Haha nee, dat zou ik zeker niet overwegen. En op je berichtje van de autostoelen reagerend, idd ik ben nog geen moeder. Dus straks word ik de grootste softie/geitenwollensokken/overprotective activist die hier te vinden is Ben ik de eerste die mijn bekering zal getuigen!! Maar zonder gek, dit zijn nu mijn gevoelens op sommige berichten en hoe ik het in mijn omgeving zie, vind het interessant daarover te praten. Wil er niemand mee aanvallen. Denk trouwens wel dat de mensen die wat meer opvoeden volgens de oude stempel ook wat minder "forum" types zijn, maar dat is mijn beeld ervan hoor
Omdat de wetenschap niet stilstaat en we nu weten dat door autostoeltjes dode kinderen kunnen voorkomen. En dat kunstmatige voeding helaas niet even voedingswaardig is als borstvoeding. Vroeger kregen kinderen zelfs sigaretten. Gelukkig weten we nu beter.
Oh ja? Evidence that Seat Belts are as Effective as Child Safety Seats in Preventing Death for Children Aged Two and Up De zin en onzin van een fietshelm (en autostoeltjes en winterbanden) | Economisch Statistische Berichten "laat zien dat het aantal kinderen met lichte verwondingen in het verkeer is afgenomen sinds autostoeltjes verplicht zijn, maar dat het aantal zwaargewonde kinderen en verkeersdoden tussen 2 en 6 jaar oud gelijk is gebleven. Het lijkt er op dat een autogordel in de meeste gevallen net zo goed werkt. De meest interessante conclusie is echter dat ouders die autostoeltjes hebben geïnstalleerd minder voorzichtig zijn gaan rijden. Blijkbaar heeft het gevoel van een veilige omgeving voor de kinderen een effect op het bedienen van het gaspedaal, waardoor zij vaker een ongeluk veroorzaken of bij een ongeluk betrokken zijn." Begrijp me niet verkeerd, ik ga echt een autostoeltje gebruiken Maar heel veel zaken en beweringen zijn meer gevoels gestuurd dan feit gestuurd. Zelfde met doorhuilen. Er is echt niet bewezen dat het schadelijk is ( niet op de ontwikkeling langere termijn, stress niveau onderzoeken even daargelaten omdat daar geen conclusies verder aan verbonden kunnen worden), maar er is niet bewezen dat het NIET schadelijk is. En zoals met alles voor zwangerschappen en babies geldt, alles wat niet bewezen onschadelijk is, gaan we voor de zekerheid vanuit dat het schadelijk is. Steeds bij je pakken als een kind huilt blijkt misschien straks wel uit onderzoek dat het heel schadelijk is voor de zelfstandigheid en het gevoel van zelfvertrouwen. Dat weet je nu niet, want het is niet onderzocht. Zoals er nu babies zijn die gelukkig en in veiligheid opgroeien met doorhuilen zijn er ook babies niet niet extreem afhankelijk zijn wanneer doorhuilen "not done" is. Ik denk dat elke moeder vooral moet vertrouwen op haar moederintuïtie, wat heeft het kind nodig. Het ene kindje heeft baat bij gecontroleerd leren alleen te slapen, het andere kindje heeft kennelijk behoefte aan een slapend buffet snachts zoals dat hierboven zo mooi stond. Elke moeder doet wat goed is voor haar kindje vanuit de mogelijkheden die ze heeft...
Gecontroleerd laten huilen goed voor het kind? Hóé dan? Zou trouwens wat zijn als wij later oud Zijn en in een bejaardehuis zitten, en onze kinderen komen niet langs. Stel je voor dat ze ons zouden gewennen met liefde
Jouw voorbeeld is wel een extreem voorbeeld . Als je daadwerkelijk bijna flauwvalt van vermoeidheid dan moet er iets veranderen.(al hoewel ik dan laten huilen niet als oplossing zou zien). Maar een oplossing van veel mensen zou al kunnen zijn bijtijds naar bed gaan. Mijn dl wordt ook vaak wakker en is een mamaplakker. Ik ga al maanden voor 21 u naar bed. Ik zou zelf de oplossing meer in die richting zoeken . Of in het weekend man vragen te helpen oid
Grappig, mijn lap tekst verdwijnt tussen jullie discussie. Of waren mijn beweringen/bevindingen zo treffend dat niemand erop reageerd? Even 1 ding: softie & overprotective zijn termen waar ik me helemaal niet in kan vinden.Ik hoop niet dat je onvoorwaardelijk, responsief ouderschap zo ziet. En als dat wel zo is: dan heb je nog heel wat te lezen. Ik heb je al wat linkjes gepost. (en ik heb het idee dat je er nog niet veel hebt gelezen) Oh en trouwens: ik dacht ook heel mainstream over opvoeding tot ik moeder werd. Nog eentje dan Niet voor watjes: Baby's, huilen en hechting | Kiind Magazine
Oh en info over de huidige 'trends' wb autostoelen Achterwaarts vervoeren achtergrond informatie : Achterwaarts.nl
Klopt. Mijn man hielp waar hij kon, maar is gewoon ook 2 weken van huis. Mijn baby zoon hing vanaf 19.00 aan de borst, sliep rond 22.00, dan had ik mn peuter dochter die wakker werd voor een slokje water, dan sliep ik een uurtje of 2, en dan kwamen de kindjes weer om en om. Laten huilen was voor mij nooit een optie, maar ja... Soms kun je niet anders.
