Hoelang laten huilen?

Ik wou net zeggen ''even je gat afvegen'' is wel wat anders dan laten huilen omdatj e zelf beneden je rust wil o.i.d.

 

Snappen doei k het wel... K. is ook de laatste tijd een draakje en dan vooral 's nachts.. maar dan loop je even weg en laat hem even... maar niet als hij zwaar in tranen is hoor

 

Ik ben begonnen met begonnen met het boek lekker slapen zonder huilen. Die methode toe te passen bij onze kleine Dirk, maar dat werkte hier niet. Ik werd er zelf helemaal gek van. Ik zag helemaal geen verbetering. Toen er voor gekozen om 15-20 minuten te laten huilen op advies van cb. En dat werkt bij Dirk het beste. Ik denk dat ieder kind hier ook weer verschillend op reageerd. 5 minuten is bij hem niks. 15-20 minuten werkt heel goed. Of hij valt binnen die tijd zelf in slaap of ik ga naar boven, geef tutje in zijn mond, aai over zijn bol en ga weer weg.

Gr Karin

 

Eva heeft ook veel gehuild, omdat ze niet kon slapen... dus ik herken het wel. Werd er ook knettergek van en ben ook wel 'boos' op Eva geworden. Ik kan echt heel slecht tegen huilen... Maar haar op dat moment alleen laten huilen kon ik niet. Dat deed ik pas als mijn vriend er was om haar te troosten (maar vaak was hij pas thuis als Eva al op bed lag).

Ik veroordeel trouwens niemand hoor, ieder z'n eigen manier, maar laten huilen kon ik niet. Ik douchte ook altijd als Eva wakker was en in de wipper of op een kleedje erbij kon liggen, anders was ik bang dat ze wakker werd en ging huilen.

 

Huilen betekent niet altijd dat er wat is. Veel babies huilen om spanningen kwijt te raken en als je ze dan constant de mond dicht snoert is het ook niet helemaal de bedoeling.

Mijn zoontje huilde de eerste paar weken altijd bij het naar bed gaan. Als ik erbij bleef bleef hij huilen of ging nog harder huilen. Als ik hem eruit haalde was hij alleen maar aan het jengelen van oververmoeidheid. Even laten huilen was de enige wat we op een gegeven moment konden doen. Na een week was het huilen voorbij. Nooit meer heeft hij gehuild bij het naar bed gaan. En dat komt niet omdat hij denkt dat mama toch niet komt kijken dus het heeft geen zin. Want als er iets anders aan de hand is dan weet hij mij echt wel te vinden hoor. Ik vind dan ook een enorme onzin dat even laten huilen slecht zou zijn voor het hechtingsproces.

Ieder voor zich uiteraard, het enige wat ik weet dat ik na een week een uitgerust, vrolijk kind kreeg dat geleerd heeft om zelf in slaap te vallen en dat ook tot de dag van vandaag zonder enige problemen doet. Dus ik teken ervoor.

 

Tja, ik wordt hier wel een beetje flauw van hoor. Bijna elke week staat dit onderwerp op het forum en elke week zijn er mensen fel tegen het huilen van je kind en mensen die er voor zijn. Zoals ik al zei: elk kind is anders en elke moeder ook. Een kind huilt inderdaad niet voor niks, maar huilt soms ook om de dag te verwerken.
En verder ga ik me niet meer met deze discussie bemoeien. Ik weet dat ik er goed aan heb gedaan om begin december er voor te kiezen dat mijn dochter zich in slaap huilde. Ze heeft daardoor ook geen problemen met de hechting gehad, sterker nog, het lijkt wel of ze eenkennig wordt en alleen mama nog maar wil. En iemand die zijn kind niet wil laten huilen of dat slecht vind, prima! Dan doe je het toch niet?"

 

Ik dacht dat ik een vrij neutraal stukje had getypt, maar daar wordt niet op gereageerd. Blijkbaar wil iedereen toch een beetje z'n eigen mening 'opdringen', maar zoals sukkie hier schrijft; ieder moet doen wat voor haar goed voelt. Succes allemaal!

 

Ik kan haar niet laten huilen, mag ik niet van de arts.

Romy maakt zich zo druk dat ze de bloedtoevoer afsluit naar haar hersens toe en flauw valt. het is niet schadelijk maar erg naar om te zien en ook voor haar heel vervelend lijkt me.

ik snap mensen die hun kind laten huilen erg goed, Ik was kapot in het begin maar nu valt het gelukkig mee, ze huilt niet meer zo vaak.

