Ik weet dat het nog erg lang duurt, voor ik mag bevallen.. Duurt nog zo'n 7 maanden. Maar ik maak me nu al zorgen.. De bevalling die ik had van mijn zoontje was echt een grote hel.. Om het kort samen te vatten: ik werd behoorlijk aan het lot overgelaten. Verpleegkundige wouden niet geloven dat ik binnen anderhalf uur van 4 cm naar volledige ontsluiting ben gegaan en al persweeen had. Totdat ze na 45 min kwamen kijken hoe het ging, en het koppie al bijna eruit was. Ze hebben mijn rug verbrand met een kruik. Ze hebben heel hard met het ctg apparaat in mijn buik zitten drukken tijdens de weeen. Dit deed zo'n pijn, ben totaal niet kleinzerig.. Maar op dat moment leek het alsof de grond onder mijn voeten weg zakte. Kon alleen maar huilen toen ze dat apparaat op mijn buik drukte. Ze hebben mijn zoontje na de bevalling niet gecontroleerd, ze hebben hem 2(!!!) uur laten liggen zonder kleertjes aan. Waardoor hij onderkoelt geraakt is, waar wij de schuld van kregen. Terwijl de verpleegkundjge zei dat ze hem zouden gaan controleren. De begeleiding tijdens en na de bevalling was gewoon slecht. Nu heb ik net een serie zitten kijken, waar toevallig een vrouw aan het bevallen was en ik kreeg het gelijk benauwd en moest er bijna om huilen.. Ben bang dat het weer zo'n ellendige bevalling word dit keer. Krijg het maar niet uit mijn hoofd en zeg steeds ook tegen mezelf dat iedere bevalling anders is.. Blijft dit gevoel tot aan de bevalling of zal de angst voor de bevalling minder worden?
Wat vervelend dat je zo'n vervelende ervaring heb van je vorige bevalling. . Ik denk dat het zoizo belangrijk is om dit te bespreken met je verloskundige zodat zij je wat op je gemak kan stellen. Want een bevalling hoeft (volgens mij) echt niet zo te gaan.. je heb gewoon pech gehad met de begeleiding. Sterkte meid..komt vast goed.
Oh, dat is heel vervelend! Bespreek het inderdaad met je verloskundigen, zodat zij op de hoogten zijn en je daarin kunnen steunen. Heb je toevallig al eens over een doula nagedacht? Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar lees van anderen dat het erg prettig kan zijn. Dan weet je ook zeker (lijkt me) dat je je geen zorgen hoeft te maken over de begeleiding en de zorg over je kindje.
Misschien is een cursus hypnobirting of in elk geval het boek iets voor je. Dat is er op gericht je angst te verminderen/laten verdwijnen. Het is geschreven in zeer eenvoudig engels
Wat een rotervaring, zeg! Is het plan wel dat je nu evt naar een ander ziekenhuis gaat? Zou je niet iemand in kunnen huren, bijv. een doula, om jouw belangen te behartigen? Of evt een vriendin kunnen vragen om erbij te blijven die voor je op kan komen zonder dat ze er te direct bij betrokken is?
Ik zou zeggen praten praten praten met he vk, daar kan je niet vroeg genoeg mee beginnen. Wij hadden niet veel voorkomende complicatie, en heb dit met de intake beslroken omdat dit nogmaals kan gebeuren Een snelke onsluitung bij jouw kan zich ook herhalen ik zou zeggen stel een bevallingsplan op, en iig een ander zh
Ik zou heel goed met je verloskundige praten hierover. Spreek je angsten uit zodat je er hopelijk beter mee om kan gaan. Verder zou ik een bevalplan maken waarbij je duidelijk vermeld Hoe je het wilt hebben en een ander ziekenhuis zoeken om te bevallen. Succes en geniet ook van je zwangerschap. Hopelijk kan je over een tijdje toch ontspannen je bevalling in.
Is thuis bevallen een optie? Ik wilde perse in het zh, maar hier ging het ook zo snel dat ik het zh niet eens gehaald heb. Ik vond het een hele mooie, rustige ervaring. Zo in mijn eigen huis, eigen bed. Ik zou een 2e keer (die er niet gaat komen overigens) zo weer thuis willen bevallen. En maak je angst bespreekbaar bij je vk en maak een bevalplan.
De bevalling van mijn dochter was echt zo'n bevalling waarvan je wilt dat iedere vrouw zo'n bevalling heeft. Had tussen de weeën door zelfs nog kunnen slapen. En de begeleiding was super! Heb liever die bevalling 10x achter elkaar... Dan nog 1 keer de bevalling meemaken van mijn zoontje.
Thuis bevallen is wel een optie. Maar er zijn een aantal punten waar ik tegenaan loop bij het denken aan thuis bevallen. Hoe moet dat met 2 kinderen? Waarvan een naar school moet, en de ander heel de dag om mij heen is en die waarschijnlijk tegen de tijd dat ik moet bevallen net leert lopen? De band met mijn schoonouders is niet al te best, dus wil hun eerlijk gezegd er niet bij hebben. Mijn ouders wonen 200 km verder op, dus is ook moeilijk om hier heen te laten komen. Dan is het kindje net geboren als mijn moeder bijv hier de deur binnen komt lopen. Mijn man weet niets van puffen en irriteert mij alleen maar op dat moment haha. Heb wel echt behoefte aan een vrouwelijk figuur tijdens de bevalling (los van de verloskundige). Daarnaast is het appartement gebouw waar wij wonen al best oud. En heel gehorig. Om even een voorbeeld te geven: wij weten precies wanneer onze bovenburen naar het toilet gaan.. Dus laat staan wat onze buren wel niet zullen horen tijdens een bevalling. Ik weet dat het best klinkt als aanstellen, maar sommige punten zijn gewoon lastig. Nu weet ik wel dat het mijn eigen schuld is, want ik heb er zelf voor gekozen om de mogelijkheid om zwanger te worden niet te verkleinen of uit te sluiten. Ben gewoon echt bang als ik de woorden: bevalling en ziekenhuis hoor! Maakte jij je niet druk over het geluid wat je buren wel niet zouden kunnen horen? Of dacht je er op dat moment totaal niet over na?
Of je nou thuis of in het ziekenhuis bevalt, ga beginnen aan een bevalplan. Vooral om voor jezelf op een rijtje te hebben wat je wil (en wat niet) en hoe. Ik voelde me heel sterk nadat ik had opgeschreven hoe ik alles wil (en daarna vond ik het ook veel logischer om thuis te bevallen, zodat ik niet al mijn wensen zo hoefde te bewaken). Als je bijvoorbeeld wenst dat je baby na de bevalling op je buik wordt gelegd en ook op je buik wordt nagekeken, niemand neemt je kind mee zonder dit met jou te overleggen, dat scheelt al zo veel! Jij bent de baas, het is jouw kind, jouw bevalling en jouw lijf. Jij bepaalt hoe het gaat en niet de vk of verpleegkundigen.