Haha grappig eigenlijk. Voordat ik kinderen kreeg was ik ook wat meer als jij, nu zou je mij waarschijnlijk als geitenwollensok of softie omschrijven, wat ik niet ben in mijn ogen, maar ja, niet huilen, 2 jaar borstvoeding, draagdoeken. Toch zou je dat niet zeggen als je mij tegenkomt in real life.
Misschien moet je je ook even inlezen over het belang van hechting, de manier van communiceren van baby's etc. Baby's kunnen wel degelijk schadelijk gevolgen ondervinden als ze structureel of vaak 'genegeerd' worden in hun behoeftes. Toevallig net weer even mijn kennis opgefrist wat betreft ontwikkelingspsychologie
Geitenwollensok en softie bedoel ik grappend en dik aangezet he, wil hier niemand beledigen of aanvallen Had het ook over mijn eigen ontwikkeling daarin Maar denk dat een moeder die haar kind heeft laten doorhalen en nu eindelijk goed slaapt zich ook niet herkent in de term: kindermishandelaar. Terwijl er soms zo wel gereageerd wordt: Bah, een baby laten doorhuilen vind ik echt kindermishandeling. En belang van hechting snap ik zeker, maar structureel negeren in behoeftes gaat ook over negeren als kindje honger heeft? Of poepluier? Want dat je je kindje in twee weken zou slaap trainen( als al het andere is uitgesloten) betekent niet dat je je kindje structureel negeert. Kijk, voordat iedereen denkt dat ik hier groot voorstander ben van uren later doorhuilen, ho, dat ben ik echt niet. Ik weet niet eens of ik het laten huilen straks zie zitten. Maar ik zoek wel naar echte onderzoeken en onderbouwing waarom het zo schadelijk is om te laten doorhuilen, generaties zijn ermee grootgebracht, en nu is het haast not done. In elk geval om erover te praten. Als ik vraag waarom niet lees ik toch echt heel veel: Omdat ik wil dat mijn kind zich veilig voelt. Weet dat ik er altijd ben als hij mij nodig is. En dat is prachtig maar dat is dus een hele persoonlijke interpretatie hoe je dat invult. Geef je je kind dat gevoel door bij je te nemen, of door alleen te leren slapen? De onderzoeken over stress niveaus met doorhuilen heb ik dus gelezen dat die niet meer gelijk lopen, maar wat daarvan het effect is na twee weken is niet bekend? Je kind zal met veel meer zaken stress ondervinden wat na dagen nog in het lichaam te meten is? Ik weet nog niet hoe ik het ga doen. Hoe mijn kindje is. Hoe ik daar op reageer. Daarom zeg ik grappend, straks word ik de grootste softie op alle gebied, want ik praat nu vanuit ervaring in mijn familie, hoe ouders het om mij heen doen en op basis daarvan vorm ik een beeld. En je weet wat ze zeggen, de beste stuurlui staan aan wal, ik heb makkelijk lullen. Ik denk alleen, mijn hemel , als ik elke nacht gebroken ben waardoor ik mijn werk niet kan doen en failliet ga heb ik maar dus ook mijn kindje pas echt een groot probleem.. Want soms zie ik dat echt als effect hoor, ouders niet nauwelijks meer slapen en alles komt in gevaar, de relatie, de gezondheid ( zoals voorbeeld annabel). En die hebben dan al geen eigen sociale leven meer en liggen om 21.00 uur op bed he, zoals hier zo makkelijk geschreven worden. En dan geven ze wel geen corrigerende tikken meer maar door constant te snauwen en ongeduldig te zijn biedt je ook geen veilige omgeving lijkt me. Wat ik probeer te zeggen, niets is zwart wit, elke moeder wil het beste en ik denk dat het meer gaat om de totaliteit van veiligheid , liefde en geborgenheid die je een kindje biedt wat doorslaggevend is... Wat voor het ene kindje werkt, werkt voor de andere niet...
