Hoi allemaal, Eigenlijk wilde we dit jaar gaan voor een tweede Maar ondertussen is mijn man zijn baan kwijt en nu bijna 2 maanden verder heeft ie nog geen baan gevonden Erg onzekere periode dus en financieel veel krapper nu. We zitten er dus ook aan te denken om het zwanger worden een jaartje uit te stellen Wat zouden jullie doen in deze situatie? Jaar uitstellen of toch ervoor gaan dit jaar en hopen dat tegen de tijd dat de tweede kleine er is dat we er dan financieel beter voor staan? Groetjes Mamzie
hmmm nou ik was al zwanger toen de kredietcrisis goed en wel echt insloeg. Gelukkig hebben wij allebei onze baan nog. Maar kan natuurlijk zo veranderen, ik werk bij een bank dus tja... Weet je, je kan veel plannen in het leven maar ook niet alles. Ik ga er van uit dat het best wel goed komt en dat het kind toch wel liefde genoeg krijgt
Hmm, lastig. Gevoel versus verstand denk ik. Hangt heel erg van jezelf af hoe belangrijk je financiële stabiliteit vind. Sommige vrouwen maakt het niet uit en beginnen aan kinderen in een situatie die een ander weer alles behalve geschikt vind. Ik kan er dus eigenlijk niets zinnigs over zeggen. Maar tot nu toe komt er ook altijd weer een einde aan een crisis periode, dus houd goede moed. liefs Lila
in de jaren '80 was er ook zo periode.... is allemaal goed gekomen.. en mijn ouders hebben zich er nooit van aan getrokken waar 1 kan eten...kunnen er ook 2 eten.... desnoods .... borstvoeding geven! luiers kosten bij kruitvat etc.. geen drol
Ik verloor mijn baan en we hadden het er inderdaad over dat we het zwanger worden dan maar even moeten uitstellen tot ik weer een baan heb. En 2 dagen later testte ik positief. Dus we zien wel. Wij hebben dan als geluk dat ik niet de hoofdverdiener ben in het gezin en mijn salaris de extra dingen zijn dus het komt wel goed, al wordt het wat krapper. Je weet van tevoren niet hoe het allemaal gaat lopen.
ik denk dat het idd een keuze is die heel persoonlijk is.. wij hebben allebei onze baan nog en hebben gelukkig een solide baan die juist nu nog steviger wordt, we hebben 3 kids en zelfs mijn man vind het nu zo onzeker allemaal.. dat de keus voor nr 4 bij hem allemaal doemscenarios oproept.. ikzelf heb dat helemaal niet.. we hebben alles al wat we nodig hebben en die ene boterham extra...nou die missen we echt niet.. maar dat het zo niet werkt weet ik ook wel.. tuurlijk wordt het krapper.. maar we kunnen het hebben.. een vrouw denkt toch anders dan een man denk ik.. Als je geen vaste baan hebt kan ik me voorstellen dat je hier anders in gaat denken.. je wilt je kindje geven wat t nodig heeft en meer.. Wel denk ik dat financieel een kindje eigenlijk nooit echt "uitkomt" er zijn nl altijd wel dingen die je nog wilt doen of niet wilt laten.. een nieuw auto die nodig is.. een ander huis of gewoon luxe dingen zoals reizen etc.. voor de een niet belangrijk voor de ander een wezenlijk levensonderdeel.. T blijft een persoonlijke kweste.. kijk of je het financieel zou kunnen redden.. en of met die situatie (de krapte financieel) kunt leven en er gelukkig in kunt blijven... tis een keuze tussen vaak gevoel en verstand... succes...
bruisje.. ben het eens.. die ene boterham extra eten vind ik het niet veel uitmaken.... als het kindje gewenst is... en liefde ontvangt , denk ik dat financieel het niet veel uitmaakt die ene boterham en halve aardappeltje en wat groente en stukje vlees meer of minder!
Mijn manlief is nu ook zijn baan kwijt sinds 1 februarie. Hij mag wel teruggaan na 3 maanden. Hij werkt via uitzendbureau. En het ligt niet eens aan de kredietcrisis dat hij moet stoppen, maar puur door die stomme flexwet. Zodat ze je geen contract hoeven te geven. Terwijl hij er al werkte vanaf 11 augustus 2005.. Maar hopen dat er dan werk is daar na 3 maanden. Want nu is er amper werk te krijgen. Want hij krijgt maar 4 maanden ww. En toch gaan we door voor ons geluk. Kredietcrisis of niet. Dat mag je geluk toch niet verstoren.
