Merijn is geboren!

Na een heftige bevalling van 40 uur is Merijn eindelijk geboren.

Zaterdagnacht om 4.00 uur braken mijn vliezen. Gelijk daarna kreeg ik weeën om de 5 minuten die zo pijnlijk waren dat ik niet meer kon slapen. 's Ochtends kwam de verloskundige en die wilde niet toucheren, want ze had het idee dat de weeën nog niet krachtig genoeg waren en ze wilde niet het risico lopen van infecties. 's Middags kwam ze weer en toen had ik nog steeds al die tijd weeën. Ze besloot toen wel te toucheren en na 12 uur had ik 1 cm onsluiting. Dat viel wel even tegen, maar ik had de moed nog niet verloren. 's Avonds voor het slapen gaan kwam ze weer langs om te toucheren en toen had ik nog steeds maar 1 cm ontsluiting. Ze gaf me valium om te kunnen slapen, maar weer heel de nacht niet geslapen. Telkens als ik bijna sliep kwam er weer een wee en was ik weer wakker.

Maandagochtend zijn we naar het ziekenhuis gegaan om de bevalling verder op gang te helpen, want inmiddels waren mijn vliezen al meer dan 24 uur gebroken en de kans op infecties is dan ook heel groot. Ik werd om 8.00 uur 's ochtends getoucheerd en toen had ik 3 cm ontsluiting. Ik kreeg een gel dat de weeën opwekt en toen werden de weeën wat krachtiger. Na uren weeën wegpuffen werd ik weer getoucheerd en helaas maar 1 cm erbij; 4 cm dus. Ik was best teleurgesteld, maar kreeg een nieuwe gel en ging weer vol moed verder met puffen. Samen met mijn man deed ik een aantal uren mijn uiterste best om de krachtige weeën op te vangen. Iets voor 15.00 uur werd ik weer getoucheerd en wat denk je? Geen centimeter erbij; nog steeds 4 cm. Toen brak ik! Eerst dacht ik nog dat ik pijn leed en dat het beetje bij beetje ergens toe leed, maar nu had ik uren pijn gehad en ik schoot er niks mee op.

Mijn man en onze kraamhulp besloten dat er iets moest gebeuren, want anders zou ik door de uitputting ons kind nooit meer uit kunnen persen. Ik kreeg eerst een injectie met Morfine, maar dit deed helemaal niks. Toen heeft mijn man gevraagd om een ruggenprik en ze deden daar absoluut niet moeilijk over. De anestesist werd meteen gebeld. Ik kreeg iets over 15.00 uur een infuus met weeënopwekkers en ik werd naar beneden gereden voor de ruggenprik. Na 3 keer mis prikken, zat de prik er de vierde keer in. Om 16.00 uur kwam ik weer boven in de verloskamer en tien minuten later werd ik weer getoucheerd. Toen had ik opeens 8 cm! In een uurtje! Zo, dat was een hele opluchting.

Toen werd er een katheter ingebracht, omdat mijn blaas anders te vol zou worden. Nou, dat was ook nog een heel gedoe. Ze kregen het slangetje er niet in, omdat mijn baarmoeder teveel op mijn blaas drukte. Ze konden het bochtje niet maken. Toen kwam er weer iemand anders aan te pas om verder te vroeten en gelukkig zat hij er uiteindelijk in.

Ineens kreeg ik persdrang. Ik dacht dat ik moest poepen. Het is echt zo bijzonder! Heel je lichaam gaat automatisch persen. Dat vond ik erg mooi. Toen ik persdrang kreeg, hebben ze de pomp in mijn rug uitgezet, zodat de verdoving uitgewerkt zou zijn als ik actief ging meepersen.

Toen mocht ik dus eindelijk gaan persen. Er stonden 5 mensen om mij heen om me aan te moedigen. Dat was zo mooi! Daar kreeg ik zo enorm veel kracht van. Een verpleger stond ook mee te drukken op mijn buik. Ook dit was erg fijn, want hij hielp me er erg mee.

Uiteindelijk na 50 uur persen werd Merijn geboren op 15 januari om 18.50 uur. Hij woog 3420 gram en was 50 cm lang. Zijn apgarscore was de eerste keer 9 en de tweede keer 10.

Helaas bleek met temperaturen dat hij verhoging had en na een uurtje liep zijn temperatuur nog verder op naar 38 graden. Hij werd dus bij mij weggehaald voor bloedonderzoek en in de couveuse gelegd. Dat kon er ook nog wel bij. Hij heeft 2 nachten op de couveuseafdeling gelegen, voordat hij naar huis mocht. Uit zijn bloed bleek dat hij een infectie had opgelopen. Ze zijn gelijk gestart met antibiotica en dat sloeg aan. Zijn temperatuur bleef stabiel en na 2 nachten mocht hij mee naar huis. Thuis hebben we zijn kuur afgemaakt en nu is hij een kerngezond mannetje.

Nu is het alleen nog maar genieten. En het is heel cliché, maar o zo waar. De bevalling was zwaar, maar ik ben de scherpe kantjes alweer vergeten en zou zo weer bevallen.

Groetjes,
Lieverd

 

Uiteraard heb ik geen 50 uur actief meegeperst, maar 50 minuten. Even een typfoutje!