...... vandaag is ronde 12 aangebroken en zie het niet meer zitten. Vorig jaar optmistisch en vol goede moed begonnen voor een 2e kindje. Op zich al een hele stap na mn lichte pnd en slechte start van ons zoontje. Aangezien we niet weer alle ellende nogmaals wilde hadden we een beetje besloten dat we een jaar zouden proberen. Mochten we weer (v)mk'en krijgen dan zou 2 de max zijn. Nou, dat het zo zou lopen hadden we eigenlijk ook niet verwacht aangezien we 4 x in 1,5 jaar tijd zwanger zijn geweest in 2009/2010. Nu is er in 11 maanden 0,0 gebeurd! Helemaal niets nada noppes! Nog niet 1 dag zwanger geweest. Al snel belandde ik bij mn gyn ivm abnormaal bloed/bruinverlies van ongi tot ei. Gyn zag een holte in mn bm maar dat was schijnbaar heel normaal na een ks. Ik werd weggestuurd met de opdracht maar snel zwanger te worden... Toch zat het me niet lekker, die holte. Na veel twijffelen uiteindelijk een second opinion bij t Geertgen aangevraagd. Afgelopen ronde was het zo ver. Gestart met vooronderzoeken en mijn holte in de gaten gehouden. Gisterenavond de laatste uitslagen binnen gehad. Alles is oké, zwemmers, hormonen en mijn holte. Niets aan de hand... We moeten nog 2 maanden zelf proberen. Bij geen resultaat mogen we in januari terug komen... Ik sta op het punt dat ik er zelf voo rga zorgen dat er geen resultaat meer komt. Ik ben het beu... elke maand die teleurstellingen. Iedereen in mn omgeving telt "hoppa" aan. Sommigen zijn eerdaags zelfs al uitgeteld. En ik, wij? Ik zit hier te janken...en heb een tekenfilmpje aangezet voor zoonlief. Ik weet het gewoon niet meer, ik kan niet meer... Het liefst zou ik nu naar de apotheek rijden om de pil maar weer te gaan halen. En ik wéét... we hebben 1 gezonde zoon... er zijn dames die nog niets hebben... die nog langer teleurstelling te verwerken hebben gehad. Maar ik heb ook eens wens... een wens waarvan ik op het punt sta afscheid van te nemen... Thanx voor het lezen iig...
Jeetje heftig zeg! Wij zijn een jaar bezig nu voor de 1e, maar ik begrijp je toch wel helemaal! Wij hebben besloten om de 2e te adopteren, dus gelukkig het drama maar 1 keer.. sterkte!!
Ik snap je gevoel exact!! Ben er zo klaar mee om steeds weer op te laden en vervolgens compleet in te storten als ik ongesteld word. De kinderen van mijn broers en zussen zijn inmiddels geen peuters meer, dus ook geen aansluiting. Al mijn vriendinnen hebben er 2.. Soms denk ik; ik stop er mee! We hebben het veel te goed samen om hier zo bij stil te staan. Twee jaar onderweg... Wat are the odds? Aan de pil hoef ik trouwens niet, ik ben prima in staat mezelf te beschermen kennelijk. Sorry ik klaag even met je mee... Hele dikke knuffel voor jou!!
Jeetje meid, ik kan me je frustratie goed voorstellen. Heel veel sterkte en ik hoop dat je toch gauw zwanger mag zijn! Een dikke knuf in elk geval!!!
@Eva... inderdaad... of het nu de 1e word of de 8e. Die wens is er maar het wil gewoon niet lukken. @Eliz... Precies wat ik ook denk! Wij hebben het goed zo met z'n drietjes. We hebben allemaal een goed nachtrust, kunnen leuke dingen doen, savonds na 19 uur hebben we tijd voor elkaar. Zonder pil durf ik dan weer niet. Ik weet 100% zeker dat ik er dan toch net zo veel mee bezig ben. En ik ben nu 34,5 en wil om persoonlijke redenen niet nog zwanger raken na mijn 35ste... je zult dan zien... Soms denk ik zelfs dat het de "bedoeling" is dat we maar 1 kindje hebben gekregen. Klaag maar lekker mee hoor!! Helemaal niet erg... soms moet het er gewoon even uit.