Hier een beetje dezelfde situatie, mijn vriend is ook werkeloos hij had namelijk nieuw werk maar is "opgelicht" door de baas :S hij dacht nog genoeg werk te krijgen (hij werkt als vrachtwagenchauffeur en een maand ervoor kon hij nog overal beginnen) maar dat bleek dus niet zo te zijn waardoor hij nu al eventjes thuis zit tussendoor nog wel wat gewerkt maar ja door de kredietcrisis is dat niet veel en zit nog veel thuis... Maar hij heeft geluk dat hij al heel veel ervaring heeft en er zijn een aantal mensen die werk voor hem aan het zoeken zijn (o.a detacherings bureau, en de baas van zijn beste vriend probeert werk voor mijn vriend binnen te halen) dus waarschijnlijk zal hij niet zo heel lang thuis zitten... Wij hebben besloten om er gewoon verder voor te gaan aangezien we het momenteel wel redden (ik heb ook een vaste baan en beiden spaargeld) en tja je bent toch over het algemeen 9 maanden zwanger en over 9 maanden heeft hij zoals het er nu uitziet wel werk dus dan hoeft de kleine als nog niks te kort komen... (al zou hij/zij toch niks tekort komen denk ik ) Ik kan bij jullie natuurlijk niet in de portemonee kijken maar ik kan je wel een tip geven om goed te gaan berekenen wat de kosten zullen zijn en of het voor jullie haalbaar is... Je moet natuurlijk ook bedenken dat het 9 maanden duurt voordat de kleine geboren wordt en de kans is er natuurlijk dat je niet meteen zwanger raakt... Dus waarschijnlijk heeft je man dan allang werk denk ik?
Bij ons heeft onze financiele situatie zeker invloed gehad op onze keuzes. Wij hadden het al een paar jaar over kinderen. Er was alleen een eigen zaak in het spel wat allemaal niet zo soepel liep. Verder waren er nog wat schulden die afbetaald werden. En was ik via mijn werk aan een opleiding begonnen en wanneer ik die niet af zou ronden binnen de gestelde tijd zou ik hem terug moeten betalen. We hebben toen besloten te wachten tot betere tijden. Inmiddels maar goed ook: de zaak is inmiddels failliet, waardoor wij met nog een paar schulden extra werden opgezadeld. Inmiddels heeft mijn man nu een super goede baan, en is alles a.s. maart afbetaald! Mijn opleiding heb ik vorige maand afgerond. Ik ben afgelopen juni gestopt met de pil. Dit was zo berekend, dat wanneer ik meteen zwanger zou zijn, ik iig mijn opleiding af zou kunnen maken, voordat ik met verlof zou gaan. Omdat we nu in ronde 7 zitten wordt het er voor ons financieel gezien alleen maar beter op. We houden nu maandelijks veel meer geld over dan vorig jaar. Dus er is ook een lichtpuntje als het weer eens een ronde niet gelukt is: dan kunnen we weer een maand wat extra sparen. Ik heb wel op een rijtje gezet wat ik ga verdienen als ik in mijn ouderschapsverlof zou zitten (is een jaar in de welzijnssector) en als ik hierna bv 3 dagen zou gaan werken ipv 5. Ik vind wel dat je hier rekening mee moet houden. Aan de andere kant: mijn zus (en haar man) zitten in de bijstand en hebben 3 kids. Op een of andere rare/knappe manier komen zij ook de maand door. Toch vind ik financiele zekeheid wel belangrijk, maar je hebt het helaas tegenwoordig niet altijd voor het zeggen...
Van wat ik meestal op het nieuws lees en in de krant. Zal de kredietcrisis nog wel 3 a 4 jaar aanhouden. Voor veel mensen een impact. Ook voor mijn vriend.
Ik denk dat je even moet wachten tot je man weer een baan heeft. Tenzij je nu nog makkelijk rond kan komen. Dan zie ik geen probleem. Toch is het wel fijn om wat achter de hand te hebben.
Hij woont nog bij zijn moeder en stiefvader. Ook omdat zijn moeder het moeilijk heeft met de nieren. Ik woon nu wel bij hem. Al bijna 5 maanden. En het gaat super. En hebben de tijd tot september om een huisje te zoeken. Dus dat is nog ff. 7 maanden En hij kan zowiezo weer na 3 maanden bij het andere bedrijf weer aan de slag. Wat ochtendwerk is, en kan hij voor in de middag wat anders erbij zoeken. En komt het wel allemaal goed. Mannetje moet snel rijbewijs zien te regelen, dan heeft hij werk in overvloed. Bij hetzelfde bedrijf waar hij nu moet stoppen. Dus maak me nu niet zoveel zorgen. Alles komt wel op zijn pootjes terecht. Snap wel dat mijn mannetje zich superdruk maakt, maar heeft ook andere dingen aan zijn hoofd. Mischien wil zw daarom niet zo lukken.
