Na een missed abortion (kindje is met iets meer dan 8 weken gestorven) en ik was 10 weken zwanger toen we erachter kwamen dat het hartje niet (meer) klopte, is de miskraam met 11 weken zwangerschap toch nog spontaan op gang gekomen. Van zaterdag op zondagnacht werd ik wakker door buikpijn, verloor wat bloed en weefsel maar met 2 paracetamol was de pijn redelijk snel over. De volgende nacht was echt heftig. Erg veel pijn (weeen), veel bloedverlies en veel stolsels verloren. Pijnstillers hielpen ook niet meer. De verloskundige is nog geweest en die dacht dat ik alles nu verloren was incl. het vruchtje, maar ze was er niet zeker van. De volgende avond begon de pijn opnieuw, wel minder heftig maar weer met veel bloedverlies en weer wat stolsels. Gisteravond weer erge buikpijn, heftiger dan de avond ervoor en weer veel bloedverlies. Duurde al met al zo'n zes uur voor de pijn weer afzakte. Ook weer een groot stolsel verloren. Vanavond dus weer afwachten, maar wat ik me nu afvraag: is het normaal dat dit zolang duurt? Heeft iemand hier ervaring mee? Kan het zijn dat mijn lichaam het vruchtje niet kan afstoten? Ik heb zelf niets herkend als vruchtzakje/kindje, terwijl op de echo donderdag nog heel duidelijk een kindje te zien was (de volgende dag begon de miskraam). De gynaecoloog in het ziekenhuis wil er niks mee, zegt dat het 't beste is de natuur gewoon z'n gang te laten gaan. Aan de ene kant begrijp ik het, aan de andere kant wil ik dit ook graag afsluiten en ben er nu wel een beetje klaar mee. Vraag me af hoelang dit nog doorgaat zo.... Ben benieuwd naar jullie reacties/ervaringen.
Ik heb afgelopen week hetzelfde meegemaakt, dacht 12 weken zwanger te zijn maar het hartje gaf het op in de 10de week. Ben gisteren weer thuis gekomen, na een dagopname in het ziekenhuis. Zit nu ook met pijn en flink wat bloeding... Ben dus ook super benieuwd of de dames ons hier kunnen helpen...??? Sterkte!
lieve Gerindarupsje en Shaana, Ik heb in november hetzelfde meegemaakt als jullie..dacht toen ruim 12 weken zwanger te zijn, maar hartje bleek te zijn gestopt rond 10.5. Bij mij is het toen opgewekt met cytotec. Ik heb wel echt een kindje gezien (en gevoeld dat er iets groots uitkwam). Maar zelfs toen dat er uit was heeft het bij mij nog 4 weken geduurd voordat echt alle resten weg waren. Gelukkig niet 4 weken lang gebloed, maar het hield steeds voor een paar dagen aan. Achteraf gezien had ik assertiever moeten zijn en had ik het ook beter in een academisch ziekenhuis kunnen doen, want de apparatuur in het perifere ziekenhuis was wat minder goed en daardoor leek bij een echo de baarmoeder schoon, maar 4 weken later toen ik op controle was in een ander ziekenhuis bleken er toch nog resten te zitten. Ik was door al het verdriet alleen niet in staat om om betere zorg te vragen. Er is geen handboek voor hoe dit bij jullie zal verlopen. Ieder lichaam reageert alles en het enige wat ik jullie kan aanraden is om er de tijd voor te nemen. Veel sterkte! Wees lief voor jezelf.
Dag Ettol, Dankjewel voor je lieve reactie! Ook heftig wat jij hebt door moeten maken zeg! Vier weken vind ik erg lang! Het is ook lastig hè, je weet niet wat je overkomt of wat je kunt verwachten, en als een arts dan een bepaald idee of mening heeft ga je daar toch snel in mee. Gelukkig reageren ze op m'n werk heel begripvol, als het niet gaat, kan ik gewoon nog thuisblijven. Merk wel dat m'n energie nu een beetje op is, dus duik ook zo maar fijn m'n bed in Ik was er gewoon niet op bedacht dat een miskraam zo heftig kon verlopen.
Gerindarupsje ik heb precies hetzelfde verhaal. 10 weken zwanger. Vruchtje met 8 weken gestorven. Dat hebben er gisteren gezien op de echo. Vandaag is het bloedverlies en de stolsels begonnen. Ik wens je heel veel sterkte met je verlies!! Hopelijk zijn we er gauw vanaf.
Dankjewel... Dat lijkt me verschrikkelijk! Om er achteraf toch achter te komen dat het niet helemaal 'schoon' is... Bij mij ook nog maar afwachten, heb over anderhalve maand een na controle en dan maar hope dat het goed gaat... Wil dit absoluut niet weer meemaken. Heb trouwens ook de cytotec behandeling gehad gisteren. Na een 1,5 uur was het allemaal voorbij, tot mijn verbazing! Kwam er met een nies uit... Beter gezegd het schoot eruit... Zo gek!
