Die van mij had dat inderdaad nodig Ik kon zeker wel anders, maar dat hielp niet. Helaas voor mijn oudste had ik 3 maanden nodig om er achter te komen dat ze 20 minuten moest uithuilen. Daarvoor luisterde ik naar mama's zoals jij, die zeiden dat huilen echt niet kon. Dochter was uiteindelijk zo moe dat ze er niet meer van kon slapen..
Ik laat de kleine in principe ook niet huilen. Voelt veel te onnatuurlijk voor mij, al mijn instincten zeggen 'troosten!' als ie huilt, dus daar luister ik naar. Als hij heel moe in zijn bedje ligt en nog wat jengelt laat ik hem wel liggen, maar ik blijf er of bij of ga erheen zodra het erger wordt en zeker als hij echt gaat huilen. Hij heeft de 1e maanden ook heel veel in de draagdoek geslapen, of 's avonds aan mijn borst geplakt op de bank, of beneden in de kinderwagen. Op een gegeven moment gaf hij zelf aan dat het anders moest en hebben we de slaapjes naar boven verplaatst. In het begin ben ik er dan bij gebleven tot hij sliep. Nu kan ik hem vaak gewoon wegleggen, dan babbelt hij nog wat in zichzelf, frunnikt wat aan zijn beddengoed en valt in slaap. Gaat het toch moeilijker, dan blijf ik er wel gewoon nog even bij of ik laat hem in mijn armen in slaap vallen. Ik heb wel het idee dat hij steeds meer toegroeit naar zelf in slaap vallen met het vertrouwen dat ik wel direct kom als hij me nodig heeft 's Avonds rond een uurtje of 8 wil hij nog wel eens huilerig worden, wel moe maar nog niet kunnen slapen, dan gaat hij mee de hond uitlaten in de draagdoek en daar wordt hij lekker rustig en rozig van. Tegen dat we dan terug zijn nog een laatste keer voeden & verschonen en dan is ie klaar voor de nacht. Zo komen we eigenlijk de meeste dagen door zonder echte huilbuien. Heel af en toe als hij echt overprikkeld is geraakt kan hij nog flink huilen/krijsen. Maar ook dan laat ik hem niet alleen huilen, dan hou ik hem in mijn armen tot hij rustig wordt of ik doe hem in de draagdoek en loop een eindje tot hij in slaap valt.
Nooit... Want dan wordt ze blauw. Maar dat komt door haar hartafwijking.. Zou haar denk ik ook niet laten huilen als ze "gezond" was. In ieder geval niet overstuur, jengelen vind ik wat anders.
ik heb mijn beide kids eigelijk niet langer dan 10 minuten "laten huilen" en dat was dan al lang hoor... 9 van de 10 keer stond ik direct naast hun bedje. 1 keer heb ik mijn zoontje 45 minuten laten huilen (met een paar keer erna toe gaan.. na 5 minuten, dan weer 10 minuten dan weer 15 etc) Mijn zoontje huilde heel erg veel. En ik heb toen dat gedoe uit de babyslaapgids geprobeerd. Na 45 minuten sliep ie wel maar mijn gevoel kon het niet aan om het nog een keer te doen. Sinds 2 dagen laat ik mijn zoontje (13 maanden) nu max 25-30 minuten huilen en dan ga ik maar 1 keer of zelfs geen keer kijken. het voelt echt onmenselijk dit. Is echt niks voor mij. Probleem is dat mijn zoontje begint te krijzen als hij zijn bedje ziet als ik hem naar bed breng (bij mijn man dus niet). Maar mijn man werkt heel veel de laatste dagen en hij gaat gerust de hele dag en nacht niet slapen als ik er steeds heen ga. Mijn zoontje die altijd 3 uur per dag overdag sliep slaapt nu gewoon overdag niet (krijzen krijzen) en als ik hem s avonds naar bed breng blijft hij desnoods tot 2 uur op als ik hem eruit haal... Ik weet gewoon niet wat ik anders moet doen... hij wil trouwens ook niet meer bij mij in bed.
Je hebt huilen en huilen, hier wordt ook regelmatig wat gejammerd bij het slapen gaan, meestal is ze dan eigenlijk al te moe. Als het echt niks wordt met dat slapen is het echt krijsen en dan ga ik er wel snel heen. Overigens laat ik haar wel wat makkelijker huilen bu ze wat ouder is. Enne, er zijn kinderen die uiteindelijk wel krijsen omdat ze gewend zijn met ieder piepje aandacht te krijgen. Tsja, hoe leer je dat af. Maar dit is wel een van de moeilijkste dingen, dat slapen. Dus volg vooral je gevoel en doe wat je goed acht.
Hangt van het huiltje af. Bij een jengel huiltje (tussendoor stil) dan 5-10minuten afhankelijk hoelang ze tussendoor stil is en hoe het huiltje zich ontwikkelt. Maar bij krijsen laat ik haar maar een minuutje huilen (eigenlijk ga ik alleen even de slaapkamer uit als ik haar in bed heb gelegd omdat ze nog wel eens stil wil zijn als ik wegga).
shannon laat ik nu rustig een half uur huilen/krijsen/klooien, ze vind slapen zonde van de tijd. maar je kent de huiltjes nu na een jaar makkelijk, echt overstuur of pijn= eruit dat ze zo klein was mocht ze 2 a 5 min. mopperen en dan kwam ze eruit. krijsen zo klein was eruit. punt
Ja wat is huilen..... Overstuurd huilen laat ik hem niet alleen. "Gewoon" huilen laat ik hem wel even. Anders slaapt hij de hele dag gewoon niet. Heb al vanalles uitgeprobeerd maar het werkt allemaal niet. Naast hem zitten maakt het zelf alleen maar erger! En op schoot wil meneer niet slapen
Mijn zoontje heeft het ook even nodig om te huilen ( nouja, jengelen ) Dit kan 10 minuten zijn, maar ook 30 minuten. Echt huilen is het niet, meer jengelen. Wij noemen hem dan ook een zeehondje, want zo klinkt hij dan Zodra ik trouwens hoor dat hij echt overstuur raakt, dan ga ik direct naar hem toe! Ik haal m niet uit bedje, want dit maakt het erger. Ik ga naast hem zitten, aai over zn bolletje, speentje er in en blijf dan net zo lang zitten tot hij wel in slaap valt.
Ik laat ze eigenlijk nooit huilen, resultaat....ze huilt alleen als er echt iets is. Zolang ze niks uit kunnen leggen uiteen ze zich met huilen. Gewoon lekker ff troosten en na 5 min weer naar bed!