Hoi allemaal , Mijn curettage staat gepland voor volgende week , onder volledige narcose. Wat kan ik erna verwachten qua verloop en herstel ? Ook wat betreft bloedverlies , hevig of gewoon normaal .. En emotioneel gezien valt het me momenteel allemaal Vrezelijk zwaar , vooral als ik elke ochtend wakker word en weer moet denken , weer een dag .. weer een dag met een dood kindje in me buik , ons kindje wat helaas niet meer verder groeit en waarvan we nooit zullen weten wat het zou zijn geweest Gaan die depressieve gevoelens nog over straks of moet ik me voorbereiden op nog erger .. En wat betreft werk , Hoelang waren jullie uit de running ? Ik doe lichamelijk wel zwaar werk . Bedankt alvast voor jullie ervaringen en tijd Liefs
Waarom moet je zolang wachten? Hier was het altijd binnen max 5 dagen achter de rug? Normaal herstel is heel snel. Paar dagen bloedverlies, slapjes van de narcose en dan gaat het heel stuk beter. Als het achter de rug is en de hormonen verdwijnen gaat het mentaal ook snel beter.
Ik weet hoe je je voelt, het beste is het gewoon op je af laten komen. Die gedachtes die jij had dat had ik ook. De curettage stelt echt helemaal niks voor, nadat ik wakker werd ben ik weer weggezakt door een extreem te lage bloeddruk, na wat geslapen te hebben en wat gegeten hebben en ze mijn bloeddruk in de gaten hielden is alles gewoon goed gekomen. Mocht alleen iets later na huis dan gepland. Je bloed een heel klein beetje na de curettage en voelt je slapjes door de narcose, ik zelf had de hele dag buikpijn, niet extreem maar als niet lekker in je vel. Daarna heb ik 3 a 4 dagen niet gebloed en toen 1 week lang heftig gebloed. Qua werk ben ik de week erop weer gewoon begonnen (werk ik een fabriek) je moet doen waar je zelf goed bij voelt als het niet gaat dan gaat het niet. Sterkte
Wat een verdriet, sterkte. De curettage is mij heel erg meegevallen, vond het vooral emotioneel erg heftig. Nadien amper gevloeid, de dag zelf buikpijn maar goed te doen met kruik en deken op de bank. Fysiek voelde ik mij de dagen erna prima, wat moe en lichte buikpijn maar verder goed. Emotioneel vond ik het wel zwaar, dus daardoor de rest van de week thuis gebleven. Het zakken van de hormonen vond ik pittig, had echt wel depressieve momenten, toen de hormonen eenmaal weg waren voelde ik me beter. Het komt echt goed. Laat je verdriet toe en geef jezelf de kans alles een plekje te geven. Het verdriet wordt echt beter..
Ik vond het ook meevallen. Lichamelijk dan. Bloedverlies was minimaal. Ben vrijwel direct weer gaan werken want ik had daar behoefte aan. Kon op mijn werk er ook goed over praten en thuis kwamen de muren op me af. De emotionele nasleep duurde langer. Werd overigens vrij snel weer zwanger, na drie menstruaties, en dat ging wel goed. Inmiddels zwanger van de derde. Het komt goed!
Bedankt lieve dames .. Ik hoop ontzettend dat die depressieve gevoelens snel verdwijnen Snel zwanger worden zit er hier even niet meer in , we zijn er even zo zat van dat we even er mee stoppen , waarschijnlijk laten we de standaard onderzoeken toch door gaan .. hopelijk komt er niks uit wat dan rust geeft en waar door we kunnen zeggen dat het inderdaad pech is geweest . We gaan eerst weer is even proberen te genieten van alles , want de afgelopen maanden draaide constant non-stop om het zwanger worden , hoop en tegenslagen het is even genoeg geweest
Hier véél bloedverlies na de curettage. Drie dagen later kon ik dus nog een keer omdat er nog veel restweefsel zat. Hou het bloeden dus in de gaten..bij meer ean een flinke menstruatie aan ee bel trekken. Veel sterkte, hoop dat jullie alles wat een plekje kunnen geven.
