neurotisch?

Hier net zo. En als andere oppassen (opa en oma) en ze gaan met haar wandelen, haal ik me de gekste dingen in m'n hoofd en krijg ik neigingen om te bellen of ze weer wel veilig thuisgekomen zijn.

Herkenbaar dus zeker. En of het gek is ofzo. Ik weet het niet, ik weet wel mijn dochter het belangrijkste in mijn leven is sinds mijn zwangerschap en dat ik niet anders kan, dan haar te beschermen, zoveel als ik maar kan.

 

Ja bij mij is het herkenbaar.
Ik maak me zelf ook helemaal gek daar mee.
Het gaat gewoon vanzelf.
Ook ik maakt te dyonne steeds wakker. en als ze in diepe slaap is reageerd ze haast niet. dan schrok ik me kapot. en maakt ik haar wakker.
nu hebben wij een angelcare gekocht.
Ook ben ik erg bang als ik auto moet rijden. Wat als ik een ongeluk krijg of wat als ik te water rij.
En denk ook vaak wat als er nou brand uit breekt.
Wij wonen 8 hoog.
Zo gaat het maar door.

 

Hoi,

tja, toch de discipline opbrengen dan om het niet te doen, en als dat niet lukt misschien eens gesprekken met een psycholoog/therapeut doen, om er achter te komen waar je angst nu precies vandaan komt en hoe je daar mee om kunt gaan?
Ik herken de angst wel hoor... Thirza slaapt erg slecht en sinds anderhalve week gebeurt het af en toe dat ze ineens wel goed slaapt, (dus langer dan 3 kwartier). Dan schiet toch door m'n hoofd als het zo lang stil is: Ze zou nu toch niet dood in haar bedje liggen? Ook ik ga dan af en toe wel kijken, maar niet OP haar kamertje, maar door het raampje boven de deur. Als het licht slecht valt, zie ik dan geen steek en dan laat ik het er maar bij. Ik heb er dus wel controle over, (vind ik zelf, , misschien vinden anderen daar wat anders over, LOL).
Maar ik laat Thirza dus wel gewoon lekker haar gang gaan, spelen op het speelkleed enzo. Vind het ook wel heel lekker als ze dat doet, want dan heb ik ff tijd om te lezen, me op te maken, nouja, wat dan ook voor mezelf,
Dus, als uitstellen niet goed lukt, is het denk ik wel verstandig om er wat meer mee te doen bij een psycholoog, zodat jij doorbreekt wat jouw moeder aan jou heeft doorgegeven, (straks heeft je dochter precies hetzelfde, of -zoals ook vaak gebeurt en nog schadelijker zou zijn- precies het omgekeerde: totale onverschillgheid naar haar kinderen toe).
Succes! Enneh, schaam je niet voor de gevoelens die je hebt en hoe je daarop reageert: als je er maar wat mee doet,

 

Ik zou wel proberen om haar niet meer wakker te maken

Maar ik herken het helemaal. Als ik 15 min. niets op de babyfoon heb horen schuiven dan begin ik me al zorgen te maken. En als ze ligt te slapen en ik hoor/zie niets, ga ik helemaal over haar heen hangen om te kijken of ze nog leeft.

Mijn dochter is erg slecht ter wereld gekomen (blauw, levenloos). Nu gaat het helemaal goed, maar de zorg blijft. Daarnaast ken ik ook iemand die een kindje heeft verloren aan wiegendood. Ik ben ook hyperalert.

Je wilt denk ik als moeder het beste voor je kindje, en volgens mij waken we als leeuwen!

 

Ik herken het ook bij Dean. ( en bij Dominique trouwens ook) Maar ik accepteer dat het is zoals het is.. Ik zou me nog schuldiger voelen als ik niet zou reageren terwijl er echt wat zou zijn. Ik denk dat veel moeders dit ervaren.

