de vraag staat er eigenlijk al : Hoe voelde bij jullie de eerste wee? En wat ging er door je heen : het gaat nu echt beginnen? of ik moet nog dit en dit en dit doen? of... iets anders?
Eerste wee voelde als ongesteldheidskramp. Maar dat was bij mij na een uur al anders, veel heftiger, alsof ik flink aan de diarree was. Komt omdat bij mij eerst de vliezen braken, dat zorgt ervoor dat de weeen snel heftiger worden. Omdat de vliezen braken wist ik dat het snel zou beginnen. De eerste wee kreeg ik in de auto naar het ziekenhuis, anderhalf uur na het breken. Ik moest direct naar het zh omdat ik pas 35 weken zwanger was en ja: ik moest nog heel veel doen! De volgende keer zal ik niet wachten tot mijn verlof ingaat voordat ik het kamertje helemaal af maak en de kleertjes ga wassen etc.
Harde buik met een soort menstruatie gevoel in mijn onderbuik.. Heb ik uren zo gehad en had totaal niet door dat het weeën waren. Toen Vk kwam kijken zat ik al op 5/6 cm.. Echt heftige weeën vanaf 8 cm,na doorprikken vd vliezen rugweeen. Ik hoorde van vk dat ik dus aan de gang was (geloofde het nog niet echt) en ben nog gaan douchen, wilde nog even make up op, dagcreme etc in mijn tas doen. Weet nog goed dat ik bij de voordeur stond met mijn man en tas en dacht: straks zijn we hier gewoon terug en dan met zijn 3 tjes..
1e wee kon ik niet echt een wee noemen, maar het voelde als menstuatiekramp onder in de buik en rug en harde buiken.
Bij mijn dochter braken eerst de vliezen, toen menstruatieachtige pijnen, en 2 uur later echt weeën . Die volgde zich echt al heel snel op elkaar. Nu weer op het punt van bevallen en toch weer onzeker. Vanaf het eind van de middag krampen, kei en kei harde buiken, kramen, maar echte weeën nog niet. Ben heeeel benieuwd wat de avond/nacht zich brengt....hopelijk een baby
1e kind: beetje menstruatiepijn, dat steeds erger en erger werd, tot ik het niet meer hield en 8 cm ontsluiting bleek te hebben. Ik had het eerst helemaal niet door, dacht dat het steeds moest afzakken en dan weer terugkomen met pauzes en zo. Ik was stomverbaasd toen bleek dat ik aan het bevallen was. 2e kind: een kneiter van een wee, echt een enorme kramp waar ik van dubbelsloeg. Toen wist ik wel gelijk dat het begonnen was, maar ja, ik liep ook al 9 dagen overtijd, dus ik zat die baby er wel een beetje uit te kijken ook. 3e kind: harde buik bij het opstaan, kwartiertje later weer een, twintig minuten later weer een. En dat ging zo een paar uur door, totdat ze steeds sneller kwamen en langer duurden. Maar ik dacht wel gelijk bij de eerste keer, dit kan het wel eens gaan worden, hoewel ik best wel vaker harde buiken had de dagen daarvoor.
Donderdagavond met 40+6 krampjes zoals ongesteldpijn elke keer ba een poosje een op de klok gaan kijken was dus elke 10 min. Niet heel noemenswaardig dus maar er ging wel een lampje aan. Ml nog maar niet op de hoogte gebracht zijn erg wat het nog niet heel de nacht verder goed geslapen. In de ochtend roze bij afvegen. Vk kwam toch al thuiscontrole doen dus ff afgewacht. Ging ff checken 1cm dus strippoging na 30min wist ik wat echte weeen waren! Uiteindelijk 18 uur later bevallen.
Mijn vliezen waren gebroken dus de weeën waren geen verrassing. Het begon als menstruatie achtige pijn, die erger werden. En ik wilde ineens nog vanalles doen inderdaad. Ineens wilde ik nog de strijk af, zodat de kraamverzorgster in een opgeruimd huis zou komen. Ik heb het eerste uur weeën opgevangen al hangende over de strijkplank.
Hier ook eerst gebroken vliezen, na een kwartier had ik wat zeurderige menstruatie-achtige krampen, kwartiertje later werd dat steeds heftiger en heftiger.
Ik had een soort buikpijn van "ik-heb-iets-verkeerdgegetenbuikpijn" trok niet weg.......toen dacht ik mmmm.....!? Vk toch maar gebeld die kwam, keek en constateerde al 6cm ontsluiting vanaf toen heftig en snel 2uur later was onze dochter er al!