Bij het overlijden van mijn vader thuisgebleven van de dag na overlijden tot de dag van de uitvaart. Mijn moeder overleed op de eerste dag van mijn zwangerschapsverlof dus 4 maanden thuis geweest daarna. Bij beiden was het voor mezelf zo fijn om gewoon weer een ritme en afleiding te hebben.
Allereerst gecondoleerd. Mijn stiefvader is begin september totaal onverwacht overleden. Mijn man is een week thuis geweest omdat ik bij mijn moeder moest zijn. De dag van overlijden en van de crematie betaald en de rest verlofuren. De dag na de crematie is hij weer gaan werken. Ik had op dat moment geen werk maar had het anders hetzelfde gedaan. In Nederland is het echt anders geregeld maar doe, in overleg met je werkgever, wat goed voelt.
Allereerst gecondoleerd. Na een maand ziekte word je in België (indien je bediende bent en geen ambtenaar) betaald door de mutualiteit. Van daaruit is in overleg met de arbeidsgeneesheer en adviserende geneesheer wel progressieve werkhervatting mogelijk. Dit kan, afhankelijk van het ziektebeeld, uitgevoerd worden in volledige of halve dagen.
Gecondoleerd met het plotselinge verlies van je vader. Ik sta hier heel dubbel. Aan de ene kant zou je zeggen neem je rust om te rouwen maar aan de andere kant vind ik het wel heel naar voor een werkgever dan wel de overheid dat deze hiervoor opdraait. Ook al zijn je collega’s nog zo begripvol. 4 dagen is wel erg kort. Maar maanden thuisblijven dat is in mijn beleving niet heel netjes.
Zoiets wilde ik ook al typen maar wist de juiste woorden niet waardoor ik vermoedde dat het bot kon overkomen. Wat zeg je dit goed! Helemaal mee eens. Als moeder zijnde kun je soms niet te lang op je kind leunen. Ik heb bij mijn ex gezien hoe dat ging toen zijn vader overleed en zijn moeder kon echt niks meer alleen zonder mijn ex. Het werd op een gegeven moment zo erg dat ze bij wijze van spreken geen kopje thee meer kon zetten en als mijn ex een keer weigerde om haar te helpen (hij zei het aardig hoor), omdat er andere plannen waren, werd de kaart van de emotionele chantage ingezet. Dat ze zo’n verdriet had, dat zijn vader niet zou willen dat zijn moeder zo ongelukkig was, etc. Ik zeg niet dat dit bij TS gaat gebeuren hoor. Het is een voorbeeld van hoe het kán gaan. Misschien dat ik daarom ook er eerder niets over gezegd heb tot ik jouw nette bericht las, omdat mijn eerdere irritatie hierover naar boven kwam: een moeder die zo op haar kind leunt. Let wel: míjn irritatie. Niet irritatie jegens TS.
Gecondoleerd met het verlies van je vader! Ik weet niet zo goed hoe ik het zeggen zal, wil niet bot overkomen maar denk niet dat het is wat je wil horen. Ik begrijp uit je bericht dat je de maanden september en oktober verlof hebt. 2 maanden. In mijn (Nederlandse) ogen is dat al heel netjes en royaal. Ik vind het nogal wat om daar nóg 6 weken (heel november tot half december) betaald verlof bij te vragen. Als alle volwassenen met een baan bij verlies van een ouder 3-4 maanden verlof zouden krijgen is dat toch niet te betalen voor een werkgever/overheid? Ik begreep ook uit eerdere berichten dat dat in België anders is...dus stoor je niet aan mijn Nederlandse mening. Ik wens je samen met je moeder veel sterkte om het verlies een plekje te geven en jullie leven weer op te pakken.
In de eerste plaats gecondoleerd met het verlies van jouw vader. Ik maakte hetzelfde mee 4 jaar geleden, alleen was bij ons alles voorbij na 2 weken. Ik heb van zodra ik wist wat er stond te gebeuren palliatief verlof gevraagd en gekregen van de ene op de andere dag. Palliatief verlof mogen ze trouwens maximum (ik dacht) 3dagen 'uitstellen'. Ik vind niet dat het in België anders is als in Nederland. Ik vind eerlijk gezegd ook dat deze situatie niet valt onder ziekteverlof. Voor jezelf inderdaad financieel beter, maar eerlijk gezegd, vind ik het raar. Ik begrijp helemaal dat je dit moet verwerken en dat jouw mama je blijkbaar heel erg nodig heeft, maar die houding van 'ik vind het raar dat de dokter mij geen ziekteverlof wilt geven' snap ik niet goed. Er wordt in België zo hard geklaagd over 'profiteurs', maar voor zichzelf probeert men wel de financieel beste oplossing te vinden. Niemand betaalt graag belastingen in België, maar de ziekteverzekering (die jouw uitkering betaalt vanuit het belastingsgeld) wordt wel ingezet voor zaken die nog weinig met ziekte te maken hebben. Dit klinkt hard en bot, maar er zijn andere systemen (voltijds of deeltijds) om dit op te nemen, zonder dat je volledig terugvalt op de maatschappij (de belastingsbetaler). Maak daar gebruik van. Wees blij dat die systemen er zijn en dat je niet gewoon moet stoppen met werken of onbetaald verlof moet nemen. Als je deeltijds zorgverlof of tijdskrediet opneemt, hou je nog wat loon, krijg je een uitkering en vaak ook nog een premie er bij! Het is minder dan je gewoon bent, maar in ruil krijg je ook de tijd die je nodig hebt voor jezelf en jouw mama. Praat met jouw werkgever en met jouw huisarts over die mogelijkheden, zij zullen jou echt graag verder helpen, maar de houding van 'ziekteverlof is gemakkelijker en voordeliger, dus moeten ze mij dat maar geven', zou ik persoonlijk laten varen. Je zal zien dat er echt een 'goede' oplossing' is voor jou. En de energie die je nu steekt in het gefrustreerd zijn om de weigering van jouw arts, kan je dan in jouw mama steken. Veel sterkte en het komt goed!