Ik heb 2x een missed abortion gehad en de eerste keer met cytotec opgewekt. De 2e keer werkten de tabletten niet en kreeg uiteindelijk een curettage. Als ik dit de 1e keer had geweten.. De reden voor de curettage is natuurlijk niet fijn maar ik heb nog nooit zo lekker geslapen en ben heerlijk relaxt wakker geworden en 2 uur later was ik thuis. Weinig nagebloed.
Dikke knuffel! Wat vreselijk naar voor je. Ik heb al een zoontje en was met de miskramen 38 en 39 jaar dus we hebben besloten om maar helemaal te stoppen. Hoop dat je ooit een wolk van een baby in je armen houdt!
Wat zijn jullie ontzettend lief allemaal ! Bedankt daar voor Het zwanger worden is het probleem niet .. vanaf we proberen 1e ronde direct raak en zo gingen we elke maand weer verder .. elke ronde weer raak . Klinkt op zich wel fijn dat we goed vruchtbaar zijn maar nu nog een baby’tje die bij ons blijft zou helemaal mooi zijn .. ik geloof erin dat onze tijd wel komt , maar wanneer nog geen idee . Denk eerst maar is even weer op adem komen en gewoon rustig wat standaard onderzoeken in gaan en dan zien we het wel allemaal
Dat is ook heftig zeg .. helemaal als de wens er eenmaal is leg je die niet zo even aan de kanten Heb je onderzoeken gehad ?
Weet hoe je je voelt meid. Hier 2 jaar in deze situatie gezeten.. meer ziekenhuis gezien dat me lief is. Geef niet op. Achteraf zeg ik dat het ontzettend slopend was. Of we het een tweede keer proberen is nog steeds onzeker. Maar ik kan zeggen zodra ik mijn dochter in mijn armen had en heb maakt het veel goed. Het verdriet gaat een plekje krijgen. Je krijgt de moed terug om het opnieuw te proberen. Spannend blijft het..
Jeetje ook al zo heftig .. Is er bij jou een oorzaak gevonden ? Wat ontzettend fijn dat je geduld toch uiteindelijk beloond is !
Ja bij mij is er wel een groot probleem gevonden. Na 2 zware infecties na curettage door restweefsel is een spoedhysteroscopie gedaan en een groot tussenschot ontdekt in mn baarmoeder.
Tja.. ik was 36 toen zoon geboren werd. (Heb mijn man in 2011 ontmoet) we hebben er een jaar over gedaan om zwanger te worden omdat we er niet zo stipt mee bezig waren. De andere 2 keren was meteen raak na een beetje opletten bij mijn cyclus. Er heeft toen een jaar tussen gezeten door omstandigheden. Dat we ermee gestopt zijn komt puur omdat ik voor mezelf de leeftijdsgrens van 40 jaar heb gesteld. Want tot hoelang ga je maar door? Vindt het wel jammer hoor maar de wens is niet allesoverheersend. Ben nu net 3 weken 41 jaar en als we echt nog zouden willen denk ik dat ik nog wel zwanger kan worden. Dus nooit onderzoeken gehad
Jeetje meissie ze laten he wel lang lopen zeg. We zaten samen in dec groepje en bij jou was t al eerder fout dan bij mij. Ben afgelopen donderdag al gecuretteerd. Wel met spoed dan bij mij. Maar lijkt mij toch ook dat er wel risicos aan zitten als je zo lang loopt met dood kindje in je buik. Mijn ervaring is denk ik behoorlijk anders want vorige keer was met spoed en had ik baarmoederontsteking en had septische shock. Maar na de curettage nog wat gevloeid maar van curretage zelf geen last. Dit keer geen druppel bloed meer daarna maar vandaag controle gehad en is nog niet goed. Als het donderdag nog zo is moet ik nog een keer.
Hier "goede" ervaring met curettage. Bloeden was minimaal en kon dezelfde dag gewoon alles. Ben na 2 dagen weer volledig aan het werk gegaan. Heel veel sterkte.. wat verdrietig