Hallo allemaal! Deze week begin ik aan een nieuwe baan, waarbij je een maand proeftijd hebt en vervolgens een contract van bepaalde tijd voor een half jaar. Nu ben ik er sinds kort achter gekomen dat ik zwanger ben (ben nu ongeveer 4 weken)(sneller gegaan dan verwacht). Soms knaagt het een beetje omdat ik dan denk van was het niet beter om eerst een vast contract te hebben?...maar ja zoals ik hier al eerder heb gehoord een zwangerschap is niet te plannen. Wie van jullie hebben gewacht tot ze een vast contract hadden en zijn vervolgens pas gaan proberen zwanger te worden? Of zitten er ook mensen tussen die gewoon met een tijdelijk contract of eventueel een nieuwe baan er volledig voor gingen? Ik hoor het graag!
Toen wij besloten dat we zouden proberen een tweede kindje te krijgen, had ik net gesolliciteerd op een managementfunctie (bij het bedrijf waar ik al lange tijd werkte en een vast contract had) en volgens mij had ik zelfs al gehoord dat ik het was geworden, tegen de verwachtingen in. Vervolgens werd de directeur ontslagen en kwam de interimmer vertellen dat er 1/3 van het personeel uit moest. Toen we midden in die exercitie zaten (lijsten met namen van mensen die moesten vertrekken), had ik ineens een positieve test in mijn handen, al in de eerste ronde. Je kunt je voorstellen dat het niet de rustigste periode in m'n leven is geweest. Net zwanger, bezig met bepalen wie er ontslagen moesten worden, opgelijnd voor mijn eerste managementfunctie... Nog net voordat de benoeming definitief was, en dus ook voordat het nieuws officieel bekend werd gemaakt in de organisatie (al wist iedereen het al uit het geruchtencircuit) heb ik het aan de nieuwe directeur verteld dat ik zwanger was. Wat mij betreft had hij er op dat moment nog onderuit gekund om mij te benoemen. Daar heeft hij niet voor gekozen, ik kreeg m'n benoeming en ben aan het werk gegaan in m'n nieuwe functie. Tot zo ver prima dus, geen negatieve gevolgen. Jammer genoeg kreeg ik in mijn verlof te horen dat ik bij terugkeer m'n oude functie terug kon krijgen, maar niet meer als leidinggevende aan de slag kon. Reden was dat hij vond dat ik het niet goed genoeg gedaan had in de 4 mnd tussen benoeming en begin verlof. Uiteindelijk zijn we met een redelijke regeling uit elkaar gegaan en heb ik snel na m'n verlof een betere nieuwe baan gevonden. Ik weet niet of het ook zo zou zijn gelopen als ik niet zwanger was geweest. Waarschijnlijk had ik dan veel eerder zélf ontslag genomen, omdat ik het totaal niet meer naar m'n zin had. Nu heb ik geprobeerd er het beste van te maken omdat vertrekken me niet in mijn belang leek. Ik weet niet of je wat hebt aan mijn verhaal. Wat ik eruit geleerd heb? Maak zélf de keuzes die belangrijk voor je zijn (wel/niet proberen zwanger te raken, bijvoorbeeld) en laat je daarbij niet leiden door wat je denkt dat anderen daarvan vinden of door wat je denkt dat zij over jou zullen beslissen. Het loopt tóch anders dan je vooraf bedacht had...
Ik heb een vast contract, ben nu voor de 2e keer zwanger, en heb snel nadat ik het verteld heb te horen gekregen dat ik na mijn verlof mijn ontslag krijg. Ik denk sterk dat het ligt dat mijn groepsleider en werkgever het niet zien zitten, een werknemer met 2 kleine kinderen. Het enige wat me geluk brengt (mbt mijn werk) is dat ik niet ontslagen kan worden tijdens mijn zwangerschap. Wat ik hiermee zeggen wil.... Het maakt niet altijd uit of je een vast contract heb of niet, als ze je echt niet willen, raken ze je toch wel kwijt (al kost het hun dan wel geld) Tijdens mijn 1e zwangerschap liep mijn contract voor bepaalde tijd ook af, maar hebben ze het toen wel verlegd. Dus troost je, het hebben van een tijdelijk of vast contract zegt lang niet altijd alles. Zolang je goed werk verricht totaan je verlof, heb je grote kans dat ze je houden. Laat hun maar lekker zien wat je in je mars hebt. Succes
@ Bri, thanx voor de tips! zo zie je maar dat je het nooit van tevoren kan weten. @ Loes1980, dus zelfs met een vast contract lees ik dat je niet eens 100 procent zeker bent van je baan.....Al met al als een werkgever je ziet zitten (je functioneert goed) moet het lukken daar ga ik dan maar vanuit en nu ga ik proberen wat meer te relaxen en het niet zo te laten knagen. Nog meer tips/verhalen/ervaringen zijn welkom!
