Mijn lieve peuter van 3 jaar is veranderd in een draak ☺️ Hij luistert niet, daagt constant uit en als klap op de vuurpijl duwt hij zijn jongere broertje! We hebben inmiddels vanalles geprobeerd. Van rustig uitleggen tot boos worden maar niets lijkt te werken. Sinds oud en nieuw slaapt hij niet meer in zijn grote bed maar wilde hij weer in het kleine bed, dus heb ik als nood maar het campingbedje opgezet. Ook wil hij niet meer op het potje terwijl het zo goed ging. Ik zit even met mijn handen in het haar en vraag me af of dit herkenbaar is en of er nog tips zijn die zouden kunnen helpen. Straffen dmv in de hoek zetten hebben totaal geen effect en van mijn stemverheffing kijkt hij ook niet meer op
Naast de gewone peuterpubertijd lijkt het alsof hij zichzelf een beetje voorbij Is gerend. Het kan helpen om hem te behandelen alsof hij een stuk jonger is en dus even wat minder eisen aan hem te stellen. Zijn gedrag; campingbedje, potje, lijkt daar op te wijzen.
Bedankt voor je snelle reactie. Hier heb ik totaal nooit bij stilgestaan en hier kan ik zeker iets mee!
Tenzij hij zijn broertje pijn doet of de boel afsloopt: niet op reageren. Pick your battles zeg maar... De mijne is soms ook erg dwars met naar bed gaan en na 1 waarschuwing ga ik gewoon weg voordat ik zelf ontplof..
Hoe oud is zijn broertje? Is er iets veranderd in de (gezins)situatie? Ik denk dat ie veiligheid zoekt. Hij daagt je uit om de grenzen op te zoeken, grenzen die hij nodig heeft dat jij die aangeeft. Iedere peuter doet dit in meer of mindere mate, maar vaak zie je het wel als er iets veranderd is, bijv een nieuw gezinslid oid, of naar de psz (ik noem maar wat) ze hier sterk op reageren en terugvallen op wat ze kennen.
Zijn broertje is 16 maanden en is sinds een paar weken begonnen met lopen. In de (gezins)situatie is gewijzigd dat ik voor het eerst in zijn leven ben begonnen met werken en dus niet meer de hele dag bij hem bij. Daarentegen gaat hij naar een hele lieve gastouder samen met zijn broertje en daar gaan ze ook echt graag naar toe. Ik wil/verwacht ook geen model kind dat alleen maar ja en amen knikt maar ik vind dat hij nu toch wel langzaam het woordje nee moet kunnen begrijpen. Hij lijkt mij en z’n vader heel erg uit te dagen en hoe vaker en harder wij nee zeggen, hoe vaker hij het juist wel doet. Daar zou ik graag wat tips in willen krijgen want nu weet ik niet wat ik hier mee kan. Het slapen in het kleine bed en het niet op het potje gaan vind ik helemaal niet erg en ben hem ook niet aan het pushen, dat komt wel weer.
Peuters ‘begrijpen’ het woord nee/niet niet. En bedenk dat negatieve aandacht ook aandacht is. Beter is om te zeggen wat ie wel mag doen. En afleiden. Dus dat zijn mijn tips. En heel eerlijk ik vind dat zelf best moeilijk om toe te passen, maar ik zie bij mijn eigen peutertje wel duidelijk het verschil.