Slaapdrama's.. zo ineens

Tijd voor een sprongetje?
Hier nl ook een sprongetje en dat inslapen gaat hier helaas momenteel ook erg moeizaam.

 

Het helpt als je een leeftijd meegeeft...

Verder zou ik niet laten huilen als ze dit plots doet en nooit eerder problemen had met slapen. Laten huilen is enkel zinvol om een patroon te doorbreken, dat is hier duidelijk niet het geval. Ofwel scheelt er iets medisch, oortjes bijvoorbeeld, ofwel iets emotioneel en dan heeft ze geborgenheid en veiligheid nodig.

En wees blij dat je dit nog nooit hebt hoeven doen. Ik zit al aan kind twee dat een rotslaper is, dus ik loop al jaren hele nachtjes rondjes met baby's of kleuters.

 

Wij houden haar dan op de arm in een donkere kamer. Tegen ons aan in slaap wiegen. Soms wel 30 min. Na een paar dagen tot een week gaat het inslapen vaak weer beter.
Inderdaad sprongetje of verlatingsangst? Reden voor mij om dan wat extra geborgenheid te geven.

 

Dat hartje kan veel betekenen

Ik blijf erbij: medisch checken of geborgenheid bieden. Kan best zijn dat ze niet op 123 stil is als je haar bij jou neemt of naast haar bed gaat zitten, maar dat betekent ook niet noodzakelijk dat dat níet helpt. Gewoon dat het dieper zit.

 

Wij hebben dit vooral bij de oudste en jongste meegemaakt (toevallig beide meisjes, onze zoon heeft het niet gehad), hoop je gerust te stellen met het volgende: Het is een fase. Je hebt daar nu niets aan natuurlijk, zeker niet als je er middenin zit, maar het gaat echt over.

Wat wij hebben gedaan is het volgende:
Zodra ze begon met huilen: 10 minuutjes even laten huilen (heel moeilijk, het gaat door merg en been). Je gaat dan naar haar kamertje, geeft haar een aai over haar bol/zoen en loopt dan de kamer uit. Waarschijnlijk gaat ze dan weer beginnen met huilen: 15 minuutjes laten huilen: daarna doe je hetzelfde als ervoor. Zo schuif je de wachttijd steeds 5 minuten op.
Hier bleven ze gemiddeld na de derde keer naar boven lopen rustig. En na 2 dagen dit gedaan te hebben, sliepen ze als roosjes .

Ook hebben wij gebruik gemaakt van een nachtlampje, merk wel dat ze dit erg prettig vonden.

 

Hema led nachtlampje wellicht wat voor je? Die werkt hier heel goed (4mnd) gaat op batterijen (kan je dus overal in t zicht zetten) en brand een half uurtje daarna gaat hij uit. Wij hebben de kat en die geeft net voldoende licht, dat zij (en wij) wat kunnen zien maar ook dat zij gewoon kan slapen. Batterijen hebben we nog niet hoeven te vervangen, ik haal binnenkort zn backup voor t geval dat hij stuk gaat.

 

Mijn jongste dochter is 17 maanden en doet van de een op andere dag precies hetzelfde. Eerst haalden we haar eruit om te troosten maar ze was al snel stil en ging dan naar haar knuffelbeesten wijzen en roepen 'die die dieeee'. Kortom niks aan het handje. Wel de nieuwe standaard inmiddels dat ze gaat gillen zodra wij de kamer uitlopen.

Wij laten ons niet verleiden haar eruit te halen. Als ze gilt als we weglopen laten we haar en inmiddels blijft het veelal bij een paar kreten maar de eerste keren hebben we haar echt wel langer laten huilen. Als ze in de nacht begint te huilen gaan we 1x heen als er niks aan de hand is (poepluier oid) zeggen we dat ze moet gaan slapen en dat wij ook gaan slapen en daarna gaan we niet meer heen. Meestal valt ze binnen het half uur weer in slaap, inmiddels al weer sneller. Als ze vrolijk naar haar knuffeldieren wijst is er echt niks aan de hand. Cb zei ook dat veel kindjes rond deze leeftijd een soort verlatingsangst hebben. Dat ze best al veel begrijpen en dat we er goed aan doen haar er niet uit te halen maar haar zeggen dat wij er wel zijn en dat het tijd is om te slapen. De aanhouder wint. En of je nou een half uurtje (max) wakker ligt van gehuil of de hele avond/nacht heen en weer loopt met een kindje, wakker ben je dan toch. Mijn ervaring is dat ze alleen maar meer moe worden door ze eruit te halen, want uiteindelijk willen ze ook gewoon slapen en hebben ze dat ook nodig. Anyhow hier is het steeds minder lang en erg nu dus ik hoop dat we er met een paar weekjes klaar mee zijn.