaat echt goed komen!! Op het moment had ik zoiets van nooit meer!! Maar nu heb ik al gesprekken met m'n man over een 2e, want het bevallen is zo een bijzonder iets! ( we wachten nog wel even hoor )
een bevalling doet zeker veel pijn,maar wat mij goed hielp is de douche!!!! hierdoor kon ik de weeen goed opvangen maar op bed niet... en je moet het over je heen laten komen want anders raak je in paniek en is zeker niet de bedoeling sterkte
Meis het doet zeer maar hoe het precies is verschilt per vrouw. Tuurlijk moet je nu in je gedachten omschakelen,maar lees je wat in bekijk of en wat je eventueel aan pijn bestrijding zou willen/of wat niet. Ik vond de pijn door goede begeleiding van mijn vk goed te doen. En ja het deed zeer maar ik kon me goed focussen en was helemaal in mezelf gekeerd. De pijn is ook opbouwend dus het is niet ineens 100% voluit. Komt goed meis!
Bevallen doet inderdaad zeer en ik was vantevoren ook helemaal panisch ervoor, maar toen ik heb letterlijk nog geen uur na de bevalling gezegd dat ik het zo weer zou doen (en ik had een totaal ruptuur opgelopen tijdens de bevalling, waardoor ik naar de OK moest om gehecht te worden en toch was het het allemaal waard en viel het achteraf flink mee). Hier hielp het heel goed om goede begeleiding te hebben (ik had mijn moeder en man bij mij die me soort van coachten) en bij rugweeën een heel warme kruik in je rug geduwd krijgen, dat hielp ook heel goed.
Bevallen doet pijn. Wanneer de echte persweeën begonnen heeft de hele afdeling me vast gehoord mijn zoontje lag scheef met zijn hoofd zei de verloskundige misschien dat t daarom zo een pijn deed dacht ik nog. Maar tot de 8 cm ontsluiting lachte ik nog vrolijk. Iedereen is anders natuurlijk maar wie weet is het wel een " makkie" voor jou. Maar echt waar wanneer je hem ziet en mag vast houden zal je zo trots zijn op jezelf en je zoontje! Echt waar ik kan dat gevoel echt niet omschrijven maar dat ga jij ook meemaken! Als ik ervoor zou kunnen zorgen zou ik het zo 10 x opnieuw doen haha. En idd je zou alvast kunnen nadenken over pijnbestrijding? Succes alvast!
Voor iedereen is het anders. Maar ook een keizersnee doet pijn. Veel pijn en lang pijn. Heel lang weken. en ik heb er nog last van na jaren. Het liteken van mijn keizersnee deed tijdens mijn bevalling meer pijn dan de ween. Dus ik heb pijnstilling gehad. Maar het persen is niet zo lang. Bij mij 20 minuten en dat was echt goed te handelen. Ik heb liever een gewone bevalling dan een keizersnee. Die pijn duurt veeeeel langer dan een bevalling. En ik ben ook bang voor de bevalling dus kan je na gaan.
Bedankt voor jullie reacties... Ik hoop maar dat het vanzelf allemaal op gang komt en niet al te lang duurt maar dat hoopt iedereen! Ik moet me er de komende weken maar mentaal op gaan voorbereiden en het op het moment zelf over me heen laten komen. Alhoewel ik een soort van overtuigd was van een keizersnee ben ik wel erg blij dat ik het dalijk zelf mag doen. Ik vind dat persoonlijk toch het mooist om op een vaginale manier te bevallen! Een keizersnee is ook niet niks... Nou nu maar afwachten wanneer ons mannetje komt
Bevallen doet pijn.... tsja... Ik was zelf de eerste keer ook erg bang en vooral bang dat ik de pijn niet aan zou kunnen en in paniek zou raken ofzo. Ik heb me van tevoren verdiept in pijnbestrijding en ben de bevalling in gegaan met het idee dat die mogelijkheid er was. Dat gaf mij de laatste weken van de zwangerschap rust, ik kan pijnstilling gebruiken en het moet niet. Ik beslis op het moment zelf. Mijn man wist eran, en in het ziekenhuis had ik het ook al vooraf de mogelijkheid besproken. Uiteindelijk twee keer ingeleid en twee keer een ruggeprik gehad. Ondanks weeenstorm en dankzij de ruggeprik prachtige bevallingen gehad! ik voelde ondanks de ruggeprik nog wel de pijn maar het scherpe war er vanaf. Als ik bij een derde weer ingeleid ga worden, kies ik bij voorbaat voor een ruggeprik zodat ik niet in een weeenspstorm terecht komt. mocht de bevalling spontaan starten, dan ga ik het zeker zonder proberen. Sterkte ermee, het gaat goed komen!
het doet pijn maar de hechtingen na de tijd die ik bij de eerste kreeg waren pijnlijker en bij de tweede viel de bevalling mee en zonder kleerscheuren je red het want ik heb geen hoge pijngrens
Hier was ik bij beiden superbang. 1e bevalling was een drama. Kwam niet op gang dus weeenopwekkers, ruggenprik, vacuumpomp, compleet uitscheuren enz. Dus de volgende bevalling zag ik helemaal niet zitten. Ik wilde het liefste thuis, maar was echt als de dood dat ik de pijn niet aan zou kunnen en ik in paniek zou raken. En, dat ik de boel bij elkaar zou gaan schreeuwen. Ik heb een geboorte TENS gebruikt. Plakkers op je rug en een kastje waarmee je jezelf tijdens weeen een "stroomstootje" kan geven. Werkte echt super. Niet pijnstillend maar het leidde me wel af van de pijn. Dit was een zeer snelle bevalling, 2 uur totaal en ik was super rustig. Ja, het deed pijn maar met die tens was het te doen. Zelfs de vlos en diegene die mn moeder waren verbaast dat ik dit zonder schreeuwen of paniek had gedaan..
Ik was ook bang. Maar toen het dan echt begon kreeg ik een soort rust/acceptatie over me heen zoals ik hier meer lees. Dat klopt echt. Er gaat een knop om. Ik vond juist de persweeen beter te doen dan de ontsluitingsweeen. Ik las het hier andersom bij iemand dusja.... toch echt verschillend per vrouw. Het hechten heb ik niet als prettig ervaren helaas. Maar Wat je ervoor krijgt. ..wow!!!!!!!! Bij elke wee dacht ik..weer een dichterbij mijn kindje. Laat maar komen!
Pijn doet het zeker, ik blijf zeggen dat het een bekende pijn is. Je eigen niet te druk maken maar eervan genieten! Je krijgt er iets heel moois voor terug
Ik was ook super bang maar als je er eenmaal inzit ben je niet meer bang, daar heb je geeneens tijd voor . Je bent dan alleen maar gefocust op de weeën. En ik heb geen leuke bevalling gehad maar het moment dat hij/zij dan op je wordt gelegd, WOW!!! Daar heb je het voor gedaan en wat een ontlading van emoties.