Ik ben bevallen van een prachtig kereltje: joey Michel. Hij is helemaal gezond en we zijn dolgelukkig! Ik wil jullie graag mijn verhaal vertellen. Donderdagochtend braken mijn vliezen en verloor ik mijn slijmprop. De weeën kwamen op gang, maar niet snel genoeg volgens de gyneacoloog in het ziekenhuis en we moesten dus 's avonds om zes uur weer naar huis. De hele nacht weeën gehad, maar we hadden de volgende ochtend om half tien pas een afspraak in het ziekenhuis. Omdat de teleursteling van het naar huis gaan van de vorige dag er nog was, wilde ik me zo lang mogelijk groot zien te houden. Je kunt toch niets anders doen... Om half tien aan de ctg in het ziekenhuis gelegd met slangetjes binnenswaarts om de hartslag van de baby goed in de gaten te houden en de weeën natuurlijk. Erg hè, zo'n apparaat waarop je ziet hoe hevig de weeën (pas) zijn en hoe ver je nog moet voor de wee zijn top bereikt?! Het bleek toen dat ik al vier cm. ontsluiting had en ik mocht blijven. Omdat de vliezen inmiddels al langer dan 24 uur gebroken waren, werd ik aan het infuus gelegd om de weeën extra te stimuleren. Zo verstreken er twaalf uur, waarin de pijn van de weeën soms heel goed te verdragen was (ik beeldde me een plaatje in dat mjin hoofd een grote wolk was die een berg bladeren in het bos steeds omver blies, daar concentreerde ik me dan op. Dat hielp goed inhet begin). Op sommige andere momenten vond ik het erg zwaar. Twaalfenhalf uur verstreken voordat ik persdrang kreeg. Het persen ging niet snel genoeg en de hartslag van de baby daalde. Toen kwam de vacuümpomp erbij, die schoot los tussendoor en moest weer opnieuw. Daar kwam na vijf tracties (?) de mooiste baby (in papa en mama's ogen natuurlijk!) van de hele wereld ter wereld. Daarna de hechtingen en dat deed zeer, zonder verdoving. Toen lieve, kleine Joey eindelijk in mijn armen lag viel alle pijn van me af... Het kan dus waar zijn wat ze zeggen. De pijn die bleef was wel die van de hechtingen, dat wel. Ik ben heel blij met de goede zorgen in het ziekenhuis (waar ik en de kleine tot zondagochtend moesten blijven, ivm langdurig gebroken vliezen en infectiegevaar). Joey is echt zooooo'n mooi kindje en hij woog bij zijn geboorte 2970 gram en is ongeveer tussen de 48 en 50 cm. klein. Hij doet het erg goed: de voeding, drinken, plassen en poepen... Hij is echt om op te vreten, zo lief! Oh ja: geboortedatum: 5 januari (een dag na papa) , tijd: 22.49u.