Ik heb hem nooit alleen laten huilen. Uiteraard huilt hij wel eens, dan pak ik hem bij me en ben er voor hem.
De hele wereld van je kindje ben jij. Natuurlijk glimlacht ze als jij in beeld komt. Gelukkig maar! Je kunt dat ook als een behoefte zien. 'Uittesten' daar geloof ik niet zo in eigenlijk. Mijn zoon gooit ook zijn kneuterdoekjes uit bed als hij moeite heeft om alleen in slaap te vallen. Het frustreert me wel natuurlijk, maar ik zie het als een manier om mama te vertellen wat hij nodig heeft.
Uit het boek "baby in een droomritme", gevolgen van het laten huilen van je baby (uit diverse onderzoeken) - 20% kans om ADHD te ontwikkelen (normale kans is 2 procent) - minder goede schoolprestaties en sociale vaardigheden - psychologische veranderingen (minder remslaap, hartritmestoornissen ed - lichamelijke reacties (door langdurig huilen daalt het zuurstofwaarde in het bloed, oa hoge bloedwaarden van het stresshormoon cortisol) - minder goed kunnen omgaan met stress - baby krijgt trauma (door de ervaring in zo'n hulpeloze situatie alleen gelaten te worden terwijl de baby geen mogelijk heeft tot zelfregulatie) - aangeleerde hulpeloosheid (laten huilen leidt tot wanhoop, vooral omdat baby's nog geen gevoel van tijd hebben. De wanhoop is de piek van het huilmoment naar uitdoving van communicatie.)
Over t algemeen denk ik er ook zo over hoor! Ze krijgt alle aandacht van de wereld alleen continue jammerend speen uit dr mond plukken, arm uitsteken en laten vallen ben ik na stuk of 10x wel even zat ik heb namelijk t idee dat als ik in beeld kom ze opnieuw geprikkeld wordt. Ze trekt vaak bijv een knuffel over haar ogen om rust te krijgen. Ze ligt nu ook met een compleet konijn op dr hoofd te slapen Elk kindje is anders Maar ik heb t maar over een paar minuutjes, dan sta ik alweer naast dr kan t niet laten
Ik hoor wel verschil in zeurderig huilen van moeheid bijvoorbeeld of echt verdriet. Soms als hij zeurderig huilt en daarbij kan hij ook echt krijsen van boosheid en verslikken.. als ik dan naast zijn wieg ga staan, gaat hij lachen Vaak laat ik hem even zeurderig huilen, dan kom ik om zijn speentje terug in te doen na 5 min en dan valt hij door de zuigbeweging direct in slaap. Als hij echt krijst en snikt en doorhuilt terwijl ik naast zijn bed sta dan pak ik hem wel op.
Waar ik benieuwd naar ben is hoe lukt het mensen om een kind nooit te laten huilen? Hier huilt die vaak in de auto. Kan toch moeilijk de auto aan de kant gooien iedere keer? Ik krijg soms zo'n onzeker gevoel van berichten/reacties dat ik een slechte moeder ben omdat mijn baby en peuter wel eens huilen en ik dan niks kan... bovendien merk ik nu ik slaaptekort heb het wel eens helemaal gehad heb met oudste zoon en hij zich voor de 100 keer op de grond gooit ik het echt niet meer op kan brengen om her nog een keer uit te leggen. pak hem dan bij de arm en klaar ermee. Dit is toch menselijk? Het is off topic maar ik begrijp het echt niet dat mensen een kind nooit laten huilen.... Mijn intentie is ook bij huilen om er te zijn en te troosten maar praktisch lukt me dit niet altijd.
Was ook geen kritiek . Zoals je het nu zegt kan ik me er ook beter iets bij voorstellen. En wat schattig dat ze dat doet. Wat kun je toch ook heerlijk genieten van die eigenaardigheidjes he?
Toen hij zo klein was niet laten huilen, soms wel als ik het even echt niet meer wist en om mezelf weer rustig te krijgen. Maar daarna nam ik hem altijd weer bij me. Vanaf een jaar ongeveer laten we hem wel af en toe huilen. Hij gaat nu doorkrijgen dat we weggaan en het enigste dat hij wil is uit bed en weer mee naar beneden. In mijn ogen niet de bedoeling, als het bedtijd is gaan we naar bed en slapen (hij is dan wel echt moe hoor, als ik daaraan twijfel gaat hij inderdaad nog weer even mee naar beneden). Mijn zoontje wil inmiddels niet meer bij mij in de armen getroost worden, zodra ik hem eruit haal is het gek doen, met z'n speen gooien of hem in m'n mond stoppen, met z'n vingers in m'n ogen, neus en mond prikken. Waar hij voorheen bij mij op schoot in slaap viel in de schommelstoel, gebeurd dat nu ook niet meer, die tijd is voorbij. Wij hebben er dus op een gegeven moment dus voor gekozen om hem te laten huilen, niet krijsen, dan haal ik hem er vaak wel even uit, slokje drinken en dan opnieuw proberen. Hier huilt hij dan ongeveer een half uurtje, waarbij de tussenpozen steeds langer worden. Ik ga in die tussentijd niet meer naar hem toe, mits hij echt overstuur raakt of z'n speen uit bed heeft gegooid ofzo. Als ik namelijk terugga wordt het alleen maar erger. De 2e avond huilt hij vaak nog een paar minuutjes en erna gaat hij weer een hele poos zonder mopperen slapen. Dit is voor ons een manier die werkt, maar ik ben wel van mening als er een andere manier is waardoor je kindje getroost wordt EN gaat slapen, dan geeft dat natuurlijk de voorkeur. Maar met 7,5 maand zou ik hem nog niet bewust lang laten huilen, mits je natuurlijk in een bepaalde situatie even niet anders kan, dat gebeurd iedereen wel eens en daar krijgen ze heus niks van.
