De meesten van jullie zullen mijn verhaal wel al gelezen hebben over de geboorte van Luuk. Wij krijgen steeds meer het idee dat het ziekenhuis mogelijk fouten heeft gemaakt en zijn dus ook aan het nadenken over of we evt vervolgstappen willen gaan zetten. Is er iemand (of zijn er meerdere mensen) die een soortgelijke ervaring hebben en die een klachtenprocedure gestart zijn richting de betrokken artsen? En hoe ging dat dan? En heb je er achteraf een goed gevoel aan overgehouden, of is het veel 'verspilde energie' geweest? Alvast bedankt voor de reacties!!
hoi, ik heb heel je verhaal gelezen echt verschrikkelijk wat jullie overkomen is. Ik heb gelukkig hier geen evaring mee! maar snap wel dat jullie met allerlei vragen zitten. Ik ben geen arts ofzo maar als je kindje in het vruchtwater gepoept heb moet het volgens mij toch wel al heel snel geboren worden?! want dat is toch het teken dat het kindje het niet prettig /benauwd heeft. En naar mijn idee hebben ze jullie echt wel te lang door laten tobben ondanks dat ze wisten dat luuk in het vruchtwater gepoept heeft. Misschien kan je hier met je verloskundige over praten? Die kan je vast meer vertellen?
Hoi, Ik heb je verhaal net ook gelezen. Het lijkt me vreselijk om je kindje te moeten missen. Ik vind het echter moeilijk om uit je verhaal een fout van het ziekenhuis te halen. Wat ik lees, is dat ze je goed in de gaten hebben gehouden en dat ze om die reden over zijn gegaan tot een spoedkeizersnee... Wat er vlak voor de keizersnee in je buik is gebeurd, lijkt de grote vraag. Het ziekenhuis vraagt zich dit ook af, aangezien ze alles verder laten onderzoeken. Als ik het zo lees, schuiven ze niet direct alles af op de PH waarde, blauwe plekken in placenta etc, maar willen ze ook weten of ze zelf eventueel fouten hebben gemaakt. Een goed uitgangspunt, lijkt mij. Zolang hier echter geen duidelijkheid over is, lijkt het mij moeilijk om met de vinger richting het ziekenhuis te wijzen. Als ik het verhaal zo lees, zou ik dus eerst de uitslagen van het onderzoek afwachten. En misschien je emoties eerst een plekje geven. Het is natuurlijk heerlijk om de schuld in de buitenwereld te zoeken. Helemaal nu het allemaal nog maar net gebeurd is! Hoop niet dat je mijn verhaal verkeerd op vat, of dat ik dingen in je verhaal niet goed gelezen heb of verkeerd geintepreteerd. Meid, heel veel sterkte de komende tijd. Natuurlijk ook voor je man.
Oh nee hoor, ik neem jullie reacties helemaal niet verkeerd op. We wachten sowieso op het gesprek in het ziekenhuis en op basis van de info die we dan krijgen gaan we kijken of we richting het ziekenhuis nog stappen kunnen en vooral zelf ook willen ondernemen. Maar ik vroeg me gewoon af óf er mensen zijn die dergelijke stappen al eens eerder hebben gezet en hoe dat gelopen is en wat hun ervaringen zijn. Want het kan goed zijn dat we helemaal geen zin hebben om het ziekenhuis aan te spreken op hun houding, maar ik wil wél erkenning als blijkt dat het ziekenhuis een inschattingsfout heeft gemaakt. Dus vandaar!
Pfff, heb er vannacht nog over lopen denken of ik mijn antwoord wel goed geformuleerd had. Je hebt naar mijn idee zo iets heftigs mee gemaakt. Kwetsen oid wil ik je dus absoluut niet, dus ben blij je antwoord te lezen. Hoe gaat het nu trouwens met je / jullie? Ben ik wel benieuwd naar.
hoi, Allereerst sterkte. Ik ken je verhaal niet, maar ik wilde toch reageren op dit topic. wij wilden in eerste instantie ook het zh aan klagen, omdat er nalatigheid is geweest bij ons. Darryl* is geboren en ik riep vanaf de geboorte dat er iets mis was. Darryl* is een voldragen baby maar had t moeilijk gehad in de buik. gepoept en 3 x omstrengeld, en met spoedsectio geboren. maar hij was steeds moe en blauwig en kon een gewone fles niet drinken, enkel met een prematuren speen. ook vaak blauwe handjes en voetjes. op dag vier is hij onderzocht en de saturatie was heel laag en na opnieuw aankoppelen aan een zuurstofmetingsaparaat was de saturatie weer goed. tevens hoorde de ka een ruis, wat hij afschreef als dat hoort bij pasgeboren kinderen en verder hebben ze niks gedaan. dag 11 is darryl* werd darryl* ziek metflinke ondertemp. de ha tempte hem niet en vond hem er gezond uit zien, maar die dag hebben we 112 moeten bellen en is hij met spoed opgenomen en bleek een hartafwijking. De ha kwam de volgende morgen gelijk bij ons in het zh en bood haar excuus en liet ook weten dat ze mij veel serieuser had moeten nemen dit vond ik heel erg fijn. ook met de artsen i het zh hebben we gesproken en die hebben verteld waar het mis is gegaan. wij hadden door deze gesprekken niet de energie nog om wat te doen tegen het zh het is goed zo. Bij lieve engeltjes ken ik 2 mamas die een klacht ingedient hebben maar allebei zeggen ze dat ze er niks mee hebben bereikt en dat de artsen elkaar het hand boven het hoofd houden en dat het verspilde energie is. maar denk voor al aan je zelf hier in. want misschien als blijkt dat er inderdaad fouten zijn gemaakt dan kan het voor je zelf goed zijn en de verwerking toch een klacht in te dienen ok al schiet je er verder naar de artsen er niks mee op. voor je zelf kan het goed zijn.
We zijn er nog lang niet uit hoor. Ten eerste weten we niet óf er fouten zijn gemaakt. En ten tweede moeten we nog op nagesprek komen en hangt daar ook nog gewoon veel van af. Wel hebben we al contact gehad met een jurist en die geeft aan dat een klachtenprocedure ´standaard´ is in dit soort gevallen en dat dat alleen maar wil zeggen dat de klachtencommissie als onafhankelijke commissie de stappen van de gyn en de protocollen die in het algemeen gelden, eens goed onder de loep gaat nemen. als onze klacht daardoor ontvankelijk wordt verklaard (wat natuurlijk sowieso maar de vraag is), dan zouden we kunnen overwegen om een schadeclaim in te dienen. Dat is nog een stap vóór het aanklagen van het ziekenhuis en dat schijnen ziekenhuizen toch vaak wel serieus te nemen. Al is het alleen maar omdat ze bij het serieus nemen van een schadeclaim verdere juridische stappen kunnen voorkomen en zichzelf dus als het ware kunnen beschermen. Nou ja, we zien wel! Wij willen in ieder geval voorkomen dat dit nog een keertje gebeurd bij anderen, dat is voor ons het belangrijkste. Geld ofzo is voor ons echt niet belangrijk, Luuk komt er toch niet mee terug!
kost dus heel veel tijd en energie.... wij hebben er sowieso van afgezien, omdat het zh erkende aan ons dat ze niet verder gegeken hebben, maar tevens komt deze hartafwijking zo weinig voor dat ze hier ook niet mee bekend waren. Heel veel sterkte vor de komende tijd ook voor de onderzoeken en gesprekken die volgen want oo dat kost heel veel energie naast het verdriet en gemis om luuk*