Wat verdrietig allemaal! Hier is nu ook een miskraam op gang. Ik ben dan nog maar 6 weekjes zwanger maar man wat heb ik pijn! Is dit te vergelijken met echte weeën? Heb nu al vier pcm genomen (2x 2 met vier uur ertussen) maar dit lijkt niet te helpen. Het vruchtje/zakje is er nog niet uit. Ik ben zo bang en lig ook krom van de pijn. Ik zou volgende week donderdag de eerste echo hebben, nu wil ik die echo alsnog om te kijken of alles schoon is. Dat vind ik een fijne gedachte. Het is verschrikkelijk wat een vrouw soms moet meemaken. Sterkte en succes allemaal!
Ook zo een vreselijk triest verhaal Je lichaam zou het zelf moeten afstoten... Maar goed ik was 2 weken verder en kreeg toen pas te horen dat het hartje al was gestopt... Helemaal NIKS gemerkt, geen buikpijn en geen bloeding. Ook een paar dagen daarna leek me lichaam niet mee te werken en heb toen samen met de gyno besloten op de cytotec behandeling te doen. Het is dus niet altijd het geval, dat het lichaam t zelf afstoot... Of het kan echt zeker een paar weken duur. Ik had kunnen wachten, maar het waren verschrikkelijke dagen! Het idee.. Dat je rond loopt met je kleine, maar niet meer leeft Jij ook super veel sterkte x
Dat lijkt me inderdaad een hele nare gedachte. Hier nog steeds hele erge krampen, zelfs met ibuprofen 600 is het nauwelijks te houden.
Missmistique: heel veel sterkte! Adriana 85: bij een miskraam kunnen inderdaad weeën voorkomen. Heel veel sterkte iig en hoop voor je dat dit gauw voorbij is!
Kort na mijn vorige berichtje ben ik naar het ziekenhuis gegaan, ik hield het echt niet meer! Ze konden niet veel voor me doen, maar gelukkig werd de pijn al snel minder. Ik kreeg wel meteen een echo en daar was al niks meer op te zien, het vruchtzakje zat nog in mijn vagina, dit haalde de gyn er zo uit (sorry voor dit detail). Nu heb ik al nergens meer last van, alleen bloedverlies zoals bij een lichte menstruatie. Wat een opluchting! En 'blij' dat alles uit zichzelf is gekomen. Hoe is het nu bij jullie?
Fijn om te horen! Hier toch veel meer dan bij een gewone menstruatie en de buikpijn heb ik soms wel en dan ook weer niet. Gisteren voelde ik me top, maar vandaag weer wat minder...
Fijn dat het weer beter met je gaat Adriana! Ik moet maandag naar 't ziekenhuis. Bij een controle echo bleek er nog veel in m'n baarmoeder achtergebleven te zijn. Dus nog even spannend...
Hier is het al voorbij. Woensdag veel gebloed met stolsels en buikpijn. Donderdag bleek uit de echo al dat alles weg was. Jullie nog erg veel sterkte gewenst
Gerindarupsje. Wat vervelend dat er toch nog resten zitten. Moet je nu gecurreteerd worden of geven ze het nog een paar dagen? Shaana. Is normaal denk ik dat het per dag een beetje verschilt. Ik was vandaag aan het werk en niemand weet ervan dus lekker veel afleiding gehad. Ook al bijna geen bloedverlies meer!
Hier een MA met 11,5 weken. Heb mijn baarmoeder echt open voelen gaan na de weeen. Heel akelig was dat en ook een maand gebloed daarna. En ook echt hele heftige weeen zoals jou! Ik heb 3 naproxen gehad en zelfs toen heb ik 1,5 uur op de plee zitten poepen van de pijn. Heel veel sterkte nog...niet fijn als er nog resten zitten, ik had dat trouwens ook na een maand en ze waren er niet zo blij mee in het zkh maar de maand erna was gelukkig toch alles weg. Hoop dathet bij jou ook zo is. Wtf is dat met submission is token????
Adriana85: ja, ik had juist verwacht dat het oké zou zijn omdat de pijn en het bloedverlies stukken minder waren de afgelopen dagen. Dat was dus wel een tegenvaller. Ik heb eerlijk gezegd geen idee wat ik kan verwachten maandag. Denk zelf wel dat het een curettage zal worden als er nog steeds veel zit, maar kan ook best zijn dat ze daar nog even mee wachten. Klaproos: dus ook al zoveel pijn gehad . Heb je ook die hele maand nog last gehad van buikkrampen/pijn? De verloskundige zij tegen mij dat het met 2 weken echt wel weg moet zijn ik denk ook i.v.m. infectiegevaar?
Hoort er den ik bij inderdaad. Vandaag gaat het weer helemaal goed met me. Probeer me met de dag meer te accepteren dat het zo had moeten zijn... Hoe pijnlijk het ook is. Stress en spanningen vermijden heeft nu zo z'n prioriteiten. Anders kan ik het opnieuw zwanger worden wel fluiten...