Hoi! Hier een ander soort verhaal. Ik was tijdens mijn eerste zwangerschap aan het solliciteren. Ik ben toen ik 18 weken zwanger was zelfs aangenomen. Zelf ben ik hierin heel open geweest. Met 18 weken kon ik het met een redelijk weide blouse nog wel verborgen houden bij het sollicitatiegesprek. En daarbij kennen mensen je vaak niet. Dus het kan dan ook nog gewoon zijn dat je wat gezetter bent . Ik heb het hele gesprek gewoon gevoerd, zoals ik dat anders ook zou doen. Hierin had ik het gevoel mezelf gewoon te kunnen laten zien, zoals ik ben. Aan het einde heb ik wel verteld dat ik zwanger was. Maar dat was meer voor mijn eigen "gemoedsrust". Zodat ik de verantwoordelijkheid bij mijn eventuele werkgever kon neerleggen. Zij hadden mij immers tijdens mijn zwangerschap aangenomen. Maar ik moet zeggen dat er dus heel positief op gereageerd werd en ik dus zelfs aangenomen ben. Wat ik denk over het wachten op een vast contract. Er is dan eigenlijk altijd wel iets waar je op moet wachten. Voor het zelfde geldt, wil je graag opzoek naar een ander huis. En dan zit je net voor je bevalling in een verhuizing. Is ook niet ideaal. Uiteindelijk komt het meestal wel goed, denk ik dan. In ieder geval gefeliciteerd met je zwangerschap en succes met je nieuwe baan! Groetjes Mariska
Hier hebben we bij de 1e bewust gewacht op mijn vaste contract. In februari 2009 werd hij omgezet voor onbepaalde tijd en in dezelfde maand ben ik gestopt met de pil.
Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap en nieuwe baan! Ik start eind deze week met een nieuwe baan, waardoor ik nu in plaats van een vast contract een jaarcontract heb. Wij willen graag een tweede en we gaan zeker niet wachten met proberen zwanger worden tot ik weer een vast contact heb. Ten eerste heeft het bij onze dochter drie jaar geduurd voordat ze arriveerde en wie weet is dat nu weer hetzelfde. Ten tweede ben ik er van overtuigd dat er overal wel een oplossing voor is en ik zie het t.z.t. wel. Daarnaast als ik geen contractverlenging krijg met als enige reden zwangerschap, zou ik me nog eens hard achter de oren krabben of ik voor zo iemand zou willen werken. Ik vind een gezinsvriendelijk klimaat op de werkvloer belangrijk en wil later ook geen strijd over vrij nemen i.v.m. zieke kinderen en dergelijke. Ik heb wel goede diploma's, een goed cv en een goede naam in mijn vakgebied. Ik denk dat ik redelijk snel een nieuwe baan zal vinden. Als dit niet zo zou zijn, zou ik er wat harder overna hebben moeten denken. Waarschijnlijk was ik er dan ook wel voorgegaan .
Ik mijn werkveld is een vast contract op dit moment erg ver te zoeken, dus daar heb ik niet eens over nagedacht! Je weet toch niet hoe het loopt, of je meteen zwanger wordt of je over 3 jaar daar nog wel wilt werken etc... Dus ik zou me daar persoonlijk niet druk over maken. En heb dat ook niet gedaan (ik had een tijdelijke baan in de VS en mijn man had geen werk, maar toch zwanger!!!).
Ik heb niet gewacht, dat had dan drie jaar geduurd! Ik was zwanger van mijn eerste en heb dat in mijn proeftijd verteld. Ik werk er nu nog steeds en heb net een vast contract gekregen
Ik had in januari een nieuwe baan (jaarcontract) en werd in februari zwanger.. ik vond het zelf wat te snel, had het ook niet verwacht want we waren er nog niet doelgericht mee bezig, meer zo van we willen allebei graag op korte termijn kinderen dus we houden het niet tegen. Ik dacht och het duurt gemiddeld een half jaar, haha, dat ging dus anders. Maar werkgever reageerde heel relaxed, zo van tsja als we een vrouw van jouw leeftijd aannemen houden we toch wel rekening met die mogelijkheid. Ik ga er ook wel vanuit dat mijn contract verlengd wordt, alles gaat goed, ze zijn tevreden en praten ook in termen van 'na je verlof...' (contract loopt af tijdens verlof). Bij mijn vorige werkgever verwachtte ik na 3x tijdelijk contract een vast contract te krijgen, maar dat gebeurde niet, ik moest eruit. Toen had ik ook zoiets van ik ben te oud om met kinderen te wachten of ik volgende x wel of niet na 3 jaar een vast contract krijg, we zien het wel. Ik heb nooit problemen gehad om werk te vinden dus ik dacht dat komt wel goed.
Wij hebben ook niet gewacht en dat is maar goed ook, want een vast contract bied helemaal niet veel zekerheid hoor. 2 jaar geleden hadden ml en ik allebei een vast contract, binnen een half jaar stonden we allebei op straat door een reorganisatie en een verhuizing van het bedrijf (roemenie). Het zegt dus echt maar weinig hoor. nu overigens wel allebei ergens anders weer een vast contract, dus dat kan ook nog.
Wij hebben ook niet gewacht. Vind "jong" ouders worden (ik was 27 toen ons meisje werd geboren) belangrijker. Ook een vaste baan biedt idd geen volledige zekerheid. Financieel gezien was het bij ons wel essentieel dat ik recht zou hebben op een zwangerschapsuitkering. Hiervoor moet je in elk geval t/m 10 weken voor je uitgerekende datum een baan/uitkering hebben. Wij hebben expres geprobeerd een gezinnetje te stichten tussen studie en droombaan in. Straks heb je DE baan en loopt het met je kindje niet lekker en doen ze op werk ontzettend moeilijk... Dan heb ik liever nu een tijdelijke baan en ga ik dadelijk op zoek naar mijn droombaan. Voordeel: je hoeft tijdens die baan niet nogmaals met verlof
ik heb gewacht op mn jaarcontract...had eerst een half jaar, daarna een jaar dan nog een jaar en dan vast...dat vond ik te lang duren...ik heb in maar jaarcontract gekregen en ben nu dus zwanger...dat betekent helaas dat mn contract afloopt in mn verlo...nouja zie wel...tis wel een vrouwen bedrij du neem aan dat ze het wel snappen