Ik kom je een dikke knuffel geven... Hier ook ronde 13.. En in al die tijd helemaal niets! Het maakt niet uit of je al een kindje hebt of niet! Het is net zo erg. Ook hier veel uitgetelde meiden de afgelopen maanden en de komende maanden. Het meest klote is dat je weet at je alles hebt gedaan, en je er echt niets aan kunt doen dat je met lege handen staat. Slopend! Misschien stomme vraag... Maar kun je niet via de geertgen wat proberen van afspraak voor info/ advies? (Oh lees dat je het daar nog 2mnd voor moet afwachten). Mijn HA wil niets voor mij doen en zegt dat door mijn lf 8-10 dat ik LEKKER vruchtbaar ben en er te veel mee bezig ben. Die trut! Mijn andere arts (chirurg) heeft geadviseerd anders naar de HA van manlief te gaan.
Ik merkte de laatste dagen dat ik ook erg heftig/vervelend kon reageren op sommige topics. Ik noem geen titels maar als iemand zich druk maakt over hoe een meisje te krijgen... nou op dit moment kan ik daar dus over uit mn slof schieten... sorrie daarvoor Gelukkig kan ik nog wel oprecht blij zijn voor alle zwangeren hier en om me heen... want ik gun het iedereen!
Ben hier thuis nu grote opruiming aan het houden... alles wat me ook maar niet helemaal aanstaat verdwijnt zonder pardon op marktplaats en de kliko hahaa! Van de babyspullen kan ik nog geen afstand nemen... dat is voor latere zorg. Mn verhaal hier kwijt kunnen doet me al goed. Misschien dat we toch nog maar weer een paar maandjes aanmodderen
@Beebiestar... thanx! Maar ik weet wel 100% zeker geen behandelingen te willen... geen iui e.d. Tenminste 99% dan... vooruit... laat ik nu niet alles uitsluiten
Wat vervelend, ik begrijp je gevoel heel goed. Nu dan zwanger, maar ook pas na 15 maand en met behulp van iui. Ook ik zei geen zh voor mij, maar op een of andere manier toch de grenzen verlegd en hiermee geluk gehad eerste iui raak. Schrijf het maar lekker van je af en gooi je frustratie en verdriet eruit, want die wens is nu eenmaal erg groot. Ik heb ook heel wat afgehuild en gebaald.
@Masami... wat fijn dat jullie nu toch zwanger zijn! Grenzen verleggen, ja... ik wilde alleen een second opinion bij Geertgen. Maar hun wilden meteen met vooronderzoeken starten. En tja.. je gaat er automatisch in mee. En dat waren alleen nog maar onderzoeken...
Dank je. Ja ik weet het als het eenmaal begint lijkt het wel compleet een eigen leven te leiden en wordt je daarin mee gevoerd. Wij hadden dus ook besloten toen we er dus eenmaal inzaten, alleen iui te gaan proberen en als dat geen resultaat had, dan niet verder te gaan. Dan hadden we afscheid van de wens moeten nemen. Nu moet ik zeggen dat ik de iui (spuiten hormonen ed)erg mee vond vallen en de inseminatie voel je niks van. Ik vond de maanden daarvoor slopender, elke maand weer een witte test en die teleurstelling. Dat heeft ook voor heel wat spanning gezorgd.
Maar voor de iui begon ook al een laparoscopie gehad en bloedonderzoeken, dus idd er komt steeds meer bij.
Dat heb ik ook steeds meer. Ik reageer echt stekelige op meiden die het na 3 maanden niet meer zien zitten terwijl ik me precies zo heb gevoeld. Ik heb besloten na deze ronde me gewoon te gaan richten op het afronden van mijn studie en het los te laten. Wat komt dat komt. Dit werkt overduidelijk ook niet.