Het "moet" echter denk ik wel minder worden, je moet vertrouwen leren krijgen en ik lees dat dat bij jou niet zo is.. En logisch, want je hebt al veel meegemaakt. Het zou mooi zijn als je hierin een balans kan creëren. Want hoe neurotisch het ook klinkt, het is tevens ook heel gezond gedrag. Succes!

 

Heel herkenbaar...

Als Alyna lekker in de box speelt en ik ben even in de keuken, is het soms ineens stilletjes en dan race ik terug naar de woonkamer, met de engste beelden in m'n hoofd.
Als ze nog slaapt 's morgens als ik opsta net hetzelfde.Soms wordt ze nog echt uit een diepe slaap wakker en duurt het wat langer voor ik reageer, dan raak ik gewoon in paniek...

Ik ken ook iemand wiens kindje op 38 weken in de baarmoeder is overleden, ik denk dat het daardoor komt voor een deel...

 

Wat erg zeg 6 maanden en wiegendood .

Ik heb het zelf wel een beetje maar niet zo als jij denk ik. Maar herken het wel een beetje. Hij eet 's om de 3 uur. Maar soms laat hij er ook wat langer tussen zitten. Dan schrik ik wakker en kijk op de klok. En denk hij is nog niet wakker, zou alles wel goed zijn? Dan ga ik dus ook kijken. En ja hoor, maak ik hem wakker .

Misschien ben je wat geruster als je het dekentje weghaalt en vervangt door een slaapzak? Weet je in ieder geval dat ze niet onder de deken kan komen .

 

ik heb het soms ook wel hoor, zo opeens uit het niets krijg ik hetd an benauwd normaal valt wel mee en heb ik goed onder controle maar als ie ziek is is het erger, en ben echt een supernuchter, bot persoon en iedereen vind het absoluut niet bij me "passen" het is ook helemaal niets voor mij... kan me toch wel meestal goed inhouden soms heb ik nog een aanvalletje maar dat is dan als ie heeft geslapen van 8 uur savonds tot half 10 ofzo en dan word ik wakker en denk AARRGGHH "wat als" en dan loop ik even snel naar zijn kamertje (rennen mag ik niet van mezelf hihi) en dan doe ik de deur snel open en dan "schrikt" dat kleine koppie zich rot natuurlijk, WANT hij lag gewoon nog lekker te pitten

Ik heb het omdat ik (denk ik) zelf heel vaak ziek was vroeger en ook meerdere keren bijna dood ben geweest door longontstekingen, te hoge koorts, te lage temperaturen e.d. als hij dan ziek is komen die oude gevoelens van vroeger terug (terwijl hij wel ziek is maar lang niet zo erg als mij vroeger) maar dat rationele valt dan soms heel even weg..

MEESTAL is alles gewoon goed en vertrouw ik op de gezondheid van onze zoon en de mensen om me heen die ook voor hem mee zorgen ... maar snap het gevoel wel hoor maar probeer er idd niet teveel aan toe te geven want dan word je steeds "gekker" en raakt het rationele stukje steeds verder weg en kan je je steeds minder inhouden en daar heeft je dochter last van (zoals je zelf weet van vroeger) ik kan niet zeggen dat het minder word want elke leeftijd heeft zijn eigen zorgen, straks als ze gaat kruipen, klimmen, lopen komen er weer hele andere zorgen en die zijn ook niet minder dus kan je beter optijd over praten en jezelf "aanpakken" maar ik denk dat SOMS die gevoelens wel heel normaal zijn en elke mama heeft dat wel eens hoor het moet alleen niet te gek worden...

 

ooh dat ie niet reageerd gebeurd hier meerdere keren per week, dat ik hem echt wakker moet schudden en dan ligt ie ook nog zo "eng" erbij, het is altijd apart als ik hem niet wakker wil maken word ie wakker en als ik hem wakker wil hebben slaapt ie gewoon door

 

Gjalt is meestal 7 uur wakker 's ochtends maar afgelopen zaterdag sliep hij om half 9 nog en ik schrok toen wakker... en toen werd ik erg bang hoor... was erg blij toen ik hem eindelijk hoorde op de babyfoon en steeds als hij later dan 7 uur wakker is word ik bang... dus die angst herken ik echt hoor! Ik schrik dan echt wakker, en in het begin ging ook vaak naar hem toe om te horen of hij nog wel ademde, nu niet meer.