Dank je wel allemaal Ik wil nog even vermelden, heb ik hier ergens al getypt denk ik. Dat mijn werkgever een fout heeft gemaakt waardoor mijn deeltijds tijdskrediet dat ik al nam , stop is gezet. Dus ik sta terug 75% ingeschreven op het werk. Ipv eerder 50% dat ik dus werkte. Zij raden mij dus zelf aan om gewoon thuis te blijven.. aangezien zij een fout gemaakt hebben. Ziekteverlof vinden zij oké dus dan houd ik dat zo. Tenzij ze moeilijk zouden doen uiteraard.. Dat terzijde, voel ik me totaal nog niet klaar om terug te gaan werken. Voor mezelf niet en idd voor mama ook niet. Zij kampt met zelfmoordgedachten vanwege chronische pijn waar we al van Maart vanalle dokters/ziekenhuizen voor aan het aflopen zijn. Dit icm papa zijn ziekte en overlijden is niet min hoor. Dat kruipt in een mens zijn hoofd. En mijn kindjes vragen ook nog aandacht uiteraard. Ik had deze vraag gewoon beter niet gesteld, ik vroeg me gewoon af hoe dit bij anderen gaat . @Beheer topic mag gesloten of verwijderd dank je
@Rainbow88 , Sorry, het komt allemaal wat bot over. En natuurlijk mag je dit vragen. Je zit in een k*t situatie en soms is dat meer dan we kunnen dragen. Als het je echt mentaal helemaal niet lukt, dan is dat een totaal ander plaatje en dan is ziekteverlof wel een optie. Maar dat kwam naar mijn gevoel niet naar voren in jouw eerste mail. Daar voelde ik meer de idee van 'dat is het gemakkelijkste en dat levert het meeste geld op, dus dan moet iedereen daar maar in mee gaan'. Sorry, als ik dit verkeerd begrepen heb. Ik had misschien niet zo veel moeten ingaan op wat ik dacht te lezen. Maar ga praten met jouw huisarts, open en eerlijk. Vertel, net zoals je hier nu deed, wat er allemaal meespeelt en hoe jij je daar bij voelt. Als hij/zij een goede arts is, zal die met jou meedenken en kijken hoe jij en jouw familie deze moeilijke periode kunnen doorkomen. Een digitale knuffel (andere mogen toch niet).
Wel heftig, maar kunnen ze dat niet terugdraaien dan met dat tijdskrediet? Ik heb persoonlijk wel moeite met de houding de overheid betaald wel. En als je moeder suïcidaal is dan hoop ik wel dat daar hulp voor is. Zorg vooral ook dat de situatie je niet compleet opslokt. Werk kan er dan juist voor zorgen dat je even afstand kan nemen van alle ellende in de privésfeer. Heb je voor jezelf ook een psycholoog die helpt met de rouwverwerking ?
In België heb je de eerste 30 dagen een gewaarborgd loon door de werkgever, daarna krijg je een uitkering van het ziekenfonds (ongeveer 60 % van jouw begrensd brutoloon). De uitkeringen van het ziekenfonds worden betaald vanuit automatische loonbelasting (in België is er een vrij groot verschil tussen bruto en nettoloon) en persoonsbelasting. Je betaalt zelf ook jaarlijks een (kleine) bijdrage aan het ziekenfonds, maar dat is vooral bedoeld voor hun werkingskosten, niet voor de uitbetaling van uitkeringen. Dit klopt niet helemaal, maar geeft wel weer hoe het werkt. Voor vast benoemde ambtenaren gelden er andere regels.
Gecondoleerd met dit verlies, verschrikkelijk. Wat ik overal tussen alles doorlees is dat je hoofdzakelijk niet kan werken om voor je moeder te zorgen en te zijn. Ik vind niet dat dit onder de ziektewet valt. Daar zijn regelingen voor. Ik vind, zoals meerdere hierboven aangeven, het niet fair om de gemakkelijke weg te kiezen en in de ziektewet te gaan. Mits het gaat om echt je eigen gevoel, dat je het zelf niet trekt allemaal (buiten de zorg voor je moeder om) dat is natuurlijk een ander verhaal. Maar ook daarin vind ik dat ze daar al heel coulant in zijn door 2 maanden ziekteverlof goed te keuren. Ik denk dat er weinig werkgevers zijn die dit goed zouden keuren. Ik hoop dat je een weg kan vinden in je verdriet en jij en je moeder de hulp krijgen die nodig is. Veel sterkte.
Gecondoleerd! Zou de tijd nemen die je nodig hebt en niet te ver vooruit kijken Daarnaast klink je erg jong maar dat is mijn idee n.a.v. hoe je typt. Probeer goed aan jezelf te denken en je grenzen aan te geven naar je moeder toe