Hoi, Vorig jaar maart zijn wij onze zoon verloren na een kort maar heftig ziekbed. Moos* is helaas maar 7 dagen oud geworden hij had een virus, pech zeggen ze dan. Hoewel op dat moment verder leven zinloos leek waren we er al snel uit dat ik nog meer kinderen wenste dat was voor mij een belangrijke reden om door te gaan. Aangezien het meer dan 2 jaar duurde eer ik zwanger was van Moos* hadden we besloten dat ik maar helemaal niet meer aan de pil ging, je raad t al binnen 3 maanden zwanger! Het moment was natuurlijk heel dubbel, je bent blij dat t gelukt is en je denkt maar ja ik heb er al 1 en jeemig nog zolang wachten voor ik m vast kan houden. Maar ik neem mijn woorden terug ik vind t heerlijk dat gespartel in mn buik vooral omdat ik nu al in week 32 zit en ik het heel snel vind gaan, nu zit hij nog lekker veilig. Maar ja de bevalling komt dichterbij, ik kijk er wel erg naar uit maar zie er ook erg tegenop, zal alles wel goed gaan, raak ik niet in paniek, zal er weer veel boven komen van Moos* zn bevalling, ga ik van dit kindje net zo houden als van mn eerste? mag deze wel hier blijven? Soms ben ik heel rustig en weet ik dat t nu wel goed zal gaan maar ja ik soms komt die ansgt ook weer boven drijven. Ik vroeg me af of er meer meiden in een soortgelijke situatie zitten en dat we elkaar kunnen steunen als we het moeilijk hebben en zeker ook als we goed nieuws te melden hebben (dat is net zo belangrijk). veel liefs Violet
hallo Violet, Wat herkenbaar wij zijn twee jaar geleden onze dochter verloren 6 dagen na de bevalling door slechte start of zoals de doktoren zeggen pure pech. Ook ik was na 3 maand weer zwanger en wat een angst, stress en tranen. Ik ben een week eerder ingeleid omdat ik minder leven voelde, tijdens deze bevalling vlogen de harttonen ook weg en heb ik op mijn eigen verzoek een ks gekregen. Toen onze dochter geboren was heb ik een traantje gelaten en nadien erg liggen trillen van alle spanning die eruit kwam. Ik moet eerlijk bekennen dat ik alleen maar kon genieten dat het dit keer wel goed was gegaan. De kraamdagen waren dit keer wel geweldig en genieten. Nu onze dochter loopt en brabbelt en een eigen karaktertje ontwikkeld merk ik dat ik meer moeite heb met het verlies van Sterre en je je meer afvraagd wat voor een persoontje zij zou zijn geweest. Ik durfde voor dat Summer geboren was ook niets te kopen en spullen klaar te maken. De angst om weer een kind te verliezen is zo groot. Op dit moment ben ik weer zwanger van een tweeling en krijg als ze netjes blijven zitten over 12dagen een ks. en weer is het spannend . Ik hoop dat je toch nog geniet van dat kleine mensje in je buik dat getrappel. En als je van je af wilt schrijven doe dat dan lekker hier. liefs settte
Hoi sette, Bedankt voor je reactie, tjeemig een tweeling das leuk en weer spannend natuurlijk! Ik ben blij dat je echt hebt genoten van die 2e kraamperiode daardoor zie ik er toch weer een beetje minder tegenop. Ik moet zeggen dat ik ook wel erg geniet van deze zwangerschap, ik denk dat ik m bewuster en intenser meemaak, voor ons is natuurlijk een probleemloze zwangerschap geen garantie dus geniet ik nu van elk schopje, dat deed ik bij Moos* ook maar dan sta je er anders in. Ik kan me gewoon nog niet voorstellen dat er dadelijk toch weer een heerlijke knul mag komen en blijven! Ik heb me juist suf gekocht hihi, bij Moos* al zei iedereen je moet niet te veel kopen joh je gaat zoveel krijgen en mn moeder had ook nog veel spullen dus toen heb ik bijna niks gekocht maar dat is nu wel ingehaald. En ja dat hoor ik van meer mensen dat naarmate hun 2e kindje groter wordt het gemis ook meer is omdat je dan weet wat je mist, dat lijkt me idd moeilijk. Maar goed ik zie ook dat je alweer bijna uitgerekend bent, gaat t goed met je? is het veel zwaarder, 2 ipv 1 of maaakt t niets uit? en krijg je nu weer een keizersnee ? sorry hoor als ik teveel vragen heb, in iedergeval wil ik je veel sterkte wensen voor de komende tijd em geniet er ook van natuurlijk! liefs Violet
Hallo Violet, Ik leef helemaal met je mee. Vorig jaar Juni zijn we ons dochtertje verloren bij bijna 29 weken zwangerschap. Dit komt door het streptokokken B virus en heel veel pech. 4 Maanden later ben ik ook weer zwanger geworden. Je hebt toch angst, maar je geniet er ook intenser van. Ik ben blij dat ik de 29 weken voorbij ben. Het was echt een loeizware week. Bij elke kramp of pijntje schrik ik wel, dat blijf je toch houden denk ik. Ik geniet er wel veel van en shop me helemaal suf . Nu denk ik alleen maar, hoe verder ik kom, hoe meer overlevingskansen m`n kleine uk heeft. Ik heb wel met de gynaecoloog afgesproken, dat als ik 38 weken zwanger ben en alles is er rijp voor, dat ik ingeleid word. Dit zal mij veel rust geven, aangezien ik dan op tijd de antibiotica krijg tegen de streptokokken en dat dit keer mijn man er wel bij is. We gaan er gewoon voor en straks hebben we een heerlijk hummeltje in onze armen of 2
Hoi loel, Bedankt voor je reactie en lief dat je meeleeft, ik kan me voorstellen dat je wel opgelucht bent dat je 29w voorbij bent dat scheelt toch iets en dat van elk moment proberen te genieten heb ik ook hoor. Maar ik begrijp dat er toch nog een bepaald risico is omdat je drager bent van die bacterie? Ging je vorige bevalling zo snel dat je man niet meer op tijd was? Fijn dat t ziekenhuis zo met je meedenkt dat geeft idd wat meer rust. Hier ga ik vanaf w36 weer terug naar de gyn vind t wel spannend maar ja dat hou je toch. Ik zie dat we ong dezelfde tijd zijn uitgerekend, ik hoop idd dat we tegen die tijd mooie gezonde kindjes in onze armen hebben!! Veel sterkte liefs Violet
Hallo, Wat jammer dat er zoveel berichten weg zijn, Nou ff een update, vorige week bloed laten prikken en woensdag krijg ik de uitslag die is bepalend of ik via verlos mag bevallen of onder de gyn wel spannend! t komt nu ook wel echt dichtbij nog maar 3 weekjes!! liefs
Hallo Violet, Het word nu echt spannend hè. Vandaag is het allemaal weer aan het rommelen geweest, maar het zakt steeds af, misschien voorweeën? De vorige keer dachten ze dat ik harde buiken had, maar op een gegeven moment moest ik echt puffen, bleken het ontsluitingsweeën te zijn. Dat hadden ze niet verwacht en tja....wist ik veel. Ik lag in Veldhoven en mijn man moest uit Heusden komen. In 3 kwartier had ik volledige ontsluiting en mijn man is niet meteen gebeld, dus hij kon het nooit halen. Daarom vind ik het belangrijk dat hij er nu wel bij is. Als je word ingeleid scheelt dat een hoop stress. Het blijft afwachten.