 

ach een beetje prettig neurotisch is niets mis mee he? maar het moet wel leuk blijven en die grens kan je zelf het beste aangeven het moet niet te gek worden of een belemming voor jou of je kindje.. we zijn toch allemaal mama's en daar horen een beetje gekke neurotische acties horen daar bij hihi

 

Oh, heel herkenbaar hoor. Ik ga nog steeds elke avond 1 of 2 keer bij haar kijken, soms wordt ze een klein beetje wakker omdat het traphekje kraakt en als ik zie dat ze beweegt dan is het weer goed, ben ik weer gerust gesteld. Als ze niet beweegt ga ik kijken of ze nog ademt, toen ze nog heel klein was aaide ik haar ruggetje en als ze dan bewoog was het goed, ik heb Sharon nooit wakker gemaakt moet ik zeggen.

Vind jij jouw eigen gedrag neurotisch? Want het doet er eigenlijk niet toe wat een ander ervan vind, zolang jij het normaal gedrag vind en er normaal mee om kan gaan, in jouw beleving, denk ik dat er niks neurotisch aan is. Iedereen heeft een andere grens, ik vind het zelf normaal om regelmatig bij mijn dochter te kijken, een ander vind het misschien overdreven, nouja, jammer dan maar .

Natuurlijk ben je bang dat haar iets overkomt, tenminste, ik vind het normaal om zo te denken (aangezien ik ook vaak waanideeën in mijn hoofd haal), maar ik vind anderzijds dan ook wel dat je het vanuit een goed hart doet en helaas kun je ze niet voor alles beschermen....

Jee, wat klink ik zweverig he?

 

nehoor niet zweverig gewoon een lieve mama die het beste wil met haar kindje, en ja de grens "normaal" is idd lastig zolang zij en haar kindje geen last ervan hebben, als je het over zou brengen op je kindje is natuurlijk niet goed.. dus wel iets waar je voor moet oppassen maar effe checken doet iedere mama lijkt me...

 

Mooi gezegd Imd, ik vind het zelf ook normaal, maar dat is voor iedereen anders natuurlijk.

Té beschermend is nooit goed lijkt mij, maar wanneer is het té, dat kun je alleen maar zelf bepalen.

Volg je instinct, ik geloofde daar nooit in, maar tot nu toe heeft mijn instuitie mij al twee keer 'gewaarschuwd' toen Sharon een koortsstuip kreeg, ik geloofde er nooit in, maar nu weet ik beter, ik volg mijn gevoel gewoon en als mijn gevoel aangeeft dat ik bij haar moet gaan kijken doe ik dat dus ook

 

Ik had het heeeel erg toen mijn meisje net geboren was, maar nu ze bijna anderhalf is heb ik het ook nog wel eens. Niet meer zo sterk als toen, maar als ze nu lang slaapt ´grap´ ik ook wel eens: even kijken of ze nog ademt hoor!
Het is eigenlijk vanzelf minder geworden. Ik weet van mezelf waar het vandaan komt en kan het goed plaatsen. Maar anders zou ik misschien evengoed last van hebben gehad.
De tip van een psycholoog/psychotherapeut is een goede als het je leven gaat beheersen en teveel gaat beinvloeden.

geef het maar tijd hoor
Amber

 

Ik heb het ook hoor, maar niet (meer) zo erg dat het mijn leven gaat beheersen (vind ik zelf dan..). Wij hebben ook zo'n safeTsleep, en een babyfoon met camera.... en nog hang ik soms boven zijn bedje om hem te horen ademen. Mijn vriend vraagt vaak voor de grap of we niet zo'n hartmonitor moeten instaleren om de hele dag al zijn functies te controleren (lijkt me stiekem wel een prettig idee hihi )