he meis, Wat enorm erg ken je gevoel! hier ga ik ook maand 10 weer in na stoppen pil !!! en helaas zonder kinderen zonder 1 keer zwanger te zijn ook niks niks niks ... eerste maanden niet ongi geworedn dus veel witte testen gezien! daarna steeds een lf van 8 of 9 dagen! dus ik kwam niet eens aan testen toe want dan was ik al ongi! en ik weet al gelijk steeds dat het komt dus hoef sowieso geen test te doen! wat enorm frustrerend he! iedereen in de buurt is in de tussentijd bevallen van de eerste en aan het proberen of al zwanger van de tweede! en ik sta in de tussentijd nog met legen handen (beter gezegd lege buik ) het is ontzettend moeilijk en vrschrikkelijk als de wens zoooo groot is! ik ben ook vaak boos en denk ik ga vollop aan de alcohol, weer roken (na 12 jaar gestopt ivm kinderwens) en weer terug aan de pil want dan zit ik iig veeeeel beter in mijn vel en ziet mijn huis er veel beter uit! dus tot nu toe niets anders dan een en al allende! en wat een slopende maanden iedere keer! ik ben het ook kotsbeu! ik heb mijzelf beloofd als ik in februari een jaar bezig ben en niet zwanger ben, dat ik mijzelf ga inschrijven voor adoptie! dat kindje komt er sowieso... zelf gemaakt of niet maakt voor mij niets uit, ik kan zeker weten van beide evenveel houden en het geeft toch een hoop ''rust'' in mijn hoofd.. Wat betreft behandelingen, meestal denk je er niet zo bewust overna en is het geen definitieve keuze! ik kwam bij de gynae voor iets anders en daar werd pcos ontdekt (geen fijn ieuws dus) ik was er kapot van niks anders dan gehuild als een klein kind. Daarna zou ik na 3 maanden terug kunnen komen als ik nog pijn had (daar kwam ik voor) en ik kon volgend jaar terug komen voor behandeling! na het een week te hebben laten zakken was ik het beu! ik heb gebeld verhaal uitgelegd en mocht gelijk naar ferilitiet voor nader onderzoek (en daaruit volgde gelijk behandelingen...) dus meid vaak kies je daar niet voor.. ik had er nog niet zo overna gedacht... dat komt pas als je eenmaal bezig bent! heel veel sterkte en hopelijk is het voor januari raak voor jullie!
Knuffel voor jou! Het is ook beroerd.. je wacht en je hoopt.. en elke keer de teleurstelling. Doe rustig aan, neem anders een maandje pauze om daarna vol goede moed verder te proberen?
Meid toch, wat rot zeg! Ik zit vandaag ook te janken, want weer ongesteld na miskraam en had een sterk gevoel zwanger te zijn. Maar als ik jouw verhaal lees, schaam ik me een beetje.... Misschien is een kleine time-out geen slecht idee; even weer emotioneel bijtanken! Sterkte ermee! Knuf
Ja erg he? En je kunt er niets aan doen dat je zo stekelig reageerd. Ik heb dat meestal pas na een paar dagen door en ga dan pas de boel vermijden. Loslaten: De eerste 4 maanden was ik zó relaxed! Zwanger worden deden wij in de trant van "we zien wel wanneer het gebeurd" Maar dat hielp voor ons blijbaar niet.
@Bbibi... Jullie hebben nog geen kindje... nou, ik gun het degene zonder kinderen nog veel meer als mezelf hoor. Echt! Ik hoop dat het bij jullie snel raak is. Je word inderdaad onbewust meegenomen in de achtbaan van behandelingen. 2 weken geleden toen ik van de laatste fm naar huis reed zat ik al met iui in gedachten.... Het gaat bijna als vanzelf. @Wondertje... Ochnee meis... ik heb ook miskramen meegemaakt, ik weet hoe je je voelt. Lekker janken hoor! Ik heb als een kind zitten brullen op de keukenvloer toen dr tijd. @Sophy... we hebben 1 x een maand pauze ingelast, en zelfs dán ben ik er mee bezig haha! Nou meiden... ik ben al best wel weer opgebeurd! Zoontje word net wakker en hopelijk is hij wat minder stout als vanmorgen. Ja, dat kwam er ook nog bij. Zie jullie het voor je "kijk" zegt ie dan... staat ie op de armleuning van de bank! Hij is er al eens bijna afgeknikkerd. Vriend had hem toen net op tijd aan 1 beentje vast. Zit ook de hoek van de vensterbank achter brrrr moet er niet aan denken. ECHT een jongen zucht...