Ik laat haar en zou haar nooit éxpress en bewust laten huilen. Maar als ik bijvoorbeel savonds laat douche en ze wordt wakker en begint te huilen , dan kan je er naturlijk niks aan doen. (Alhoewel in dan binnen 1 sec mijn douche probeer af te ronden en naar haar toe wil) Jij bent de hele wereld van je kindje, het is zo mooi dat ze op jou vertrouwen. Als ik mama nodig heb komt ze. Dat is toch een mooie basis voor de rest van het leven? Daar wordt je niet verwend van hoor. Zeker niet als ze nog baby zijn. Ik weet nie wie de term "uittesten" heeft bedacht, maar het klinkt nogal negatief. Op het cb zeiden ze ook al : "je kind manipuleert je" Terwijl het voor hun gewoon hoort bij alles ontdekken. "Wat gebeurt er als ik de speen weggooi" etc En slaaptekort doet veeeeel met je, en we zijn idd maar mensen. Iedereen is het weleens ff beu. Kan gebeuren. Dat is menselijk. Ik verlies ook wel eens mijn geduld. Maar dat is toch anders dan een kindje (vooral baby!) bewust laten huilen omdat ze anders verwend raken oid.
Ik laat een van mijn dochters wel huilen. Ik reageer wel op het huilen dus trek niet de deur dicht en wacht tot ze ophoudt. Zo ging het hier: Met 6mnd begon ze in de avond een keer te huilen en zodra ik er was en haar optilde was ze stil en ging ze slapen. Legde ik haar terug begon ze weer. Nou sorry ik heb geen tijd om hele nachten in de weer te zijn met een kindje, ze heeft nog 2 zusjes die ook zorg nodig hebben. Er was niks aan de hand met haar, geen honger, geen pijn, schone luier etc etc. Tja dan zullen de meeste zeggen mama "honger". En dat snap ik, maar aan die behoefte wordt maar overdag aandacht aan besteedt. De avond erop begon ze weer en zijn we om de minuut ofzo naar haar toegegaan, speentje, knuffel en gezegd lekker slapen. Duidelijk zeggen wat we van haar verwachten en na 45min was het klaar en sliep ze de rest van de nacht. Is er iets aan de hand merk je dat wel dan werkt deze methode namelijk niet, hebben met haar heel wat nachten opgezeten ivm oorpijn (gelukkig nu buisjes). Maar op het moment dat ik zeker weet dat ze niks mankeert laat ik haar dus "gecontroleerd" huilen.
jawel maar het valt mij op dat er soms mensen zeggen : ik laat mijn kind niet huilen. Ik vraag mij dan af hoe dit in de praktijk gaat. Je kindje laten huilen word vaak voor mijn gevoel als negatief gezien terwijl het in mijn ogen niet altijd te voorkomen is. Nu tweede hier die veel huilt, bv ook in de auto. Dan laat ik hem huilen omdat ik a niet van de weg kan, b dan nooit op eindbestemming aankom. Bovendien huilt baby standaard vijf minuten in bed daarna is het over. Ik heb hem er vaak uitgehaald maar dan wed het erger. Vooral als ik hier weer gelezen had dat het schade aanbracht ect. sinds we hem ff laten huilen (heel hard en zielig) gaat het een stuk beter. We blijven er wel bij omdat ik daar Prettiger bij voel. Het zegt natuurlijk ook veel over mijn onzekerheid.
Ik laat mijn kinderen in principe niet huilen, als ze huilen ga ik ervan uit dat er iets is en troost ik ze. Ik wil ook niet genegeerd worden als ik verdrietig ben of me rot voel. Maar ik heb wel drie kinderen en daardoor kan het gebeuren dat er ééntje even moet wachten.
Maar het is een wezenlijk verschil of je erbij bent of niet vind ik! En de reden van dit soort niet-huilen adviezen is een tegengeluid voor dat wat cb en andere instanties adviseren en normaal vinden. Ik vind dat achterhaald en vind dit de manier om te laten zien aan mama's die nog de keuze moeten maken dat het niet hoeft die schema's. Ik denk dat elke moeder terugkijkend bepaalde dingen wel anders zou doen. Ik ben dan net op het nippertje niet begonnen aan de 5,10,15 minutenmethode, maar goh if I could turn back time..
Bij laten huilen gaat het mijn inziens moeders altijd om alleen laten huilen. En om bewust laten huilen. Als een baby begint te huilen in de auto doe je dat niet bewust. Ik ben persoonlijk echt een tegenstander vsn alleen laten huilen.
Laat ik het anders zeggen dan, ik laat ze niet alleen huilen. Mijn oudste baby was een huilbaby, die heeft echt wel gehuild, gekrijst zelfs, maar nooit alleen, ik had hem dan altijd vast of probeerde hem te troosten. Zit je op de wc of ben je met een ander kind bezig, tja, dan houdt het op, overmacht, maar dat gebeurt natuurlijk niet stelselmatig. Ik geloof verder echt niet in manipulerende kindjes. Mijn jongste heeft vooral altijd veel aandacht gevraagd, maar ik ga er dan vanuit dat hij het nodig heeft. En tuurlijk gaat hij lachen als ik er aan kom als hij huilt, dat wil hij toch ook? Dat is niet manipuleren, gewoon blij zijn.
Alsof een kind alleen overdag mamahonger kan hebben? De jongste had/heeft ontzettend veel mamahonger, nou prima, sliep/slaapt hij toch lekker bij ons.