Hier waren we ook gewoon doorgegaan met onze kinderwens, me vriend heeft 2 maand zonder werk gezeten, nooit echt zoiets gehad vn , wat als ? Nee gewoon verder gegaan en we zagen het wel, het is allemaal goed gekomen, er is alleen nog geen kleine.
ik was net zwanger en we hadden net een huis gekocht,toen de drama's begonnen. het regent hier op het bedrijf van mijn vriend ook ontslagen. we hebben inmiddels 3 rondes overleeft en we krijgen geen vast ( zoals beloofd was ) maar weer een jaarcontrakt. niet dat het volgens mij veel uitmaakt als je je ontslag krijgt kan je alsnog gaan denk ik maar goed. het zijn onzekere tijden. toevallig hadden mijn vriend en ik het er ook over vorige week. en we kwamen ook tot de conclusie dat als die crisis een half jaar eerder was gekomen dat we dan zeker geen huis gekocht hadden en dat we met een kindje een half jaar tot een jaar gewacht hadden om te zien hoe een en ander zich ontwikkeld. aan de andere kant weet je nooit wat er nog op je pad komt allemaal dat is ook zo. maar zoals jullie ervoor staan zou ik het nog even aan zien denk ik. een half jaartje misschien een jaar.
Denk dat een tweede kindje veel minder kost dan een eerste. Dan heb je alle 'grote aankopen' toch al in huis. Blijven natuurlijk wel de kosten van de luiers en eten en kleding voor een mondje meer. Maar zelf zou ik er persoonlijk wel voor gaan. Het is geen schande als je met minder geld je huishouden moet runnen. Ik vind het zelf wel een leuke sport om leuke en voordelige dingetjes te doen. Het hoeven niet altijd merkkleding, duur speelgoed, geldverslindende uitjes, en luxe vakanties te zijn. Goed snuffelen in goedkope winkels is ook heel leuk, plenty leuk kindergoed voor een prikkie te koop in de winkels. Of zelf naaien, ook heel leuk! Ook kastenvol speelgoed is helemaal niet nodig, lekker knutselen met afvalmateriaal is heel leuk en leerzaam. Een dagje naar het strand, lekker picknicken in het bos, een dagje naar de zandverstuiving, vissen met de hele familie, vinden kinderen vaak net zo leuk als naar dure pretparken. Dure en luxe vakanties of lekker kamperen, denk dat het voor kinderen niets uitmaakt. Dus als je graag wílt, hoeft geld geen probleem te zijn. Als je er maar van weet te maken. Zelf komen wij al 25 jaar rond van een minimum loon, en het gaat prima! En ik vind het wel grappig dat wij soms nog geld overhouden voor eens wat luxe dingen, terwijl ik om me heen heel veel tweeverdieners zien, die dat niet eens hebben. Ze mopperen soms nog wel es dat ze geld tekort komen. 8)
ja dat is waar. De dure dingen hebben we natuurlijk al voor de tweede kleine. Zoals ledikantje enzo. Speelgoed en kleren ook genoeg voor de kleine. Dus eigenlijk is het alleen het eten en de luiers dat we dan moeten kopen. We zullen er nog eens goed over gaan praten en denken
hier ook iemand die de gevolgen van de crisis van heel dicht bij meemaakt hebben een groot staalbedijf en vooral in de staal en bouwsector vallen grote klappen momenteel. we hadden in dec besloten om voor een vierde kindje te gaan,maar met al die nare berichten om ons heen begint bij mij nu toch wel de twijfel toe te slaan hoor! maar zolang mijn annetje zich nog niet druk maakt,,,mag ik dat van hem ook niet doen. we willen ook geen jaar meer wachten want je weet ten eerste niet of het snel raak is en ten tweede,,de oudste is dan al bijna 9 . we zien wel waar het schip strandt .er is in iedergeval liefde genoeg en dat kan een crisis niet afnemen toch?
Het is altijd lastig om te bedenken of je het financieel gaat redden nu je man geen baan meer heeft. Maar ik zie op m'n werk ook dat er heel veel mensen zijn die met 3 kinderen van een bijstandsuitkering rond kunnen komen. Oké, vakanties en een nieuwe auto zitten er dan niet in, net zo min als duurdere kleding en dure dagjes uit. Maar mensen redden het toch! Ik vind het heel knap en bedenk dan ook maar dat ik en mijn vriend (als tweeverdieners) dan dus blijkbaar ook financieel de zorgen voor een kindje kunnen dragen !
Het is denk ik heel persoonlijk hoe je er mee om gaat. Ook afhankelijk van je bestedingsgedrag. Mijn man heeft een vast contract en ik sinds 1 januari ook, bij een zeer goede werkgever. We hebben net een appartement gekocht en voor onze leeftijd(21 en 23) kunnen we al heel wat zegeningen tellen. Wij leven best wel ruim nu, al moeten we wel even wennen aan de hypotheek e.d. Als ik dit jaar zwanger word, zullen we ons wel iets aan moeten passen, maar ik denk zelf niet veel. Een bijkomend voordeel is dat mijn werkgever bij zwangerschapsverlof 20% meer uitbetaald dan de meeste andere bedrijven. Maar dat moet ik nog uitzoeken.. Als het kindje er eenmaal is, zul je ook keuzes moeten maken: koop ik bij de HEMA of de Villa Happ? Geef ik borstvoeding of de fles? Wegwerpluiers of niet? Tweedehands meubilair/kinderwagen of niet? Zoals ik al zei... het is persoonlijk. Zorg in ieder geval dat jij zeker weet dat jij te bieden hebt wat je evt. toekomstig kindje nodig heeft..