(Had het denk ik op het verkeerde onderwerp gezet, dus even opnieuw) Hoi allemaal, Eerst even voorstellen, al geef ik mijn naam nog even niet prijs! Ik weet niet welke bekenden dit lezen, vandaar de nickname ook anoniem. Voorstellen op een ander manier dan maar, kort mijn verhaal. Vorig jaar augustus was ik in verwachting van mijn eerste kindje. Na 16 weken werd een afwijking geconstateerd; 1 op 40.000 kans. Voor mij geen verhoogde risico's of iets. Na 31 weken is mijn (ons) dochtertje geboren, heeft een zware operatie ondergaan maar desondanks de oneerlijke strijd verloren en is zij in onze armen overleden (februari dit jaar). Dankbaar voor de momenten die we hebben mogen beleven. Nu, vandaag, test ik positief! Puur verrast want waar we bij de eerste lang hebben moeten wachten, kwam dit heel snel. Angst overheerst de blijdschap, natuurlijk nog ongeloof en heel diep van binnen puur geluk. Zaterdag vieren we kerstavond, een mooie gelegenheid om mijn schoonfamilie op de hoogte te brengen.. Ik kan niet wachten om het te vertellen, alleen is voor mij heel erg de vraag; hoe??? Mijn vriend heeft een zoontje (7jr) uit een eerdere relatie en is dus begin van dit jaar zijn zusje verloren. We willen hem voorlopig nog niet op de hoogte brengen natuurlijk van deze zwangerschap maar hij is er kerstavond wel bij.... Nu ben ik hard aan het bedenken hoe we hem even weg krijgen van de rest, dat moet wel lukken. Maar hoe kunnen we dit leuke nieuws vertellen zonder te moeten wachten tot het bedtijd is, want de wijn laat ik natuurlijk ook staan.... Ik hoop dat jullie ideeën hebben die op korte termijn uit te voeren zijn... Naast deze vraag, nog eentje. Ik ben zo bang, bang dat het na de kerstdagen over is, het mis gaat.... Zijn er tips om hiermee om te gaan? Veel lieve groetjes, en alvast bedankt!! Anoniempje
Lieve anoniempje Allereerst Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik denk dat de angst na je droevige ervaring toch zal blijven.. Ik merk dat hier iig wel na mijn mk dat er altijd een stemmetje op de achtergrond blijft. Wbt vertellen.. Kun je misschien iedereen een kaartje geven waar het blijde nieuws op staat en ook op staat dat je bonus zoontje nog van niets mag weten? Of voor iedereen een cadeautje waar je een briefje bij doet waar het op staat..
Bedankt voor je reactie. Ik vind het een erg moeilijke zaak omdat ik weet dat iedereen gaat huilen van blijdschap. Als mijn stiefzoontje dat mee krijgt, wilt hij terecht weten wat er aan de hand is. Voor mijn eigen familie heb ik het al bedacht, daar is hij niet bij dus een stuk makkelijker! Ik denk nog even heel hard verder, ik denk dat het iets van een cadeau moet worden waarin ik opa & oma en oom & tante tegelijk op de hoogte kan brengen. Andere ideeën zijn nog steeds erg welkom!
Ik zou het gewoon ook tegen je stiefzoon vertellen. Kinderen voelen zulke dingen haarfijn aan. Eerlijkheid duurt het langst.
Lastig. Kun je je stiefzoontje even met iemand (die al eerder op de hoogte is gebracht)op pad sturen om iets te doen, iets halen of brengen naar de buren, of even naar de speeltuin of zo? Dan hebben jullie even tijd voor een volwassen gesprek.
Ik begrijp je... Het houdt mij alleen tegen omdat hij nog midden in zijn verwerking zit van álles wat hij in zijn jonge leven al heeft meegemaakt. En dat met hulp... Ik kan het niet aan als ik hem dit weekend vertel hoeveel geluk we hebben en het over een paar weken weer ongedaan moet maken??? De gedachte alleen al maakt mij ontzettend verdrietig, dat hij dat op zijn bordje krijgt. Zojuist met mijn partner erover gesproken, hij wist me te vertellen dat het voorgerecht carpaccio is dus het moet voor het eten verteld worden. Wij hebben er nu voor gekozen om aanstaande vrijdag al op de koffie te gaan, als L. op school is! Bedankt Klavrtje4 voor het meedenken!!
Wat verdrietig dat jullie afscheid hebben moeten nemen van jullie dochtertje. Ik begrijp heel goed dat jullie het mooie maar spannende nieuws willen delen (ik moet eerlijk zeggen dat ik niet eens meer weet wanneer wij dat hadden gedaan na het overlijden van onze zoontjes, terwijl ik het van mijn 1e zwangerschap nog precies weet) maar ik denk dat het heel verstandig is dat je het nog even probeert stil te houden voor je stiefzoontje. 40 weken duren al zo lang en als hij bezig is met verwerking, dan zou ik zo lang mogelijk wachten, voor zover mogelijk en natuurlijk niet te lang. 1 echo zou voor mij minimaal een vereiste zijn. Ik denk dat jullie nieuwe plan een goed idee is. Gefeliciteerd, ik wens je een goede zwangerschap toe. Op dit forum hebben helaas meerdere moeders de ervaring van het verliezen van een (of in mijn geval 2) kindje(s), waardoor je tijdens je zwangerschap steun aan elkaar kan hebben (zo heb ik het wel ervaren).
Na je topic te hebben gelezen komen allerlei ideeën naar boven, maar denk dat na bedtijd beter uitkomt. Idee op een kaartje aan iedereen is ook een goeie, maar dan zal net 1 familielid te blij reageren, waardoor zoon toch een en ander kan vermoeden. Hij moet natuurlijk niet het gevoel krijgen dat iedereen blij is en hij niet weet waarom. Moet er wel bij zeggen dat kinderen heel anders met verlies omgaan dan volwassenen. Vaak maken wij ons meer zorgen en bedenken wij de gevoelens die een kind kan hebben terwijl het in de meeste gevallen mee valt. Indien zoon een heel gevoelige jongen is, zou ik nog even wachten met het nieuws. Je kan bijv. na de eerste echo de foto laten zien. Gefeliciteerd met je zwangerschap!