Mensen die hun kind niet laten huilen snap ik ook heel goed.

en idd is elk kind anders en moeten ze zelf weten wat ze doen. maar als je je kind laat huilen vind ik wel dat je moet horen wanneer ze jammeren of wanneer ze ECHT pijn hebben en er echt iets aan de hand is. want een kind aan zn lot overlaten terwijl die pijn heeft vind ik gewoon niet oké.

Als Romy dit niet had gehad had ik haar waarschijnlijk ook wel eens laten huilen maar niet dat ze helemaal overstuur is en zo wel dan zou ik haar bij me nemen of zorgen dat ik bij haar ben en haar echt niet alleen laten hoor! zou ik niet over mn hart kunnen verkrijgen.

 

He allemaal,

Ik was in eerste instantie ook van het: ik ga m'n kind niet laten huilen... Hechting e.d.
Inmiddels, door de ervaring van de afgelopen weken, moet ik zeggen dat ik er EN iets genuanceerder over ben gaan denken, (even jengelen is prima, krijsen niet), EN dat ik Thirza op een aantal momenten toch heb laten krijsen, omdat het mij helemaal aanvloog (en ik inmiddels wel door had dat Thirza NOG verder overstuur raakte als ik op die momenten -zelf helemaal overstuur- haar op ging pakken...
@Dot: ik snap het dus helemaal, Thirza heeft hier ook veel gehuild, slecht geslapen, enz. Gisteren was het, na een gruwelijk drukke visite van vriendin met 2 (gedragsgestoorde) zoontjes, weer drama... Gisteren kon ik het handelen, na een rustige week (hier heeft de osteopaat wel geholpen), maar er waren dus momenten dat ik helemaal over de stress raakte als Thirza WEER begon te huilen na 20 minuutjes slapen en ik haar toch maar even liet liggen om eerst zelf rustig te worden.... En da's idd wel wat anders dan je kindje laten huilen, omdat je zelf even rust wilt hebben,

@Nala: ik heb geloof ik zo'n beetje alles al wel gelezen over slapen, laten huilen, enz, maar ben toch wel nieuwsgierig naar dat boek wat je noemt: heb je een paar goeie tips eruit voor ons?

 

Het is en blijft een lastig onderwerp volgens mij, er komen altijd discussies van!

Ik luister gewoon naar mijn gevoel. Als ik Wesley in bed leg gaat hij meestal na een beetje brabbelen heerlijk slapen maar soms moppert hij nog wel even. Ik vind het vreselijk om 'm te horen huilen maar soms moet hij daar toch even doorheen om in slaap te komen. En ik kan heel goed horen of hij huilt omdat er wat is of omdat hij in slaap moet vallen en meestal helpt het dan al als ik na 5 minuutjes nog even z'n muziekbeertje aan zet en een knuffeltje geef. Als hij echt schreeuwt haal ik 'm uit bed om nog even te knuffelen en soms denk ik dat hij een loopje met me neemt want dan ligt hij te schreeuwen en dan kom ik bij 'm kijken en dan ligt hij te stuiteren in bed met een grote glimlach

In het begin huilde Wesley best veel en ik heb 'm ook vaak zat even gelaten als hij moest slapen, bij mama is het natuurlijk veilig maar hij moest ook leren dat z'n bedje ook een veilige plek was voor 'm vond ik. Ik liet 'm echt niet lang keihard schreeuwen, je kunt er ook steeds even naartoe gaan toch om een knuffeltje te geven of even tegen 'm te praten.

Ik was soms ook zo op van het gehuil de hele dag dat ik 'm soms echt even moest laten omdat ik zelf zo onrustig was. Even een potje flink huilen zelf of even m'n man bellen hielp altijd goed.

Iedereen doet het anders en ik denk dat moeders (de meeste althans) heel goed weten wat goed is voor hun kindje.

 

als het jengelen is laat ik haar gewoon doen als ze in bed ligt, als ze ECHT huilt dan pak ik haar altijd meteen. Is voor iedereen anders denk ik, ik hoor anderen altijd zeggen; is goed voor de longen, dat deden wij vroeger ook, en je verwent haar teveel. Maar ik denk dat je als ouder gewoon doet wat goed voelt en het beste werkt voor jullie beiden. Ik vind lang laten huilen echt niet normaal (lees: langer dan 20 minuten). Ze hadden mijn meisje bij 10 weken oud 45 minuten laten huilen op het KDV toen ze voor het eerst er was, ik heb haar meegenomen en ben er nooit meer heengegaan, vind dat niet normaal bij zo een ukkie voor het eerst zonder mama en dan laten huilen!

 

Oeh, daar zou ik ook niet blij mee zijn. 20 minuten is toch wel echt de max. Vervelend als dat je overkomt!