Ik ben ook heel erg bang, heb mn eerste echo gehad met 9 weken en hartje klopte goed en de kleine bewoog veel! De tweede echo heb ik pas volgende week, met 10 weken en 6 dagen en ben echt ongerust!
Ik denk dat de angst blijft, maar dat je zelf kunt bepalen hoe je er mee om gaat! Hoe ver je ook ben in je zwangerschap of hoe oud je kindje ook is .... Gezonde "moeder" angst is normaal, het is immers je kindje! Zlangje het maar niet laat overheersen
dank jullie wel voor de eerlijke reacties.. Het geeft me wel een goed gevoel dat dit al moedergevoelens zijn inderdaad hou ik nu al zoveel van onze kleine wondertje.. Morgen de 2de echo en ik hoop dat als ik die gehad heb ik mijn angst wat meer onder controle kan houden.. Praten met mensen in mijn omgeving lukt niet echt hun gaan er gewoon vanuit dat het goed zit.. Dat gevoel hebben ze allemaal en aan de ene kant maakt me dat erg blij aan de andere kant wel jaloers waarom kunnen hun wel van mijn zwangerschap genieten.. Als ik een steekje in mijn borst voel verschijnt er een glimlach.. Yes het gaat nog goed, als iknaar de wc geweest ben en ik zie geen bloed ben ik weer even blij.. Heel apart hoe je verandert als je zwanger bent het maakt je zo soft hihi.. Ik laat jullie morgen de uitslag van de echo weten
Bij mij werd de angst na de 20-weken echo iets minder. Maar eerlijk gezegd ben ik bang dat het niet meer weggaat. Eerst bang dat het mis zal gaan, daarna bang over de gezondheid van je kindje, daarna voor de bevalling en eventuele complicaties en als je kindje geboren is maak je je de rest van je leven zorgen of het wel goed zal gaan met hem/haar. Niet om je bang te maken, maar het hoort er een beetje bij ben ik achter...
Bij mij was de angst de eerste 12 weken het ergste, omdat ik eerder een ma heb gehad. Maar daarna was de angst er nog steeds. Het werd pas minder toen ik haar voor het eerst echt voelde schoppen. Natuurlijk vind ik het ook wat eng als ik haar een paar uur niet voel, maar ik merk dat ik bij mezelf dan denk van: 'ze zal wel slapen ofzo'. En idd, meestal als ik rustig op de bank of achter de pc zit, gaat ze weer lekker tekeer. Maar volledig weg gaat die angst niet. Ik denk idd dat dat moederliefde is.
Nu ik er zo over nadenk heb ik eigenlijk niet veel angst gehad. Niet in de zin hoe anderen het beschrijven. Ik laat het allemaal zoveel mogelijk over me heen komen maar hou wel in mijn achterhoofd; het kan altijd misgaan, ook na 12 weken, ook na 20 weken, ook met 40 weken en tijdens of na de bevalling. Alleen toen ik met 11 weken een behoorlijke bloeding kreeg was ik bang, heel bang! Maar toen dat gelijk stopte en de verloskundige mij gerust had gesteld dat het wel vaker voorkomt zakte dat ook weer af. En ik maak me weleens zorgen om de laatste maanden van de zwangerschap, dat ik er dan zo doorheen zal zitten als ik zo vaak hoofdpijn blijf houden en mijn bekken steeds gammeler wordt. Ik en mijn man zijn gelovig en daarbij hoort ook dat we geloven dat alles in de Handen van God is. En dat geeft mij echt ontzettend veel rust!
Hier is de angst gebleven. Maar ik heb ook wel geleerd.. zekerheid heb je nooit. En als je kindje er eenmaal is, is de angst in eerste instantie meer bezorgdheid maar als er een kleine reden is wordt het gelijk angst gedeeltelijk hoort angst er bij. Omdat je nu eenmaal geen zekerheid hebt.
Kan lang duren... Maar...Ik voel me veeeeereel beter sinds ik haar voel bewegen. Echt, het stelt me gerust. Hier een rottijd gehad qua zenuwen na miskraam en bij deze zwangerschap een slechte uitkomst van de combinatietest. Maar sinds de goede vlokkentest en vrijwel direct daarna het eerste teken van leven is het anders. Ik weet dat ze leeft, en word daar nu dagelijks aan herinnerd. Zelfs ondanks een voorliggende placenta.
Ik was op het begin heel bang voor een miskraam en nu de 20 weken echo dichterbij komt ben ik hartstikke bang dat er iets mis is. Ik heb hem over 2 dagen en ik hoop dat ik dan wat meer kan genieten en wat minder bang hoef te zijn dat het fout gaat. Het stelt me wel een beetje gerust dat ik de kleine nu ook kan voelen, maar dat zegt ook niet alles natuurlijk.
Vandaag mijn 2de echo gehad en alles zag er goed uit.. 8 weken en 6 dagen zwanger en ons wondertje is 2.03cm groot.. Volgens mijn gynacoloog is de kans op een mk nog maar 1% dus ik moet het nu echt uit mijn hoofd zetten en er van genieten over 2 weekjes weer een echo kan al echt niet meer wachtte!
Wat fijn Webje! Ik herken je angst ook heel goed helaas.. Mijn vriend en ik zijn 16 maanden bezig geweest om zwanger te raken en net toen we het niet meer verwacht hadden bleek het raak. We zijn er ontzettend blij mee, maar ook erg onzeker. Ik heb een paar keer wat bloed verloren en bij elk kwaaltje en pijntje ben ik bang dat het fout gaat. Gelukkig kan ik morgen bij de verloskundige terecht, aan de ene kant fijn, aan de andere kant is het ook eng omdat we niet weten wat we te horen gaan krijgen. In ieder geval heeeeel fijn dat jij zulk goed nieuws hebt gehad! Ik hoop dat het je gaat lukken om er iets meer van te genieten!
gefeliciteerd saffron en webje ben heel blij voor jullie (hier morgen de 20 weken echo en op van de zenuwe en angst.. tranen in mn ogen als ik er aan denk dat we morgen misschien wel horen dat er iets mis en is afscheid moeten gaan nemen.. nog 25 uur.. )