Ik ben het wel eens met @Evanesco het al heel royaal. Heb je meer nodig zou ik onbetaald verlof aanvragen.
Ja om voor mama te zorgen én omdat het mij vaak teveel wordt. Ik heb ook een afspraak bij de psycholoog opstaan om deze reden. Dat weten mijn werkgever + collega's ook. Ze zeggen Neem zeker je tijd. En lieten ook uitschijnen dat ik best in januari na mijn ouderschapsverlof pas terug kom.
Kijk vooral naar uzelf. Er vallen geen prijzen te winnen met snel terug te gaan werken. Als je zelf het gevoel hebt dat het nog te vroeg is, dan moet je uw tijd nemen. Als het puur draait rond uw moeder moet je mss wel eens beginnen kijken naar hoe je dit in de toekomst kan oplossen. Neem vooral uw tijd.
Ik vind het zeker geen no go. Je bent inderdaad niet lichamelijk ziek, maar psychisch niet in staat om te werken. Dat telt ook gewoon als ziek.
Dank je Daar zijn we idd mee bezig met hulp in te schakelen. Maar het is niet gemakkelijk, ze zit er heel onderdoor
In Nederland kennen we inderdaad zorgverlof. Dat is aan uren 2 weken je contract. Ik werk 24 uur per week, dus mocht 48 uur zorgverlof opnemen. Je krijgt dan 70% uitbetaald. Ik ben niet aan zorgverlof toegekomen. De laatste weken dat mijn vader nog leefde had ik toevallig vakantie en hij overleed toch vrij plotseling. 2 vakantiedagen zijn achteraf wel omgezet in zorgverlof.
Gecondoleerd en sterkte met het verlies. maar waarom stel je de vraag als je eigenlijk je keuze al hebt gemaakt en je werkgever dit oke vindt. dan hoef je toch niet meer te kiezen, of jezelf hier op een forum tegenover andere te verantwoorden. Rouwen kost tijd. de ene kan na de begrafenis gewoon aan het werk, en pakt op zijn eigen momenten wat rust en rouwt, de andere heeft weken nodig om er weer boven op te komen. Jij hebt tijd nodig, en dat wordt je gegeven, dus hoe andere dit doen is niet relevant, want het gaat om jou! dus neem je tijd, en zorg dat je met je werkgever goede afspraken maakt voor de periode tussen 1 nov. en 21 dec. en voor de periode na die maand ouderschapsverlof. misschien kun je wel starten met een paar uurtjes ipv direct volle dagen. etc. Succes
Allereerst gecondoleerd... Hoe mensen verlies verwerken is zo verschillend. Een vriendin van mijn moeder verloor heel plots haar man, en die wilde juist na de uitvaart zsm weer aan het werk - van alleen thuis zijn kreeg ze het benauwd, en werken deed haar ook echt goed. Een collega van mijn man verloor ook plots haar man, en die zakte echt diep weg in een depressie - heeft een vol jaar niet kunnen werken, daarna heel rustig weer opgebouwd. Zijn werkgever verloor onlangs haar oma, 98 geworden, en zij heeft 4 weken thuis echt het minimale gedaan voor haar werk - meer ging gewoon psychisch niet. Er is geen goed of fout hierin; als jij aangeeft dat je het psychisch niet volhoudt nu, en daarvoor ook al een afspraak bij de psycholoog hebt staan, zeg ik; blijf voor nu thuis. Kijk hoe het gaat bij de psycholoog, wat daar uit komt, en kijk dan weer naar hoe je aan het werk kan (wanneer, hoeveel uren etc). Als jij psychisch nu te veel te dragen hebt en wél gaat werken, heb je kans op bv een burn-out en kun je nog veel langer thuis komen te zitten.
Is het in België ook mogelijk om langzaam op te bouwen. Eerst alleen een kopje koffie gaan drinken op het werk bv. Of is het alles of niks?
Ik zou in overleg gaan met je werkgever. Kijken wat de mogelijkheden zijn. Leg hem/haar goed uit hoe jij je voelt en probeer samen tot een compromis te komen. soms is het ook goed om weer even iets te doen. Maar rouwen is heel belangrijk. ik zou me dus niet gelijk nog verder ziek melden maar eerst kijken wat je werkgever er over te zeggen heeft.
Heel sneu maar tegen mijn man werd eerst ook gezegd na overlijden van onze zoon dat hij niet ziek was.. gelukkig heeft zijn teamleider een stokje voor gestoken en toen was het goed. Maar gewoon op therapie basis begonnen.. eerst een keer koffie drinken op je werk. En dan paar uur meewerken als extra kracht. Dus als niet gaat dat je dan na huis kan. Hoe langer je eruit blijft hoe grote de drempel is om terug te komen. Maar mijn bedrijfarts was nog erger maar daar heb ik het maar niet over..
Ik denk dat het systeem in België en Nederland heel erg verschillend is. Als je thuis gezet word door een arts, heeft een werkgever daar eigenlijk niet zoveel over te zeggen. Dus op gesprek met de werkgever, kopje koffie gaan drinken, beginnen met een paar uurtjes, is voor België niet van toepassing. Pas na een lange tijd thuis kan er gekeken worden naar re-integratie maar daarvoor zit de opstarter nog bijlange niet lang genoeg thuis en ook dan is het allemaal iets minder "vrijblijvend".
Wij hebben geen keus, direct na de crematie hup hup weer beginnen. Ik zag er tegenop, maar het was eig wel gewoon fijn. Weer een ander praatje en een doel. Mss eerder verlof opnemen?
Pas je vooral ook goed op jezelf? Hoe langer je eruit blijft, jezelf afhankelijk maakt voor je moeder, hoe moeilijker het is om straks terug te keren in het werkproces. Nu is iedereen nog begripvol op je werk, maar dat stopt een keer.
Officieel is het hier ook hup hup. Maar er zal hier geen enkele arts moeilijk doen over wat bijschrijven. Bij jullie wel?
Ja zo gaat dat hier helaas niet.. Het is thuis blijven of volle bak meedraaien Fijn als dat een optie is wel !
En als antwoord: volgens mijn CAO had ik recht op verlof op dag van overlijden + 4 werkdagen. Heb zelf toen de week erna vakantiedagen opgenomen en daarna weer rustig aan begonnen.
Gecondoleerd met het verlies van je vader. Als jij denkt dat werken per 1 november nog niet lukt, dan zou ik kijken of je je ouderschapsverlof naar voren kunt halen of je ziekmelden. Gelukkig hebben je collega's en werkgever hier begrip voor, dat is fijn. Wel zou ik gaan kijken naar een oplossing voor je moeder. Dat ze het zwaar heeft is begrijpelijk maar dat ze zo op jou leunt dat jij nergens aan toe komt, zelfs niet aan rouwen dat is niet gezond. Sterkte.