Voor TS en ook alle anderen: ik heb Dafne ook laten huilen. Ze huilde 10-12 uur per dag en heb haar zowat wat aangedaan. Heb haar snel in de box gelegd en ben ergens tegenaan gaan slaan. Bij het CB kwamen ze al 2 weken eerder met laten huilen, a la Ria Blom. En op dat moment was ik zo op, dat ik dacht: ach, ze huilt toch al. Dus meteen begonnen met strikte regelmaat en ritme, niet op de klok, maar als in steeds hetzelfde. En de kookwekker gezet op 30 minuten. Na 16 minuten was het stil. Sliep ze eindelijk. Na een dag hadden we een ander kind. En zo lang als die 16 minuten heeft ze niet meer gehuild, maar wel nog regelmatig in de eerste weken een minuut of 5-10. Op dat moment stond ik erachter, omdat ik het idee had dat ik niet anders meer kon. Ik was gesloopt van het rondsjouwen, het nachten op de bank slapen met haar op mn borst. En het hielp, dat dan weer wel. Nu huilt ze bijna nooit meer, en dan ga ik er wel naartoe, maar pak haarn ooit uit dr bedje. Als ze geen pijn heeft ofzo, dan natuurlijk wel. Maar o, wat heb ik een spijt soms!! Helemaal als ik dan zulk soort discussies lees met onderzoeken enzo. Dan kan ik wel janken en voel ik me zo schuldig, omdat ik nu denk dat ik alleen maar egoistisch was. Zo kort door de bocht is het natuurlijk niet, maar toch. Dus TS: denk heeeeel goed na voordat je laat huilen!
Ja maar liekje,die 16 minuten staan toch niet in verhouding met die 10-12 uur? Kennelijk was het aandacht geven niet de oplossing, zoals ik het lees heb je er juist voor gezorgd dat ze niet meer huilt en eindelijk rust kreeg in dr lijfje. En je hebt niet zomaar "laten janken",maar rust en regelmaat toegepast. Zoals ik het lees 1. Omdat alle grenzen bereikt waren, 2. Oppakken ook niet hielp en 3. Heel bewust volgens een methode. Ik denk dat je je kindje, en je zelf juist een hoop stress hormoon hebt bespaard en kan me niet voorstellen dat op jouw verhaal reacties komen dat je het verkeerd hebtgedaan.
@Fee Ik dacht toen ik zwanger was ook nog zo anders over het ouderschap. Dacht ook dat laten huilen wel ff kon. Je moet toch ook aan jezelf toe komen. Nu is ze alweer 11 maand en ben ik daar al lang op terug gekomen. Laten huilen is voor mij geen optie. En dat is niet omdat ik dat makkelijk kan zeggen omdat ik zo'n tevreden zoete baby heb. Ik heb nachtenlang beneden op de bank gezeten, zodat mijn man rust had. Tegenwoordig hebben we net een periode achter de rug waarbij een van ons vanaf 20.30 ong. de hele avond bij d'r zat. In al die 11 maanden is dl nog nooit zelf in slaal gevallen. Voor mij zijn er gewoon een aantal opties die ik kan proberen als we weer een moeilijke tijd hebben waarin we niet van haar bedje kunnen wijken, maar laten huilen komt er niet in voor. Mensen vragen wel eens hoe ik dat doe, maar ik zou niet anders kunnen. Het is voor mij onderdeel van het ouderschap, reageren op haar als ze laat weten mij nodig te hebben. Mijn tijd komt wel weer, dit is een fase en dus tijdelijk. Tot die tijd maken we er het beste van, concreet betekent dat; ml begint s ochtends eerder, zodat we 's avonds meer tijd hebben samen voordat het circus begint waarin dl niet gaat slapen/in slaap kan komen/bij ons wil zijn. Verder, huishoudelijke taken die we normaal gelijk na het avondeten zouden doen als afwassen en stofzuigen, doet de een terwijl de ander bij dl is. Zo hebben we nog meer tijd voor elkaar. Dan ook echt geen telefoons en ongein, maar gewoon 2 uur tijd voor elkaar. Dat is nog geen eens veel minder dan bevriende ouderstellen doorbrengen met elkaar. Voor ons werkt en voelt dit goed. Dit is geen verwijt naar anderen, maar zo doen wij het. Het is geen gegeven dat als je je kindje niet laat huilen je overspannen en oververmoeid zal eindigen.
Dat is helemaal waar. Maar welke keuzes je ook maakt, het is imo erg belangrijk dat je ze bewust maakt. Dat je voors en tegens kent en je inleest. Ik vind het oprecht fijn voor jou dat jij je al zo interesseert in dit soort dingen. Ik had meer een 'we zien wel'- mentaliteit toen ik zwanger was en dat zou ik graag terug draaien. Als ik eerder en meer gelezen had, dan had ik veel eerder meer vertrouwen gehad in mezelf als moeder. Het had ondanks alle andere toestanden in het eerste jaar van mij zoon, veel meer rust gebracht.